ဆရာႀကီး ဦးေအာင္သင္းရဲ့က်ေနာ္တို႔ ႏူိင္ငံ ဘာေၾကာင့္ ကၽြန္ ဘ၀ေရာက္ခဲ့တာလဲ

ေဟာေျပာခ်က္ေလးေတြကို က်ေနာ္တို႔လူငယ္ေတြ အေလးထားၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။

- အခုေခာတ္မွာေရာ ဘာကအေရးႀကီးဆုံးလဲ
- ခလုတ္ေလးတစ္ခ်က္ႏွိပ္လိုက္တာနဲ႔ လူေပါင္းဘယ္ေလာက္ေသေစခ်င္သလဲ ... ဒီလိုလာတာ
- က်ေနာ္တို႔ျမန္မာျပည္ အဏုျမဴ တစ္လုံးပဲ ခ်ေပးလိုက္။ ဆြမ္းသြပ္ေပးမယ့္ ဘုန္းႀကီးေတာင္ က်န္မွာမဟုတ္ဘူး။

- ဒီေလာက္တုိ္းတက္ေနတဲ့ ေခာတ္ႀကီးထဲမွာ ဓါးေတြဘာေတြနဲ႔ က်ား က်ိ နဲ႔လုပ္မေနနဲ႔
- အနာဂါတ္ႏူိင္ငံေရးဟာ ဘယ္မွာရွိသလဲ ။ ပညာမတတ္ပဲ တုိင္းျပည္ကို ကာကြယ္လို႔မရဘူး။။
- အခုေခာတ္က စစ္တုိက္ၿပီး ကၽြန္ျဖစ္တဲ့ေခာတ္မဟုတ္ဘူး။ နယ္ခ်ဲ ႔စကားဆိုတာ ေဟာင္းေနၿပီ။
- စစ္တုိက္ၿပီး သိမ္းလိုက္တဲ့အခါက်ေတာ့ က်ည္ဆံကုန္တယ္ ၊ ပခုံးေအာင့္တယ္၊ နာမည္ပ်က္တယ္
- ဘာလိုခ်င္လဲ။ ျမန္မာျပည္ကၽြန္းသစ္ေလးေကာင္းတယ္ မဆုိးဘူး။ ဒီေကာင္ေတြဘာမွ
လည္း မလုပ္တတ္ဘူး။အဲေတာ့ ေရာ့ ကားတစ္စီး ေပး သစ္ပင္ တစ္တန္။
- ဗမာကေလွ်ာက္ေျပာတယ္။ က်ဳပ္တို႔ေတာင္သူလယ္သမားဦးႀကီးေတြက ဖင္ထဲရြံတစ္ခြဲ
သား၀င္ေအာင္လုပ္ရတယ္။ ၀င္ေပါ့။ ပညာမွ မတတ္တာ။ဘယ္တတ္ႏူိင္မလဲ။
- ပညာမတတ္ရင္ ခံရမွာခ်ည္းပဲ
က်ေနာ္တုိ႔လူငယ္ေတြ ကန္းေနတဲ့ ၊ အေမွာင္က်ေနတဲ့ နားေတြ မ်က္စိေတြကို
ကိုယ္ရဲ့ ကိုယ္ပုိင္ဥာဏ္နဲ႔ သုံးသပ္ၿပီး ဖြင့္ေပးၾကပါစုိ႔။
က်ေနာ္တို႔ ေရွ႔ေရွ႔က လူႀကီးေတြ နားေတြ မ်က္စိေတြ ကန္းခဲ့လို႔ က်ေနာ္တို႔ လူငယ္ေတြ
အမ်ားစု ျပည္ပမွာ မ်က္ႏွာငယ္ေလးေတြနဲ႔ သူမ်ားခုိင္းတာကို လုပ္ေနၾကရတာ။ က်ေနာ္တို႔
ကပါ ထပ္ၿပီး နားေတြမ်က္စိေတြ ထပ္ကန္းေနအုံးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ရဲ့ေနာင္လာ
မယ့္ မ်ဳိးဆက္သစ္ေေလးေတြအတြက္ေတာ့ မေတြး၀ံ့စရာပါပဲ။
အေမွာင္ထဲမွာ ေနခဲ့ရတဲ့က်ေနာ္တို႔လူငယ္ေတြ ဆရာႀကီးရဲ့ ေဟာေျပာခ်က္ေတြကို
နားေထာင္ၿပီး ႏူိင္ငံတစ္ႏူိင္ငံမွာ ဘာအေရးႀကီးဆုံးလဲဆိုတာကို နားလည္သေဘာေပါက္
ႏူိင္ၾကပါေစ။
ဆရာႀကီးအား ရွိခုိးကန္ေတာ့ပါ၏
စိုးလြင္