ဖေနာင္႔သံစူး ေျမာက္ၾကြေျမာက္ၾကြျဖစ္တဲ႔သူကျဖစ္။ “ကိုင္း အခုေတာ႔ နင္တို႔အေမ သမၼတ မျဖစ္နိုင္ေတာ႔ဘူး။ ဘယ္႔ႏွယ္ရွိစ” ဆိုၿပီး ေအာင္ပြဲႀကီးေတြ ခံေနၾကပါတယ္။ သနားဖို႔ေကာင္းတာေတာင္ ဘယ္လိုသနားရမွန္း မသိေတာ႔ပါဘူး။
သူတို႔ျမင္တာ သည္ပုဒ္မေတြ ျပင္ျခင္း မျပင္ျခင္းဟာ ေဒၚစုအတြက္၊
မင္းေအာင္လႈိင္အတြက္၊ ဦးေရႊမန္းအတြက္၊ ဦးသိန္းစိန္အတြက္ လို႔ပဲ
ေတြးတတ္ၾကတယ္။ တကယ္ေတာ႔ ေနာက္ ဆယ္ႏွစ္ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ဆိုရင္ အဲသည္လူေတြ
တစ္ေယာက္မွ မရွိေလာက္ေတာ႔ဘူး။ ႏိုင္ငံတစ္ခုရဲ႕ အေျခခံဥပေဒဆိုတာက
ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ ရည္ရြယ္ၿပီး ခြင္႔ျပဳထားျခင္း တားဆီးထားျခင္း
ရွိရတာ မဟုတ္။ ဘယ္ႏိုင္ငံသားတိုင္းမဆို အက်ဳံးဝင္ၿပီး ႏိုင္ငံသားတိုင္းကို
တန္းတူအခြင္႔အေရးခံစားေစရမွာ။ ဥပေဒကို ဥပေဒလို မျမင္ပဲ လူေတြကို
အာရုံထားေနတဲ႔အတြက္ သည္ဥပေဒဟာ ဘာအတြက္ေၾကာင္႔ ျပင္ဖို႔လိုသလဲ
သူတို႔ဥာဏ္မမီဘူး ျဖစ္ေနတယ္။
ကဲ။ အဲ႔ေတာ႔ သားတို႔ နားလည္ေအာင္ ကေလးတန္းဆင္းၿပီး သူငယ္တန္းဘာသာနဲ႔ ရွင္းျပမယ္။ ကေလးတို႔ေရ လာၾက လာၾက။ ၾကားလိုက္ေအာင္ နားစိုက္ေထာင္ၾက။ ပထမဦးဆုံးအခ်က္ကေတာ႔ သည္အေျခခံဥပေဒကို ျပင္ခ်င္ရင္ ၇၅% အထက္ ေထာက္ခံမႈကိုရမွ ျပင္နိုင္မယ္တဲ႔။ လႊတ္ေတာ္မွာ လူတစ္ရာရွိရင္ ၇၆ ေယာက္ သေဘာတူမွ ျပင္လို႔ရမယ္ လို႔ ေျပာတာ။ ဒါေပမယ္႔ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ အေရခြံခၽြတ္မထားတဲ႔ တပ္မေတာ္သားက တစ္ရာမွာ ၂၅ ေယာက္ႏႈန္း ဝင္ထိုင္ေနၾကတယ္။ ဆိုလိုတာက တပ္မေတာ္သား အနည္းဆုံး တစ္ေယာက္က မေထာက္ခံရင္ ျမန္မာတစ္ျပည္လုံး က်န္တဲ႔အရပ္သား သန္း ၅၀ မေက်နပ္ရင္ လဲေသၾက။ ဘယ္လိုမွ ျပင္လို႔မရႏိုင္ဘူး ေပါ႔ေနာ္။ ဒီအထိ လက္ခံၿပီလား။
အဲ႔ဒီေတာ႔ ျပင္ခ်င္သပဆိုရင္ တပ္မေတာ္ႀကီးကို အလိုတူေအာင္ ျမွဴဆြယ္ေခ်ဦး လို႔ အဓိပၸါယ္ထြက္တာေပါ႔။ အမေလး ဘာခက္တာလိုက္လို႔။ အနွစ္ ၅၀ ေက်ာ္ေအာင္ ေပါင္းလာတာ။ တပ္ထဲကလူေတြ ဘာႀကဳိက္တုန္း သိလြန္လြန္းလို႔။ စိန္လိုခ်င္ရင္ စိန္ျဖစ္ရမယ္။ အိမ္လိုခ်င္ရင္ အိမ္္ျဖစ္ရမယ္။ ဇိမ္လိုခ်င္ရင္ ဇိမ္ခန္းႀကီးပါ စပြန္ဆာေပးပလိုက္မွာေပါ႔။
တို႔တပ္မေတာ္သားေတြကို သည္လို ေသြးခြဲရင္ မွားသြားမွာေပါ႔ ေမာင္ရင္။ သူတို႔ဟာ တစ္က်ိပ္ပဲ ရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ အစိတ္ပဲ ရွိသည္ျဖစ္ေစ။ တစ္စိတ္တည္း တစ္ဝမ္းတည္း တစ္က်ိတ္တည္း တစ္ဥာဏ္တည္းမို႔ အစိတ္သားမဲေပးဖို႔လိုလာရင္ “တိတ္နွိပ္သုံ တိတ္နွိပ္သုံ တိတ္နွိပ္သုံ တိတ္” လို႔ တညီတညာတည္း ေအာ္ၿပီးေတာ႔ကို တစ္မဲတည္းကို လူဦးေရနဲ႔ ေျမွာက္ၿပီး ေပးၾကတယ္။ သူတို႔ကို တစ္ေသြးတစ္သံတစ္မိန္႔ နဲ႔ ခ်ဳပ္ထားၿပီးသား။ ဟိုတေလာက ကာခ်ဳပ္ႀကီးက “သူတို႔သေဘာနဲ႔သူတို႔ စဥ္းစားဆုံးျဖတ္ခြင္႔ေပးထားပါတယ္” ဆိုလို႔ ဟိုက “ဟတ္လား။ ဝမ္းသာပါတယ္။ ဒါဆို အိမ္အလည္လာၾကပါဦး။ ႏိုင္ငံေရးအေၾကာင္း လုံးဝမေျပာပါဘူး။ အလြတ္သေဘာ ထမင္းေလးဘာေလး လက္ဆုံစားရေအာင္။” လို႔ ကစ္ထည့္လိုက္ေသးတာ မွတ္မိေသးလား။ အဲ႔ကတည္းက သူတို႔ခမ်ာ ျပဳံးေတာင္ မျပရဲေတာ႔ဘူး။ (ထမင္းစားဖိတ္လို႔ေတာင္ အိမ္္လည္မလာရဲပါဘူးဆိုေန။ လာခဲ႔ရင္ ရန္ေတြ႔မွာမို႔လားေနာ႔။)
တပ္က တပ္အထာနဲ႔ မွန္ေသာ္လည္းပဲ တပ္ကလူေတြ လႊတ္ေတာ္ထဲလာထိုင္္ၿပီး စစ္ေရးျပလုပ္သလို မဲေပးတဲ႔အခါ မမွန္ေတာ႔ဘူး။ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ လူတစ္ဦးခ်င္း တစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ဆႏၵကို အရွိအတိုင္း တင္ျပၿပီး အမ်ားသေဘာနဲ႔ အဆုံးအျဖတ္ေပးတာ။ တပ္မေတာ္သားကိုယ္စားလွယ္မ်ား အားလုံးရဲ႕ ဆႏၵမဲဟာ ကာခ်ဳပ္ႀကီး တစ္ဦးတည္းရဲ႕ ဆႏၵကို ကိုယ္စားျပဳတဲ႔အတြက္ အဲသည္မွာတင္ ဒီမိုကေရစီေရခဲတုံးႀကီး အေငြ႔ပ်ံသြားၿပီ။
ကာခ်ဳပ္ႀကီးရဲ႕ ဆႏၵမဲဟာ လႊတ္ေတာ္မွာ ဗီတိုအာဏာအျဖစ္ ကိုင္စြဲထားတဲ႔အတြက္ လႊတ္ေတာ္ႀကီးကလည္း ဒီမိုကေရစီ အႏွစ္သာရေပ်ာက္သြားတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ႔ ရုပ္လုံးေပၚလာတာက သူတို႔တေတြ တဖြဖြ ေၾကြးေၾကာ္ေနတဲ႔ ျမန္မာနည္းျမန္မာ႔ဟန္ ဒီမိုကေရစီဆိုတာႀကီးဟာ ဒီမိုကေရစီအေရျခဳံထားေသာ အာဏာရွင္စံနစ္ႀကီးပါ ဆိုတာ ဘြားဘြားႀကီး ေပၚလာတယ္။ ႏိုင္ငံသားအမ်ားစုရဲ႕ သေဘာဆႏၵအေပၚမွာ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္က အတင္းအဓမၼခ်ဳပ္ကိုင္လႊမ္းမိုးထားရင္ အဲ႔ဒါ အာဏာရွင္စံနစ္ မဟုတ္လို႔ ဘယ္လိုေခၚခ်င္ေသးသတုန္း ေျပာ။ သိသာသိေစ မျမင္ေစနဲ႔ဆိုတဲ႔ အဲသည္အမွန္တရားႀကီးဟာ အခုလို ျပတ္ျပတ္သားသား မဲခြဲျပလိုက္မွပဲ လယ္ျပင္မွာ ဆင္သြားသလို အထင္အရွားႀကီး ေပၚလာေတာ႔တယ္။ (ေပၚပေလ႔ေစေအ။ တို႔က မရွက္တတ္ေပါင္။)
