စစ္တပ္က ဘယ္နည္းကို သုံးမလဲ မိမိတို႕ ႀကဳိျမင္ေနရၿပီ

၁။ ပထမနည္း
၂၀၁၅ -ခုႏွစ္မွာ ဒီခ်ဳပ္က ေရြးေကာက္ပဲြ မဝင္ခဲ့ရင္၊ တိုင္းရင္းသားေတြ အပစ္ရပ္ၾကရင္ အေျခအေနက ဘာနဲ႕ တူသြားသလဲဆိုရင္ ၂၀၁၀ -ခုႏွစ္ အတုအေယာင္ေရြးေကာက္ပြဲကာလနဲ႕ တူသြားတယ္။ ျပည္ခိုင္ၿဖဳိးနဲ႕ စစ္တပ္ရဲ႕ ဒုတိယ(၅)ႏွစ္စီမံကိန္းေအာက္မွာ ျပည္သူတို႕ ျပားျပားဝပ္ေနရအုံးမွာပဲ။

၂။ ဒုတိယနည္း

ဒီခ်ဳပ္က ၂၀၁၅-ခုႏွစ္ကို ဝင္မယ္။ အစိုးရဖြဲ႕ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေရြးေကာက္ပြဲကိုလည္း ေအာင္ႏိုင္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ဖြဲ႕စည္းပုံကို ျပင္ဖို႕ စစ္တပ္က အေၾကာက္အကန္ ျငင္းဆိုမယ္။ ဒါေၾကာင့္ အစိုးရမဖြဲ႕စည္းဘဲ ပါလီမာန္ကို သပိတ္ေမွာက္မယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ျပည္ခုိုင္ၿဖဳိးေတြနဲ႕ စစ္တပ္က တစ္ႏိုင္ငံလုံးအပစ္ရပ္စာခ်ဳပ္ကို လက္မွတ္ထိုးၿပီျဖစ္လို႕ အတုအေယာင္ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲေတြကို က်င္းပရင္းနဲ႕ ဒုတိယ (၅)ႏွစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ဆက္ထိန္းသြားလို႕ ရတယ္။ ဒါဟာ ၁၉၉၀-ျပည့္ႏွစ္ေရြးေကာက္ပြဲေနာက္ပိုင္းအျဖစ္အပ်က္မ်ားနဲ႕ တစ္ပုံစံထဲ ျဖစ္ၿပီး စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွာ အားလုံးက ဘဝေပ်ာက္ေနၾကအုံးမွာ ျဖစ္တယ္။
၃။ တတိယနည္း
ဒီခ်ဳပ္က ၂၀၁၅-ခုႏွစ္ကို ဝင္မယ္။ ၫြန္႕ေပါင္းပဲလုပ္ရလုပ္ရ အစိုးရဖြဲ႕စည္းမယ္။ တိုင္းရင္းသားေတြကလည္း အပစ္ကို ရပ္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲေတြကို တက္လာတဲ့ အစိုးရနဲ႕ ေဆြးေႏြးမယ္။ ေပ်ာ႕ေပ်ာင္းတဲ့ ဒီခ်ဳပ္အစိုးရကို တိုင္းရင္းသားေတြက ဖိအားေပးမွာ ျဖစ္သလို တိုင္းရင္းသားမ်ားကို အခြင့္အေရးမေပးလိုလို႕ မဘသလို အဖြဲ႕အစည္းေတြကလည္း ဖိအားေပးလာမွာမုခ်ပါပဲ။ ၾကားမွာ တကယ့္အာဏာရွိတဲ့ စစ္တပ္က သူတို႕အာဏာကို စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ဆုပ္ကိုင္လို႕ ရသြားေစတယ္။ စစ္တပ္ မရွိရင္ မျဖစ္ဘူးဆိုတာ လူေတြ ခံစားမိလာမယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ စစ္တပ္က ေနာက္ကြယ္ကေန ဆူပူမႈေတြ၊ အဓိက႐ုဏ္းေတြကို ဖန္တီးလုိက္ရင္ သူခိုးေတြက ကယ္တင္ရွင္ႀကီး ျဖစ္လာအုံးမွာပါ။
၄။ စတုတၳနည္း
(က) ဒီခ်ဳပ္က ဖြဲ႕စည္းပုံကို မျပင္ရင္ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲကို သပိတ္ေမွာက္မယ္။ လႊတ္ေတာ္ကို အသိအမွတ္မျပဳေတာ့ပါ။ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေတြနဲ႕ ပူးေပါင္းလုိက္ပါ။ မင္္းကိုႏိုင္ကို ဆက္ခံသူအျဖစ္ သတ္မွတ္ၾကည့္ပါ။
