ႏုိ၀င္ဘာ ၂၄
အုိဘာမားနဲ႔ လူငယ္မ်ားေတြ႔ဆုံပဲြ နိုဝင္ဘာ ၁၄ရက္၊ (၂၀၁၄) က
ျပဳလုပ္သြားခဲ့ပါတယ္၊။လူငယ္ဆိတာက ဗမာလူငယ္ေတြအမ်ားစုိပါဝင္တဲ့
အေရွ႕ေတာင္အာရွလူငယ္ေတြပါ၊ YSEAK တဲ့။ “ဗမာလိုအျပည့္အစုံေျပာရရင္”
အေရွ႕ေတာင္အာရွ လူငယ္ေခါင္းေဆာင္မႈစြမ္းရည္ အစီအစဥ္တြင္ ေက်ာင္းသားလူငယ္
၄၀၀ ေလာက္တတ္ေရာက္ၾကရာမွာ အင္ဒုိနီးရွား၊ မေလးရွာနဲ႔
ဖိလစ္ပိုင္နိုင္ငံတုိ႔က လူငယ္အနည္းအပါး ဝင္တာေတြ႔ရပါတယ္။
မုတ္ဆိတ္ဖြားဖြားနဲ႔ အမ်ိဳးသား ေခါင္းၿမီးၿခံဳနဲ႔ အမ်ိဳးသမီးတို႔ကုိ
ထူးထူးျခားျခားေတြ႔ျမင္ရပါတယ္။ ဗမာျပည္ေတာင္ ေပၚေဒသ
တိုင္းရင္းသားတခ်ဳိ႕လည္း ေတြ႔ျမင္လိုက္ရပါတယ္။
သတင္းကားတိုေလးတခုမွာ ျမင္ေတြ႔လိုက္ရတာပါ။ ေတြ႔ဆုံပဲြလုပ္တဲ့ေနရာက ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ စိန္ရတုခန္းမပါတဲ့။
အုိဘားမားရဲ႕ ခရီစဥ္ေတြထဲမွာ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆုံပဲြဟာ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းဆုံးလို႔ ထင္ပါတယ္။ အုိဘားမားဆုိတာ ကမာ့အင္အားႀကီး၊ အၾကြယ္ဆုံးနိုင္ငံႀကီးက နိုင္ငံသမတႀကီးပါ။ လာေရာက္ေတြ႔ဆုံတဲ့ နိုင္ငံက အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ နာမည္ပ်က္နဲ႔ ေခ်ာင္ကုတ္ေနရတဲ့ ဗမာနုိင္ငံပါ။ အဲဒါကုိက ထူးျခားပါတယ္။ သမတႀကီးဟာ လူငယ္ပရိသတ္ထဲကုိ ဝင္ေရာက္လာၿပိး အေပၚအကၤ ီ်ကုိ ခြ်တ္လိုက္ပါတယ္။ ဗမာလို- “မဂၤလာပါ” လို႔လဲ နႈတ္ဆက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ရႊင္ျမဴးေပါ့ပါးတဲ့ အမူအရာနဲ႔ တက္တက္ၾကြၾကြေျပာဆိုေဆြးေႏြးသြားပါတယ္္။ ေမးခြန္းေမးဖို႔ အခ်ိန္ရသေလာက္အတြင္းမွာ ၆ေယာက္၊ ၇ေယာက္ေလာက္ပဲ ေဆြးေနြးလိုက္ရေပမယ့္ အေၾကာင္းအရာ ေတာ္ေတာ္စုံစုံလင္လင္ေဆြးေနြးလိုက္ၾကရပါတယ္။ ပညာေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရး၊ ပတ္ဝန္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရး စသျဖင့္ ပါဝင္ၿပီး သမတႀကီး ကလည္း ေစ့ေစ့စပ္စပ္ေျဖၾကားသြားခဲ့ပါတယ္။
