ျမန္မာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအေပၚ ဦးစိုင္းေက်ာ္ညြန္႔၏ သုံးသပ္ခ်က္

၂၀၁၇ ခုႏွစ္ တစ္ႏွစ္တာကာလအတြင္း ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ ပညာေရး စသည္ျဖင့္ က႑အသီးသီးတြင္ မည္သည့္အေျပာင္းအလဲမ်ား ျမင္ေတြ႔ရဖြယ္ ရွိသည္ကို The Voice Daily စာဖတ္ပရိသတ္မ်ား ႀကဳိတင္မွန္းဆႏိုင္ေစရန္ အလို႔ငွာ နယ္ပယ္အလိုက္ ကြၽမ္းက်င္သူမ်ား၊ ပညာရွင္မ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆုံေမးျမန္း ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ ယခုေနာက္ဆံုးအျဖစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ျဖစ္စဥ္အေပၚ သံုးသပ္ခ်က္ကို ေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။

 ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဖာ္ေဆာင္မႈလုပ္ငန္းမ်ား မည္သည့္အေျခအေနအထိ ခရီးေပါက္ေနၿပီး လာမည့္ ၂၀၁၇ ခုႏွစ္တြင္ မည္ကဲ့သို႔ အခင္းအက်င္းအသစ္မ်ားျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို ေဖာ္ေဆာင္လာမည္ကို ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ ပါဝင္ေဆြးေႏြးမႈ ျပဳလုပ္ေနၿပီး ျပည္ေထာင္စု ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးမႈ ပူးတြဲေကာ္မတီ (UPDJC) ၏ အတြင္းေရးမွဴးလည္း ျဖစ္သည့္ ရွမ္းတိုင္းရင္းသားမ်ား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (SNLD) တြဲဖက္အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး (၂) ဦးစိုင္းေက်ာ္ညြန္႔၏ သုံးသပ္ခ်က္မ်ားကို ေဖာ္ျပလိုက္ရသည္။ လက္ရွိ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အခင္းအက်င္းက ဘယ္လိုပုံစံနဲ႔ သြားေနတယ္လို႔ သုံးသပ္မိသလဲ ခင္ဗ်။ လက္ရွိ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အခင္းအက်င္းကေတာ့ အစိုးရကေတာ့ ဒါကို ေဖာ္ေဆာင္ခ်င္ေနတဲ့ သေဘာ ရွိတယ္။ အစိုးရလို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သုံးႏႈန္းရတာက တပ္မေတာ္က သတ္သတ္စဥ္းစားရမယ့္ ကိစၥ ျဖစ္တယ္။ အစိုးရက NCA ႏွစ္ပတ္လည္ အစည္းအေဝးမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိုယ္တိုင္က မူဝါဒ ဆိုၿပီးေတာ့ အစိုးရကလုပ္မယ့္ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ား ဆိုၿပီးေတာ့ ခ်ခဲ့တဲ့အထဲမွာ နံပါတ္စဥ္ ငါး၊ ေျခာက္၊ ခုနစ္ေလာက္မွာ ထူးျခားခ်က္ ရွိပါတယ္။ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံ ဥပေဒကို ျပင္မယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ေျပာပါတယ္။ ၿပီးရင္ အဲဒီဖြဲ႔စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒနဲ႔အညီ ေ႐ြးေကာက္ပြဲလုပ္မယ္။ ၿပီးရင္ ဒီမိုကေရစီ ဖက္ဒရယ္စနစ္ကို ထူေထာင္မယ္ ဆိုတာေပါ့ ဒါကေတာ့ အစိုးရရဲ႕ မူဝါဒေပါ့။ ဒီလိုျဖစ္ၿပီးေတာ့ ျပန္ၾကည့္တဲ့အခါမွာ NCA ႏွစ္ပတ္လည္ ၿပီးလည္းၿပီးေရာ တိုက္ပြဲေတြက ျပန္ၿပီးျပင္းထန္လာတယ္။ ကခ်င္ဘက္မွာ သာမကပဲနဲ႔ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္းမွာ ျပန္ျဖစ္လာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အေနနဲ႔ သုံးသပ္ရမယ္ဆိုရင္ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒကို ျပင္မယ္ ျပဳမယ္ဆိုရင္ တပ္ဘက္က သိပ္ႀကဳိက္ပုံ မေပၚဘူး။ တိုက္ပြဲေတြမ်ား ဖန္တီးသလားေပါ့။ အဲဒီလိုဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေရွ႕ဆက္ေဖာ္ေဆာင္ခ်င္တဲ့ အုပ္စုေတြ ရွိသလို၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ခ်က္ခ်င္းမေဖာ္ေဆာင္ဘဲနဲ႔၊ မေဖာ္ေဆာင္ဘူးလို႔ေတာ့ မဆိုလိုဘူး။ ေဖာ္ေတာ့ ေဖာ္ေဆာင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔က အသာစီးရေသာ ေဖာ္ေဆာင္တဲ့ ပုံစံမ်ဳိးနဲ႔ပဲ သြားခ်င္တဲ့ အုပ္စုေတြလည္း ရွိတယ္ေပါ့ေလ။ အဲဒီေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို မလုပ္ဘူးလား ဆိုေတာ့ လူတိုင္းက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လုပ္ေနေပမယ့္ ေဖာ္ေဆာင္ပုံ ေဖာ္ေဆာင္နည္းက နည္းနည္းေလး ကြဲလြဲေနတယ္။ ေျပာခ်င္တာက အစိုးရ အဖြဲ႔အစည္းမွာရွိတဲ့ အစိုးရနဲ႔ တပ္မေတာ္က တကယ္တမ္း ဒီအခ်ိန္မွာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ညႇိႏိႈင္းသင့္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ အခ်ဳိ႕ကိစၥေတြမွာ အစိုးရက ေဖာ္ေဆာင္မယ္ လုပ္လိုက္၊ တပ္မေတာ္က သေဘာထားတစ္မ်ဳိး ျဖစ္လိုက္၊ တပ္မေတာ္က လုပ္ခ်င္တာေတြကိုလည္း အစိုးရက သေဘာထား မတိုက္ဆိုင္တာ ရွိေတာ့ တကယ္တမ္း အျဖစ္သင့္ဆုံးက အစိုးရနဲ႔ တပ္မေတာ္နဲ႔ အစိုးရ အစုအဖြဲ႔ႀကီး တစ္ခုလုံးက တစ္သေဘာထားတည္း ျဖစ္မယ္ဆိုရင္ ပိုျမန္ဆန္လိမ့္မယ္လို႔ ျမင္တယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ဘယ္လိုေဖာ္ေဆာင္ရမလဲ။ တိုင္းျပည္ကို ဘယ္လိုသြားမလဲ ဆိုတာ တကယ့္ဘုံသေဘာတူညီခ်က္ေပါ့။ အဲဒီပုံစံေပၚမွာသာ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ကိစၥတင္မက ျပည္တြင္းမွာရွိတဲ့ အျခားကိစၥေတြ အကုန္လုံးကို ဘယ္လိုသြားၾကမလဲဆိုတဲ့ ဘုံသေဘာတူညီခ်က္ ရွိမွသာ အဆင္ေျပလိမ့္မယ္။ ဆရာ့အေနနဲ႔ UPDJC မွာလည္း ပါေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဖာ္ေဆာင္မႈေတြမွာ အရင္တုန္းက အစိုးရနဲ႔ အခုအစိုးရသစ္ လက္ထက္ ဘယ္လို အဓိက ကြာျခားလဲ ခင္ဗ်။ အစိုးရပိုင္းကို ေျပာရရင္ေတာ့ အခုအစိုးရက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္ေစ၊ စီးပြားေရးျဖစ္ေစ၊ တျခားက႑ေပါင္း မ်ားစြာမွာေပါ့ အႀကံေပးေတြ မခန္႔ဘူး။ အခုမွစၿပီး လုံၿခံဳေရးဆိုင္ရာ အႀကံေပးဆိုၿပီး အခုမွ စၿပီး ခန္႔တာ။ ၿပီးခဲ့တဲ့အစိုးရကို ၾကည့္ၿပီးေျပာရရင္ မွန္ျခင္း မွားျခင္းကို မေျပာဘူး။ အိုင္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီ ေတြးေခၚမႈက မွန္ျခင္း မွားျခင္းကို မေျပာဘူး။ ၿပီးခဲ့တဲ့ အစိုးရလက္ထက္မွာ ႏိုင္ငံေရးအပိုင္းမွာ ဆိုရင္လည္း ႏိုင္ငံေရးအႀကံေပးပုဂၢဳိလ္ ဘယ္ႏွေယာက္ေပါ့။ စီးပြားေရးပိုင္းမွာ ဆိုရင္လည္း ဦးျမင့္တို႔၊ ေဒါက္တာေအာင္ထြန္းသက္တို႔လိုမ်ဳိး စီးပြားေရး အႀကံေပးက ဘယ္ႏွေယာက္ေပါ့။ အဲဒီလိုမ်ဳိး ပညာရွင္ေတြကို သုံးတာေတြ ရွိတယ္။ အခု အစိုးရကက်ေတာ့ ႏိုင္ငံေရးမွာ အႀကံေပးဆိုၿပီးေတာ့ မျမင္ဘူးေပါ့။ မျမင္ဘူး