အေရးႀကီးတာ နင္တို႔ဘြားေတာ္ႀကီး သမၼတ မျဖစ္ၿပီးေရာဆိုၿပီး ပြဲခံေနတဲ႔သူေတြ ရင္ဆို႔သြားေအာင္ ဆက္ေဘးတီးလိုက္ပါဦးမယ္။ “အခုအဆို ရႈံးသြားေပမယ္႔ ျပင္ဆင္ဖို႔အဆို တင္သြင္းခဲ႔ေၾကာင္း မွတ္တမ္းတင္ေပးပါ” လို႔ ေျပာတာကို ထကေတာ႔မတတ္ ေပ်ာ္ေနတဲ႔ မ်က္ႏွာေပးႀကီးနဲ႔ “အိုေခ အိုေခ” လုပ္လိုက္ပါေရာလား။ အဲ႔ဒါ ခမ်ားတို႔ကို သမိုင္းတင္လိုက္ပါၿပီလို႔ေျပာတာ။ သေဘာလည္း မေပါက္ဘူး။ အခုအခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုမွ ျပင္မေပးနိုင္ပါဘူးဆိုတဲ႔ ၄၃၆ ႀကီးဟာ ေနာင္က်ေတာ႔ အဲသည္ အၿပိန္း အတုံးႀကီးေတြ ေသကုန္တဲ႔အခါ ဘယ္အစိုးရပဲတက္တက္ ျပင္ကို ျပင္ေပးရမယ္႔အခ်က္ႀကီး။ မျပင္ရင္ သူလည္း အာဏာရွင္ေျခမန္းကြင္းႀကီးေအာက္မွာ ငုတ္တုတ္ေမ႔ေနရမွာေလ။ ဒီအခါမွာ ေနာင္လာေနာက္သားေတြဟာ ဒီေလာက္ အဓိပၸါယ္မရွိ လက္ေတြ႔မက်တဲ႔ဟာႀကီးကို ဘယ္သူေတြကမ်ား အရွက္မရွိ ေရးဆြဲသြားပါလိမ္႔ဆိုရင္ ေညာင္နွစ္ပင္က လက္ညွဳိးေထာင္ ေခါင္းၿငိမ္႔ေတြက တစ္တရားခံ။ အာဏာရပါတီေရာ အတိုက္အခံပါတီေရာ လက္ေတြ႔မက်လို႔ ျပင္ဆင္ရန္ အဆိုတင္သြင္းခဲ႔ေပမယ္႔ ပုဂၢဳိလ္ေရးအာဃာတေတြေရာ၊ အာဏာရွင္ေဟာင္းကို အကာအကြယ္ေပးလိုစိတ္နဲ႔ေရာ အျပင္းအထန္ ကန္႔ကြက္သြားတာက လက္ရွိ ကာခ်ဳပ္ႀကီးအမွဴးျပဳေသာ ရုပ္ေသးကိုယ္စားလွယ္ေတာ္မ်ား ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ဘယ္လိုမွ မျငင္းနိင္ေအာင္ လက္ပူးလက္ၾကပ္ မိေတာ႔တာကိုး။
ေဖေဖ႔တပ္မေတာ္မို႔ ေမာင္နွမေတာ္ပါတယ္လို႔ ဘယ္လိုပင္ အမ်ဳိးစပ္ေသာ္ျငား သူတို႔ကေတာ႔ ဦးေစာေျခရာနင္းၾကတာပါ ေမေမ။ ဒါကိုမွ ရာဇဝင္ရိုင္းတယ္ မေခၚရင္ ဘယ္လိုေခၚၾကမလဲ။
ေနဝင္ရီတေရာ မႈိးမႈိးေမွာင္ေမွာင္ အခ်ိန္ေရာက္လာရင္ ႏြားရိုင္းသြင္းခ်ိန္ လို႔ ေခၚသတဲ႔။ အဲ႔လိုအခ်ိန္ဆိုရင္ မေကာင္းဆိုးဝါး တေစၦမိစၦာမ်ား ျမဴးတူးလူးလာၾကတယ္တဲ႔။ အခုလည္း ႏိုင္ငံေရးဆည္းဆာခ်ိန္ေရာက္ၿပီဆိုေတာ႔ အာဏာအပမွီတဲ႔သူေတြမွာ အငမ္းမရ အိေျႏၵမဆည္ႏိုင္ ျဖစ္ကုန္ၾကၿပီေလ။ ေရႊတိဂုံဖ်ားႀကီး ျပန္ေပးဆြဲသလိုလုပ္ မဲဆြယ္တဲ႔သူဆြယ္၊ မဘသေတြ ၉၆၉ေတြနဲ႔ တစ္အိမ္တက္ဆင္း မဲထည့္နည္းရွင္းျပမယ္ ဆုိလိုဆို။ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ပဲ အာဏာရရ အာဏာရသြားတဲ႔အခါ လုပ္သမွ် တင္႔တယ္လိမ္႔မယ္ လို႔ ထင္တာကိုး။ မဲေတြခိုးၿပီး ဝန္ႀကီးတက္လုပ္ေနတဲ႔သူကလည္း ျပည္သူေတြကသာ မေမ႔ေသးတာ။ သူခိုးထားတဲ႔မဲ သူကိုယ္တိုင္ ေမ႔ပလိုက္လို႔ မမွတ္မိေတာ႔ဘူး။ ဘယ္တုန္းက ခိုးဖူးလို႔လဲ။ မဟုတ္တာေျပာရင္ တရားစြဲမွာေနာ္ လို႔ ျဖစ္ကုန္ၿပီ။ ဟုတ္တယ္ေလ။ အပမွီတဲ႔သူဆိုတာ သူ႔ဘာသူ ဘာလုပ္လို႔ လုပ္ခဲ႔မွန္း မွတ္မိတာ ဟုတ္ဘူးရယ္။
စစ္တုရင္ ကစားပြဲ ကစားဖူးသလား။ ကိုယ္တိုင္ မကစားတတ္ပဲနဲ႔ သူမ်ား ေနာက္ကြယ္က ႀကဳိးဆြဲရာပဲ ကတတ္ရင္ အရုပ္ႀကဳိးျပတ္ျဖစ္တဲ႔တစ္ေန႔ ပုံလ်က္သားကေလး ျဖစ္ရုံအျပင္ မရွိဘူး။ ပါးစပ္ႀကီးနဲ႔ ေျပာရတာေတာ႔ လြယ္သေပါ႔ေလ။ သမၼတ မကလို႔။ သမၼတထက္ႀကီးတာ တက္လုပ္ရလည္း ျဖစ္ပါတယ္ ဘာတယ္။ လက္ေတြ႔က်ေတာ႔ ဝန္ႀကီးေလး တစ္ဌာနလုပ္တုန္းကေတာင္ သူသာက်ိက်ိတက္ခ်မ္းသာသြားတာ၊ သူ႔လက္ေအာက္က စက္ရုံအလုပ္ရုံေတြ သည္ေနရာမွာ ရပ္လိုက္ရင္ ဘယ္ေလာက္ေပးမလဲ လႊတ္ေတာ္ထဲတင္ယူရတယ္။ အခုဆို အခြံေတာင္ မက်န္ဘူး။ ေရာင္းစား ငွားစားလို႔ ကုန္ေပါ႔။ သူ႔လက္ထဲ သည္ႏိုင္ငံႀကီး ယုံယုံၾကည္ၾကည္ အပ္လိုက္ရမယ္ဆိုရင္ စဥ္းစဥ္းစားစားလည္း ေျပာပါကြယ္။
ဟိုဘြားေတာ္မွာ သူ႔လက္ထဲ သူ႔အသက္ကာကြယ္ဖို႔ စစ္သားတစ္ေယာက္ေတာင္ မရွိဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ရွိသမွ် စစ္အင္အားနဲ႔ အေသအလဲတိုက္ေနရတဲ႔ ကိုးကန္႔စစ္မီးဟာ ပီကင္းကို သူ႔ေျခတစ္ဘက္ခ်လိုက္ရုံနဲ႔ ဟုတ္ကနဲ ၿငိမ္းသြားတယ္။ “တိုက္ဆိုင္လိုက္တာမ်ားကြာ။ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ကိုးရက္” လို႔ ဆိုၾကတာနဲ႔ ဖုန္က်ားရွင္ႀကီးကေတာင္ “တရုတ္ျပည္သူ႔သမၼတႏို္င္ငံေတာ္အစိုးရ၏ ေမတၱာရပ္ခံခ်က္အရ..” လို႔ အတိအလင္း သတင္းထုတ္ျပန္ရတယ္။ သူမ်ားတကာလို အခန္းဝ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေစာင္႔ရတဲ႔အစား မဟုတ္ဘူး။ ေကာ္ေဇာနီခင္းၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္အခမ္းအနားနဲ႔ ႀကဳိရတဲ႔သူ။
စစ္တပ္မွအပျဖစ္ေသာ ျမန္မာနိုင္ငံသားအားလုံးက တခဲနက္ေထာက္ခံထားၿပီး ျမန္မာျပည္နဲ႔ ဆက္ဆံသမွ် ႏိုင္ငံတကာအစိုးရတိုင္းက တေလးတစား အေရးထားရတဲ႔ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္၊ ဦးေနွာက္သုံးၿပီး အဆုံးအျဖတ္ေပးရမယ္႔ အျခင္းအရာတိုင္းမွာ ဘယ္သူနဲ႔မွ ျပန္တိုင္ပင္စရာမလို၊ ဘယ္သူ႔အမိန္႔မွ ျပန္လည္နာခံစရာ မလိုပဲ တမဟုတ္ခ်င္း မွန္မွန္ကန္ကန္ တုန္႔ျပန္ႏိုင္စြမ္းရွိတဲ႔သူ။ သူမ်ားက ျဖစ္ေစဆိုမွ ျဖစ္လာရတာ မဟုတ္ဘူး။ သူ႔အရည္အခ်င္းနဲ႔သူ ဘယ္သူကမွ တားဆီးဆို႔ပိတ္ လို႔ မရတာေၾကာင္႔ ျဖစ္လာတဲ႔သူ။ အဲ႔ဒါေၾကာင္႔ သူဟာ စစ္တပ္ကေရာ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒကေရာ ဘယ္လိုပင္ အသိအမွတ္မျပဳေစေသာ္ျငား တစ္ႏိုင္ငံလုံးရဲ႕ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ေနၿပီးသား။ သမၼတ ထပ္လုပ္ရင္ တိုင္းျပည္အတြက္ပဲ အက်ဳိးရွိခ်င္ရွိမယ္။ သူ႔အတြက္ေတာ႔ ခ်ီးထုပ္ႀကီး ေခါင္းေပၚရြက္ရမွာ။ ငါးတကာ ယိုသမွ်ေခ်း ပုဇြန္ဆိတ္ေခါင္းေပၚစု ဆိုတာ ၾကားဖူးတယ္ မဟုတ္လား။
