ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေခါင္းေဆာင္တဲ့ ဒီကားတန္းဟာ ကခ်င္ျပည္နယ္ စည္းရုံးေရးခရီးစဥ္ကအျပန္ မႏၱေလးကိုျဖတ္ၿပီး ဒီပဲယင္းကို ေရာက္လာၾကတာပါ။ ရန္ကုန္ကို ျပန္ၾကမွာပါ။
ေန၀င္ၿဖိဳးဖ်အခ်ိန္ ဘုန္းႀကီးႏွစ္ပါးဦးေဆာင္တဲ့ လူတခ်ိဳ႕က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္စီးလာတဲ့ကားကို လမ္းကျဖတ္တားၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ႏႈတ္ဆက္စကားေလးေျပာေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုၾကပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ကားကို ရပ္ခိုင္းလိုက္ေတာ့ ေနာက္ကလိုက္ပါလာတဲ့ကားေတြလည္း အလိုလို လိုက္ၿပီး ရပ္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ဘယ္ေနရာက ဘယ္လိုထြက္လာမွန္းမသိရတဲ့ လူအုပ္စုႀကီးက ေနာက္မွာပါလာတဲ့ကားေပၚက လူေတြနဲ႔ ႀကိဳဆိုဖို႔ေရာက္လာတဲ့လူေတြ အကုန္လံုးကို ဆဲဆုိေအာ္ဟစ္ၿပီး တုတ္ေတြ၊ ၀ါးခြၽန္ေတြနဲ႔ ထိုးၾကရိုက္ၾကပါေတာ့တယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လုိက္ပါစီးနင္းလာတဲ့ကားအနားေရာက္တဲ့အခါ တုတ္ကိုယ္စီကိုင္လာတဲ့ လူ ငါးေယာက္က ေရွ႕က ဦးေဆာင္ၿပီးကားကို ၀ိုင္းတယ္။ လံုၿခံဳေရးလိုက္ပါလာတဲ့ ( ကိုတိုးလြင္ ) က ကားေပၚကဆင္းၿပီး တားတယ္။ ကိုတိုးလြင္ အရိုက္ခံရၿပီး ပံုကနဲ လဲက်သြားတယ္။
ေနာက္ေတာ့ အမ်ိဳးမ်ိဳးဟန္႔တားထားတဲ့ၾကားက ကံအားေလ်ာ္စြာ ကားေမာင္းသူ ကိုေက်ာ္စိုးလင္းရဲ႕ ပါးနပ္ရဲရင့္မႈေၾကာင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ကားဟာ ေထာင္ေျခာက္ထဲက လြတ္ထြက္သြားခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က က်ီရြာေဘးတ၀ိုက္မွာ ဆဲသံဆိုသံေတြ ရိုက္ႏွက္သတ္ျဖတ္သံေတြ၊ ေအာ္ဟစ္ၿငိီးျငဴသံေတြနဲ႔ ကမၻာပ်က္သလို ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။
ဒီအျဖစ္အပ်က္ႀကီးဟာ ေနာင္အခါ ဒီပဲယင္းလုပ္ႀကံမႈႀကီးအျဖစ္ ကမၻာေက်ာ္ခဲ့ရတယ္။
ဒီလုပ္ႀကံမႈႀကီးမွာ လူဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ထိခိုက္ဒဏ္ရာ ရခဲ့သလဲ။ လူဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ေသေၾကခဲ့ရသလဲ။ လူ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ အဖမ္းခံခဲ့ရသလဲ။ ဘယ္သူမွ အတိအက်မသိႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။
ဒါ့အျပင္ ဒီလုပ္ႀကံမႈႀကီးရဲ႕လက္သည္တရားခံက ဘယ္သူလဲ။ ဒီလုပ္ႀကံမႈႀကီးမွာ ဘယ္သူေတြ ပါ၀င္ခဲ့သလဲ။ လုပ္ႀကံသူေတြထဲမွာ လက္ပတ္အျဖဴပတ္ထားတဲ့ သကၤန္း၀တ္ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ သံဃာေတာ္အစစ္အမွန္ေတြ ဟုတ္ပါရဲ႕လား။ ဘယ္လိုရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ အခုလို ညအခ်ိန္မေတာ္ ၀ိုင္း၀န္းလုပ္ႀကံခဲ့ၾကသလဲ။ ဒီေမးခြန္းေတြရဲ႕အေျဖေတြကိုလည္း ဒီကေန႔အထိ ဘယ္သူမွ အတိအက် ေျဖဆိုႏိုင္သူ မရွိေသးပါဘူး။