ေမးၾကတဲ့ေမးခြန္းေတြထဲမွာ “အကယ္၍သမၼတႀကီးသာ ဗမာျပည္ရဲ႕ သမၼတဆိုရင္ ဘာေတြလုပ္မလဲ” ဆိုတဲ့ေမးခြန္းပါရွိပါတယ္။ ေပါ့ေပါ့ပါး ပါးန႔ဲ သမၼတႀကီးေျပာခ်င္ရာေတြ အားရပါးရေျပာသြားနိုင္ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ လက္ရွိအေျခခံဥပေဒကုိ ဒီမုိကေရစီက်ေအာင္ ျပန္ လည္ျပင္ဆင္ေရးဆဲြၿပီး လာမယ့္ ၂၀၁၅ခုနွစ္မွာ ေရြးေကာက္ပဲြကုိ ေသေသခ်ာခ်ာစနစ္တက် ျပဳလုပ္ေပးမယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ပါပဲ။ လူငယ္ေတြ ကလည္း ဘာမဆိုႀကိဳးစားအားထုတ္ရင္ ေအာင္ျမင္နိုင္ပါတယ္။ “ငုတ္မိသဲတိုင္၊ တက္နိုင္ဖ်ားေရာက္” ဆိုသလိုတဲ့လား ဗမာစကားပုံတခုကုိ ဗမာလိုေျပာၿပီး အဂၤလိပ္လို ရွင္းလင္းတင္ျပသြားတာကုိ ဗမာေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြကေရာ၊ သတင္းကားၾကည့္ရတဲ့ ပရိသတ္ကေရာ အထူးသေဘာက်တာေတြ႔ရပါတယ္။
က်ေနာ္အထူးသတိျပဳဆင္ျခင္မိလိုက္တာကေတာ့ ဗမာသမၼတ အစရွိတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္သူလူႀကီးေတြဟာ ခုလို လူငယ္ပရိသတ္မဆိုထားနဲ႔ လူႀကီးပရိသတ္ကုိေတာင္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေဆြးေနြးေတြ႔ဆုံခြင့္ မေပးဖူးဘူးဆိုတဲ့အခ်က္ပါပဲ။ ဗမာနိုင္ငံေရးေလာကမွာ ေက်ာင္းသားလူငယ္ ေတြဟာ တိုင္းသူျပည္သားေတြရဲ႕ ဒုကၡဆင္းရဲအၾကပ္တည္းေတြကုိ မိဘျပည္သူေတြရဲ႕ကုိယ္စား ေရွ႕ကေနၿပီး ထုတ္ေဖၚေျပာဆို ေလ့ရွိၾက ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မဟာ ဗမာ “လူႀကီး”ေတြက ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြကုိ အေရာတဝင္လုပ္ေလ့မရွိပါဘူး။ “လူႀကီး” ေတြဘက္မွာ အားနည္းခြ်တ္ယြင္းခ်က္ေတြ တနင့္တပုိး ရွိေနတာလဲပါမွာေပါ့။ တခါတရံ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြကုိ ကုိယ့္လူကုိယ့္သားေတြ၊ ကုိယ့္ တပည့္သားေျမးေတြလို သေဘာမပုိက္နိုင္ဘဲ ရန္သူလိုသေဘာထားၿပီး အၿငိဳးအာဃာတႀကီးႀကီးနဲ႔ စစ္အင္အားအသုံးျပဳၿပီး ရင္ဆိုင္တာေတာင္ရွိေသးတာမဟုတ္လား။ (ေသြးေခ်ာင္းစီးခဲ့ရတယ္ေလ။)