အဲသည္ ေညာင္ႏွစ္ပင္ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒႀကီးကို နိုင္ငံသား ၉၂%က တခဲနက္ ေထာက္ခံထားပါတယ္ ဆိုတာႀကီးကို မ်က္စိစုံွမွိတ္ၿပီး ေအာ္ေနတာကိုက သူတို႔ဥာဏ္တိမ္တာ တကမာၻလုံးသိကုန္ၿပီ။ သူတို႔ကသာ မသိတာ။ ဖင္လွန္ ေခါင္းၿမီးျခဳံၿပီး ငါ႔ဘယ္သူမွ မျမင္ဘူးလို႔ ထင္ေနတဲ႔သူလိုပဲ။ ဘယ္ဒီမိုကေရစီနိုင္ငံမွာမွ ဆႏၵခံယူပြဲကို အဲ႔သေလာက္ အျပတ္အသတ္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ မရွိေသးဘူး။ တစ္ရာနား ကပ္ေလေလ။ အာဏာရွင္ ဆိုတဲ႔ ရုပ္လုံးေပၚလာေလေလပဲ။ ရွိပါတယ္။ အဲ႔လိုႏိုင္ငံေတြ။ ဇင္ဘာေဘြတို႔၊ ေျမာက္ကိုရီးယားတို႔။ တကယ္တမ္းက်ေတာ႔ အဲ႔သည္ပြဲတုန္းက ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ဘာေတြဘယ္လိုလုပ္ခဲ႔တယ္ဆိိုတာ အာဏာအပမွီေနတာနဲ႔ မမွတ္မိေတာ႔ဘူး။ ေမ႔ကုန္ၿပီ။ ကိုယ္ေတြကေတာ႔ ဘယ္ေမ႔မလဲ။
တစ္ညလုံး ေက်ာင္းဆရာမေတြနဲ႔ ငုတ္တုတ္ထိုင္ ေထာက္ခံမဲစာရင္းျဖည့္ခဲ႔ၾကရတာကိုး။ ေနာက္တစ္ေန႔က်ေတာ႔ အရပ္ဝတ္ထားေသာ စစ္သားေတြေနာက္က တို႔အေရး တို႔အေရး နဲ႔ ေအာ္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ရတာ ေလာက္ကိုင္က တရုတ္ေတြမွာ အထူးအဆန္းျဖစ္လို႔။ “နီေစာစေမာ နီေစာစေမာ” နဲ႔ လိုက္ေမးၾကတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ႔ အဲ႔ဒါႀကီးကို ယုံတဲ႔သူဆိုတာ သူတို႔ကလြဲရင္ ဘယ္သူမွ မရွိေတာ႔ဘူး။ သူမ်ားကိုလိမ္္ရင္းကေန ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ လိမ္တာ ျဖစ္သြားတာေလ။ အခုၾကည့္ပါလား။ တကယ္႔ကို ဘုရားစူး မိုးၾကဳိးပစ္၊ ၉၈% ႀကီးပါ လို႔ က်မ္းက်ိမ္ေနတုန္း။ (ၿပိတ္သတ္ႀကီး။ ယုံလား။ ယုံရင္ ေပ်ာ႔ျပဖို႔ စိတ္ကူးၿပီးသားကြယ္။)
စစ္အစိုးရဟာ ကိုယ္တို႔တိုင္းျပည္ႀကီးတစ္ခုလုံးကို သူ႔စိတ္တိုင္းက် လက္ခုပ္ထဲကေရလို သြန္လိုသြန္ ေမွာက္လိုေမွာက္ အုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္တာဟာ သူ႔မွာ လက္နက္ရွိလို႔။ တို႔က လက္နက္မရွိလို႔ သူလုပ္သမွ်ခံရတာ လို႔ ထင္ေနတာ မွားပါတယ္။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္း အစက အဲ႔သလိုပဲ ထင္ခဲ႔တယ္။ မတတ္သာလို႔ အားမတန္ မာန္ေလွ်ာ႔ရတိုင္း “လုပ္ထားဦးေပါ႔ရွင္။ ရွင္တို႔က ရဲေတြကိုး။” လို႔ ေအာင္႔ေမ႔ခဲ႔တယ္။ ဒါေပမယ္႔ အခု လႊတ္ေတာ္ထဲ မဲခြဲၿပီး ဘြားေတာ္ႀကီး ကစားသြားတဲ႔ အကြက္ကို ျမင္ရတဲ႔အခါ ကိုယ္႔ေခါင္းထဲမွာ ဥာဏ္အလင္းပြင္႔သြားသလို ပြင္႔သြားတယ္။
တကယ္ေတာ႔ စစ္တပ္က ကိုယ္တို႔ကို လက္နက္နဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္နိုင္တာဟာ ကိုယ္တို႔က သူတို႔ထက္ ဥာဏ္ရည္မသာလို႔ အုပ္ခ်ဳပ္လို႔ရတာ။ သူတို႔ထက္ ဥာဏ္ရည္သာရင္ ကိုယ္တို႔က ျပန္အုပ္ခ်ဳပ္လို႔ရတယ္။ ဆင္ျမင္းကၽြဲႏြား သားရဲတိရိစၦာန္မွန္သမွ် လူကခိုင္းစားတာခ်ည့္ခံရစၿမဲပဲ။ ေမြးကတည္းက ကိုယ္စြမ္းကိုယ္စ မရွိေအာင္ ဖိႏွိပ္ထားတဲ႔ ႏိုင္ငံအတြင္းမွာ ငါ႔မိဘ ဘာမွ မဟုတ္ရင္ ငါ ဘာမွ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ဆိုတဲ႔အသိက အရိုးစြဲသလို စြဲေနလို႔သာပါ။ လူမစြမ္းရင္သာ နတ္မဖို႔လိုတာ။ လူစြမ္းေကာင္းမွန္ရင္ နတ္က ျပန္ေစာင္႔ေရွာက္ရသတဲ႔။ အရပ္ဘက္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ ဥာဏ္ရည္သာတဲ႔ လူစြမ္းေကာင္းမ်ားမ်ားေပၚလာရင္ ဟိုဘက္က သူမ်ားခိုင္းမွ ထိုင္ဆိုထိုင္ ထဆိုထ လုပ္ရတဲ႔သူေတြကို အျပန္အသတ္ ေက်ာ္တက္သြားမွာ။ ေဘာ္ဒါတို႔။ မထိုင္းၾကနဲ႔။ မမႈိင္းၾကနဲ႔။ မ်က္စိမမွိတ္နဲ႔။ မ်က္ေတာင္ မခတ္နဲ႔။ အဆင္႔ျမင္႔သိုင္းကြက္ေတြကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္ၿပီး အတုယူလိုက္ရေအာင္။
တစ္ကမာၻလုံးက လက္ဖ်ားခါရတဲ႔ ဘြားေတာ္အေနနဲ႔ သည္အဆိုကို လႊတ္ေတာ္ထဲမဲခြဲရင္ နိုင္မလား ရႈံးမလားဆိုတာ ေဗဒင္ေမးစရာ မလိုပါဘူး။ ကိုယ္လို နလပိန္းတုံးေကာင္ေတာင္ နို္င္မွာ မဟုတ္မွန္း သိတယ္။ ေျပာခဲ႔ဖူးသားပဲ။ မေဝႏိုင္လို႔ လုထားပါတယ္ဆိုမွ ျပန္ေပးစရာလား။ သူလိုခ်င္တာ “သည္မွာ မေတြ႔ဘူးလား။ ရႈံးတယ္” ဆိုတဲ႔အေျဖပါ။ ေနာင္က် လႊတ္ေတာ္အဆက္ဆက္ သည္ဥပေဒကို သည္လို မျပင္ပဲထားသ၍ သည္လိုပဲ ျပည္သူ႔ဆႏၵသေဘာထားေတြ မ်က္ကြယ္ျပဳခံရလိမ္႔မယ္ ဆိုတာကို အားလုံးသေဘာေပါက္ေအာင္ သက္ေသျပသြားတာ။ ဘယ္လိုမွ မျငင္းနိုင္ဘူး။
သူတို႔မွာသာ ဥာဏ္မမီလို႔၊ အတၱေမာဟေတြ ဖုံးေနလို႔ သေဘာမေပါက္တာ။ ဝမ္းသာစရာေကာင္းတာကေတာ႔ အဲသည္အေျဖကို ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း သေဘာေပါက္လိုက္တာ မဟုတ္ဘူး။ ေဖ႔စ္ဘုတ္ေပၚမွာ အေရမရ အဖတ္မရ ကိုယ္႔ထမင္းကိုယ္စားၿပီး လမ္းသလားေနတဲ႔လူငယ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သေဘာေပါက္ၾကတယ္။ ကိုယ္ေရးတဲ႔စာက သူတို႔ေရးထားတာထက္ အမ်ားႀကီး ေနာက္က်တာ။ သူတို႔က ခ်က္ဆို နားခြက္က ေတာက္နွင္႔ၿပီးသား။ လႊတ္ေတာ္ထဲ ဆယ္သိန္းယူ ထိုင္ငိုက္ေနတဲ႔ မီးက်ဳိးေမာင္းပ်က္ေတြကသာ “ႏိုင္ၿပီ။ ေဖႀကီး။ သားတို႔ႏိုင္ၿပီ။” နဲ႔ ေက်ာခ်လို႔ ဓါးျပမွန္း မသိေအာင္ ပိန္းေနၾကတာ။ ေဖ႔စ္ဘုတ္ေပၚကလူေတြျဖင္႔ မအေပါင္။ သည္အိုင္က်ဴနဲ႔ သည္အိုင္က်ဴ ဆက္ကစားရရင္ျဖင္႔ ေရရွည္မွာ ဘယ္သူက ဘယ္သူ႔ကို အသာရမလဲ စိတ္ပူစရာ မရွိလွပါဘူး။