(၂)
ဒီပဲယင္းၿမိဳ႕ဆိုတာ ႏွယ္ႏွယ္ရရ ၿမိဳ႕မဟုတ္ပါဘူး။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၇၀၀ ေက်ာ္ ပုဂံေခတ္ေႏွာင္းပိုင္းမွာ တည္ခဲ့တဲ့ ၿမိဳ႕ပါပဲ။ ဘိုးေတာ္မင္းတရားလက္ထက္ အထင္ရွားဆံုးၿမိဳ႕ ၁၂ ၿမိဳ႕အနက္ တစ္ၿမိဳ႕အပါအ၀င္။ ေနမ်ိဳးသူရရဲေခါင္ဘြဲ႔ခံ စစ္သူႀကီး မဟာဗႏၶဳလ အပိုင္စားရတဲ့ၿမိဳ႕။ ခမ္းနားလွတဲ့ ဘံုခန္းပ်ိဳ႕ကဗ်ာႀကီး စီရင္ဖြဲ႔သီသူ အရွင္အဂၢသမာဓိ၊ အယူေတာ္ဆရာ ဦးႏိုးနဲ႔ လယ္တီဆရာေတာ္တို႔ ေမြးဖြားသန္႔စင္တဲ့ၿမိဳ႕ပါပဲ။
ဒီေနရာမွာ ကြယ္လြန္သူ ေခတ္ၿပိဳင္ကဗ်ာဆရာ ၾကည္ေမာင္သန္းက သူရဲ႕နာမည္ေက်ာ္ ဒီပရဂၤ ကဗ်ာထဲမွာ အခုလို ေရးခဲ့ပါေသးတယ္။
“ဒီၿမိဳ႕မွာ
မင္းတုန္းမင္းကို ပုန္ကန္ျခားနားတဲ့
ပန္းတိမ္မင္းသား ခိုလႈံခဲ့ဖူးတယ္
ဒီၿမိဳ႕ကေန ေကာက္က်စ္ရုတ္မာတဲ့
ၿမိဳ႕၀န္ဦးမွန္း
ေအာက္ေျပကို ထြက္ေျပးခဲ့ရတယ္။
ဒီိလိုနဲ႔
ဒီၿမိဳ႕မွာ
သူရဲေကာင္းေတြ ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ရတယ္
ဒီၿမိဳ႕မွာ
သစၥာေဖါက္ေတြ အေတာင္ေပါက္ခဲ့ၾကတယ္
ဒီၿမိဳ႕မွာ
အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္
ေသကံမေရာက္ သက္မေပ်ာက္ျဖစ္ခဲ့ရတယ္ ”
လို႔ ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။
ဒီကဗ်ာဟာ ထိုစဥ္အခ်ိန္က စစ္အစိုးရရဲ႕ စာေပကင္ေပတိုင္လို႔ေခၚတဲ့ စာေပစီစစ္ေရးေတြရဲ႕ အလစ္အငိုက္မွာ စြန္႔စားေရးဖြဲ႔ခဲ့ရတဲ့ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္ပါပဲ။
ဒီပဲရင္း သမိုင္း၀င္ကဗ်ာအျဖစ္ ထင္ရွားလာခဲ့ရပါတယ္။
(၃)
ဒီကေန႔ဟာ ဒီပဲယင္းၿမိဳ႕အနီး လုပ္ႀကံမႈႀကီးျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ၁၄ ႏွစ္ေျမာက္ေန႔ျဖစ္ပါတယ္။
မိမိတို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ ဒီမိုကေရစီိေရး ႀကိဳးပမ္းမႈသမိုင္းေၾကာင္းဟာ သာမာန္ သမိုင္းေၾကာင္း မဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္သူေတြရဲ႕ ေသြးေတြ မ်က္ရည္ေတြ အိုးအိမ္စည္းစိမ္ေတြနဲ႔ ရင္းခဲ့ရတဲ့ သမိုင္းေၾကာင္းပါပဲ။
ဒီပဲယင္း လုပ္ႀကံမႈႀကီးဟာျဖင့္ မိမိတို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ ဒီမိုကေရစီေရးႀကိဳးပမ္းမႈ သမိုင္းေၾကာင္းမွာ အျခားအျခားေသာ ေသြးေျမက်အေရးအခင္းမ်ားလို ျပည္သူေတြ ဘယ္လိုမွမေမ့ႏိုင္တဲ့၊ ျပည္သူေတြ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့သင့္တဲ့ မဲေမွာင္ရက္စက္တဲ့လုပ္ႀကံမႈႀကီးအျဖစ္ သမိုင္းစဥ္တစ္ေလ်ာက္ ကမၺည္းတြင္ေနရစ္ေတာ့မယ္ဆိုတာကေတာ့ ဘယ္သူမွ ျငင္းႏိုင္မယ္ မထင္ေတာ့ပါဘူး။
ကိုးကား။ ။ ၁။ ကားဆရာ ကိုေက်ာ္စိုးလင္းႏွင့္ မဇၥ်ိမအင္တာဗ်ဴး
၂။ ၾကည္ေမာင္သန္းရဲ႕ “ဒီပရဂၤ” ကဗ်ာ
Comments
Post a Comment