(ခ) တိုင္းရင္းသားေတြကလည္း တိုင္းရင္းသားအားလုံး မပါဝင္ပါက တစ္ႏုိင္ငံလုံးအပစ္ရပ္ေရးကို ဆိုင္းငံ့ထားၿပီး လက္ရွိ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ဖြဲ႕စည္းပုံကို လက္ခံေစမဲ့ တပ္မေတာ္မူ(၆)ခ်က္နဲ႕ တပ္မေတာ္ရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမူ(၆)ခ်က္ကို ပစ္ပယ္ရပါ့မယ္။
(ဂ) ဒါဟာ ဘာကို ျပေနသလဲဆိုခဲ့ရင္ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္တုန္းက သမၼတသိန္းစိန္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ နာဂစ္ဖြဲ႕စည္းပုံကို လက္ခံေစခဲ့သလို အခု မင္းေအာင္လႈိင္ကလည္း တပ္မေတာ္ရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမူ (၆)ခ်က္ကို လက္ခံေစျခင္းနဲ႕အတူ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ နာဂစ္ဖြဲ႕စည္းပုံကို သြယ္ဝုိက္ၿပီး လက္ခံေစတာ ျဖစ္တယ္။
ဒါေၾကာင့္ အတုိက္အခံေတြေရာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားပါ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႕ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္နာဂစ္ဖြဲ႕စည္းပုံကို သပိတ္ေမွာက္ၾကျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုဆိုရင္ ဒီႏိုင္ငံေရးေရစီးေၾကာင္းအတိုင္း NLD, UNA, UNFC တိ႕ုက သြားၾကၿပီး စစ္တပ္၊ USDP, NBF နဲ႕ အျခားဒီမုိကေရစီအမည္ခံပါတီငယ္မ်ားက ဒုတိယ(၅)ႏွစ္ပါလီမာန္ကို ဦးေဆာင္သြားၾကပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ကမၻာရဲ႕ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းနဲ႕ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ျခင္းကိုေတာ့ မ်ားမ်ားစားစား ရရွိႏုိင္မယ္မထင္လို႕ သူတို႕ျပႆနာ သူတို႕ဖန္တီးၿပီး စစ္တပ္လက္ထဲကို လုံးလုံးလ်ားလ်ား အာဏာေရာက္ေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ဟို ၁၉၆၂ -ခုႏွစ္ကအတိုင္းပဲ ျဖစ္တယ္။
၅။ ပၪၥမနည္း
သိန္းစိန္အစိုးရဲ႕ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးဟာ မစစ္မွန္ေၾကာင္း ႏိုင္ငံတကာက သတိထားမိလာၿပီျဖစ္တယ္။ အေထြေထြသပိတ္ကို ဆင္ႏႊဲၿပီး ဖိအားေပးၾကမယ္။ ဖြဲ႕စည္းပုံကိုပဲ ပစ္မွတ္ထားၿပီး သပိတ္ေမွာက္ၾကမယ္။ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္မွာ ကုလသမဂၢအဆိုျပဳတဲ့ သုံးပြင့္ဆိုင္ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲကို အသက္ျပန္သြင္းမယ္။ ဒီလိုဆိုရင္ ကုလသမဂၢက ၾကားဝင္ျဖန္ေျဖေပးရပါလိမ့္မယ္။ တိုင္းရင္းသားေတြက ဖက္ဒရယ္တပ္မေတာ္ကို ဖြဲ႕စည္းၿပီး အသင့္အေနအထား ရွိေနရမယ္။ ဒီအေနအထားမွာ သိန္းစိန္က (၂)ခုပဲ လုပ္မွာ ျဖစ္တယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲကို ေရႊဆိုင္းၿပီး တိုင္းျပည္အာဏာကို ဆက္ကိုင္သြားမယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ မင္းေအာင္လႈိင္က သူ႕လက္ထဲ အာဏာေရာက္လာေအာင္ ဖြဲ႕စည္းပုံပါအတိုင္း သူ႕ကို အာဏာလႊဲေစမယ္။ ျပည္ခိုင္ၿဖဳိးနဲ႕တပ္က ဘယ္နည္းကိုပဲသုံးသုံး လက္ရွိအစိုးရဟာ တရားဝင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါ။ ဒီမုိကေရစီျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးဘြဲ႕ကို စြန္႕လႊတ္ရမွာျဖစ္သလို တစ္မတ္သားဒီမုိကေရစီနဲ႕ တစ္မတ္သားျပည္ေထာင္စုျဖစ္ေၾကာင္းကိုလည္း ႏိုင္ငံတကာက သိရွိသြားၾကမွာ ျဖစ္တယ္။ ဘက္ႏွစ္ဖက္စလုံး အထိနာေစမဲ့နည္းပါပဲ။
အထက္ေဖာ္ျပပါနည္းလမ္းေတြက ဘာကို ျပေနသလဲဆိုရင္ အတုိက္အခံေတြနဲ႕ တိုင္းရင္းသားတို႕က ဘယ္လိုနည္းနဲ႕ပဲ လွည့္လွည့္ပါ။ စစ္တပ္နဲ႕ ျပည္ခိုင္ၿဖဳိးအစိုးရတို႕က ခ်ဳပ္ကိုင္ထားၿပီသားျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႕ရမွာ ျဖစ္တယ္။ အ႐ႈံးမရွိေအာင္ ထိန္းထားၿပီး ရန္သူကို အႏိုင္ယူမဲ့နည္းပါပဲ။ ဒါျဖင့္ရင္ စစ္တပ္နဲ႕ ျပည္ခိုင္ၿဖဳိးတို႕ေကာ ဘာအကြက္ေတြ နင္းဖို႕ စဥ္းစားေနၿပီလဲ။
၁။ ပထမနည္း
အခ်ိန္ဆြဲနည္းပါပဲ။ အမွန္မေတာ့ ၂၀၁၄-ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလတုန္းက NCA ရလုနီးပါးအခ်ိန္မွာ စစ္တပ္က ေနာက္ျပန္လွည့္သြားျခင္းမွာ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုတပ္မေတာ္အေရးေၾကာင့္သက္သက္မဟုတ္ဘူး။ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းေတြက အတုိက္အခံပါတီေတြ၊ တိုင္းရင္းသားႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ၊ လူမႈအဖြဲ႕အစည္းေတြနဲ႕ အလြန္အကြၽံရင္းႏွီးမိလို႕ ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္တပ္နဲ႕အစိုးရက ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲကို ေရွာင္လႊဲလိုတဲ့အေနနဲ႕ (၁) အပစ္ရပ္ကို ပ်က္ျပားေအာင္ လုပ္ၿပီး တစ္ႏိုင္ငံလုံးအပစ္ရပ္ကို သမၼတသိန္းစိန္သက္တမ္းကုန္ဆုံးတဲ့အထိ အခ်ိန္ဆြဲေဆြးေႏြးႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒါဟာ စစ္တပ္ရဲ႕ နည္းေဟာင္းပါပဲ။
၂။ ဒုတိယနည္း