ဆိုတာကလည္း အႀကံေပးေလာက္ေအာင္ ဘယ္သူမွ မေတာ္ဘူးလို႔ ထင္တာလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္ေပါ့ေလ။ အစိုးရအေနနဲ႔ အႀကံေပး မလိုအပ္ဘူးလို႔ ျမင္တာလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ေနာက္တစ္ခုက စီးပြားေရးပိုင္း ဆိုရင္လည္း သိပ္မေတြ႔ရဘူး။ မေတြ႔ရဘူး ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ မ်က္ျမင္မွာ ျမင္ကြင္းမွာ ရွိမေနတာေပါ့ေလ။ ျမင္ကြင္းရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ ဘာေတြလဲဆိုတာေတာ့ မေျပာတတ္ဘူးေပါ့။ အဲဒီလိုမ်ဳိး ကြဲလြဲမႈေလးေတြ ရွိတယ္ေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္မွာလည္း ဖြဲ႔စည္းေပးထားတဲ့ ပုဂၢဳိလ္မ်ားက သက္ဆိုင္ရာ က႑ေတြမွာေတာ့ လူေတာ္ေတြပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ Subject မွာေတာ့ ဒီဘာသာရပ္က သူတို႔ရဲ႕ ဘာသာရပ္ သိပ္မဟုတ္ဘူးလို႔ နည္းနည္းျမင္ရတယ္ေပါ့။ ေျပာရရင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကိစၥေတြမွာ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ကိစၥေတြ ရွိတယ္။ ႏွစ္ေပါင္းေျမာက္ျမားစြာ အေျခတည္ခဲ့တဲ့ တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးေတြ ရွိတယ္။ အဲဒီအေပၚမွာ ထဲထဲဝင္ဝင္ နားလည္သေဘာေပါက္တဲ့သူကို ေခၚတယ္ျပဳတယ္၊ ဦးေဆာင္ခိုင္းတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ Key ပိုတည့္မယ္လို႔ ျမင္မိတယ္။ အခုဟာက ဖြဲ႔စည္းေပးထားတဲ့သူက သူ႔ဘာသာရပ္မွာေတာ့ ကြၽမ္းက်င္ေပမယ့္ ဒီၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကိစၥမွာေတာ့ Expert ေတြ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒါ အခက္အခဲေတြ ရွိတယ္။ အဲဒါဆိုရင္ ဆရာ အရင္အစိုးရက လူေတြထက္စာရင္ အခုၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ဦးေဆာင္တဲ့ သူေတြက ပိုေႏွာင့္ေႏွးေနတဲ့ ပုံစံမ်ဳိး ျဖစ္ေနတာလား ခင္ဗ်။ ဒီအပိုင္းကို ေျပာရမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ အစိုးရ အေနနဲ႔ ဘယ္လိုစဥ္းစားလဲေတာ့ မသိဘူး။ ၿပီးခဲ့တဲ့ အေခါက္ေတြမွာေတာ့ ဦးေအာင္မင္းေပါ့။ သူကိုယ္တိုင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းလည္း ျဖစ္တယ္၊ အဲဒီမတိုင္ခင္မွာလည္း တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ေတြနဲ႔ ေျမာက္ျမားစြာ ညႇိႏိႈင္းခဲ့ဖူးတယ္ ဆိုေတာ့ တိုင္းရင္းသားေတြ အေၾကာင္းလည္း အတိုင္းအတာတစ္ခုထိ နားလည္တယ္။ သူ႔ေအာက္မွာလည္း သက္ဆိုင္ရာ က႑ေတြမွာ ကြၽမ္းက်င္တဲ့ ပညာရွင္ေတြ ေခၚတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူက အုံနဲ႔က်င္းနဲ႔ အလုပ္လုပ္တယ္ေပါ့။ သူကေတာ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္း တစ္ေယာက္ဆိုေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕ အလုပ္လုပ္ပုံ ကိုင္ပုံေတြက လုပ္ရင္းလုပ္ရင္းနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးသမား ျဖစ္လာတဲ့ သေဘာကို ေတြ႔ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လက္ရွိအစိုးရကလည္း အျပစ္တင္စရာ ဘာမွေတာ့ မရွိဘူး။ အခ်ိန္ကလည္း ခဏေလးပဲ ရွိေသးတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ အစိုးရဆိုတာ ႏွစ္ေပါင္းေျမာက္ျမားစြာ ႏွစ္ေပါင္းဆယ္ခ်ီ ယူၿပီးမွ သူတို႔စဥ္းစားခဲ့ၿပီးမွ ေဖာ္ေဆာင္တာကိုး။ သူတို႔အတြက္က ျမန္တယ္ေလ။ အခုအစိုးရက အခုမွ တက္လာတယ္။ အခုအစိုးရ အေနနဲ႔ေတာ့ သူလည္း ပုံစံတစ္မ်ဳိးနဲ႔ ေဖာ္ေနတာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ အရွိန္ရေနတဲ့ အရာတစ္ခုက အစိုးရအသစ္ ခ်ိန္းလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ နည္းနည္းေလးေတာ့ အရွိန္ေလး တန္႔သြားတာေလးေတာ့ ရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ အစိုးရကလည္း အတတ္ႏိုင္ဆုံးေတာ့ ဆိုင္ရာဆိုင္ရာ နယ္ပယ္ေတြမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမွာ ႀကဳိးစားေနတာပါပဲ။ အႀကံျပဳလိုတာက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေကာ္မရွင္၊ NRPC တို႔က အဓိက လုပ္သင့္တာက တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားနဲ႔ တိုင္းရင္းသား ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား အဲဒီအေၾကာင္းေတြကို ဂဃနဏသိတဲ့သူေတြ ၿပီးေတာ့ ဆိုင္ရာဆိုင္ရာမွာ ကြၽမ္းက်င္တဲ့ ပညာရွင္ေတြရဲ႕ အခန္းက႑ေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ သက္ဆိုင္တာ၊ ဖြဲ႔စည္းပုံနဲ႔ သက္ဆိုင္တာ၊ တိုင္းရင္းသားအေရးကို ကြၽမ္းက်င္တဲ့ပုဂၢဳိလ္မ်ား၊ နယ္စပ္မွာ တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ အတူတကြ ေနထိုင္ခဲ့ဖူးတဲ့ ပုဂၢဳိလ္မ်ားကို စုစည္းၿပီးေတာ့ သူတို႔အႀကံဉာဏ္ကို ယူၿပီးေတာ့ Peace Commission ကို ထပ္ခ်ဲ႕လိုက္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ အလုပ္ပိုတြင္မယ္လို႔ ျမင္မိတယ္။ ဒီဘက္ အစိုးရသစ္ လက္ထက္မွာ အရင္အစိုးရနဲ႔ မတူဘဲ ၂၁ ရာစု ပင္လုံညီလာခံ ဆိုၿပီးေတာ့ အားလုံးပါဝင္တဲ့ ညီလာခံ က်င္းပခဲ့တယ္။ ဒီညီလာခံ အၿပီးမွာ တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ သေဘာထားက ဘယ္လိုပုံစံမ်ဳိး ျဖစ္လာတယ္လို႔ ျမင္မိလဲ ခင္ဗ်။ ခါတိုင္းက ျပည္ေထာင္စု ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ညီလာခံလို႔ သုံးတယ္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ၂၁ ရာစု ပင္လုံလို႔ ထည့္လိုက္ျခင္းအားျဖင့္ ဘယ္လိုျဖစ္လာသလဲ ဆိုေတာ့ ပင္လုံဆိုတဲ့ စကားလုံးက ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံအတြက္ အင္မတန္ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒီႏိုင္ငံက ျဖစ္ခဲ့တယ္ ဆိုတာကလည္း ပင္လုံေၾကာင့္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ပင္လုံၿမဳိ႕ေလးမွာ တည္ၿပီးေတာ့ ေဆြးေႏြးခဲ့တဲ့ ေဆြးေႏြးခ်က္ေတြေၾကာင့္ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ ဆိုၿပီးေတာ့ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီစာခ်ဳပ္သာ မျဖစ္ခဲ့ရင္ မရွိခဲ့ရင္ ဒီႏိုင္ငံက မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ အျခားပုံစံ တစ္ခုခုနဲ႔ေတာ့ ရွိေကာင္းရွိလိမ့္မယ္။ တိုင္းရင္းသားေတြလည္း