ခုေတာ့ၾကည့္ပါအုံး၊ နိုင္ငံျခားကသမၼတႀကီးကုိ ဗမာလူငယ္ေတြက ကုိယ့္ဦးႀကီး ဦးေလး၊ ကုိယ့္ဆရာ၊ ကုိယ့္မိတ္ေဆြနဲ႔ ေတြ႔ရသလို တရင္းတနွီး ေလးေလးစားစားေျပာဆိုေနလိုက္ၾကတာ၊ လက္အုပ္ခ်ီစရာလဲမလိုဘူး။ ဒူးတုပ္ေနာက္ဆုတ္ေနစရာလဲမလိုဘူးေလ။ ေၾသာ္ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ တူသားေမာင္မယ္ လူငယ္ေလးေတြကုိ က်ေနာ္တို႔ သမၼတႀကီးက ခုလိုမ်ား တရင္းတနီွးဖက္လွဲတကင္းေတြ႔ဆုံခြင့္ေပးရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲလို႔- အေတြးမဝင္ဘဲ မေနနိုင္ပါဘူး။ ကေလးေတြကုိအေရာမဝင္ရဘူး၊ မ်က္နွာသာေပး ေရႊေရးပန္း ကန္တက္တတ္တယ္။ ေခြးကေလးအလိုလိုက္ “ပယက္နယက္” လုပ္တတ္တယ္ ဆိုတဲ့ စကားေတြနဲ႔ ေရွာင္တတ္ၾကပါတယ္။ “အေရာဝင္ ေတာ့ အရိုအေသတန္တယ္တဲ့” ရုိေသထိုက္ရင္ ရုိေသၾကတာပါပဲ။
အေမရိကန္သမတႀကီးကုိ ၾကည့္လိုက္စမ္းပါ။ လူငယ္ေတြနဲ႔ အေရာတဝင္ပါပဲ။ လူငယ္ေတြကလဲ အရုိအေသမတန္ပါဘူး။ အလုအ ယက္လက္ညႇိဳးေထာင္ၿပီး ေမးလိုက္ၾကတာ။ စာသင္ခန္းထဲမွာ ကုိယ့္အတန္းပိုင္ဆရာနဲ႔ ေတြ႔ေနၾကရသလိုပါပဲ။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ တေယာက္နွစ္ ေယာက္ကုိသာမဟုတ္ဘုူ။ အားလုံးလူေစ့တက္ေစ့ လုိုက္ၿပီး လက္ဆဲြနႈတ္ဆက္သြားလိုက္ပုံမ်ား ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္း လိုက္တာ။ လူငယ္ေတြကလည္း သူ႔ကုိမွ ရေတာင့္ရခဲ အခြင့္အေရးကိုရလိုက္ၾကလို႔တဲ့ ေပ်ာ္လို႔ၿပံဳးလို႔ပါပဲ။ လက္အုပ္ခ်ီစရာမလိုဘဲ ရဲရင့္တတ္ၾကြၿပံဳးရႊင္တဲ့ အမူအရာေတြနဲ႔ လက္ဆဲြနႈတ္ဆက္ၾကလိုက္ၾကတာမ်ား ကုိယ္ေတာင္ သူတို႔နဲ႔ေရာၿပီး ေပ်ာ္ျမဴးသြားရသလိုပါပဲ။
ဘယ္နုိင္ငံက အႀကီး အကဲပဲျဖစ္ျဖစ္ တရုတ္ႀကီးပဲျဖစ္ျဖစ္ ရုရွားႀကီးပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ကုိယ့္တိုင္းျပည္ကုိယ့္လူမ်ိဳး ကုိယ့့္ျပည္သူလူထုနဲ႔ ထိေတြ႕ နိုင္ၾကရင္ အေကာင္းဆုံးပါပဲ။ ျပည္သူလူထုနဲ႔ နီးနီးကပ္ကပ္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေတြ႔ဆုံနိုင္င္ၾကမွသာ တဖက္နဲ႔တဖက္ နားလည္မႈ ရင္းနွီးခ်စ္ခင္မင္ ထူေထာင္နိုင္ေပလိမ့္မယ္။ နိုင္ငံတကာနဲ႔ “တံခါးပိတ္” ဆက္ဆံခဲ့သလို ကုိယ္ျပည္သူလူထုနဲ႔လဲ “တံခါးပိတ္” ၿပီး တသီး တျခားရွိမယ္ဆိုရင္ စိမ္းသထက္စိ္မ္း၊ ေဝးသထက္ေဝးသြားဖို႔ပဲရွိပါတယ္။ ျပည္သူလူထု ဒုကၡသည္ေတြကုိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးက ခါးမွာေသနတ္ ခ်ိတ္ၿပီး လက္ပုိက္ၾကည့္လိုက္လို႔၊ ဒုကၡသည္ေတြက ေျမျပင္မွာေဆာင့္ေၾကာင့္ေလးေတြ ထိုင္ၿပီး လက္အုပ္ခ်ီလိုက္လို႔ “နာဂစ္မုန္တိုင္း သတင္းကားထဲမွာ ထင္ပါရဲ႕ ျမင္လုိက္ရဖူးတာပါ။ ေနာက္က ကိုိယ္ရံေတာ္ေတြကလဲ ေသနတ္ႀကီးေတြတကားကားနဲ႔ မ်က္နွာထားႀကီးေတြနဲ႔။ ဒီလိုဆက္ဆံပုံမ်ိဳးနဲ႔ ဆိုရင္ ျပည္သူလူထုက ဘယ္လိုလုပ္ ခ်စ္ခင္ၾကည္ညဳိပါ့မလဲ။
ေရွးကမင္းေကာင္းမင္းျမတ္ေတြ သုံးရုိးသုံးစဥ္စကားရွိပါတယ္။ ျပည္သူလူထုကုိ “ရင္ဝယ္သားကဲ့သုိ႔။ ေက်ာသားရင္သားမခဲြျခား” တဲ့။ အဲသလိုမဟုတ္ဘဲ ေက်ာ္သားရင္သားခဲြျခားရုံမက ကုိယ့္ဖဝါးေအာက္က ေက်းကြ်န္ေတြလို သေဘာထားရင္ေတာ့လဲ တဦးေမတၲတဦးမွာ” ဆိုတဲ့စကားလဲအရွိသားမဟုတ္လား။ အခ်ဳပ္ကုိဆိုရရင္ေတာ့ အုပ္စုိးသူမ်ားဟာ အုပ္စုိးခံျပည္သူေတြကုိ ရင္းနွီးပြင့့္လင္းစြာ၊ ၿပံဳးရႊင္ခ်စ္ခင္စြာနဲ႔ ေတြ႔ဆုံဆက္ဆံနိုင္ၾကပါေစ။ အေမရိကန္သမၼတႀကီး အိုဘားမားနဲ႔ ဗမာေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြ ေတြ႔ဆုံဆက္ဆံၾကသလို ရင္းရင္းနွီးနွီး ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ နီးနီးကပ္ကပ္ေတြ႔ဆုံဆက္ဆံနိုင္ၾကပါေစလို႔- ဆႏၵမွန္ကုိ တင္ျပလိုက္ရေၾကာင္းပါခင္မ်ား။
ေမာင္စြမ္းရည္
၂၀၁၄ နိုဝင္ဘာ ၁၆
သတင္းကားတိုေလးတခုမွာ ျမင္ေတြ႔လိုက္ရတာပါ။ ေတြ႔ဆုံပဲြလုပ္တဲ့ေနရာက ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ စိန္ရတုခန္းမပါတဲ့။
အုိဘားမားရဲ႕ ခရီစဥ္ေတြထဲမွာ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆုံပဲြဟာ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းဆုံးလို႔ ထင္ပါတယ္။ အုိဘားမားဆုိတာ ကမာ့အင္အားႀကီး၊ အၾကြယ္ဆုံးနိုင္ငံႀကီးက နိုင္ငံသမတႀကီးပါ။ လာေရာက္ေတြ႔ဆုံတဲ့ နိုင္ငံက အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ နာမည္ပ်က္နဲ႔ ေခ်ာင္ကုတ္ေနရတဲ့ ဗမာနုိင္ငံပါ။ အဲဒါကုိက ထူးျခားပါတယ္။ သမတႀကီးဟာ လူငယ္ပရိသတ္ထဲကုိ ဝင္ေရာက္လာၿပိး အေပၚအကၤ ီ်ကုိ ခြ်တ္လိုက္ပါတယ္။ ဗမာလို- “မဂၤလာပါ” လို႔လဲ နႈတ္ဆက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ရႊင္ျမဴးေပါ့ပါးတဲ့ အမူအရာနဲ႔ တက္တက္ၾကြၾကြေျပာဆိုေဆြးေႏြးသြားပါတယ္္။ ေမးခြန္းေမးဖို႔ အခ်ိန္ရသေလာက္အတြင္းမွာ ၆ေယာက္၊ ၇ေယာက္ေလာက္ပဲ ေဆြးေနြးလိုက္ရေပမယ့္ အေၾကာင္းအရာ ေတာ္ေတာ္စုံစုံလင္လင္ေဆြးေနြးလိုက္ၾကရပါတယ္။ ပညာေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရး၊ ပတ္ဝန္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရး စသျဖင့္ ပါဝင္ၿပီး သမတႀကီး ကလည္း ေစ့ေစ့စပ္စပ္ေျဖၾကားသြားခဲ့ပါတယ္။
ေမးၾကတဲ့ေမးခြန္းေတြထဲမွာ “အကယ္၍သမၼတႀကီးသာ ဗမာျပည္ရဲ႕ သမၼတဆိုရင္ ဘာေတြလုပ္မလဲ” ဆိုတဲ့ေမးခြန္းပါရွိပါတယ္။ ေပါ့ေပါ့ပါး ပါးန႔ဲ သမၼတႀကီးေျပာခ်င္ရာေတြ အားရပါးရေျပာသြားနိုင္ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ လက္ရွိအေျခခံဥပေဒကုိ ဒီမုိကေရစီက်ေအာင္ ျပန္ လည္ျပင္ဆင္ေရးဆဲြၿပီး လာမယ့္ ၂၀၁၅ခုနွစ္မွာ ေရြးေကာက္ပဲြကုိ ေသေသခ်ာခ်ာစနစ္တက် ျပဳလုပ္ေပးမယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ပါပဲ။ လူငယ္ေတြ ကလည္း ဘာမဆိုႀကိဳးစားအားထုတ္ရင္ ေအာင္ျမင္နိုင္ပါတယ္။ “ငုတ္မိသဲတိုင္၊ တက္နိုင္ဖ်ားေရာက္” ဆိုသလိုတဲ့လား ဗမာစကားပုံတခုကုိ ဗမာလိုေျပာၿပီး အဂၤလိပ္လို ရွင္းလင္းတင္ျပသြားတာကုိ ဗမာေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြကေရာ၊ သတင္းကားၾကည့္ရတဲ့ ပရိသတ္ကေရာ အထူးသေဘာက်တာေတြ႔ရပါတယ္။
က်ေနာ္အထူးသတိျပဳဆင္ျခင္မိလိုက္တာကေတာ့ ဗမာသမၼတ အစရွိတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္သူလူႀကီးေတြဟာ ခုလို လူငယ္ပရိသတ္မဆိုထားနဲ႔ လူႀကီးပရိသတ္ကုိေတာင္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေဆြးေနြးေတြ႔ဆုံခြင့္ မေပးဖူးဘူးဆိုတဲ့အခ်က္ပါပဲ။ ဗမာနိုင္ငံေရးေလာကမွာ ေက်ာင္းသားလူငယ္ ေတြဟာ တိုင္းသူျပည္သားေတြရဲ႕ ဒုကၡဆင္းရဲအၾကပ္တည္းေတြကုိ မိဘျပည္သူေတြရဲ႕ကုိယ္စား ေရွ႕ကေနၿပီး ထုတ္ေဖၚေျပာဆို ေလ့ရွိၾက ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မဟာ ဗမာ “လူႀကီး”ေတြက ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြကုိ အေရာတဝင္လုပ္ေလ့မရွိပါဘူး။ “လူႀကီး” ေတြဘက္မွာ အားနည္းခြ်တ္ယြင္းခ်က္ေတြ တနင့္တပုိး ရွိေနတာလဲပါမွာေပါ့။ တခါတရံ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြကုိ ကုိယ့္လူကုိယ့္သားေတြ၊ ကုိယ့္ တပည့္သားေျမးေတြလို သေဘာမပုိက္နိုင္ဘဲ ရန္သူလိုသေဘာထားၿပီး အၿငိဳးအာဃာတႀကီးႀကီးနဲ႔ စစ္အင္အားအသုံးျပဳၿပီး ရင္ဆိုင္တာေတာင္ရွိေသးတာမဟုတ္လား။ (ေသြးေခ်ာင္းစီးခဲ့ရတယ္ေလ။)
ခုေတာ့ၾကည့္ပါအုံး၊ နိုင္ငံျခားကသမၼတႀကီးကုိ ဗမာလူငယ္ေတြက ကုိယ့္ဦးႀကီး ဦးေလး၊ ကုိယ့္ဆရာ၊ ကုိယ့္မိတ္ေဆြနဲ႔ ေတြ႔ရသလို တရင္းတနွီး ေလးေလးစားစားေျပာဆိုေနလိုက္ၾကတာ၊ လက္အုပ္ခ်ီစရာလဲမလိုဘူး။ ဒူးတုပ္ေနာက္ဆုတ္ေနစရာလဲမလိုဘူးေလ။ ေၾသာ္ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ တူသားေမာင္မယ္ လူငယ္ေလးေတြကုိ က်ေနာ္တို႔ သမၼတႀကီးက ခုလိုမ်ား တရင္းတနီွးဖက္လွဲတကင္းေတြ႔ဆုံခြင့္ေပးရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲလို႔- အေတြးမဝင္ဘဲ မေနနိုင္ပါဘူး။ ကေလးေတြကုိအေရာမဝင္ရဘူး၊ မ်က္နွာသာေပး ေရႊေရးပန္း ကန္တက္တတ္တယ္။ ေခြးကေလးအလိုလိုက္ “ပယက္နယက္” လုပ္တတ္တယ္ ဆိုတဲ့ စကားေတြနဲ႔ ေရွာင္တတ္ၾကပါတယ္။ “အေရာဝင္ ေတာ့ အရိုအေသတန္တယ္တဲ့” ရုိေသထိုက္ရင္ ရုိေသၾကတာပါပဲ။
အေမရိကန္သမတႀကီးကုိ ၾကည့္လိုက္စမ္းပါ။ လူငယ္ေတြနဲ႔ အေရာတဝင္ပါပဲ။ လူငယ္ေတြကလဲ အရုိအေသမတန္ပါဘူး။ အလုအ ယက္လက္ညႇိဳးေထာင္ၿပီး ေမးလိုက္ၾကတာ။ စာသင္ခန္းထဲမွာ ကုိယ့္အတန္းပိုင္ဆရာနဲ႔ ေတြ႔ေနၾကရသလိုပါပဲ။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ တေယာက္နွစ္ ေယာက္ကုိသာမဟုတ္ဘုူ။ အားလုံးလူေစ့တက္ေစ့ လုိုက္ၿပီး လက္ဆဲြနႈတ္ဆက္သြားလိုက္ပုံမ်ား ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္း လိုက္တာ။ လူငယ္ေတြကလည္း သူ႔ကုိမွ ရေတာင့္ရခဲ အခြင့္အေရးကိုရလိုက္ၾကလို႔တဲ့ ေပ်ာ္လို႔ၿပံဳးလို႔ပါပဲ။ လက္အုပ္ခ်ီစရာမလိုဘဲ ရဲရင့္တတ္ၾကြၿပံဳးရႊင္တဲ့ အမူအရာေတြနဲ႔ လက္ဆဲြနႈတ္ဆက္ၾကလိုက္ၾကတာမ်ား ကုိယ္ေတာင္ သူတို႔နဲ႔ေရာၿပီး ေပ်ာ္ျမဴးသြားရသလိုပါပဲ။