တစ္ဖြဲ႕ခ်င္းကို ၿဖဳိတဲ့နည္းပါပဲ။ အရင္တုန္းက KNU ကို ၿဖဳိတယ္။ အခု KIA ကို ၿဖဳိတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ MNDAA, UWSA, NDAA တို႕ ျဖစ္လာဖြယ္ရွိတယ္။ UWSA က ဒါကို ရိပ္မိလို႕လည္း NCCT နားကို ကပ္ၿပီး အခု တစ္ႏိုင္ငံလုံးအပစ္ရပ္ေရးအတြက္ ပန္းဆန္းမွာ က်င္းပဖို႕ သေဘာတူညီခဲ့ျခင္းပါ။ အစည္းအေဝးေတြ တက္ဖို႕ အေၾကာင္းျပခ်က္အမ်ဳိးမ်ဳိး ျပခဲ့တဲ့ ဝေတြဟာ အစိုးရသေဘာထားကို တျဖည္းျဖည္း ရိပ္မိလာၿပီျဖစ္တယ္လို႕ ေျပာရမွာ ျဖစ္တယ္။ အစိုးရအေနနဲ႕လည္း ကိုးကန္႕နဲ႕ ရခိုင္ကို ပစ္ပယ္ထားျခင္းမွာ လက္ရွိအပစ္ရပ္ေရးရဲ႕ မူမမွန္တဲ့ ျပယုဂ္တစ္ခု ျဖစ္တယ္။ တစ္ခ်ိန္မွာ တစ္ဖြဲ႕ကိုပဲ ၿဖဳိမယ္ဆိုတဲ့ နည္းစနစ္ကို ဆက္သုံးခ်င္လို႕ ျဖစ္မယ္။
၃။ တတိယနည္း
ႏိုင္ငံေရးမုဒိမ္းက်င့္တဲ့နည္းပါ။ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္ အမ်ဳိးသားညီလာခံ၊ လက္ရွိနာဂစ္ဖြဲ႕စည္းပုံ၊ ေရွ႕လာမဲ့ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲေတြမွာ ႏိုင္ငံေရးမုဒိမ္းက်င့္မႈေတြ အမ်ားႀကီး ျဖစ္အုံးမွာ ေသခ်ာတယ္။ ဒီလိုေျပာၾကည့္မယ္။ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲကို လႊတ္ေတာ္၊ အစိုးရ၊ စစ္တပ္ (၃)ဖြဲ႕ ခြဲတက္ၿပီး တိုင္းရင္းသားေတြကို တစ္ဖြဲ႕ထဲ တက္ခိုင္းရင္ ဒါဟာ ႏိုင္ငံေရးမုဒိမ္းက်င့္မႈပါပဲ။ အခု တပ္မေတာ္က ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမွာ ျပည္သူတစ္ရပ္လုံး ပါဝင္ၾကဖို႕ အဆိုတင္သြင္းခဲ့တယ္။ အေပၚယံအရ ဒါ လွပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲကို အမ်ဳိးသားညီလာခံက်င္းပခဲ့သလိုမ်ဳိး သူတို႕လူေတြ မ်ားမ်ားတက္ႏိုင္ေအာင္ စီမံခဲ့ရင္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု မေျပာနဲ႕၊ အသက္ကို ဖက္နဲ႕ထုပ္ၿပီး ျပန္လာရမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
၄။ စတုတၳနည္း
ငါးၾကင္ဆီနဲ႕ ငါးၾကင္ေၾကာ္တဲ့နည္းပါ။ အပစ္ရပ္ၿပီးဆိုရင္ အစိုးရကိုယ္စားလွယ္ေတြနဲ႕ တိုင္းရင္းသားကိုယ္စားလွယ္ေတြ ေရာေထြးယွက္တင္ေနၾကရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က်ရင္ အစိုးရဲ႕ ေသြးခြဲလုပ္ငန္း စတင္ပါၿပီ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ကြန္ျမဴနစ္ကေန ခြဲထြက္ၿပီး ပထမဆုံးအပစ္ရပ္ခဲ့တဲး ကိုးကန္႕ေတြရဲ႕ အျဖစ္လိုမ်ဳိးေပါ့။ ေနာက္ၿပီး အပစ္မရပ္ျဖစ္ေပမဲ့ အပစ္ရပ္လိုသူေတြက ခြဲထြက္သြားတဲ့ KNU လိုမ်ဳိးေပါ့။ ေနာက္ၿပီး NLD ကေန NDF ထြက္လာသလိုမ်ုိးေပါ့။ ဒီနည္းနဲ႕လည္း အာဏာကို ဆုပ္ကိုင္ထားလို႕ ရပါတယ္။
၅။ ပဥၥမနည္း