သူတို႔ဘက္က ၂၀၁၅ ေလာက္ကို မ်က္ေမႊးတဆုံး အသည္းအသန္ ကာကြယ္ခုခံေနခ်ိန္မွာ ကိုယ္တို႔ဘက္ကေတာ႔ ေနာင္လာမယ္႔ လူငယ္မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြကို ဟိုမွာၾကည့္စမ္း။ မင္းတို႔ အဲ႔သလို မျဖစ္ေစနဲ႔ လို႔ သြန္သင္ေလ႔က်င္႔ေပးထားရမယ္။ သူတို႔လိုမ်ဳိး အခြင္႔အေရး ေမွ်ာ္ကိုး၊ အရွင္ေမြးမွ ေန႔ခ်င္းႀကီး၊ လူႀကီးခိုင္းရင္ ဘာပဲလုပ္ရလုပ္ရ၊ အမိန္႔နာခံမႈ အားနည္းမစိုးလို႔ ကိုယ္ပိုင္စဥ္းစားဆင္ျခင္ဥာဏ္ကို အညြန္႔တုံးေအာင္နွိမ္ထားရင္ ျမင္တဲ႔အတိုင္းပဲ အရင္းလဲတိုင္း အဖ်ားေတြ ထင္းျဖစ္ျဖစ္ကုန္တာ ေတြ႔တယ္ မဟုတ္လား။ ကိုယ္႔မွာ ဦးေနွာက္မရွိရင္ ဦးေနွာက္ရွိတဲ႔သူက ကိုယ္႔လာခိုင္းမွာ အေသအခ်ာပဲ။ ေနာက္ကြယ္က ႀကဳိးကိုင္ခံထားရတဲ႔ ရုပ္ေသးအစိုးရနဲ႔ ကိုယ္႔ၾကမၼာကိုယ္ဖန္တီးနိုင္စြမ္းရွိတဲ႔ အစစ္အမွန္အစိုးရ ဘယ္လိုေတြ ကြာသလဲဆိုတာ သက္ေသျပခ်င္တဲ႔အတြက္ ကိုယ္တစ္ခ်ိန္က ေရးခဲ႔ဖူးတဲ႔ “ဘာပဲေျပာေျပာ ရာဇဝင္ရွိတယ္” စာအုပ္ထဲက တရုတ္ရာဇဝင္ကေလးကို ျပန္ထုတ္ႏႈတ္ျပပါ႔မယ္။
ပထမေျမာက္ဧကရာဇ္ႀကီး နတ္ရြာစံတဲ႔အခါ အရည္အခ်င္းမရွိတဲ႔ သူ႔သားအငယ္ေကာင္ကို မိန္းမထိန္းလူလည္ႀကီးက ေနာက္ကြယ္က ႀကဳိးကိုင္ၿပီး ရွင္ဘုရင္အျဖစ္ နန္းတင္ေပးပါတယ္။ သူကိုယ္တိုင္ ဘာလို႔ ဘုရင္ မလုပ္သလဲဆိုေတာ႔ ထီးရိုးနန္းရိုး မဟုတ္မွ မဟုတ္တာ။ အရည္အခ်င္းမရွိတဲ႔သူကို အထြဋ္အထိပ္တင္ခ်င္ရင္ အရင္ဆုံး လုပ္ရတဲ႔အလုပ္က အရည္အခ်င္းရွိတဲ႔သူေတြ အားလုံးကို ေကာက္က်စ္ ယုတ္မာတဲ႔နည္းနဲ႔ သုတ္သင္ရွင္းလင္းပစ္ရပါတယ္။ ၾကားေနသလိုလို၊ ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္သလိုလို ေနတဲ႔သူေတြကိုေတာ႔ ကိုယ္႔ဆူးေညွာင္႔ ခလုတ္ေတြကို ရက္ရက္စက္စက္ နွိမ္ႏွင္းျပလိုက္ရင္ အလိုလို ဦးက်ဳိးသြား တာပါပဲ။ ေနာက္ဆုံးေတာ႔ အရည္အခ်င္း မရွိတဲ႔သူဟာ ရွင္ဘုရင္ျဖစ္ သြားလည္း တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ဖို႔ေတာ႔ မတတ္ပါဘူး။ စည္းစိမ္ခံစားဖို႔၊ ျပည္သူ႔ဘ႑ာကို မကုန္ကုန္ေအာင္ျဖဳန္းဖို႔သာ တတ္ပါတယ္။
အဲ႔ဒါေၾကာင္႔ တကယ္႔အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာကို သူ႔အက်ဳိးကို လိုလားတဲ႔ ေကာက္က်စ္ယုတ္မာသူကိုသာ လႊဲအပ္ထားပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ အာဏာဆိုတာ ကိုင္မိသူကို အယုတ္အလတ္ အျမတ္မေရြး ယစ္မူးေစတယ္ မဟုတ္လား။ အိမ္ေစာင္႔အစိုးရ ေပးလုပ္လိုက္မိတာ တသံသရာလုံးေမွာက္သြားမွန္း ဘဘႀကီးဦးႏုေလာက္ သိတဲ႔သူ ဘယ္ရွိမလဲ။ (သူ႔သမီး ေဒၚသန္းသန္းႏု ရွိေသးတယ္ေလ။ ေမးၾကည့္ပါလား) အခုလည္း မိန္းမစိုးႀကီးကို အာဏာအပ္မိေတာ႔ ဟိုကသူ႔လက္ထဲ အာဏာၿမဲေအာင္ ဆင္ၾကံၾကံပါေတာ႔တယ္။
အဲသည္လိုၾကံဖို႔ ပထမဦးဆုံး အားစမ္းတဲ႔အလုပ္က အခုလိုပဲ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ မဲခြဲတာနဲ႔ စရတာေပါ႔။ နန္းရင္ျပင္ထဲ သမင္တစ္ေကာင္ေခၚလာၿပီး “ျမင္းရိုင္းတစ္စီး ဆက္ပါရေစ။” လို႔ ေလွ်ာက္တယ္။ သမင္ႀကီး ျမင္လ်က္သားနဲ႔ ျမင္းလို႔ ေျပာတာဟာ ရယ္စရာမွတ္လို႔ မိန္းမစိုးႀကီးကို ျငင္းတဲ႔အခါ ဟိုက သမင္လား ျမင္းလား လႊတ္ေတာ္မွာေရာက္ေနတဲ႔အမတ္ေတြကို မဲခြဲၾကည့္ပါလားလို႔ အကဲစမ္းပါသတဲ႔။ ဒါေပမယ္႔ လႊတ္ေတာ္ထဲက မူးမတ္ေတြအကုန္လုံးက သမင္ကို ျမင္လ်က္နဲ႔ပဲ ျမင္းပါ လို႔ ထြက္ဆိုသြားပါတယ္။ သည္အေျဖကို ျမင္တဲ႔အတြက္ နိုင္ငံရဲ႕အာဏာဟာ ရွင္ဘုရင္ဆီမွာလား မိန္းမစိုးဆီမွာလားဆိုတာ ပရိသတ္ဗိုလ္ပုံ အကုန္သေဘာေပါက္သြားခဲ႔တာေပါ႔။ ငါတို႔တိုင္းျပည္ကလည္း လြန္ခဲ႔တဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္ေလာက္က တရုတ္ျပည္က က်ားက်ားမီးယပ္ ဇာတ္လမ္းေဟာင္းႀကီးကို အခုထက္ထိ တုကေနေသးတာ သိပ္အံ႔ၾသဖို႔ေကာင္းတာပဲ။
သူတို႔ထက္ ပိုအ တာကေတာ႔ “အဲ႔ဒါ သမင္ မဟုတ္ဘူး။ ျမင္းေလ။ ဘယ္မွာပဲေတြ႔ေတြ႔ ျမင္းလို႔ေခၚရမယ္ မွတ္ထား” လို႔ ငယ္ငယ္ကတည္းက အသင္ခံထားရတဲ႔သူေတြေပါ႔။ “မိမိ ဘဝေရွ႕ေရးႏွင္႔ ကုိယ္က်ဳိးစီးပြားအတြက္ ယေန႔မွစ၍ သမင္ကိုျမင္ေစကာမူ အမိန္္႔အရ ျမင္း ဟု မွတ္ယူပါေတာ႔အံ႕။” လို႔ သစၥာ အဓိ႒ာန္ ျပဳထားသူမ်ား ျဖစ္ပါလိမ္႔မယ္။ တစ္လ ဆယ္သိန္း ရေနမွေတာ႔ သမင္ ျမင္းလုပ္စီးရတာ ဘာအပန္းႀကီးတာလိုက္လို႔။ အိမ္း ... သည္လူေတြကို ရန္လုပ္မေနပဲ သူတို႔ကို “ဆင္လို႔ေခၚလိုက္စမ္း ျမင္းလို႔ေခၚလိုက္စမ္း” အမိန္႔ေပးႏိုင္တဲ႔သူ ျဖစ္ေအာင္ ႀကဳိးစားၾကရုံရွိတာေပါ႔ေလ။ သူတို႔ကိုေတာ႔ သည္အတုိင္းပဲ ထားတာ ေကာင္းပါတယ္။ နို႔မို႔ အထြန္႔တက္ေနရင္ ဘယ္လိုအုပ္ခ်ဳပ္မလဲေနာ႔။ ျမင္းလွည္းသမားမ်ားဟာ သူတို႔ျမင္းကို ဘာျဖစ္လို႔ သားေရျပားအမည္းေလးနဲ႔ ကာေပးထားသလဲ သိလား။ လိုခ်င္တဲ႔ဆီကို ႀကိမ္တို႔လို႔ မရမွာစိုးလို႔ဗ်။ စစ္ေရးအျမင္ အဲေလ ကာကြယ္ေရးအျမင္ရွိတဲ႔သူဆိုတာ ကိုယ္႔လက္ေအာက္က တပ္ကို ဘာမွ ေပးမသိတာ ေကာင္းတယ္။
