တို႔ခ်စ္တဲ့ကမာၻ …. တို႔ခ်စ္တဲ့ကေလးေတြ
(မုိးမခ) ႏုိ၀င္ဘာ ၃၀၊ ၂၀၁၅
(၁)
ကေလးငယ္မ်ားကို ညႇင္းပန္းႏွိပ္စက္ျခင္းနဲ႔အတူ အခုတေလာ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ၾကားေနရသည့္သတင္းမ်ားတြင္ ကေလးငယ္မ်ားေပ်ာက္ဆုံးသတင္းသည္လည္း တစ္ခုအပါအ၀င္ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာျပည္ရွိ ၿမိဳ႕ႀကီး ၿမိဳ႕ငယ္ ေနရာအေတာ္ မ်ားမ်ားမွာ ကေလးငယ္မ်ားေပ်ာက္ဆုံးေနေၾကာင္းသတင္းေတြကို ခပ္စိပ္စိပ္ကေလး ေတြ႔ျမင္ေနရပါသည္။ ရန္ကုန္မွာ ကေလးငယ္ေတြ ေပ်ာက္သတဲ့၊ မႏၱေလးမွာ ကေလးငယ္ေတြေပ်ာက္သတဲ့၊ ေတာင္ငူမွာလည္း ကေလးငယ္ေတြ ေပ်ာက္ သတဲ့၊ ေကာ့ေသာင္း၊ ျမစ္ႀကီးနား စသျဖင့္စသျဖင့္ အထက္ေအာက္အရပ္ေဒသ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ကေလးေပ်ာက္ဆုံး သတင္းေတြကို ေတြ႔ျမင္ၾကားသိေနျပီျဖစ္ရာ ဒါေတြအားလုံးက ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကေလးငယ္ေတြရဲ႕ အနာဂတ္ေတြကို ၿခိမ္း ေျခာက္လာၿပီျဖစ္သည္။
ေပ်ာက္ဆုံးကေလးငယ္မ်ားတြင္
လူမမယ္အရြယ္ကေလး ငယ္ငယ္ေလးမ်ားပါသလုိ ေျခာက္တန္းခုႏွစ္တန္း ဆယ္တန္း စသည့္ အလယ္တန္း အထက္တန္းေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူကေလးမ်ားပင္ ပါ၀င္ေနသည္ျဖစ္ရာ မိဘျပည္သူမ်ားအေနျဖင့္ ေအးေအးလူလူ စိတ္သက္သက္သာသာ မေနႏိုင္ရွာၾကေတာ့။ မိမိတို႔ကေလးငယ္ေတြကို အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ ၾကည့္ေနရ သည့္အျဖစ္မ်ဳိးျဖစ္သည္။ သည္ကိစၥကို ေပါ့ေပါ့တန္တန္ သေဘာထား၍မျဖစ္ေၾကာင္း မိဘျပည္သူေတြက ပိုမိုသိရွိၾကပါ လိမ့္မည္။ လမ္းထိပ္ကေစ်းဆုိင္ကုိ ဖေရာင္းတိုင္ အ၀ယ္လႊတ္လုိက္ရာက အိမ္ျပန္မေရာက္လာသည့္ ကေလးငယ္မ်ား ရွိေန သလုိ ေက်ာင္းသြား၊ က်ဴရွင္သြား၊ ခရီးသြားလာရာမွ မိသားစုနဲ႔ ေ၀းကြာသြားေသာ ကေလးငယ္ေလးမ်ားလည္းရွိပါသည္။ မိဘေတြအေနနဲ႔ ကိုယ့္ရင္ေသြးေလး ဘယ္အခ်ိန္ဘယ္လုိေပ်ာက္သြားမလဲဆိုတဲ့ စိုးရိမ္စိတ္နဲ႔ အသက္ရွင္သန္ေနရတာ ပင္ပမ္းလုိက္တာ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကေလးငယ္ေတြရဲ႕ အနာဂတ္က မလုံျခဳံေတာ့ဘူးတဲ့လား။ (၂) လူငယ္ဆုိတာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္၊ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ဖန္တီးရွင္ကေလးေတြဆိုရင္ ဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္နဲ႔မွ ကြၽန္ေတာ္တို႔ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္ကေလးေတြကို အညႊန္႔မခ်ိဳးသင့္ေတာ့။ ၿမိဳ႕ျပေတြမွာ ကေလးငယ္ကေလးေတြကို လစ္ရင္လစ္သလုိ ေကာက္ခ်ီသြားတတ္တဲ့ လူေတြရွိပါသည္။ ဂိုဏ္းဖြဲ႕ၿပီး ကေလးခုိးေနတဲ့ အဖြဲ႔ေတြပင္ ရွိသတဲ့။ ကြၽန္ေတာ္တို႔လူမ်ဳိးမ်ားသည္ ျဗဟၼစိုရ္တရားမ်ားျဖင့္ ႀကီးျပင္းခဲ့ၾကသူမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ေငြေၾကး႐ုပ္၀တၳဳပစၥည္း၊ အသိပညာႏွင့္ ကိုယ္က်င့္တရားတို႔ ဆင္းရဲ ခ်ဳိ႕တဲ့လာျခင္းႏွင့္အတူ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ပုံရိပ္ေကာင္းကေလးေတြကလည္း တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ လုံးပါးပါးခဲ့ရပါေတာ့သည္။ ေထရ၀ါဒဗုဒၶအဆုံးအမေအာက္တြင္ ေမတၱာတရားႏွင့္ ရွင္သန္ျပည့္၀သည့္လူမ်ဳိး၊ ကရုဏာတရားျဖင့္ လူလားေျမာက္ခဲ့သည့္ လူမ်ဳိးတို႔ ေနထိုင္ရွင္သန္ႀကီးျပင္းရာ ရပ္၀န္းတစ္ခုတြင္ အခုေတာ့ ကေလးငယ္ေတြကို ေရာင္းစား၊ အလြဲသုံးစားျပဳလုပ္ လာ ၿပီျဖစ္ရာ သည္လုပ္ရပ္က ကြၽန္ေတာ္တို႔တိုင္းျပည္ ကြၽန္ေတာ္တို႔လူမ်ဳိးရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာေတြကို ေ၀၀ါးသြားေစပါေတာ့သည္။ ကေလးခိုးၿပီး ေရာင္းစားတဲ့လုပ္ရပ္ေတြကို ရပ္တန္းကရပ္ဖို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလုံးမွာ တာ၀န္ရွိပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အား လုံး ေပါ့ေပါ့တန္တန္ မေနသင့္ေတာ့။ သတိ၀ီရိယ ရွိၾကပါစို႔ရဲ႕။ (၃) ျမန္မာတနိုင္ငံလုုံးမွာရွိသည့္ မိဘမဲ့ကေလးမ်ားေစာင့္ေရွာက္ေရးေက်ာင္းမ်ားရဲ႕ လိပ္စာ မ်ားစာရင္းကို ဖတ္လုိက္ရပါသည္။ ေက်ာင္းေပါင္းတစ္ရာေက်ာ္ရွိေသာ အဲဒီစာရင္းႀကီး ကိုၾကည့္ၿပီး ေၾကကြဲရပါသည္။ ျဗဟၼစိုရ္တရားနဲ႔ ရွင္သန္ေနထိုင္ၾကသည့္ က်ေနာ္တို႔ တိုင္းျပည္တြင္ မိဘမဲ့ကေလးေစာင့္ေရွာက္ေရးေက်ာင္းက တစ္ရာေက်ာ္ရွိသတဲ့။ ေနျပည္ေတာ္ သာ၀တၳိျမိဳ႕ရွိ စမေတာင္တြင္ မိဘမဲ့ကေလးမ်ား ေစာင့္ေရွာက္ေရးေဂဟာ တစ္ခုရွိပါသည္။ မိဘမဲ့နဲ႔စြန္႔ပစ္ခံ ကေလးေတြကို ကူညီေစာင့္ ေရွာက္ေနတဲ့ အဲဒီလူငယ္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးဥယ်ာဥ္မွာ ကေလးေပါင္း အေယာက္ငါးရာေက်ာ္ရွိၿပီး “ႏို႔ဘူးတိုက္အရြယ္ကပဲ အ ေယာက္သုံးဆယ္ေက်ာ္ရွိသည္ဟု သိရပါသည္။ သည္လုိေက်ာင္းမ်ဳိးေတြ ေနရာအမ်ားအျပားမွာ ရွိပါသည္။ လူကုန္ကူးသူေတြ၊ ကေလးခိုးဂိုဏ္းေတြေၾကာင့္ မိဘမဲ့ကေလးဘ၀ကို ေရာက္သြားၾကသည့္ကေလးငယ္ေတြရွိသလုိ တစ္ခ်ိဳ႕ကေလးငယ္ကေလးမ်ားမွာမူ သူတို႔မိဘေတြကိုယ္တိုင္က လမ္းေဘးစြန္႔ပစ္ထားခဲ့လုိ႔ မိဘမဲ့ကေလးဘ၀ ေရာက္သြား ၾကရသည့္ကေလးငယ္ေတြလည္း ရွိပါသည္။ မိဘမ်ားသည္ ျဗဟၼာႀကီးမ်ားႏွင့္တူေၾကာင္း သင္ယူမွတ္သားခဲ့ဖူးပါသည္။ သို႔ေသာ္ မိမိတို႔ရဲ႕ လသားအရြယ္ လူမမယ္ရင္ ေသြးငယ္ ကေလးမ်ားကို အမိႈက္ကေလးတစ္ခုလုိ လမ္းေဘးစြန္႔ပစ္ထားခဲ့ေသာ၊ မိဘမဲ့ေဂဟာတြင္ ကိုယ့္ရင္ေသြးျဖစ္ပါလွ်က္ ကိုယ့္သားသမီးမဟုတ္သေယာင္၊ ေကာက္ရသလိုလိုနဲ႔ လာေရာက္အပ္ႏွံေန ၾကေသာ၊ ပိုက္ဆံေငြးေၾကးတို႔ျဖင့္ ကိုယ္တိုင္ေရာင္းစားေနၾကေသာ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ခ်ိဳ႕ေသာမိဘမ်ားကို ေတြ႔ျမင္ေနရၿပီျဖစ္ သည္။ မိဘမဲ့ကေလးဟုဆိုရာ၌ မိဘရင္ခြင္ေအာက္ကေန မသမာသူ လူတစ္ခ်ိဳ႕ရဲ႕ လက္ခ်က္ေၾကာင့္ မိဘမဲ့ကေလးဘ၀ေရာက္သြား ၾကသူေတြရွိသလုိ မိဘေတြကိုယ္တိုင္က တာ၀န္မယူလုိသည့္အတြက္ စြန္႔ပစ္ခံခဲ့ရေသာေၾကာင့္ မိဘမဲ့ကေလးဘ၀ကို အ လုိလုိ ေရာက္သြားၾကသည့္ ကေလးမ်ားလည္းရွိပါသည္။ အမ်ားစုမွာ ေငြေၾကးပစၥည္း ခ်ိဳ႕တဲ့ဆင္းရဲမႈေၾကာင့္ဟု ဆင္းရဲျခင္း ကို ရိုးမယ္ဖြဲ႕ တရားခံရွာၾကသူေတြလည္း ရွိပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဘ၀ရဲ႕ ဆင္းရဲမြဲေတမႈတစ္ခုတည္းေၾကာင့္ေတာ့ မိဘမဲ့ ကေလးဘ၀ကို ေရာက္သြားၾကသည္မဟုတ္ပါေလ။ တစ္ခ်ိဳ႕ေငြေၾကးျပည့္စုံၾကြယ္၀သည့္ အသိုင္းအ၀ိုင္း တြင္ အရွက္တရား၊ သူတို႔ဖြင့္ဆိုေသာဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ တာ၀န္ယူစိတ္ကင္းမဲ့ျခင္း ေၾကာင့္လည္း မိဘမဲ့ဘ၀ေရာက္သြားၾကသူေတြရွိပါသည္။ မိဘႏွစ္ပါးက ေငြေၾကးလည္း ခ်မ္းသာပါရဲ႕၊ အသက္ထင္ရွားလည္း ရွိပါရဲ႕။ သို႔တိုင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ကေလးငယ္ေတြမွာ မိဘႏွစ္ပါး၏ရင္ခြင္ေအာက္တြင္ ရွင္သန္ခြင့္ မရရွာပါေလ။ မိဘေတြရဲ႕ အတၱႏွင့္ မာနတို႔ ေပါင္းစုံမိၾကေသာအခါ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကေလးငယ္ကေလးေတြရဲ႕စိတ္မွာ ဒဏ္ရာေတြ ထင္က်န္ေနရစ္ပါေတာ့သည္။ ႏုနုငယ္ငယ္ ကေလးငယ္ကေလးေတြရဲ႕ စိတ္ကို ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ မႀကီးျပင္းေစခ်င္ေတာ့ပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အစြန္႔ပစ္ခံမိဘမဲ့ကေလးဦးေရ တိုးလားျခင္းဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ တိုင္းျပည္၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔လူမ်ဳိးအတြက္ အႏႈတ္လကၡဏာတစ္ခုပင္ျဖစ္ပါသည္။ ဆင္ျခင္တုံတရားမ်ားျဖင့္ အုံနဲ႔က်င္းနဲ႔ ထိန္း ေၾကာင္းၾကဖို႔ လုိအပ္ပါသည္။ (၄) “နင္ကလည္းဟာ။ စိတ္ညစ္မေနစမ္းပါနဲ႔။ ငါဆုိ တစ္ခါမွ စိတ္မညစ္ဖူးဘူး။ ၿပီးခဲ့လတုန္းက ငါ့အေဖ လာလည္တယ္။ ငါ့ဆီမွာ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ေနသြားတယ္။ ငါ့အေဖက အရက္ၾကိဳက္ေတာ့ သူၾကိဳက္တဲ့အရက္လည္း ငါ၀ယ္တုိက္လုိက္တာပဲ။ အခုဆို ငါစုထားတဲ့ ပိုက္ဆံတစ္ေသာင္းေက်ာ္က ေျပာင္သြားျပီ။ ဘာျဖစ္လဲ၊ ကို္ယ့္အေဖကို ေကြၽးတာပဲ။” အထက္ပါစကားမ်ားသည္ ရန္ကင္းျမိဳ႕နယ္ ကံဘဲဘူတာရုံလမ္းရွိ အမႈိက္ပုံတစ္ခုတြင္ အမိႈက္ေကာက္ေနၾကသည့္ ဆယ့္ ႏွစ္ႏွစ္သားအရြယ္ ကေလးမကေလးမ်ား သူတို႔ အခ်င္းခ်င္းေျပာေနၾကေသာ စကားမ်ားျဖစ္ပါသည္။ သူတို႔ေလးေတြ ဘ၀ကို ဘယ္လုိ ရုန္းကန္ျဖတ္သန္းေနၾကသည္ဆိုတာကို ကြၽန္ေတာ္ေကာင္းေကာင္းသိပါသည္။ “သားက ဒီလဘက္ရည္ဆိုင္မွာ လုပ္တာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ျပီ။ အသက္ကလား။ အခု ၁၁ ႏွစ္လုိ႔ ေျပာတာပဲ။ အေဖ့ကိုေတာ့ မျမင္ဖူးဘူးေလ တစ္ခါမွ။ အေမကေတာ့ တစ္လတစ္ခါ ဒီဆိုင္ကိုလာတယ္။ ပိုက္ဆံလာယူတာေလ။ သားလုပ္ခေပါ့။ တစ္လ ကို သုံးေသာင္းခြဲရတယ္။ ဆိုင္အိပ္ ဆိုင္စားေပါ့။ ဒီလုိပဲေပါ့။ ညမိုးခ်ဳပ္ဆို အရမ္းအိပ္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆိုင္မွာ လူကုန္ ေအာင္ေစာင့္ၿပီး လူကုန္ဆိုင္ပိတ္မွ အိပ္ရတယ္။ ေက်ာင္းလား။ ေနခ်င္တာေပါ့။ မေနဖူးဘူး တစ္ခါမွ။ စာလည္း ဖတ္တတ္ ခ်င္တယ္။ သင္ေပးမလုိ႔လား။ ဒီဆိုင္မွာ လာသင္ေပးေလ။ ေရေႏြးၾကမ္း လုိက္ပြဲအလကားတုိက္မယ္။” သူမ်က္ႏွာကို ေငး ၾကည့္ေနရင္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနမိသည္။ မဟာရန္ကုန္ျမိဳ႕တြင္ က်ေနာ္ဆုံခဲ့ၾကဳံခဲ့ဘူးေသာ သည္လုိကေလးငယ္ေတြ အမ်ားႀကီး ရွိခဲ့ဘူးပါသည္။ အဲဒီအခ်ိန္ေတြ တုန္းကေတာ့ ေက်ာက္ကုန္း၊ ကံဘဲ့၊ ကမၻာေအး၊ တ၀ိုက္က လဘက္ရည္ဆိုင္တိုင္းမွာလုိလုိ ငုတ္တုတ္ထိုင္ၿပီး ဘ၀အေမာ ေတြကို တခုတ္တရ ေငးေမာၾကည့္ေနခဲ့မိသည့္အခ်ိန္။ သူတို႔ေလးေတြ ဘယ္လုိအိပ္ ဘယ္လုိစားၾကရသည္ဆိုတာကို ကြၽန္ေတာ္ေကာင္းေကာင္း သိပါသည္။ ခင္ဗ်ားတို႔ သတိျပဳမိမလားပဲ။ ဒီလုိအေျခအေနဆိုးေရာက္ေနသည့္ ကေလးငယ္မ်ားတြင္ ဘာသာျခားကေလးငယ္မ်ား မရွိသေလာက္ အေတာ္နည္းပါးသည္ဟု ကြၽန္ေတာ္ထင္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ကုိယ္တိုင္က ခရီးသြားနည္း၍ မေတြ႔ဘူးတာ လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ စာဖတ္သူေရာ ေတြ႔မိပါရဲ႕လား။ (၅) ဒီကေန႔ကစလုိ႔ ေနာင္တက္လာမယ့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဦးေဆာင္သည့္ NLD အစိုးရသစ္ဆီမွာ ေတာင္းဆိုခ်င္တာ တစ္ခုရွိပါသည္။ ၎မွာ ကေလးမ်ားကို အကာအကြယ္ေပးသည့္ ဥပေဒျပ႒ာန္းၿပီး ကေလးလုပ္သား ပေပ်ာက္းေရးႏွင့္ က ေလးငယ္တိုင္း ပညာမသင္မေနရစီမံကိန္းကို အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားေပးဖို႔ပင္ ျဖစ္္ပါသည္။ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ကံမ ေကာင္း အေၾကာင္းမလွလုိ႔ လမ္းေဘးေရာက္သြားရသည့္တိုင္ သူတို႔ေလးေတြရဲ႕ ပညာေရးကို လ်စ္လ်ဴရႈမထားေစခ်င္ပါ။ ကေလးေတြအတြက္ စာသင္စာဖတ္ ပညာေရးကိုေတာ့ ဂရုတစိုက္နဲ႔ စီမံကိန္းခ်၊ အေလးအနက္ထားၿပီး လုပ္ေပးေစခ်င္ ပါသည္။ လဘက္ရည္ဆိုင္ေတြမွာ ကေလးငယ္ေတြကို စားပြဲထိုးခိုင္းေစျခင္းမ်ဳိး မရွိသင့္ေတာ့။ မထားသင့္ေတာ့။ ကေလးငယ္မ်ား စားပြဲထိုး မျပဳလုပ္သင့္ေတာ့ပါ။ ကေလးငယ္ေတြရဲ႕အားကို ျဖဳန္းတီးျခင္းသည္ တိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ဳိးရဲ႕အားကို ျဖဳန္းတီးပစ္ျခင္း ပင္ျဖစ္ပါ သည္။ လဘက္ရည္ေသာက္ခ်င္သူေတြအေနနဲ႔ လဘက္ရည္ဆိုင္ကိုေရာက္တဲ့အခါ ေကာင္တာမွာ ကိုယ္တိုင္မွာပါ။ ပိုက္ဆံတစ္ခါတည္းေပး စားစရာကိုယ္တိုင္ယူၿပီး သုံးေဆာင္တဲ့စနစ္ကို က်င့္သုံးသင့္ပါသည္။ လဘက္ရည္ဆိုင္မွာ ကေလးငယ္ေတြ မရွိသင့္ေတာ့။ ဘီယာဆိုင္ေတြမွာ ကေလး ငယ္ေတြ မထားသင့္ေတာ့။ ညကလပ္ေတြ၊ စင္တင္ေတြမွာလည္း ကေလးငယ္ေတြကို မခိုင္းေစသင့္ေတာ့။ စစ္တပ္ထဲမွာလည္း ကေလးစစ္သားမ်ား မရွိသင့္ေတာ့။ ကေလးငယ္ေတြရဲ႕အားကို ျဖဳန္းတီးျခင္းသည္ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးရဲ႕အားကို ျဖဳန္းတီးပစ္ျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ခ်စ္ရတဲ့ကမၻာ၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ခ်စ္ရမယ့္ကေလးေတြရဲ႕ အနာဂတ္ကို ထုဆစ္ဖို႔ဆိုသည္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အားလုံးတြင္ တာ၀န္ရွိပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ခ်စ္ရတဲ့ကမၻာ၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ခ်စ္ရတဲ့ကေလးေတြရဲ႕စိတ္ကို