တည္ဆဲဥပေဒနဲ႕ ကိုင္ေပါက္တဲ့နည္း ျဖစ္တယ္။ တပ္မေတာ္မူ(၆)ခ်က္တို႕၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမူ(၆)ခ်က္တို႕ဟာ တည္ဆဲဥပေဒကို လုိက္နာေစလိုတဲ့ မူမ်ား ျဖစ္တယ္။ တရားဥပေဒစိုးမုိးေရးအေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႕ ဥပေဒကို လိုသလို လက္တလုံးျခား အလဲြသုံးစားလုပ္ၿပီး ဆန္႕က်င္သူမ်ားကို ဖိႏွိပ္ျခင္းျဖစ္တယ္။ ဒီလိုအေရးယူမႈမ်ဳိးကို ဘယ္ေခါင္းေဆာင္ကမွ ဝင္ေျပာလို႕ မရပါဘူး။ ဥပမာ-တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းမ်ားအေနနဲ႕ အစိုးရတပ္သားတစ္ေယာက္က အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ကို မုဒိမ္းက်င့္ရင္ ဝင္ေျပာလို႕မရပါဘူး။ အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၲရားကို ဝင္႐ႈပ္လို႕ မရဘူးလို႕ ေျပာထားၿပီသားျဖစ္တယ္။ မြန္အမ်ဳိးသားအလံကို ရဲက ဆုတ္ၿဖဲပစ္ေတာ့ သည္းမခံႏိုင္တဲ့ မြန္လူငယ္ေတြက ရဲကို ဝင္လုံးေတာ့ မြန္လူငယ္ေတြကပဲ အခ်ဳပ္ခန္းေရာက္ရၿပီး ရဲက ရာထူးကေန ျပဳတ္သြားျခင္းမရွိပါ။ မြန္ျပည္သစ္ပါတီကလည္း ထိထိေရာက္ေရာက္ အကူအညီ မေပးရဲပါ။ အခု ကိုပါႀကီးအမႈ၊ ေဒၚခင္းဝင္းအမႈ၊ လက္ပံေတာင္းနဲ႕လက္ပံတန္းအမႈေတြမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဝင္ေျပာလို႕ မရေတာ့ပါဘူး။ စစ္တပ္က လူ႕အခြင့္အေရးဘယ္ေလာက္ပဲ ခ်ဳိးေဖာက္ပါေစ ေျပာရဲေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး။ ေျပာမိရင္ စစ္တပ္ကို မုန္းတီးသူတစ္ေယာက္အျဖစ္ နာမည္ဖ်က္ၿပီး သမၼတလုပ္ဖို႕ အရည္အခ်င္းရွိသူမဟုတ္ေၾကာင္း အမဲဖ်က္ၾကမွာ ျမင္ေယာင္ေသးတယ္။ ေျပာရဲရင္လည္း က်မ္းက်ိန္ထားတဲ့ နာဂစ္ဖြဲ႕စည္းပုံနဲ႕ ၿငိေတာ့မွာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ လႊတ္ေတာ္ထဲ ဝင္မိတာနဲ႕ ႏိုင္ငံေရးေသရသလို အပစ္ရပ္ၿပီးသြားတာနဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးက ဂိတ္ဆုံးသြားႏိုင္ပါတယ္။
ဒီေတာ့
၁။အပစ္ရပ္လည္း ပစ္လို႕ ရေအာင္ ကိုးကန္႕နဲ႕ ရခိုင္ကို ခ်န္ထားခ်င္တယ္။ အခ်ိန္မေရြး ျပႆနာ ရွာလို႕ ရေအာင္လို႕။
၂။ ဖြဲ႕စည္းပုံကို မျပင္လည္း ေရြးေကာက္ပြဲကို လုပ္လို႕ ရတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲကို မလုပ္ျဖစ္ရင္လည္း ပိုေတာင္ လုံျခဳံေသးလို႕ ဝမ္းနည္္းစရာ မရိွဘူး။
၃။ အတုိက္အခံေတြနဲ႕ တိုင္းရင္းသားတို႕ရဲ႕ အားနာတတ္မႈ၊ အစြဲႀကီးမႈ၊ ဥပေဒေလးစားမႈတို႕ကို အသုံးခ်ၿပီး ရက္စက္ၿပီး စည္းကမ္းမရွိတဲ့ တပ္က စုစုစည္းစည္းနဲ႕ သူတို႕ကို ၿဖဳိခြဲပါအုံးမယ္။
ႏိုင္ငံေရးအမွတ္မရွိလို႕၊ ႏိုင္ငံေရးအသိညာဏ္မႂကြယ္လို႕၊ (အခ်ဳိ႕က အာဏာကို မက္ေမာလို႕) ဒီမုိကေရစီကို ပဲေလွာ္နဲ႕ လဲစားရေတာ့မဲ့ဘဝ ေရာက္ေနၿပီ။ ဖက္ဒရယ္ကို တစ္မတ္သားနဲ႕ အေရာင္းအဝယ္ လုပ္ၾကေတာ့မဲ့ ဘဝ ေရာက္ေနၿပီ။ ဒီလိုအေျခအေနမ်ဳိးကို မျမင္ဘဲ ....