ဟိတ္ေကာင္ေတြ။ ဘီဘီစီ နားမေထာင္နဲ႔။ ဗီအိုေအ နားမေထာင္နဲ႔။ ငါတို႔ ခြင္႔ျပဳထားတာမဟုတ္ပဲ ေဖ႔စ္ဘုတ္ မသုံးနဲ႔။ မင္းတို႔ဖတ္ခ်င္ လုပ္သား ေၾကးမုံ ဖတ္ၾက။ မင္းတို႔ၾကည့္ခ်င္ ျမဝတီလိုင္းေတြ ၾကည့္ၾက။ မင္းတို႔ေရးခ်င္ စရဏတို႔၊ အာေရာဂ်ံတို႔ထဲ ဝင္ေရးၾက။ အင္တာနက္သုံးခ်င္ ရဲမိုးတို႔ ေရာင္နီဦးတို႔ ရွိတယ္။ က်ဳပ္ဆိုရင္ေတာ႔ အဲ႔သလို ဆက္အုပ္ခ်ဳပ္ထားမွာပဲဗ်ား။ ကိုင္း ေတြ႔လား။ သံသရာကိုလည္လို႔။
ေငြစန္းေရာင္
The Ladies News Journal ပါ သေရာ္စာေဆာင္းပါး
ကဲ။ အဲ႔ေတာ႔ သားတို႔ နားလည္ေအာင္ ကေလးတန္းဆင္းၿပီး သူငယ္တန္းဘာသာနဲ႔ ရွင္းျပမယ္။ ကေလးတို႔ေရ လာၾက လာၾက။ ၾကားလိုက္ေအာင္ နားစိုက္ေထာင္ၾက။ ပထမဦးဆုံးအခ်က္ကေတာ႔ သည္အေျခခံဥပေဒကို ျပင္ခ်င္ရင္ ၇၅% အထက္ ေထာက္ခံမႈကိုရမွ ျပင္နိုင္မယ္တဲ႔။ လႊတ္ေတာ္မွာ လူတစ္ရာရွိရင္ ၇၆ ေယာက္ သေဘာတူမွ ျပင္လို႔ရမယ္ လို႔ ေျပာတာ။ ဒါေပမယ္႔ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ အေရခြံခၽြတ္မထားတဲ႔ တပ္မေတာ္သားက တစ္ရာမွာ ၂၅ ေယာက္ႏႈန္း ဝင္ထိုင္ေနၾကတယ္။ ဆိုလိုတာက တပ္မေတာ္သား အနည္းဆုံး တစ္ေယာက္က မေထာက္ခံရင္ ျမန္မာတစ္ျပည္လုံး က်န္တဲ႔အရပ္သား သန္း ၅၀ မေက်နပ္ရင္ လဲေသၾက။ ဘယ္လိုမွ ျပင္လို႔မရႏိုင္ဘူး ေပါ႔ေနာ္။ ဒီအထိ လက္ခံၿပီလား။
အဲ႔ဒီေတာ႔ ျပင္ခ်င္သပဆိုရင္ တပ္မေတာ္ႀကီးကို အလိုတူေအာင္ ျမွဴဆြယ္ေခ်ဦး လို႔ အဓိပၸါယ္ထြက္တာေပါ႔။ အမေလး ဘာခက္တာလိုက္လို႔။ အနွစ္ ၅၀ ေက်ာ္ေအာင္ ေပါင္းလာတာ။ တပ္ထဲကလူေတြ ဘာႀကဳိက္တုန္း သိလြန္လြန္းလို႔။ စိန္လိုခ်င္ရင္ စိန္ျဖစ္ရမယ္။ အိမ္လိုခ်င္ရင္ အိမ္္ျဖစ္ရမယ္။ ဇိမ္လိုခ်င္ရင္ ဇိမ္ခန္းႀကီးပါ စပြန္ဆာေပးပလိုက္မွာေပါ႔။
တို႔တပ္မေတာ္သားေတြကို သည္လို ေသြးခြဲရင္ မွားသြားမွာေပါ႔ ေမာင္ရင္။ သူတို႔ဟာ တစ္က်ိပ္ပဲ ရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ အစိတ္ပဲ ရွိသည္ျဖစ္ေစ။ တစ္စိတ္တည္း တစ္ဝမ္းတည္း တစ္က်ိတ္တည္း တစ္ဥာဏ္တည္းမို႔ အစိတ္သားမဲေပးဖို႔လိုလာရင္ “တိတ္နွိပ္သုံ တိတ္နွိပ္သုံ တိတ္နွိပ္သုံ တိတ္” လို႔ တညီတညာတည္း ေအာ္ၿပီးေတာ႔ကို တစ္မဲတည္းကို လူဦးေရနဲ႔ ေျမွာက္ၿပီး ေပးၾကတယ္။ သူတို႔ကို တစ္ေသြးတစ္သံတစ္မိန္႔ နဲ႔ ခ်ဳပ္ထားၿပီးသား။ ဟိုတေလာက ကာခ်ဳပ္ႀကီးက “သူတို႔သေဘာနဲ႔သူတို႔ စဥ္းစားဆုံးျဖတ္ခြင္႔ေပးထားပါတယ္” ဆိုလို႔ ဟိုက “ဟတ္လား။ ဝမ္းသာပါတယ္။ ဒါဆို အိမ္အလည္လာၾကပါဦး။ ႏိုင္ငံေရးအေၾကာင္း လုံးဝမေျပာပါဘူး။ အလြတ္သေဘာ ထမင္းေလးဘာေလး လက္ဆုံစားရေအာင္။” လို႔ ကစ္ထည့္လိုက္ေသးတာ မွတ္မိေသးလား။ အဲ႔ကတည္းက သူတို႔ခမ်ာ ျပဳံးေတာင္ မျပရဲေတာ႔ဘူး။ (ထမင္းစားဖိတ္လို႔ေတာင္ အိမ္္လည္မလာရဲပါဘူးဆိုေန။ လာခဲ႔ရင္ ရန္ေတြ႔မွာမို႔လားေနာ႔။)
တပ္က တပ္အထာနဲ႔ မွန္ေသာ္လည္းပဲ တပ္ကလူေတြ လႊတ္ေတာ္ထဲလာထိုင္္ၿပီး စစ္ေရးျပလုပ္သလို မဲေပးတဲ႔အခါ မမွန္ေတာ႔ဘူး။ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ လူတစ္ဦးခ်င္း တစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ဆႏၵကို အရွိအတိုင္း တင္ျပၿပီး အမ်ားသေဘာနဲ႔ အဆုံးအျဖတ္ေပးတာ။ တပ္မေတာ္သားကိုယ္စားလွယ္မ်ား အားလုံးရဲ႕ ဆႏၵမဲဟာ ကာခ်ဳပ္ႀကီး တစ္ဦးတည္းရဲ႕ ဆႏၵကို ကိုယ္စားျပဳတဲ႔အတြက္ အဲသည္မွာတင္ ဒီမိုကေရစီေရခဲတုံးႀကီး အေငြ႔ပ်ံသြားၿပီ။
ကာခ်ဳပ္ႀကီးရဲ႕ ဆႏၵမဲဟာ လႊတ္ေတာ္မွာ ဗီတိုအာဏာအျဖစ္ ကိုင္စြဲထားတဲ႔အတြက္ လႊတ္ေတာ္ႀကီးကလည္း ဒီမိုကေရစီ အႏွစ္သာရေပ်ာက္သြားတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ႔ ရုပ္လုံးေပၚလာတာက သူတို႔တေတြ တဖြဖြ ေၾကြးေၾကာ္ေနတဲ႔ ျမန္မာနည္းျမန္မာ႔ဟန္ ဒီမိုကေရစီဆိုတာႀကီးဟာ ဒီမိုကေရစီအေရျခဳံထားေသာ အာဏာရွင္စံနစ္ႀကီးပါ ဆိုတာ ဘြားဘြားႀကီး ေပၚလာတယ္။ ႏိုင္ငံသားအမ်ားစုရဲ႕ သေဘာဆႏၵအေပၚမွာ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္က အတင္းအဓမၼခ်ဳပ္ကိုင္လႊမ္းမိုးထားရင္ အဲ႔ဒါ အာဏာရွင္စံနစ္ မဟုတ္လို႔ ဘယ္လိုေခၚခ်င္ေသးသတုန္း ေျပာ။ သိသာသိေစ မျမင္ေစနဲ႔ဆိုတဲ႔ အဲသည္အမွန္တရားႀကီးဟာ အခုလို ျပတ္ျပတ္သားသား မဲခြဲျပလိုက္မွပဲ လယ္ျပင္မွာ ဆင္သြားသလို အထင္အရွားႀကီး ေပၚလာေတာ႔တယ္။ (ေပၚပေလ႔ေစေအ။ တို႔က မရွက္တတ္ေပါင္။)
အေရးႀကီးတာ နင္တို႔ဘြားေတာ္ႀကီး သမၼတ မျဖစ္ၿပီးေရာဆိုၿပီး ပြဲခံေနတဲ႔သူေတြ ရင္ဆို႔သြားေအာင္ ဆက္ေဘးတီးလိုက္ပါဦးမယ္။ “အခုအဆို ရႈံးသြားေပမယ္႔ ျပင္ဆင္ဖို႔အဆို တင္သြင္းခဲ႔ေၾကာင္း မွတ္တမ္းတင္ေပးပါ” လို႔ ေျပာတာကို ထကေတာ႔မတတ္ ေပ်ာ္ေနတဲ႔ မ်က္ႏွာေပးႀကီးနဲ႔ “အိုေခ အိုေခ” လုပ္လိုက္ပါေရာလား။ အဲ႔ဒါ ခမ်ားတို႔ကို သမိုင္းတင္လိုက္ပါၿပီလို႔ေျပာတာ။ သေဘာလည္း မေပါက္ဘူး။ အခုအခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုမွ ျပင္မေပးနိုင္ပါဘူးဆိုတဲ႔ ၄၃၆ ႀကီးဟာ ေနာင္က်ေတာ႔ အဲသည္ အၿပိန္း အတုံးႀကီးေတြ ေသကုန္တဲ႔အခါ ဘယ္အစိုးရပဲတက္တက္ ျပင္ကို ျပင္ေပးရမယ္႔အခ်က္ႀကီး။ မျပင္ရင္ သူလည္း အာဏာရွင္ေျခမန္းကြင္းႀကီးေအာက္မွာ ငုတ္တုတ္ေမ႔ေနရမွာေလ။ ဒီအခါမွာ ေနာင္လာေနာက္သားေတြဟာ ဒီေလာက္ အဓိပၸါယ္မရွိ လက္ေတြ႔မက်တဲ႔ဟာႀကီးကို ဘယ္သူေတြကမ်ား အရွက္မရွိ ေရးဆြဲသြားပါလိမ္႔ဆိုရင္ ေညာင္နွစ္ပင္က လက္ညွဳိးေထာင္ ေခါင္းၿငိမ္႔ေတြက တစ္တရားခံ။ အာဏာရပါတီေရာ အတိုက္အခံပါတီေရာ လက္ေတြ႔မက်လို႔ ျပင္ဆင္ရန္ အဆိုတင္သြင္းခဲ႔ေပမယ္႔ ပုဂၢဳိလ္ေရးအာဃာတေတြေရာ၊ အာဏာရွင္ေဟာင္းကို အကာအကြယ္ေပးလိုစိတ္နဲ႔ေရာ အျပင္းအထန္ ကန္႔ကြက္သြားတာက လက္ရွိ ကာခ်ဳပ္ႀကီးအမွဴးျပဳေသာ ရုပ္ေသးကိုယ္စားလွယ္ေတာ္မ်ား ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ဘယ္လိုမွ မျငင္းနိင္ေအာင္ လက္ပူးလက္ၾကပ္ မိေတာ႔တာကိုး။