အနာတရ မျဖစ္ရ ေလေအာင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အုံနဲ႔က်င္းနဲ႔ ၾကိဳးစားၾကရေအာင္ဗ်ာ။ လူထုေခါင္းေဆာင္လည္းပါ၊ NLD လည္းပါ၊ ခင္ဗ်ားလည္း ပါ၊ ကြၽန္ေတာ္လည္း ပါ၊ အားလုံးပါ၀င္ၾကစို႔ဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကေလးေတြရဲ႕ မနက္ျဖန္ေတြလွပပါမွ ကြၽန္ေတာ္တို႔တိုင္းျပည္ ကြၽန္ေတာ္တို႔လူမ်ဳိးရဲ႕ မနက္ျဖန္ေတြက လွပလာမွာမဟုတ္လား။ ကိုသစ္ (သီတဂူ) ႏုိ၀င္ဘာ ၂၈၊ ၂၀၁၅
လူမမယ္အရြယ္ကေလး ငယ္ငယ္ေလးမ်ားပါသလုိ ေျခာက္တန္းခုႏွစ္တန္း ဆယ္တန္း စသည့္ အလယ္တန္း အထက္တန္းေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူကေလးမ်ားပင္ ပါ၀င္ေနသည္ျဖစ္ရာ မိဘျပည္သူမ်ားအေနျဖင့္ ေအးေအးလူလူ စိတ္သက္သက္သာသာ မေနႏိုင္ရွာၾကေတာ့။ မိမိတို႔ကေလးငယ္ေတြကို အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ ၾကည့္ေနရ သည့္အျဖစ္မ်ဳိးျဖစ္သည္။ သည္ကိစၥကို ေပါ့ေပါ့တန္တန္ သေဘာထား၍မျဖစ္ေၾကာင္း မိဘျပည္သူေတြက ပိုမိုသိရွိၾကပါ လိမ့္မည္။ လမ္းထိပ္ကေစ်းဆုိင္ကုိ ဖေရာင္းတိုင္ အ၀ယ္လႊတ္လုိက္ရာက အိမ္ျပန္မေရာက္လာသည့္ ကေလးငယ္မ်ား ရွိေန သလုိ ေက်ာင္းသြား၊ က်ဴရွင္သြား၊ ခရီးသြားလာရာမွ မိသားစုနဲ႔ ေ၀းကြာသြားေသာ ကေလးငယ္ေလးမ်ားလည္းရွိပါသည္။ မိဘေတြအေနနဲ႔ ကိုယ့္ရင္ေသြးေလး ဘယ္အခ်ိန္ဘယ္လုိေပ်ာက္သြားမလဲဆိုတဲ့ စိုးရိမ္စိတ္နဲ႔ အသက္ရွင္သန္ေနရတာ ပင္ပမ္းလုိက္တာ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကေလးငယ္ေတြရဲ႕ အနာဂတ္က မလုံျခဳံေတာ့ဘူးတဲ့လား။ (၂) လူငယ္ဆုိတာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္၊ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ဖန္တီးရွင္ကေလးေတြဆိုရင္ ဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္နဲ႔မွ ကြၽန္ေတာ္တို႔ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္ကေလးေတြကို အညႊန္႔မခ်ိဳးသင့္ေတာ့။ ၿမိဳ႕ျပေတြမွာ ကေလးငယ္ကေလးေတြကို လစ္ရင္လစ္သလုိ ေကာက္ခ်ီသြားတတ္တဲ့ လူေတြရွိပါသည္။ ဂိုဏ္းဖြဲ႕ၿပီး ကေလးခုိးေနတဲ့ အဖြဲ႔ေတြပင္ ရွိသတဲ့။ ကြၽန္ေတာ္တို႔လူမ်ဳိးမ်ားသည္ ျဗဟၼစိုရ္တရားမ်ားျဖင့္ ႀကီးျပင္းခဲ့ၾကသူမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ေငြေၾကး႐ုပ္၀တၳဳပစၥည္း၊ အသိပညာႏွင့္ ကိုယ္က်င့္တရားတို႔ ဆင္းရဲ ခ်ဳိ႕တဲ့လာျခင္းႏွင့္အတူ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ပုံရိပ္ေကာင္းကေလးေတြကလည္း တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ လုံးပါးပါးခဲ့ရပါေတာ့သည္။ ေထရ၀ါဒဗုဒၶအဆုံးအမေအာက္တြင္ ေမတၱာတရားႏွင့္ ရွင္သန္ျပည့္၀သည့္လူမ်ဳိး၊ ကရုဏာတရားျဖင့္ လူလားေျမာက္ခဲ့သည့္ လူမ်ဳိးတို႔ ေနထိုင္ရွင္သန္ႀကီးျပင္းရာ ရပ္၀န္းတစ္ခုတြင္ အခုေတာ့ ကေလးငယ္ေတြကို ေရာင္းစား၊ အလြဲသုံးစားျပဳလုပ္ လာ ၿပီျဖစ္ရာ သည္လုပ္ရပ္က ကြၽန္ေတာ္တို႔တိုင္းျပည္ ကြၽန္ေတာ္တို႔လူမ်ဳိးရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာေတြကို ေ၀၀ါးသြားေစပါေတာ့သည္။ ကေလးခိုးၿပီး ေရာင္းစားတဲ့လုပ္ရပ္ေတြကို ရပ္တန္းကရပ္ဖို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလုံးမွာ တာ၀န္ရွိပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အား လုံး ေပါ့ေပါ့တန္တန္ မေနသင့္ေတာ့။ သတိ၀ီရိယ ရွိၾကပါစို႔ရဲ႕။ (၃) ျမန္မာတနိုင္ငံလုုံးမွာရွိသည့္ မိဘမဲ့ကေလးမ်ားေစာင့္ေရွာက္ေရးေက်ာင္းမ်ားရဲ႕ လိပ္စာ မ်ားစာရင္းကို ဖတ္လုိက္ရပါသည္။ ေက်ာင္းေပါင္းတစ္ရာေက်ာ္ရွိေသာ အဲဒီစာရင္းႀကီး ကိုၾကည့္ၿပီး ေၾကကြဲရပါသည္။ ျဗဟၼစိုရ္တရားနဲ႔ ရွင္သန္ေနထိုင္ၾကသည့္ က်ေနာ္တို႔ တိုင္းျပည္တြင္ မိဘမဲ့ကေလးေစာင့္ေရွာက္ေရးေက်ာင္းက တစ္ရာေက်ာ္ရွိသတဲ့။ ေနျပည္ေတာ္ သာ၀တၳိျမိဳ႕ရွိ စမေတာင္တြင္ မိဘမဲ့ကေလးမ်ား ေစာင့္ေရွာက္ေရးေဂဟာ တစ္ခုရွိပါသည္။ မိဘမဲ့နဲ႔စြန္႔ပစ္ခံ ကေလးေတြကို ကူညီေစာင့္ ေရွာက္ေနတဲ့ အဲဒီလူငယ္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးဥယ်ာဥ္မွာ ကေလးေပါင္း အေယာက္ငါးရာေက်ာ္ရွိၿပီး “ႏို႔ဘူးတိုက္အရြယ္ကပဲ အ ေယာက္သုံးဆယ္ေက်ာ္ရွိသည္ဟု သိရပါသည္။ သည္လုိေက်ာင္းမ်ဳိးေတြ ေနရာအမ်ားအျပားမွာ ရွိပါသည္။ လူကုန္ကူးသူေတြ၊ ကေလးခိုးဂိုဏ္းေတြေၾကာင့္ မိဘမဲ့ကေလးဘ၀ကို ေရာက္သြားၾကသည့္ကေလးငယ္ေတြရွိသလုိ တစ္ခ်ိဳ႕ကေလးငယ္ကေလးမ်ားမွာမူ သူတို႔မိဘေတြကိုယ္တိုင္က လမ္းေဘးစြန္႔ပစ္ထားခဲ့လုိ႔ မိဘမဲ့ကေလးဘ၀ ေရာက္သြား ၾကရသည့္ကေလးငယ္ေတြလည္း ရွိပါသည္။ မိဘမ်ားသည္ ျဗဟၼာႀကီးမ်ားႏွင့္တူေၾကာင္း သင္ယူမွတ္သားခဲ့ဖူးပါသည္။ သို႔ေသာ္ မိမိတို႔ရဲ႕ လသားအရြယ္ လူမမယ္ရင္ ေသြးငယ္ ကေလးမ်ားကို အမိႈက္ကေလးတစ္ခုလုိ လမ္းေဘးစြန္႔ပစ္ထားခဲ့ေသာ၊ မိဘမဲ့ေဂဟာတြင္ ကိုယ့္ရင္ေသြးျဖစ္ပါလွ်က္ ကိုယ့္သားသမီးမဟုတ္သေယာင္၊ ေကာက္ရသလိုလိုနဲ႔ လာေရာက္အပ္ႏွံေန ၾကေသာ၊ ပိုက္ဆံေငြးေၾကးတို႔ျဖင့္ ကိုယ္တိုင္ေရာင္းစားေနၾကေသာ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ခ်ိဳ႕ေသာမိဘမ်ားကို ေတြ႔ျမင္ေနရၿပီျဖစ္ သည္။ မိဘမဲ့ကေလးဟုဆိုရာ၌ မိဘရင္ခြင္ေအာက္ကေန မသမာသူ လူတစ္ခ်ိဳ႕ရဲ႕ လက္ခ်က္ေၾကာင့္ မိဘမဲ့ကေလးဘ၀ေရာက္သြား ၾကသူေတြရွိသလုိ မိဘေတြကိုယ္တိုင္က တာ၀န္မယူလုိသည့္အတြက္ စြန္႔ပစ္ခံခဲ့ရေသာေၾကာင့္ မိဘမဲ့ကေလးဘ၀ကို အ လုိလုိ ေရာက္သြားၾကသည့္ ကေလးမ်ားလည္းရွိပါသည္။ အမ်ားစုမွာ ေငြေၾကးပစၥည္း ခ်ိဳ႕တဲ့ဆင္းရဲမႈေၾကာင့္ဟု ဆင္းရဲျခင္း ကို ရိုးမယ္ဖြဲ႕ တရားခံရွာၾကသူေတြလည္း ရွိပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဘ၀ရဲ႕ ဆင္းရဲမြဲေတမႈတစ္ခုတည္းေၾကာင့္ေတာ့ မိဘမဲ့ ကေလးဘ၀ကို ေရာက္သြားၾကသည္မဟုတ္ပါေလ။ တစ္ခ်ိဳ႕ေငြေၾကးျပည့္စုံၾကြယ္၀သည့္ အသိုင္းအ၀ိုင္း တြင္ အရွက္တရား၊ သူတို႔ဖြင့္ဆိုေသာဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ တာ၀န္ယူစိတ္ကင္းမဲ့ျခင္း ေၾကာင့္လည္း မိဘမဲ့ဘ၀ေရာက္သြားၾကသူေတြရွိပါသည္။ မိဘႏွစ္ပါးက ေငြေၾကးလည္း ခ်မ္းသာပါရဲ႕၊ အသက္ထင္ရွားလည္း ရွိပါရဲ႕။ သို႔တိုင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ကေလးငယ္ေတြမွာ မိဘႏွစ္ပါး၏ရင္ခြင္ေအာက္တြင္ ရွင္သန္ခြင့္ မရရွာပါေလ။ မိဘေတြရဲ႕ အတၱႏွင့္ မာနတို႔ ေပါင္းစုံမိၾကေသာအခါ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကေလးငယ္ကေလးေတြရဲ႕စိတ္မွာ ဒဏ္ရာေတြ ထင္က်န္ေနရစ္ပါေတာ့သည္။ ႏုနုငယ္ငယ္ ကေလးငယ္ကေလးေတြရဲ႕ စိတ္ကို ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ မႀကီးျပင္းေစခ်င္ေတာ့ပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အစြန္႔ပစ္ခံမိဘမဲ့ကေလးဦးေရ တိုးလားျခင္းဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ တိုင္းျပည္၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔လူမ်ဳိးအတြက္ အႏႈတ္လကၡဏာတစ္ခုပင္ျဖစ္ပါသည္။ ဆင္ျခင္တုံတရားမ်ားျဖင့္ အုံနဲ႔က်င္းနဲ႔ ထိန္း ေၾကာင္းၾကဖို႔ လုိအပ္ပါသည္။ (၄) “နင္ကလည္းဟာ။ စိတ္ညစ္မေနစမ္းပါနဲ႔။ ငါဆုိ တစ္ခါမွ စိတ္မညစ္ဖူးဘူး။ ၿပီးခဲ့လတုန္းက ငါ့အေဖ လာလည္တယ္။ ငါ့ဆီမွာ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ေနသြားတယ္။ ငါ့အေဖက အရက္ၾကိဳက္ေတာ့ သူၾကိဳက္တဲ့အရက္လည္း ငါ၀ယ္တုိက္လုိက္တာပဲ။ အခုဆို ငါစုထားတဲ့ ပိုက္ဆံတစ္ေသာင္းေက်ာ္က ေျပာင္သြားျပီ။ ဘာျဖစ္လဲ၊ ကို္ယ့္အေဖကို ေကြၽးတာပဲ။” အထက္ပါစကားမ်ားသည္ ရန္ကင္းျမိဳ႕နယ္ ကံဘဲဘူတာရုံလမ္းရွိ အမႈိက္ပုံတစ္ခုတြင္ အမိႈက္ေကာက္ေနၾကသည့္ ဆယ့္ ႏွစ္ႏွစ္သားအရြယ္ ကေလးမကေလးမ်ား သူတို႔ အခ်င္းခ်င္းေျပာေနၾကေသာ စကားမ်ားျဖစ္ပါသည္။ သူတို႔ေလးေတြ ဘ၀ကို ဘယ္လုိ ရုန္းကန္ျဖတ္သန္းေနၾကသည္ဆိုတာကို ကြၽန္ေတာ္ေကာင္းေကာင္းသိပါသည္။ “သားက ဒီလဘက္ရည္ဆိုင္မွာ လုပ္တာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ျပီ။ အသက္ကလား။ အခု ၁၁ ႏွစ္လုိ႔ ေျပာတာပဲ။ အေဖ့ကိုေတာ့ မျမင္ဖူးဘူးေလ တစ္ခါမွ။ အေမကေတာ့ တစ္လတစ္ခါ ဒီဆိုင္ကိုလာတယ္။ ပိုက္ဆံလာယူတာေလ။ သားလုပ္ခေပါ့။ တစ္လ ကို သုံးေသာင္းခြဲရတယ္။ ဆိုင္အိပ္ ဆိုင္စားေပါ့။ ဒီလုိပဲေပါ့။ ညမိုးခ်ဳပ္ဆို အရမ္းအိပ္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆိုင္မွာ လူကုန္ ေအာင္ေစာင့္ၿပီး လူကုန္ဆိုင္ပိတ္မွ အိပ္ရတယ္။ ေက်ာင္းလား။ ေနခ်င္တာေပါ့။ မေနဖူးဘူး တစ္ခါမွ။ စာလည္း ဖတ္တတ္ ခ်င္တယ္။ သင္ေပးမလုိ႔လား။ ဒီဆိုင္မွာ လာသင္ေပးေလ။ ေရေႏြးၾကမ္း လုိက္ပြဲအလကားတုိက္မယ္။” သူမ်က္ႏွာကို ေငး ၾကည့္ေနရင္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနမိသည္။ မဟာရန္ကုန္ျမိဳ႕တြင္ က်ေနာ္ဆုံခဲ့ၾကဳံခဲ့ဘူးေသာ သည္လုိကေလးငယ္ေတြ အမ်ားႀကီး ရွိခဲ့ဘူးပါသည္။ အဲဒီအခ်ိန္ေတြ တုန္းကေတာ့ ေက်ာက္ကုန္း၊ ကံဘဲ့၊ ကမၻာေအး၊ တ၀ိုက္က လဘက္ရည္ဆိုင္တိုင္းမွာလုိလုိ ငုတ္တုတ္ထိုင္ၿပီး ဘ၀အေမာ ေတြကို တခုတ္တရ ေငးေမာၾကည့္ေနခဲ့မိသည့္အခ်ိန္။ သူတို႔ေလးေတြ ဘယ္လုိအိပ္ ဘယ္လုိစားၾကရသည္ဆိုတာကို ကြၽန္ေတာ္ေကာင္းေကာင္း သိပါသည္။ ခင္ဗ်ားတို႔ သတိျပဳမိမလားပဲ။ ဒီလုိအေျခအေနဆိုးေရာက္ေနသည့္ ကေလးငယ္မ်ားတြင္ ဘာသာျခားကေလးငယ္မ်ား မရွိသေလာက္ အေတာ္နည္းပါးသည္ဟု ကြၽန္ေတာ္ထင္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ကုိယ္တိုင္က ခရီးသြားနည္း၍ မေတြ႔ဘူးတာ လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ စာဖတ္သူေရာ ေတြ႔မိပါရဲ႕လား။ (၅) ဒီကေန႔ကစလုိ႔ ေနာင္တက္လာမယ့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဦးေဆာင္သည့္ NLD အစိုးရသစ္ဆီမွာ ေတာင္းဆိုခ်င္တာ တစ္ခုရွိပါသည္။ ၎မွာ ကေလးမ်ားကို အကာအကြယ္ေပးသည့္ ဥပေဒျပ႒ာန္းၿပီး ကေလးလုပ္သား ပေပ်ာက္းေရးႏွင့္ က ေလးငယ္တိုင္း ပညာမသင္မေနရစီမံကိန္းကို အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားေပးဖို႔ပင္ ျဖစ္္ပါသည္။ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ကံမ ေကာင္း အေၾကာင္းမလွလုိ႔ လမ္းေဘးေရာက္သြားရသည့္တိုင္ သူတို႔ေလးေတြရဲ႕ ပညာေရးကို လ်စ္လ်ဴရႈမထားေစခ်င္ပါ။ ကေလးေတြအတြက္ စာသင္စာဖတ္ ပညာေရးကိုေတာ့ ဂရုတစိုက္နဲ႔ စီမံကိန္းခ်၊ အေလးအနက္ထားၿပီး လုပ္ေပးေစခ်င္ ပါသည္။ လဘက္ရည္ဆိုင္ေတြမွာ ကေလးငယ္ေတြကို စားပြဲထိုးခိုင္းေစျခင္းမ်ဳိး မရွိသင့္ေတာ့။ မထားသင့္ေတာ့။ ကေလးငယ္မ်ား စားပြဲထိုး မျပဳလုပ္သင့္ေတာ့ပါ။ ကေလးငယ္ေတြရဲ႕အားကို ျဖဳန္းတီးျခင္းသည္ တိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ဳိးရဲ႕အားကို ျဖဳန္းတီးပစ္ျခင္း ပင္ျဖစ္ပါ သည္။ လဘက္ရည္ေသာက္ခ်င္သူေတြအေနနဲ႔ လဘက္ရည္ဆိုင္ကိုေရာက္တဲ့အခါ ေကာင္တာမွာ ကိုယ္တိုင္မွာပါ။ ပိုက္ဆံတစ္ခါတည္းေပး စားစရာကိုယ္တိုင္ယူၿပီး သုံးေဆာင္တဲ့စနစ္ကို က်င့္သုံးသင့္ပါသည္။ လဘက္ရည္ဆိုင္မွာ ကေလးငယ္ေတြ မရွိသင့္ေတာ့။ ဘီယာဆိုင္ေတြမွာ ကေလး ငယ္ေတြ မထားသင့္ေတာ့။ ညကလပ္ေတြ၊ စင္တင္ေတြမွာလည္း ကေလးငယ္ေတြကို မခိုင္းေစသင့္ေတာ့။ စစ္တပ္ထဲမွာလည္း ကေလးစစ္သားမ်ား မရွိသင့္ေတာ့။ ကေလးငယ္ေတြရဲ႕အားကို ျဖဳန္းတီးျခင္းသည္ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးရဲ႕အားကို ျဖဳန္းတီးပစ္ျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ခ်စ္ရတဲ့ကမၻာ၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ခ်စ္ရမယ့္ကေလးေတြရဲ႕ အနာဂတ္ကို ထုဆစ္ဖို႔ဆိုသည္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အားလုံးတြင္ တာ၀န္ရွိပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ခ်စ္ရတဲ့ကမၻာ၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ခ်စ္ရတဲ့ကေလးေတြရဲ႕စိတ္ကို အနာတရ မျဖစ္ရ ေလေအာင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အုံနဲ႔က်င္းနဲ႔ ၾကိဳးစားၾကရေအာင္ဗ်ာ။ လူထုေခါင္းေဆာင္လည္းပါ၊ NLD လည္းပါ၊ ခင္ဗ်ားလည္း ပါ၊ ကြၽန္ေတာ္လည္း ပါ၊ အားလုံးပါ၀င္ၾကစို႔ဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကေလးေတြရဲ႕ မနက္ျဖန္ေတြလွပပါမွ ကြၽန္ေတာ္တို႔တိုင္းျပည္ ကြၽန္ေတာ္တို႔လူမ်ဳိးရဲ႕ မနက္ျဖန္ေတြက လွပလာမွာမဟုတ္လား။ ကိုသစ္ (သီတဂူ) ႏုိ၀င္ဘာ ၂၈၊ ၂၀၁၅
Comments
Post a Comment