လူ႔ေလာကႀကီးမွာ၊ ယဥ္ေက်းတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းေတြမွာ သီလမစင္ၾကယ္တဲ့သူ၊ သိကၡာမရွိတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းဆိုရင္ ဘယ္သူကမွ တန္ဖုိးမထားသလို ေလးစားမႈလည္း မျပဳၾကဘူး။ ဒီေနရာမွာ လူသူအမ်ားက ေလးစားၾကည္ညိဳ အားက်ရတဲ့ သီလကို အေျခခံတဲ့ သိကၡာဆိုတာရဲ႕ အဓိပၸာယ္အစစ္အမွန္ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။
ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ အဲ့ဒီ လူအမ်ား ေလးစားၾကည္ညိဳ အားက်ရတဲ့ သီလကို အေျခခံတဲ့ သိကၡာဆိုတာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ထင္ရွားသိေစလိုတာမို႔ အခါတပါးမွာ အမ်ိဳးမာန္ႀကီးတဲ့ သမဏျဗဟၼဏမ်ိဳး သူေဌးသူႂကြယ္ မင္းပရိသတ္အေပါင္းကိုဥပါယ္တံမ်ဥ္နဲ႔ ေမးခြန္းထုတ္ ေမးခဲ့ဖူးပါတယ္။
“သူႂကြယ္တို႔ ေလာကမွာ လူအမ်ားရဲ႕ ေလးစားၾကည္ညိဳမႈကို ဘယ္လိုရႏုိင္ပါသလဲ” လို႔ ဘုရားရွင္က ေမးေတာ္မူတဲ့အခါ သူေဌးႀကီးေတြက စည္းစိမ္ဥစၥာ အာဏာရွိၿပီး အေႁခြအရံ အသင္းအပင္း ေပါမ်ားလို႔ ခ်မ္းသာႂကြယ္၀သူ၊ ေ၀ဒအတတ္ စတဲ့ ပညာရွိတဲ့သူ၊ အမ်ိဳးဇာတ္အားျဖင့္ ျမင့္ျမတ္သူ၊ အက်င့္သီလေကာင္းသူေတြဟာ လူအမ်ားရဲ႕ ေလးစားၾကည္ညိဳမႈကို ရႏုိင္ပါတယ္လို႔ ျပန္ေျဖၾကပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ဆက္ေမးေတာ္မူတာက … သူႂကြယ္ေတြ သတ္မွတ္တဲ့ အရည္အေသြးေတြထဲက ေလွ်ာ့ႏုိင္တာရွိရင္ ေလွ်ာ့ပါဆိုေတာ့ သူေဌးႀကီးေတြက စည္းစိမ္ဥစၥာ အာဏာမရွိေပမယ့္၊ အေႁခြအရံ အသင္းအပင္း နည္းေပမယ့္၊ မခ်မ္းသာေပမယ့္ ေ၀ဒပညာတတ္တဲ့သူ၊ အမ်ိဳးဇာတ္အားျဖင့္ ျမင့္ျမတ္သူ၊ အက်င့္သီလ ေကာင္းသူေတြဟာလည္း လူအမ်ားရဲ႕ ေလးစားၾကည္ညိဳမႈကို ရႏုိင္ပါတယ္လို ့ျပန္ေျဖၾကပါတယ္။ ထပ္ေလွ်ာ့ႏုိင္ေသးသလားလို႔ ေမးေတာ္မူေတာ့ မခ်မ္းသာေပမယ့္၊ ေ၀ဒပညာမတတ္ေပမယ့္၊ အမ်ိဳးဇာတ္အားျဖင့္ ျမင့္ျမတ္သူ၊ အက်င့္သီလ ေကာင္းသူေတြဟာ လူအမ်ားရဲ႕ ေလးစားၾကည္ညိဳမႈကို ရႏုိင္ပါတယ္လို ့ျပန္ေျဖၾကျပန္ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ ေလွ်ာ့ႏုိင္ပါေသးလားလို႔ ေမးေတာ္မူျပန္တဲ့အခါ … သူႂကြယ္ႀကီးေတြက ေနာက္ဆံုးမွာ မခ်မ္းသာေပမယ့္၊ ေ၀ဒပညာမတတ္ေပမယ့္၊ အမ်ိဳးဇာတ္အားျဖင့္ မျမင့္ျမတ္ေပမယ့္ အက်င့္သီလ ေကာင္းသူေတြဟာ လူအမ်ားရဲ႕ ေလးစားၾကည္ညိဳမႈကို ရႏုိင္ပါတယ္လို႔ ျပန္ေျဖခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ထားရစ္ေတာ္မူတဲ့ သာသနာေတာ္ရဲ႕ အႏွစ္အသားေတြထဲမွာ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ ဆိုတာေတြကို အထင္အရွား ေတြ႔ႏုိင္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ၾကားျဖတ္လို႔ သိကၡာအတုအေၾကာင္း နည္းနည္းေျပာခ်င္ပါတယ္။ သီလမရွိဘဲ ခ်မ္းသာႂကြယ္၀မႈ၊ ရာထူးအာဏာရွိမႈ၊ အေႁခြအရံ အသင္းအပင္းမ်ားမႈ၊ ပညာတတ္ေျမာက္မႈ၊ အမ်ိဳးဇာတ္ျမင့္ျမတ္မႈေတြက ရလာတဲ့ အ႐ုိအေသျပဳခံရမႈ၊ ေလးစားခံရမႈ ဆိုတာေတြဟာ ရလိုမႈအတြက္ အက်ိဳးေမွ်ာ္ၿပီး ေပးလာတဲ့ ေလစားမႈမို႔လို႔ သိကၡာအတုလို႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ ထင္ရွားတဲ့ ဥပမာေဆာင္ရရင္ လက္ရွိအစိုးရ အသိုင္းအ၀ိုင္းထဲက အဂတိလိုက္စားတဲ့ ႏုိင္ငံ့၀န္ထမ္း အႀကီးအကဲ အာဏာပိုင္ေတြနဲ႔ အက်င့္သီလပ်က္ၿပီး ႏုိင္ငံပိုင္ သယံဇာတေတြ၊ ျပည္သူ႔ဘ႑ာ ခိုး၀ွက္ႀကီးပြားလာတဲ့ ခ႐ုိနီ သူေဌးႀကီးကို လူေတြက ေပးေနတဲ့ အ႐ုိအေသျပဳမႈ၊ ေလးစားမႈေတြဟာ အစစ္အမွန္ မဟုတ္ပါဘူး။ လူေတြရဲ႕ အသိစိတ္နဲ႔ ႏွလံုးသားကလာတဲ့ ေလးစားၾကည္ညိဳမႈဆိုတာ သီလဆိုတဲ့ အက်င့္ေကာင္းမပါဘဲ ျဖစ္တည္မလာပါဘူး။ သီလဆိုတာကို အတိုဆံုး အဓိပၸာယ္ဖြင့္ရရင္ ေစာင့္ထိန္းျခင္းပါ။ ကိုယ္က်င့္တရားလို႔ ေျပာရင္လည္း မမွားပါဘူး။ ဘာကိုေစာင့္ထိန္းရမွာလဲဆိုေတာ့ မိမိရဲ႕ ကိုယ္အမူအယာ အျပဳအမူ (ကာယကံ)၊ ႏႈတ္အေျပာအဆို (၀စီကံ) ေတြေၾကာင့္ လူသူတိရစာၦန္ ၀န္းက်င္ေလာကကို ထိခိုက္နစ္နာမႈမရွိေအာင္ ေစာင့္ထိန္းဖို႔ပါပဲ။ တနည္းအားျဖင့္ေျပာရရင္ သီလစင္ၾကယ္တယ္ဆိုတာ အျပစ္ကင္းစြာ ေဆာက္တည္ေနထိုင္ က်င့္ႀကံျခင္းလို႔လည္း ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ ဝါရိတၱသီလဆုိတာက သူတစ္ပါး၏ပစၥည္း၊ အမ်ားပုိင္ပစၥည္းဥစၥာေတြကုိ မတရားသျဖင့္ ရယူျခင္း ဟူသမွ်တုိ႔ကုိ ေရွာင္ၾကည္ျခင္း၊ တနည္းအားျဖင့္ မျပဳက်င့္ေကာင္းသည့္ ဒုစ႐ုိက္မ်ားမွ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းကုိ ဝါရိတၱသီလလို႔ ေခၚပါတယ္။ စာရိတၱသီလ ဆုိတာကေတာ့ ေကာင္းမြန္တဲ့ ကုိယ္၊ ႏႈတ္၊ ႏွလုံး သုံးပါးစလံုးနဲ႔ သူတပါးပစၥည္းဥစၥာ တုိးပြားေအာင္ တရားသျဖင့္ အႀကံေပးျခင္း၊ ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးျခင္း၊ တနည္းအားျဖင့္ အျပစ္မရွိေသာ လုပ္ငန္းတာဝန္မ်ား၊ ဝတၱရားမ်ားကုိ ျပဳလုပ္ျခင္းဟာ စာရိတၱသီလလို႔ ေခၚႏုိင္ပါတယ္။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ေတြ မဆုတ္မနစ္ ျဖည့္က်င့္ရတဲ့ ပါရမီဆယ္ပါးထဲမွာပါတဲ့ သီလပါရမီဆိုတာက ကုိယ္က်င့္တရားကုိ ေစာင့္ေရွာက္တဲ့ ေလ့က်င့္ျဖည့္ဆည္းမႈပါ။ ေလာကအလယ္မွာ ကိုယ္က်င့္သီလ စင္ၾကယ္သူေတြ၊ ကိုယ္အမူအယာ အျပဳအမူ၊ ႏႈတ္အေျပာအဆို ေစာင့္ထိန္းသူေတြ၊ စာရိတၱသီလ၊ ၀ါရိတၱသီလ ျပည့္စံုသူေတြဟာ လူအမ်ားရဲ႕ ယံုၾကည္ေလးစား အားထားမႈေတြ အလိုအေလ်ာက္ ပိုင္ဆိုင္ၾကပါတယ္။ သီလမစင္ၾကယ္သူေတြ၊ အက်င့္ပ်က္သူေတြကေတာ့ လူသူအမ်ားရဲ႕ ကဲ့ရဲ႕ျပစ္တင္မႈ၊ အထင္ေသး႐ႈတ္ခ်မႈ၊ မေလးစားမႈ၊ မၾကည္ညိဳမႈေတြသာ ရရွိလို႔ အရွက္တကြဲ အက်ိဳးနည္းရတဲ့အျပင္ နိဂံုးမေကာင္းသလို၊ လားရာေကာင္းလည္း မေရာက္ႏုိင္ပါဘူး။ ကိုယ္က်င့္သီလ မစင္ၾကယ္သူေတြဟာ….. – ရဟန္းရွင္လူတို႔၏ ၾကည္ညိဳခ်စ္ခင္မႈကို မခံယူရျခင္း၊ – စည္းစိမ္ဥစၥာ အရနည္းၿပီး လာဘ္လာဘရွားပါးျခင္း၊ – အ႐ုပ္ဆိုး အက်ည္းတန္ျခင္း၊ – စည္းစိမ္ဥစၥာ ပ်က္စီးဆံုး႐ႈံးျခင္း၊ – သတင္းဆိုးထြက္ နာမည္ပ်က္ျခင္း၊ – လူသူပရိသတ္အလယ္ မ်က္ႏွာညႇိဳးငယ္စြာ ဝင္ရျခင္း၊ – သတိလြတ္ကင္းလ်က္ ေအာ္ဟစ္ညည္းညဴကာ ေသရျခင္း၊ – အပါယ္စေသာ ဘဝဆိုး၌ လားေရာက္ရျခင္း၊ ဒီေတာ့ စာဖတ္သူတခ်ိဳ႕က ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ လက္ရွိအေျခအေနကိုၾကည့္ၿပီး သံသယ၀င္ခ်င္ၾကမယ္၊ ေျပာခ်င္မယ္။ တို႔ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာကြယ္ ကိုယ္က်င့္သီလပ်က္ေနတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္သူ အာဏာပိုင္ေတြ၊ ၀ိသမစီးပြားေရးသမားေတြမ်ား ေကာင္းစားေနလိုက္ၾကတာ ႏွစ္ ၅၀ ေက်ာ္ေနၿပီ။ သူတို႔ဟာ မေကာင္းကံမွန္သမွ် အကုန္လုပ္ၿပီး ႀကီးပြားေနၾကတယ္။ အထက္ကေျပာတဲ့ ဆိုးက်ိဳးေတြက မထင္ရွားဘူး၊ ဟုတ္ပါ့မလားေပါ့၊ သံသယ၀င္စရာပါပဲ။ ကံနဲ႔ ကံအက်ိဳးေပးခြင့္ေတြဟာ “သမၸတၱိေလးပါးနဲ႔ ၀ိပတၱိေလးပါး” အေၾကာင္းေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတာပါ။ ကံဆိုတာကို ကုသိုလ္ကံနဲ႔ အကုသိုလ္ကံလို႔ ႏွစ္မ်ိဳးခြဲႏုိင္ပါတယ္။ ေကာင္းကံနဲ႔ မေကာင္းကံလို႔ ေျပာရမွာေပါ့။ အဲဒီကံႏွစ္ခုလံုးဟာ ျပဳလိုက္တိုင္းေတာ့ ပံုေသကားခ်ပ္ အစဥ္လိုက္ အတိအက်၊ ခ်က္ခ်င္း အက်ိဳးမေပးပါဘူး။ သမၸတၱိေလးပါးနဲ႔ ႀကံဳေနရင္ ျပဳထားတဲ့ အကုသိုလ္ကံဟာ အက်ိဳးမေပးႏိုင္သလို ၀ိပတၱိေလးပါးနဲ႔ ႀကံဳေနရင္လည္း မိမိျပဳထားတဲ့ ကုသိုလ္ကံက အက်ိဳးမေပးႏုိင္ေသးဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ “သမၸတၱိ” ရဲ႕ အဓိပၸာယ္က “ျပည့္စံုျခင္း”၊ “၀ိပတၱိ” ရဲ႕ အနက္က “ခြၽတ္ယြင္းျခင္း” လို႔ ျပန္ႏုိင္ပါတယ္။ “သမၸတၱိေလးပါး” သမၸတၱိေလးပါး ဆိုတာက ဂတိသမၸတၱိ၊ ဥပဓိသမၸတၱိ၊ ကာလသမၸတၱိ၊ ပေယာဂသမၸတိၱ စတာေတြပါပဲ။ “ဂတိသမၸတၱိ” ဆိုတာ လူ႔ျပည္၊ နတ္ျပည္၊ ျဗဟၼာျပည္ စတဲ့ ဘ၀ေကာင္းေတြကို ေရာက္ရွိျခင္းကို ဆိုလိုပါတယ္။ ဂတိသမၸတၱိမွာျဖစ္ေနရင္ အကုသိုလ္ကံဟာ အက်ိဳးေပးခြင့္ မသာေတာ့ပါဘူး။ ကုသိုလ္ကံရဲ႕ အလွည့္ေရာက္ေနခ်ိန္လို ့ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ “ဥပဓိသမၸတၱိ” ကေတာ့ “႐ုပ္အဆင္းလွပျခင္း” ပါပဲ။ ဥပဓိသမၸတၱိ အားေကာင္းေနရင္လည္း အကုသိုလ္ကံ အက်ိဳးေပးခြင့္ မသာျပန္တာ ရွိပါတယ္။ “ကာလသမၸတၱိ” ဆိုတာက ေကာင္းမြန္တဲ့ အခ်ိန္အခါနဲ႔ ႀကံဳႀကိဳက္မႈပါ။ ျမတ္စြာဘုရားပြင့္ရာအခါ၊ မင္းေကာင္းမင္းျမတ္ေတြ ေပၚထြန္းတဲ့ အခ်ိန္အခါကို ေျပာတာပါ။ အဲဒီလို ကာလသမၸတၱိနဲ႔ ျပည့္စံုေနရင္လည္း အကုသိုလ္ကံက အက်ိဳးေပးခြင့္ မသာျပန္ပါဘူး။ “ပေယာဂသမၸတိၱ” ဆိုတာကေတာ့ “သတိ၊ ၀ီရိယ၊ ဉာဏ္” ေတြနဲ႔ ျပည့္စံုေနတဲ့အခါကို ဆိုလိုပါတယ္။ အဲ့ဒီလို သတိ၀ီရိယ ဉာဏ္ေတြယွဥ္ၿပီး အားႀကီးတဲ့ကံေတြ ျပဳေနမယ္ဆိုရင္လည္း အကုသိုလ္ကံက အက်ိဳးေပးခြင့္ မသာျပန္ဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ လက္ရွိ ပစၥဳပၸန္ဘ၀မွာ ပေယာဂသမၸတိၱနဲ႔ ကုသိုလ္ကံအက်ိဳးေတြကို ခံစားႏုိင္ခြင့္ရွိသလို အကုသိုလ္ကံေတြကိုလည္း တားဆီးထားႏုိင္တယ္ဆိုတဲ့ သေဘာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ “သမၸတၱိေလးပါးနဲ႔ ျပည့္စံုေနမယ္” ဆိုရင္ အကုသိုလ္ျပဳခဲ့ရင္ေတာင္ အကုသိုလ္ အက်ိဳးေပးခြင့္မသာဘဲ ကုသုိလ္ကံကခ်ည္း အက်ိဳးေပးေနပါလိမ့္မယ္။ အထက္မွာေျပာခဲ့သလို ကိုယ္က်င့္သီလပ်က္ေနတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္သူ အာဏာပိုင္ေတြ၊ ၀ိသမ စီးပြားေရးသမားေတြမ်ား ေကာင္းစားေနလိုက္ၾကတာဟာ သူတို႔အတြက္ သမၸတၱိေလးပါး ျပည့္စံုေနလို႔ အကုသိုလ္ အက်ိဳးေပးခြင့္ မသာေသးခ်ိန္မို႔လို႔ပါပဲ။ “၀ိပတၱိေလးပါး” ထို႔အတူပဲ “၀ိပတၱိေလးပါး” ဆိုတာ ဂတိ၀ိပတၱိ၊ ဥပဓိ၀ိပတၱိ၊ ကာလ၀ိပတၱိနဲ႔ ပေရာဂ၀ိပတၱိ စတာတို႔ပါပဲ။ ဂတိ၀ိပတၱိဆိုတာ ငရဲ၊ တိရစၧာန္၊ ၿပိတၱာ၊ အသူရကာယ္ဆိုတဲ့ အပါယ္ေလးဘံု စတဲ့ မေကာင္းတဲ့ဘံုေတြဆီ ေရာက္ရွိျခင္း၊ “ဥပဓိ၀ိပတၱိ” ဆုိတာက ႐ုပ္အဆင္းမလွတာ၊ “ကာလ၀ိပတၱိ” ဆိုတာက ျမတ္စြာဘုရားရွင္နဲ႔ ေ၀းေနတဲ့ကာလ၊ ဆုတ္ကပ္ကာလ၊ မင္းဆိုးမင္းညစ္ေတြ အုပ္စိုးတဲ့ကာလ ျဖစ္ေနတာ၊ “ပေယာဂ၀ိပတၱိ” ဆိုတာက သတိမရွိ၊ ၀ီရိယမရွိ၊ ဉာဏ္မရွိတာအျဖစ္ ေရာက္ေနတာေတြပါပဲ။ ဒီလို “၀ိပတၱိေလးပါးနဲ႔ ႀကံဳေနမယ္ဆိုရင္ ကုသိုလ္ကံေတြ အက်ိဳးေပးခြင့္မသာဘဲ အကုသုိလ္ကံကခ်ည္း အက်ိဳးေပးေနပါလိမ့္မယ္။ ျမန္မာျပည္သူေတြ၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ဆန္႔က်င္တဲ့ အတိုက္အခံ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြ မဆံုးႏုိင္တဲ့ ဆင္းရဲဒုကၡေတြနဲ႔ တခုၿပီးတခု ရင္ဆိုင္ေနရတာဟာ “၀ိပတၱိေလးပါး” ျပည့္စံုေနလို႔ ကုသိုလ္ကံေတြ အက်ိဳးေပးခြင့္ မသာခဲ့တာပါပဲ။ အခုလက္ရွိအခ်ိန္ခါကေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ “ကာလသမၸတၱိ” လို႔ေခၚတဲ့ မင္းေကာင္းမင္းျမတ္၊ အစိုးရေကာင္းတရပ္ ေပၚထြန္းခါနီးအခ်ိန္မွာ ဆိုက္ေရာက္ေနပါၿပီ။ ျပည္သူလူထု အမ်ားစုက တခဲနက္မဲေပးလို႔ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အႏုိင္ရခဲ့တဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဦးေဆာင္တဲ့ အမ်ိိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဟာ မၾကာမီ ရက္ပိုင္းလပိုင္းအတြင္းမွာ အစိုးရတရပ္ကို ဖြဲ႔စည္းလို႔ တိုင္းျပည္ကို ဦးေဆာင္ေတာ့မွာ မဟုတ္လား။ ဒါေပမယ့္လည္း ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ႐ႈံးနိမ့္ခဲ့တဲ့ ျပည္ေထာင္စုႀကံ့ခိုင္ေရးနဲ႔ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးပါတီ အႀကီးအကဲျဖစ္သူ လက္ရွိအစိုးရရဲ႕ သမၼတလည္းျဖစ္သူ ဦးသိန္းစိန္က ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒဟာ လူတစုအတြက္ မဟုတ္ပါဘူး၊ လူအမ်ား ေထာက္ခံထားတဲ့၊ ေထာက္ခံအတည္ျပဳထားတဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒျဖစ္တယ္လို႔ ဗီြအိုေအရဲ႕ အစီအစဥ္တခုမွာ ေျပာသြားဖူးပါတယ္။ ထို႔အတူ လက္ရွိ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ရဲ႕ အႀကီးအကဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးမင္းေအာင္လႈိင္က ေရြးေကာက္ခံစရာမလိုတဲ့ တပ္မေတာ္သားအမတ္ေတြ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ေရာက္ရွိတာကို ျပည္သူေတြက လက္ခံသေဘာတူၾကတယ္လို႔ ေျပာခဲ့တာပါပဲ။ သူတို႔ေျပာၾကတဲ့ ေထာက္ခံတဲ့ျပည္သူ၊ လက္ခံသေဘာတူတဲ့ ျပည္သူဆိုတာဟာ လူနည္းစုျပည္သူသာ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ေရြးေကာက္ပြဲတိုင္းမွာ သူတို႔ရတဲ့ မဲဆႏၵအေရအတြက္က အေျဖေပးၿပီးသားပါ။ သူတို႔ကို လက္မခံတာ လူမ်ားစုျဖစ္တယ္ဆိုတာ အထူးျငင္းခံုစရာမလိုေအာင္ မိဘျပည္သူေတြက တႏုိင္ငံလံုး အတိုင္းအတာနဲ႔ ကမာၻသိ အေျဖေပးသြားတာက ၃ ႀကိမ္ရွိပါၿပီ။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွာ ၈၈၈၈ အေရးေတာ္ပံုႀကီးနဲ႔ ပထမအႀကိမ္၊ ၁၉၉၀ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ ဒုတိယအႀကိမ္၊ အခုေနာက္ဆံုး ၂၀၁၅ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ တတိယအႀကိမ္ ျပင္းျပင္းျပျပ ဆႏၵျပဳခဲ့ၾကတာပါ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ရက္ပိုင္းအတြင္းမွာလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ႏိုင္ငံအႀကီးအကဲ (သမၼတ) ျဖစ္ဖို႔အတြက္ ဖြဲ႔စည္းပုံျပင္ဆင္ဖို႔ မလိုဘဲ သားသမီးနဲ႔ ေခၽြးမေတြ ႏိုင္ငံျခားသားဘ၀ကို စြန္႔လႊတ္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံသားအျဖစ္ ခံယူလိုက္ရင္ ေျပလည္လိမ့္မယ္လို႔ သမၼတဦးသိန္းစိန္ရဲ႕ ေျပာခြင့္ရ ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီး ဦးရဲထြဋ္က ဗီြအိုေအ အသံလႊင့္ဌာနနဲ႔ ေမးျမန္းခန္းမွာ ေျပာဆိုလိုက္တာကို ဒီဗြီဘီသတင္းမွာ ဖတ္လိုက္ရျပန္ပါတယ္။ ဒီစကားဟာ ဖိနပ္ကတိုၿပီး ေျခဖ၀ါးရွည္ေနတာကို ေျခဖေႏွာင့္ျဖတ္လိုက္ရင္ ေတာ္သြားမွာပါလို ့ေျပာသလိုမ်ိဳး အဓိပၸာယ္နဲ ့ဆင္တူပါတယ္။ ဦးရဲထြဋ္ေျပာသလို ဖိနပ္နဲ႔ေတာ္ေအာင္ ဖိေႏွာင့္ကိုျဖတ္လိုက္ရင္ ေတာ္သြားမွာ အမွန္ပဲ ဆိုေပမယ့္ မလုပ္အပ္ မလုပ္ထိုက္တဲ့အရာ၊ လူဖ်င္းလူႏွံေတြေတာင္ လက္မခံႏုိင္ေလာက္တဲ့ အလြန္မေလ်ာ္ကန္တဲ့ အေျပာအဆိုမ်ိဳးဆိုတာ အထူးေျပာစရာ မလိုပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ အဲ့ဒီလို