ေဖေဖ႔တပ္မေတာ္မို႔ ေမာင္နွမေတာ္ပါတယ္လို႔ ဘယ္လိုပင္ အမ်ဳိးစပ္ေသာ္ျငား သူတို႔ကေတာ႔ ဦးေစာေျခရာနင္းၾကတာပါ ေမေမ။ ဒါကိုမွ ရာဇဝင္ရိုင္းတယ္ မေခၚရင္ ဘယ္လိုေခၚၾကမလဲ။
ေနဝင္ရီတေရာ မႈိးမႈိးေမွာင္ေမွာင္ အခ်ိန္ေရာက္လာရင္ ႏြားရိုင္းသြင္းခ်ိန္ လို႔ ေခၚသတဲ႔။ အဲ႔လိုအခ်ိန္ဆိုရင္ မေကာင္းဆိုးဝါး တေစၦမိစၦာမ်ား ျမဴးတူးလူးလာၾကတယ္တဲ႔။ အခုလည္း ႏိုင္ငံေရးဆည္းဆာခ်ိန္ေရာက္ၿပီဆိုေတာ႔ အာဏာအပမွီတဲ႔သူေတြမွာ အငမ္းမရ အိေျႏၵမဆည္ႏိုင္ ျဖစ္ကုန္ၾကၿပီေလ။ ေရႊတိဂုံဖ်ားႀကီး ျပန္ေပးဆြဲသလိုလုပ္ မဲဆြယ္တဲ႔သူဆြယ္၊ မဘသေတြ ၉၆၉ေတြနဲ႔ တစ္အိမ္တက္ဆင္း မဲထည့္နည္းရွင္းျပမယ္ ဆုိလိုဆို။ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ပဲ အာဏာရရ အာဏာရသြားတဲ႔အခါ လုပ္သမွ် တင္႔တယ္လိမ္႔မယ္ လို႔ ထင္တာကိုး။ မဲေတြခိုးၿပီး ဝန္ႀကီးတက္လုပ္ေနတဲ႔သူကလည္း ျပည္သူေတြကသာ မေမ႔ေသးတာ။ သူခိုးထားတဲ႔မဲ သူကိုယ္တိုင္ ေမ႔ပလိုက္လို႔ မမွတ္မိေတာ႔ဘူး။ ဘယ္တုန္းက ခိုးဖူးလို႔လဲ။ မဟုတ္တာေျပာရင္ တရားစြဲမွာေနာ္ လို႔ ျဖစ္ကုန္ၿပီ။ ဟုတ္တယ္ေလ။ အပမွီတဲ႔သူဆိုတာ သူ႔ဘာသူ ဘာလုပ္လို႔ လုပ္ခဲ႔မွန္း မွတ္မိတာ ဟုတ္ဘူးရယ္။
စစ္တုရင္ ကစားပြဲ ကစားဖူးသလား။ ကိုယ္တိုင္ မကစားတတ္ပဲနဲ႔ သူမ်ား ေနာက္ကြယ္က ႀကဳိးဆြဲရာပဲ ကတတ္ရင္ အရုပ္ႀကဳိးျပတ္ျဖစ္တဲ႔တစ္ေန႔ ပုံလ်က္သားကေလး ျဖစ္ရုံအျပင္ မရွိဘူး။ ပါးစပ္ႀကီးနဲ႔ ေျပာရတာေတာ႔ လြယ္သေပါ႔ေလ။ သမၼတ မကလို႔။ သမၼတထက္ႀကီးတာ တက္လုပ္ရလည္း ျဖစ္ပါတယ္ ဘာတယ္။ လက္ေတြ႔က်ေတာ႔ ဝန္ႀကီးေလး တစ္ဌာနလုပ္တုန္းကေတာင္ သူသာက်ိက်ိတက္ခ်မ္းသာသြားတာ၊ သူ႔လက္ေအာက္က စက္ရုံအလုပ္ရုံေတြ သည္ေနရာမွာ ရပ္လိုက္ရင္ ဘယ္ေလာက္ေပးမလဲ လႊတ္ေတာ္ထဲတင္ယူရတယ္။ အခုဆို အခြံေတာင္ မက်န္ဘူး။ ေရာင္းစား ငွားစားလို႔ ကုန္ေပါ႔။ သူ႔လက္ထဲ သည္ႏိုင္ငံႀကီး ယုံယုံၾကည္ၾကည္ အပ္လိုက္ရမယ္ဆိုရင္ စဥ္းစဥ္းစားစားလည္း ေျပာပါကြယ္။
ဟိုဘြားေတာ္မွာ သူ႔လက္ထဲ သူ႔အသက္ကာကြယ္ဖို႔ စစ္သားတစ္ေယာက္ေတာင္ မရွိဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ရွိသမွ် စစ္အင္အားနဲ႔ အေသအလဲတိုက္ေနရတဲ႔ ကိုးကန္႔စစ္မီးဟာ ပီကင္းကို သူ႔ေျခတစ္ဘက္ခ်လိုက္ရုံနဲ႔ ဟုတ္ကနဲ ၿငိမ္းသြားတယ္။ “တိုက္ဆိုင္လိုက္တာမ်ားကြာ။ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ကိုးရက္” လို႔ ဆိုၾကတာနဲ႔ ဖုန္က်ားရွင္ႀကီးကေတာင္ “တရုတ္ျပည္သူ႔သမၼတႏို္င္ငံေတာ္အစိုးရ၏ ေမတၱာရပ္ခံခ်က္အရ..” လို႔ အတိအလင္း သတင္းထုတ္ျပန္ရတယ္။ သူမ်ားတကာလို အခန္းဝ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေစာင္႔ရတဲ႔အစား မဟုတ္ဘူး။ ေကာ္ေဇာနီခင္းၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္အခမ္းအနားနဲ႔ ႀကဳိရတဲ႔သူ။
စစ္တပ္မွအပျဖစ္ေသာ ျမန္မာနိုင္ငံသားအားလုံးက တခဲနက္ေထာက္ခံထားၿပီး ျမန္မာျပည္နဲ႔ ဆက္ဆံသမွ် ႏိုင္ငံတကာအစိုးရတိုင္းက တေလးတစား အေရးထားရတဲ႔ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္၊ ဦးေနွာက္သုံးၿပီး အဆုံးအျဖတ္ေပးရမယ္႔ အျခင္းအရာတိုင္းမွာ ဘယ္သူနဲ႔မွ ျပန္တိုင္ပင္စရာမလို၊ ဘယ္သူ႔အမိန္႔မွ ျပန္လည္နာခံစရာ မလိုပဲ တမဟုတ္ခ်င္း မွန္မွန္ကန္ကန္ တုန္႔ျပန္ႏိုင္စြမ္းရွိတဲ႔သူ။ သူမ်ားက ျဖစ္ေစဆိုမွ ျဖစ္လာရတာ မဟုတ္ဘူး။ သူ႔အရည္အခ်င္းနဲ႔သူ ဘယ္သူကမွ တားဆီးဆို႔ပိတ္ လို႔ မရတာေၾကာင္႔ ျဖစ္လာတဲ႔သူ။ အဲ႔ဒါေၾကာင္႔ သူဟာ စစ္တပ္ကေရာ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒကေရာ ဘယ္လိုပင္ အသိအမွတ္မျပဳေစေသာ္ျငား တစ္ႏိုင္ငံလုံးရဲ႕ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ေနၿပီးသား။ သမၼတ ထပ္လုပ္ရင္ တိုင္းျပည္အတြက္ပဲ အက်ဳိးရွိခ်င္ရွိမယ္။ သူ႔အတြက္ေတာ႔ ခ်ီးထုပ္ႀကီး ေခါင္းေပၚရြက္ရမွာ။ ငါးတကာ ယိုသမွ်ေခ်း ပုဇြန္ဆိတ္ေခါင္းေပၚစု ဆိုတာ ၾကားဖူးတယ္ မဟုတ္လား။
အဲသည္ ေညာင္ႏွစ္ပင္ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒႀကီးကို နိုင္ငံသား ၉၂%က တခဲနက္ ေထာက္ခံထားပါတယ္ ဆိုတာႀကီးကို မ်က္စိစုံွမွိတ္ၿပီး ေအာ္ေနတာကိုက သူတို႔ဥာဏ္တိမ္တာ တကမာၻလုံးသိကုန္ၿပီ။ သူတို႔ကသာ မသိတာ။ ဖင္လွန္ ေခါင္းၿမီးျခဳံၿပီး ငါ႔ဘယ္သူမွ မျမင္ဘူးလို႔ ထင္ေနတဲ႔သူလိုပဲ။ ဘယ္ဒီမိုကေရစီနိုင္ငံမွာမွ ဆႏၵခံယူပြဲကို အဲ႔သေလာက္ အျပတ္အသတ္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ မရွိေသးဘူး။ တစ္ရာနား ကပ္ေလေလ။ အာဏာရွင္ ဆိုတဲ႔ ရုပ္လုံးေပၚလာေလေလပဲ။ ရွိပါတယ္။ အဲ႔လိုႏိုင္ငံေတြ။ ဇင္ဘာေဘြတို႔၊ ေျမာက္ကိုရီးယားတို႔။ တကယ္တမ္းက်ေတာ႔ အဲ႔သည္ပြဲတုန္းက ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ဘာေတြဘယ္လိုလုပ္ခဲ႔တယ္ဆိိုတာ အာဏာအပမွီေနတာနဲ႔ မမွတ္မိေတာ႔ဘူး။ ေမ႔ကုန္ၿပီ။ ကိုယ္ေတြကေတာ႔ ဘယ္ေမ႔မလဲ။