၁။ ေက်ာင္းသားေတြက ပညာေရးဥပေဒကို ျပင္ဖို႕ ႀကဳိးစားေတာ့ ပုဒ္မ ၄၃၆ ကို ျပင္ဖို႕ တြန္းအားကို ထိခုိက္ေစတယ္လို႕ ေဖာက္ေဖာက္ျပန္ျပန္ ျမင္တယ္။ (အမွန္မေတာ့ နာဂစ္ဖြဲ႕စည္းပုံထဲက မေကာင္းတဲ့ပုဒ္မေတြကို ဘာပဲျပင္ျပင္ အေကာင္းပဲလို႕ ျမင္ရမယ္။ လႊတ္ေတာ္မွာ မျပင္ႏုိင္လို႕ အျပင္မွာ လႈပ္ရွားၾကတာ ျဖစ္တယ္။ ေက်ာင္းသားေတြက ပုဒ္မ ၄၃၆ ျပင္ဆင္ေရး ဒီလိုဆႏၵျပခဲ့ရင္ေကာ သတိၲိရွိရွိနဲ႕ လာၿပီး ပူးေပါင္းၾကမလား။ တစ္ႏုိင္ငံလုံးအတိုင္းအတာအရ လုပ္ပစ္မယ္။)
၂။ တိုင္းရင္းသားေတြက ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးဖို႕အေၾကာင္းဖန္လာေတာ့ ၂၀၁၅-ခုႏွစ္ေရြးေကာက္ပြဲကို ေရႊ႕ပစ္မွာ ေၾကာက္ေနျပန္တယ္။ အျခားတစ္ဖက္မွာ ေရြးေကာက္ပြဲကို သပိတ္ေမွာက္ဖို႕နည္းလမ္းကိုလည္း ပစ္ပယ္ထားတာ မရွိဘူးလို႕ ေျပာၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲ မျဖစ္မွာကို စိုးရိမ္စကားဆိုလုိက္ေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲကို ဝင္ခ်င္တယ္ဆိုတာ very predictable ပါပဲ။ တႏိုင္ငံလုံးအပစ္ရပ္ကို ေထာက္ခံရင္ ႏိုင္ငံေရးအရ ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးေရးကိုလည္း ႀကဳိဆိုရမယ္။ ေနာက္ႏွစ္မွာ တကယ္လို႕ အစိုးရဖြဲ႕ႏိုင္ခဲ့ရင္ စစ္တပ္ႀကီးစိုးတဲ့ လက္ရွိႏိုင္ငံေရးအခင္းအက်င္းေအာက္မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ဖြဲ႕စည္းပုံျပင္ေရးနဲ႕ တရားဥပေဒစိုးမုိးေရးကို ဘယ္ေလာက္လုပ္ေပးႏိုင္မလဲ အခုကတည္းက စဥ္းစားထားရမယ္။ UNFC နဲ႕ လႈိ႕ဝွက္ဆက္သြယ္ထားရပါလိမ့္မယ္။
၃။ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႕ တိုင္းရင္းသားေတြကလည္း အလုပ္တစ္ခုလုပ္တိုင္း စစ္တပ္က ဘယ္ေလာက္လုိက္ေလ်ာေပးလဲ မၾကည့္ဘဲ ဒီခ်ဳပ္က ေနာက္ကေန ကပ္ၿပီး ပါမလာရေကာင္းလား ေနာက္ကိုပဲ လွည့္ၾကည့္ေနတယ္။ အလုပ္တစ္ခု လုပ္ဖို႕ သူက ပါမလာရင္ သူ႕ေၾကာင့္ မေအာင္ျမင္တာပါလို႕ အျပစ္ဖို႕ျခင္းဟာ မွန္ကန္တဲ့ စိတ္ထားေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ အခ်ဳိ႕ေက်ာင္းသားေတြက ဒီခ်ဳပ္ရဲ႕ ေက်ာင္းသားသပိတ္အေပၚ ထားရွိတဲ့ သေဘာထားကို အားမရတာေတြ ရွိေနတယ္။ အခ်ဳိ႕တိုင္းရင္းသားေတြက နာဂစ္ဖြဲ႕စည္းပုံကို