ဖိနပ္တိုသလိုမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို စစ္အာဏာရွင္တသိုက္ကပဲ တမင္ညစ္ပတ္ၿပီး ေရးဆြဲထားတာ ျမန္မာသိ ကမာၻသိ မဟုတ္လား။ ျဖစ္ရမွာက ဖိနပ္ကိုရွည္ေအာင္ ျပဳျပင္ဖန္တီးသလိုမ်ိဳး ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒထဲက ဒီမိုကေရစီေျခေထာက္နဲ႔ မကိုက္ညီတဲ့၊ တိုေနတဲ့ ပုဒ္မေတြအားလံုးကို ရွည္လာေအာင္ ဒီမိုကေရစီ စံရည္စံႏႈန္းေတြနဲ ့ကိုက္ညီလာေအာင္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲၾကရမွာပါ။ ကိုယ့္ဖိေႏွာင့္မဟုတ္တိုင္း သူမ်ားဖိေႏွာင့္ကို ျဖတ္ပစ္ေစခ်င္တာက စစ္အာဏာရွင္ညာဥ္ မေပ်ာက္သူေတြဆိ္ုတာ ထင္ရွားေနသလို ဖိနပ္ကို ရွည္ေအာင္ ျပဳျပင္ခ်င္တာက မဲဆႏၵရွင္ ျပည္သူလူထု အမ်ားစုျဖစ္တယ္ဆိုတာ လယ္ျပင္မွာ ဆင္သြားသလို ထင္ရွားေနပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ ကိုယ္က်င့္သီလ မစင္ၾကယ္သူေတြ အုပ္စိုးဗိုလ္က်မႈေအာက္မွာ ႏွစ္ ၅၀ ေက်ာ္ ေနခဲ့ရၿပီး ဘက္စံုက႑စံု ခၽြတ္ၿခံဳက်လို႔၊ တရားဥပေဒက မစိုးမိုး၊ အက်င့္ပ်က္ ျခစားမႈေတြက ဗလပြ၊ တိုင္းျပည္လည္း သိကၡာက်၊ ျပည္သူေတြလည္း ေရာက္ေလရာရာ မ်က္ႏွာငယ္ေနရဆဲ မဟုတ္လား။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံကို အဲ့ဒီလို ရွက္စရာ၊ ၀မ္းနည္းစရာ အေျခေနဆိုးႀကီးကေန လြတ္ေျမာက္ဖို႔ “ကာလ၀ိပတၱိ” ကေန “ကာလသမၸတၱိ” ဆိုက္ေရာက္ႏုိင္ဖို႔ဆိုတာ မၾကာခင္ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေတာ့မယ့္ အန္အယ္လ္ဒီအစိုးရတရပ္တင္ အက်င့္သီလ စင္ၾကယ္ေန႐ုံ၊ ေစာင့္ထိန္းေန႐ုံနဲ႔ မလံုေလာက္ပါဘူး။ အတိုက္အခံျဖစ္ေတာ့မယ့္ ျပည္ေထာင္စုႀကံ့ခိုင္ေရးနဲ႔ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးပါတီသာမက တျခား ႏုုိင္ငံေရးပါတီအားလံုး အပါအ၀င္ အစိုးရ၀န္ထမ္းအားလံုးနဲ႔တကြ တိုင္းရင္းသား၊ ရဟန္းရွင္လူ ေက်ာင္းသားျပည္သူလူထု တရပ္လံုးက ျဗဟၼစိုရ္တရားေလးပါး လက္ကိုင္ထားလို႔ ေလာကပါလတရား၊ ဟီရိၾသတပၸတရား၊ စာရိတၱသီလ၊ ၀ါရိတတၱသီလေတြကို လူတိုင္းလူတိုင္း ေဆာက္တည္က်င့္သံုးရင္း အျပန္အလွန္ ထိန္းေက်ာင္း၀ိုင္းရံၾကမွသာ လိပ္ျပာသန္႔ၿပီး သိကၡာခန္႔တဲ့ ႏိုင္ငံသစ္ကို တည္ႏုိင္မွာ မုခ်ျဖစ္ပါေၾကာင္း ထပ္ေလာင္းလို႔ ႏႈိးေဆာ္အႀကံျပဳလိုက္ပါတယ္။ ။ မင္းေကာင္းခ်စ္
Comments
Post a Comment