တစ္ညလုံး ေက်ာင္းဆရာမေတြနဲ႔ ငုတ္တုတ္ထိုင္ ေထာက္ခံမဲစာရင္းျဖည့္ခဲ႔ၾကရတာကိုး။ ေနာက္တစ္ေန႔က်ေတာ႔ အရပ္ဝတ္ထားေသာ စစ္သားေတြေနာက္က တို႔အေရး တို႔အေရး နဲ႔ ေအာ္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ရတာ ေလာက္ကိုင္က တရုတ္ေတြမွာ အထူးအဆန္းျဖစ္လို႔။ “နီေစာစေမာ နီေစာစေမာ” နဲ႔ လိုက္ေမးၾကတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ႔ အဲ႔ဒါႀကီးကို ယုံတဲ႔သူဆိုတာ သူတို႔ကလြဲရင္ ဘယ္သူမွ မရွိေတာ႔ဘူး။ သူမ်ားကိုလိမ္္ရင္းကေန ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ လိမ္တာ ျဖစ္သြားတာေလ။ အခုၾကည့္ပါလား။ တကယ္႔ကို ဘုရားစူး မိုးၾကဳိးပစ္၊ ၉၈% ႀကီးပါ လို႔ က်မ္းက်ိမ္ေနတုန္း။ (ၿပိတ္သတ္ႀကီး။ ယုံလား။ ယုံရင္ ေပ်ာ႔ျပဖို႔ စိတ္ကူးၿပီးသားကြယ္။)
စစ္အစိုးရဟာ ကိုယ္တို႔တိုင္းျပည္ႀကီးတစ္ခုလုံးကို သူ႔စိတ္တိုင္းက် လက္ခုပ္ထဲကေရလို သြန္လိုသြန္ ေမွာက္လိုေမွာက္ အုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္တာဟာ သူ႔မွာ လက္နက္ရွိလို႔။ တို႔က လက္နက္မရွိလို႔ သူလုပ္သမွ်ခံရတာ လို႔ ထင္ေနတာ မွားပါတယ္။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္း အစက အဲ႔သလိုပဲ ထင္ခဲ႔တယ္။ မတတ္သာလို႔ အားမတန္ မာန္ေလွ်ာ႔ရတိုင္း “လုပ္ထားဦးေပါ႔ရွင္။ ရွင္တို႔က ရဲေတြကိုး။” လို႔ ေအာင္႔ေမ႔ခဲ႔တယ္။ ဒါေပမယ္႔ အခု လႊတ္ေတာ္ထဲ မဲခြဲၿပီး ဘြားေတာ္ႀကီး ကစားသြားတဲ႔ အကြက္ကို ျမင္ရတဲ႔အခါ ကိုယ္႔ေခါင္းထဲမွာ ဥာဏ္အလင္းပြင္႔သြားသလို ပြင္႔သြားတယ္။
တကယ္ေတာ႔ စစ္တပ္က ကိုယ္တို႔ကို လက္နက္နဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္နိုင္တာဟာ ကိုယ္တို႔က သူတို႔ထက္ ဥာဏ္ရည္မသာလို႔ အုပ္ခ်ဳပ္လို႔ရတာ။ သူတို႔ထက္ ဥာဏ္ရည္သာရင္ ကိုယ္တို႔က ျပန္အုပ္ခ်ဳပ္လို႔ရတယ္။ ဆင္ျမင္းကၽြဲႏြား သားရဲတိရိစၦာန္မွန္သမွ် လူကခိုင္းစားတာခ်ည့္ခံရစၿမဲပဲ။ ေမြးကတည္းက ကိုယ္စြမ္းကိုယ္စ မရွိေအာင္ ဖိႏွိပ္ထားတဲ႔ ႏိုင္ငံအတြင္းမွာ ငါ႔မိဘ ဘာမွ မဟုတ္ရင္ ငါ ဘာမွ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ဆိုတဲ႔အသိက အရိုးစြဲသလို စြဲေနလို႔သာပါ။ လူမစြမ္းရင္သာ နတ္မဖို႔လိုတာ။ လူစြမ္းေကာင္းမွန္ရင္ နတ္က ျပန္ေစာင္႔ေရွာက္ရသတဲ႔။ အရပ္ဘက္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ ဥာဏ္ရည္သာတဲ႔ လူစြမ္းေကာင္းမ်ားမ်ားေပၚလာရင္ ဟိုဘက္က သူမ်ားခိုင္းမွ ထိုင္ဆိုထိုင္ ထဆိုထ လုပ္ရတဲ႔သူေတြကို အျပန္အသတ္ ေက်ာ္တက္သြားမွာ။ ေဘာ္ဒါတို႔။ မထိုင္းၾကနဲ႔။ မမႈိင္းၾကနဲ႔။ မ်က္စိမမွိတ္နဲ႔။ မ်က္ေတာင္ မခတ္နဲ႔။ အဆင္႔ျမင္႔သိုင္းကြက္ေတြကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္ၿပီး အတုယူလိုက္ရေအာင္။
တစ္ကမာၻလုံးက လက္ဖ်ားခါရတဲ႔ ဘြားေတာ္အေနနဲ႔ သည္အဆိုကို လႊတ္ေတာ္ထဲမဲခြဲရင္ နိုင္မလား ရႈံးမလားဆိုတာ ေဗဒင္ေမးစရာ မလိုပါဘူး။ ကိုယ္လို နလပိန္းတုံးေကာင္ေတာင္ နို္င္မွာ မဟုတ္မွန္း သိတယ္။ ေျပာခဲ႔ဖူးသားပဲ။ မေဝႏိုင္လို႔ လုထားပါတယ္ဆိုမွ ျပန္ေပးစရာလား။ သူလိုခ်င္တာ “သည္မွာ မေတြ႔ဘူးလား။ ရႈံးတယ္” ဆိုတဲ႔အေျဖပါ။ ေနာင္က် လႊတ္ေတာ္အဆက္ဆက္ သည္ဥပေဒကို သည္လို မျပင္ပဲထားသ၍ သည္လိုပဲ ျပည္သူ႔ဆႏၵသေဘာထားေတြ မ်က္ကြယ္ျပဳခံရလိမ္႔မယ္ ဆိုတာကို အားလုံးသေဘာေပါက္ေအာင္ သက္ေသျပသြားတာ။ ဘယ္လိုမွ မျငင္းနိုင္ဘူး။
သူတို႔မွာသာ ဥာဏ္မမီလို႔၊ အတၱေမာဟေတြ ဖုံးေနလို႔ သေဘာမေပါက္တာ။ ဝမ္းသာစရာေကာင္းတာကေတာ႔ အဲသည္အေျဖကို ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း သေဘာေပါက္လိုက္တာ မဟုတ္ဘူး။ ေဖ႔စ္ဘုတ္ေပၚမွာ အေရမရ အဖတ္မရ ကိုယ္႔ထမင္းကိုယ္စားၿပီး လမ္းသလားေနတဲ႔လူငယ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သေဘာေပါက္ၾကတယ္။ ကိုယ္ေရးတဲ႔စာက သူတို႔ေရးထားတာထက္ အမ်ားႀကီး ေနာက္က်တာ။ သူတို႔က ခ်က္ဆို နားခြက္က ေတာက္နွင္႔ၿပီးသား။ လႊတ္ေတာ္ထဲ ဆယ္သိန္းယူ ထိုင္ငိုက္ေနတဲ႔ မီးက်ဳိးေမာင္းပ်က္ေတြကသာ “ႏိုင္ၿပီ။ ေဖႀကီး။ သားတို႔ႏိုင္ၿပီ။” နဲ႔ ေက်ာခ်လို႔ ဓါးျပမွန္း မသိေအာင္ ပိန္းေနၾကတာ။ ေဖ႔စ္ဘုတ္ေပၚကလူေတြျဖင္႔ မအေပါင္။ သည္အိုင္က်ဴနဲ႔ သည္အိုင္က်ဴ ဆက္ကစားရရင္ျဖင္႔ ေရရွည္မွာ ဘယ္သူက ဘယ္သူ႔ကို အသာရမလဲ စိတ္ပူစရာ မရွိလွပါဘူး။