ဘယ္နုိင္ငံက အႀကီး အကဲပဲျဖစ္ျဖစ္ တရုတ္ႀကီးပဲျဖစ္ျဖစ္ ရုရွားႀကီးပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ကုိယ့္တိုင္းျပည္ကုိယ့္လူမ်ိဳး ကုိယ့့္ျပည္သူလူထုနဲ႔ ထိေတြ႕ နိုင္ၾကရင္ အေကာင္းဆုံးပါပဲ။ ျပည္သူလူထုနဲ႔ နီးနီးကပ္ကပ္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေတြ႔ဆုံနိုင္င္ၾကမွသာ တဖက္နဲ႔တဖက္ နားလည္မႈ ရင္းနွီးခ်စ္ခင္မင္ ထူေထာင္နိုင္ေပလိမ့္မယ္။ နိုင္ငံတကာနဲ႔ “တံခါးပိတ္” ဆက္ဆံခဲ့သလို ကုိယ္ျပည္သူလူထုနဲ႔လဲ “တံခါးပိတ္” ၿပီး တသီး တျခားရွိမယ္ဆိုရင္ စိမ္းသထက္စိ္မ္း၊ ေဝးသထက္ေဝးသြားဖို႔ပဲရွိပါတယ္။ ျပည္သူလူထု ဒုကၡသည္ေတြကုိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးက ခါးမွာေသနတ္ ခ်ိတ္ၿပီး လက္ပုိက္ၾကည့္လိုက္လို႔၊ ဒုကၡသည္ေတြက ေျမျပင္မွာေဆာင့္ေၾကာင့္ေလးေတြ ထိုင္ၿပီး လက္အုပ္ခ်ီလိုက္လို႔ “နာဂစ္မုန္တိုင္း သတင္းကားထဲမွာ ထင္ပါရဲ႕ ျမင္လုိက္ရဖူးတာပါ။ ေနာက္က ကိုိယ္ရံေတာ္ေတြကလဲ ေသနတ္ႀကီးေတြတကားကားနဲ႔ မ်က္နွာထားႀကီးေတြနဲ႔။ ဒီလိုဆက္ဆံပုံမ်ိဳးနဲ႔ ဆိုရင္ ျပည္သူလူထုက ဘယ္လိုလုပ္ ခ်စ္ခင္ၾကည္ညဳိပါ့မလဲ။
ေရွးကမင္းေကာင္းမင္းျမတ္ေတြ သုံးရုိးသုံးစဥ္စကားရွိပါတယ္။ ျပည္သူလူထုကုိ “ရင္ဝယ္သားကဲ့သုိ႔။ ေက်ာသားရင္သားမခဲြျခား” တဲ့။ အဲသလိုမဟုတ္ဘဲ ေက်ာ္သားရင္သားခဲြျခားရုံမက ကုိယ့္ဖဝါးေအာက္က ေက်းကြ်န္ေတြလို သေဘာထားရင္ေတာ့လဲ တဦးေမတၲတဦးမွာ” ဆိုတဲ့စကားလဲအရွိသားမဟုတ္လား။ အခ်ဳပ္ကုိဆိုရရင္ေတာ့ အုပ္စုိးသူမ်ားဟာ အုပ္စုိးခံျပည္သူေတြကုိ ရင္းနွီးပြင့့္လင္းစြာ၊ ၿပံဳးရႊင္ခ်စ္ခင္စြာနဲ႔ ေတြ႔ဆုံဆက္ဆံနိုင္ၾကပါေစ။ အေမရိကန္သမၼတႀကီး အိုဘားမားနဲ႔ ဗမာေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြ ေတြ႔ဆုံဆက္ဆံၾကသလို ရင္းရင္းနွီးနွီး ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ နီးနီးကပ္ကပ္ေတြ႔ဆုံဆက္ဆံနိုင္ၾကပါေစလို႔- ဆႏၵမွန္ကုိ တင္ျပလိုက္ရေၾကာင္းပါခင္မ်ား။
ေမာင္စြမ္းရည္
၂၀၁၄ နိုဝင္ဘာ ၁၆
Comments
Post a Comment