မုန္းတယ္ပဲေျပာတာပါ၊ သူတို႕ျပည္နယ္မွာ ေရြးေကာက္ပြဲ ေအာင္ျမင္ဖို႕ ဒီခ်ဳပ္နဲ႕ ခပ္လွမ္းလွမ္းေနခ်င္လို႕ မသိမသာ ပုတ္ခတ္ေနၾကတာလည္း ရွိပါတယ္။ ဒီခ်ဳပ္မွာလည္းပဲ အယူသည္းတဲ့ ေရွး႐ိုးစြဲေတြ ရွိေနေသးတယ္ဆိုေတာ့ တိုင္းရင္းသားျပည္နယ္ေတြမွာ တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႕ အေပးအယူလုပ္ဖို႕ လုံးဝစိတ္မဝင္စားပါဘူး။ ဒီခ်ဳပ္ထဲမွာ တိုင္းရင္းသားေတြ ပါဝင္ေနေပမဲ့ တိုင္းရင္းသားေတြကို ကိုယ္စားျပဳေၾကာင္း မေသခ်ာပါဘူး။
၄။ ေလာေလာဆယ္ မိမိအမုန္းဆုံးစကားလုံးေတြကို ေျပာျပပါဆိုရင္ (၁) ကြန္ျမဴနစ္၊ (၂) တ႐ုတ္၊ (၃) ကုလား၊ (၄) ဖက္ဒရယ္ပဲ။ ဒီစကားလုံး(၄)လုံးနဲ႕ စစ္တပ္က လုပ္စားလာတာ အံတိုေနပါၿပီ။ မိမိတို႕က တစ္ေယာက္ေယာက္ကို မလိုလားရင္ ကြန္ျမဴနစ္လို႕ စြတ္စြဲၾကတယ္။ တ႐ုတ္အားေပးလို႕ စြတ္စြဲၾကတယ္။ ကုလားဘက္ပါတယ္လို႕ စြတ္စြဲၾကတယ္။ ခြဲထြက္ေရးသမားလို႕ စြတ္စြဲၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ စုစည္းညီၫြတ္မႈၿပဳိကြဲလို႕ ဖက္ဆစ္ေတြကပဲ ေအာင္ပြဲဆင္သြားေလ့ရွိပါတယ္။
၅။ ၁၉၆၂-ခုႏွစ္က အျဖစ္ေတြ၊ ၁၉၇၄-ခုႏွစ္က အျဖစ္ေတြ၊ ၁၉၈၈-ခုနွစ္က အျဖစ္ေတြ၊ ၁၉၉၃-ခုႏွစ္က အျဖစ္ေတြ၊ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္က အျဖစ္ေတြ၊ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္က အျဖစ္ေတြ၊ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္က အျဖစ္ေတြ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ စစ္တပ္က ဟိုလူကို ေျပးကပ္ၿပီး ဒီလူကို ပါး႐ုိက္တယ္။ ဒီလူကို ပါး႐ုိက္ဖို႕ ဟိုလူကို ေျပးကပ္ျပန္တယ္။ သုံးတဲ့နည္းက အင္မတန္ ႐ိုးရွင္းပါတယ္။ ဒီႏွစ္မွာလည္း ဘယ္နည္းကို သုံးမလဲ မိမိတို႕ ျမင္ေနရၿပီ။ သိခ်င္ရင္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ စဥ္းစားၾကေပါ့။
စဥ္းစားၿပီးရင္
သံဃာေတြ
ေက်ာင္းသားေတြ
ျပည္သူေတြ
တိုင္းရင္းသားေတြ
အတုိက္အခံေတြ
တိုင္းရင္းသားေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႕အစည္းေတြ
စုစည္းညီၫြတ္ၾကပါ။ စုစည္းညီၫြတ္မႈ မရွိရင္ ေနာက္ထပ္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ စစ္တပ္ကို ဆက္ၿပီး ကြၽန္ခံၾက။ ဒါပဲ ရွိတယ္။
[ U Ravika ]