သူတို႔ဘက္က ၂၀၁၅ ေလာက္ကို မ်က္ေမႊးတဆုံး အသည္းအသန္ ကာကြယ္ခုခံေနခ်ိန္မွာ ကိုယ္တို႔ဘက္ကေတာ႔ ေနာင္လာမယ္႔ လူငယ္မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြကို ဟိုမွာၾကည့္စမ္း။ မင္းတို႔ အဲ႔သလို မျဖစ္ေစနဲ႔ လို႔ သြန္သင္ေလ႔က်င္႔ေပးထားရမယ္။ သူတို႔လိုမ်ဳိး အခြင္႔အေရး ေမွ်ာ္ကိုး၊ အရွင္ေမြးမွ ေန႔ခ်င္းႀကီး၊ လူႀကီးခိုင္းရင္ ဘာပဲလုပ္ရလုပ္ရ၊ အမိန္႔နာခံမႈ အားနည္းမစိုးလို႔ ကိုယ္ပိုင္စဥ္းစားဆင္ျခင္ဥာဏ္ကို အညြန္႔တုံးေအာင္နွိမ္ထားရင္ ျမင္တဲ႔အတိုင္းပဲ အရင္းလဲတိုင္း အဖ်ားေတြ ထင္းျဖစ္ျဖစ္ကုန္တာ ေတြ႔တယ္ မဟုတ္လား။ ကိုယ္႔မွာ ဦးေနွာက္မရွိရင္ ဦးေနွာက္ရွိတဲ႔သူက ကိုယ္႔လာခိုင္းမွာ အေသအခ်ာပဲ။ ေနာက္ကြယ္က ႀကဳိးကိုင္ခံထားရတဲ႔ ရုပ္ေသးအစိုးရနဲ႔ ကိုယ္႔ၾကမၼာကိုယ္ဖန္တီးနိုင္စြမ္းရွိတဲ႔ အစစ္အမွန္အစိုးရ ဘယ္လိုေတြ ကြာသလဲဆိုတာ သက္ေသျပခ်င္တဲ႔အတြက္ ကိုယ္တစ္ခ်ိန္က ေရးခဲ႔ဖူးတဲ႔ “ဘာပဲေျပာေျပာ ရာဇဝင္ရွိတယ္” စာအုပ္ထဲက တရုတ္ရာဇဝင္ကေလးကို ျပန္ထုတ္ႏႈတ္ျပပါ႔မယ္။
ပထမေျမာက္ဧကရာဇ္ႀကီး နတ္ရြာစံတဲ႔အခါ အရည္အခ်င္းမရွိတဲ႔ သူ႔သားအငယ္ေကာင္ကို မိန္းမထိန္းလူလည္ႀကီးက ေနာက္ကြယ္က ႀကဳိးကိုင္ၿပီး ရွင္ဘုရင္အျဖစ္ နန္းတင္ေပးပါတယ္။ သူကိုယ္တိုင္ ဘာလို႔ ဘုရင္ မလုပ္သလဲဆိုေတာ႔ ထီးရိုးနန္းရိုး မဟုတ္မွ မဟုတ္တာ။ အရည္အခ်င္းမရွိတဲ႔သူကို အထြဋ္အထိပ္တင္ခ်င္ရင္ အရင္ဆုံး လုပ္ရတဲ႔အလုပ္က အရည္အခ်င္းရွိတဲ႔သူေတြ အားလုံးကို ေကာက္က်စ္ ယုတ္မာတဲ႔နည္းနဲ႔ သုတ္သင္ရွင္းလင္းပစ္ရပါတယ္။ ၾကားေနသလိုလို၊ ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္သလိုလို ေနတဲ႔သူေတြကိုေတာ႔ ကိုယ္႔ဆူးေညွာင္႔ ခလုတ္ေတြကို ရက္ရက္စက္စက္ နွိမ္ႏွင္းျပလိုက္ရင္ အလိုလို ဦးက်ဳိးသြား တာပါပဲ။ ေနာက္ဆုံးေတာ႔ အရည္အခ်င္း မရွိတဲ႔သူဟာ ရွင္ဘုရင္ျဖစ္ သြားလည္း တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ဖို႔ေတာ႔ မတတ္ပါဘူး။ စည္းစိမ္ခံစားဖို႔၊ ျပည္သူ႔ဘ႑ာကို မကုန္ကုန္ေအာင္ျဖဳန္းဖို႔သာ တတ္ပါတယ္။
အဲ႔ဒါေၾကာင္႔ တကယ္႔အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာကို သူ႔အက်ဳိးကို လိုလားတဲ႔ ေကာက္က်စ္ယုတ္မာသူကိုသာ လႊဲအပ္ထားပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ အာဏာဆိုတာ ကိုင္မိသူကို အယုတ္အလတ္ အျမတ္မေရြး ယစ္မူးေစတယ္ မဟုတ္လား။ အိမ္ေစာင္႔အစိုးရ ေပးလုပ္လိုက္မိတာ တသံသရာလုံးေမွာက္သြားမွန္း ဘဘႀကီးဦးႏုေလာက္ သိတဲ႔သူ ဘယ္ရွိမလဲ။ (သူ႔သမီး ေဒၚသန္းသန္းႏု ရွိေသးတယ္ေလ။ ေမးၾကည့္ပါလား) အခုလည္း မိန္းမစိုးႀကီးကို အာဏာအပ္မိေတာ႔ ဟိုကသူ႔လက္ထဲ အာဏာၿမဲေအာင္ ဆင္ၾကံၾကံပါေတာ႔တယ္။
အဲသည္လိုၾကံဖို႔ ပထမဦးဆုံး အားစမ္းတဲ႔အလုပ္က အခုလိုပဲ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ မဲခြဲတာနဲ႔ စရတာေပါ႔။ နန္းရင္ျပင္ထဲ သမင္တစ္ေကာင္ေခၚလာၿပီး “ျမင္းရိုင္းတစ္စီး ဆက္ပါရေစ။” လို႔ ေလွ်ာက္တယ္။ သမင္ႀကီး ျမင္လ်က္သားနဲ႔ ျမင္းလို႔ ေျပာတာဟာ ရယ္စရာမွတ္လို႔ မိန္းမစိုးႀကီးကို ျငင္းတဲ႔အခါ ဟိုက သမင္လား ျမင္းလား လႊတ္ေတာ္မွာေရာက္ေနတဲ႔အမတ္ေတြကို မဲခြဲၾကည့္ပါလားလို႔ အကဲစမ္းပါသတဲ႔။ ဒါေပမယ္႔ လႊတ္ေတာ္ထဲက မူးမတ္ေတြအကုန္လုံးက သမင္ကို ျမင္လ်က္နဲ႔ပဲ ျမင္းပါ လို႔ ထြက္ဆိုသြားပါတယ္။ သည္အေျဖကို ျမင္တဲ႔အတြက္ နိုင္ငံရဲ႕အာဏာဟာ ရွင္ဘုရင္ဆီမွာလား မိန္းမစိုးဆီမွာလားဆိုတာ ပရိသတ္ဗိုလ္ပုံ အကုန္သေဘာေပါက္သြားခဲ႔တာေပါ႔။ ငါတို႔တိုင္းျပည္ကလည္း လြန္ခဲ႔တဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္ေလာက္က တရုတ္ျပည္က က်ားက်ားမီးယပ္ ဇာတ္လမ္းေဟာင္းႀကီးကို အခုထက္ထိ တုကေနေသးတာ သိပ္အံ႔ၾသဖို႔ေကာင္းတာပဲ။
သူတို႔ထက္ ပိုအ တာကေတာ႔ “အဲ႔ဒါ သမင္ မဟုတ္ဘူး။ ျမင္းေလ။ ဘယ္မွာပဲေတြ႔ေတြ႔ ျမင္းလို႔ေခၚရမယ္ မွတ္ထား” လို႔ ငယ္ငယ္ကတည္းက အသင္ခံထားရတဲ႔သူေတြေပါ႔။ “မိမိ ဘဝေရွ႕ေရးႏွင္႔ ကုိယ္က်ဳိးစီးပြားအတြက္ ယေန႔မွစ၍ သမင္ကိုျမင္ေစကာမူ အမိန္္႔အရ ျမင္း ဟု မွတ္ယူပါေတာ႔အံ႕။” လို႔ သစၥာ အဓိ႒ာန္ ျပဳထားသူမ်ား ျဖစ္ပါလိမ္႔မယ္။ တစ္လ ဆယ္သိန္း ရေနမွေတာ႔ သမင္ ျမင္းလုပ္စီးရတာ ဘာအပန္းႀကီးတာလိုက္လို႔။ အိမ္း ... သည္လူေတြကို ရန္လုပ္မေနပဲ သူတို႔ကို “ဆင္လို႔ေခၚလိုက္စမ္း ျမင္းလို႔ေခၚလိုက္စမ္း” အမိန္႔ေပးႏိုင္တဲ႔သူ ျဖစ္ေအာင္ ႀကဳိးစားၾကရုံရွိတာေပါ႔ေလ။ သူတို႔ကိုေတာ႔ သည္အတုိင္းပဲ ထားတာ ေကာင္းပါတယ္။ နို႔မို႔ အထြန္႔တက္ေနရင္ ဘယ္လိုအုပ္ခ်ဳပ္မလဲေနာ႔။ ျမင္းလွည္းသမားမ်ားဟာ သူတို႔ျမင္းကို ဘာျဖစ္လို႔ သားေရျပားအမည္းေလးနဲ႔ ကာေပးထားသလဲ သိလား။ လိုခ်င္တဲ႔ဆီကို ႀကိမ္တို႔လို႔ မရမွာစိုးလို႔ဗ်။ စစ္ေရးအျမင္ အဲေလ ကာကြယ္ေရးအျမင္ရွိတဲ႔သူဆိုတာ ကိုယ္႔လက္ေအာက္က တပ္ကို ဘာမွ ေပးမသိတာ ေကာင္းတယ္။
ဟိတ္ေကာင္ေတြ။ ဘီဘီစီ နားမေထာင္နဲ႔။ ဗီအိုေအ နားမေထာင္နဲ႔။ ငါတို႔ ခြင္႔ျပဳထားတာမဟုတ္ပဲ ေဖ႔စ္ဘုတ္ မသုံးနဲ႔။ မင္းတို႔ဖတ္ခ်င္ လုပ္သား ေၾကးမုံ ဖတ္ၾက။ မင္းတို႔ၾကည့္ခ်င္ ျမဝတီလိုင္းေတြ ၾကည့္ၾက။ မင္းတို႔ေရးခ်င္ စရဏတို႔၊ အာေရာဂ်ံတို႔ထဲ ဝင္ေရးၾက။ အင္တာနက္သုံးခ်င္ ရဲမိုးတို႔ ေရာင္နီဦးတို႔ ရွိတယ္။ က်ဳပ္ဆိုရင္ေတာ႔ အဲ႔သလို ဆက္အုပ္ခ်ဳပ္ထားမွာပဲဗ်ား။ ကိုင္း ေတြ႔လား။ သံသရာကိုလည္လို႔။
ေငြစန္းေရာင္
The Ladies News Journal ပါ သေရာ္စာေဆာင္းပါး
Comments
Post a Comment