ပါခ်င္မွ ပါလိမ့္မယ္ေပါ့ေလ။ အဲဒီလို ပင္လုံလို႔ ေျပာျခင္းအားျဖင့္၊ ဒီစကားလုံးကို သုံးတာက ဘာရည္႐ြယ္ခ်က္လဲေပါ့။ ဘယ္လိုမ်ား စဥ္းစားခ်က္ ရွိလဲေပါ့။ ေသခ်ာတာက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ သမီးတစ္ေယာက္ ျဖစ္တယ္ေပါ့။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေပးခဲ့တဲ့ ကတိကဝတ္ေတြ ရွိတယ္ေပါ့။ ပင္လုံမွာ မေဖာ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ ကတိကဝတ္ေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္။ အဲဒီမၿပီးဆုံးေသးတဲ့ Mission တစ္ခုကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အေနနဲ႔ ၿပီးေအာင္၊ သူ႔အေဖရဲ႕ မၿပီးဆုံးေသးတဲ့ အလုပ္ကို ၿပီးေအာင္လုပ္မယ္ ဆိုတဲ့ သေဘာမ်ဳိးလည္း ရွိႏိုင္တာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ဒီပင္လုံလို႔ ေျပာလိုက္ျခင္းျဖင့္ တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕၊ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ေတြ၊ တိုင္းရင္းသား ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြနဲ႔ ျပည္တြင္းမွာ ေနထိုင္တဲ့ တိုင္းရင္းသားေတြ အားလုံးကို ဒီပင္လုံဆိုတာနဲ႔ အကုန္လုံး ႏိုင္ငံေရးအရ ႏိုးႂကြလာတယ္ေပါ့။ အဲဒီအခ်က္ေတြေၾကာင့္ ဒီစကားလုံး သုံးတယ္လို႔ ျမင္တယ္ေပါ့။ တစ္ခုပဲ စဥ္းစားစရာ ရွိတာက ဒီစကားလုံးကို သုံးၿပီးေတာ့ ဒီစကားလုံးရဲ႕ အနက္အဓိပၸာယ္အတိုင္း မေဖာ္ေဆာင္ဘူး ဆိုရင္ေတာ့ အဲဒါက်႐ႈံးတာ ျဖစ္မွာပဲ။ လက္ရွိအစိုးရက ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရးကို အမ်ားဆုံး ေျပာခဲ့တယ္ေပါ့။ တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ အျမင္ေတြက ေျပာင္းလာတာ ေတြ႔ရလား ခင္ဗ်။ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုလို႔ ေျပာတာက ႏိုင္ငံထူေထာင္ကတည္းက စခဲ့တဲ့ အိပ္မက္ပဲ။ အဲဒီအိပ္မက္နဲ႔တူတူ အတူတကြ ေနထိုင္ၾကမယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ခဲ့တယ္ေပါ့ေလ။ တကယ္တမ္း ျပန္ၾကည့္လိုက္ရင္ ၄၇ အေျခခံဥပေဒအရ ျဖစ္ေစ၊ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ဖို႔ ႀကဳိးစားတဲ့ ၆၁ မွာ ေတာင္ႀကီးမွာ ျပည္နယ္ေပါင္းစုံ ညီလာခံၿပီးေတာ့ ၇၄ အေျခခံဥပေဒ ျဖစ္လာတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ ျဖစ္လာတယ္။ အဲဒီေတာ့ ေျပာရရင္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုကို တည္ေထာင္ခ်င္စိတ္နဲ႔ အတူတကြ လာၿပီးေတာ့ ေပါင္းစုၿပီးေတာ့ ျပည္ေထာင္စုေတာင္ ေခၚခဲ့တာပဲ။ ဒါေပမဲ့ တကယ္တမ္း သူ႔ရဲ႕လကၡဏာေတြ ဘာမွမရွိခဲ့ဘူး။ အသြင္သဏၭာန္အားျဖင့္ အနည္းငယ္ ရွိေပမယ့္ အႏွစ္သာရအားျဖင့္ ဘယ္တုန္းကမွ မရွိခဲ့ဘူး။ အဲဒီေတာ့ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုကို တကယ္တမ္း တည္ေဆာက္မယ္ဆိုရင္ စစ္မွန္တဲ့ တကယ့္အႏွစ္သာရ အရေကာ ျပည့္စုံတဲ့ ဖက္ဒရယ္ကို တည္ေဆာက္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ အားလုံးက ႀကဳိက္ၾကမွာပဲ။ အားလုံးက သေဘာတူၾကမွာပဲ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ႏိုင္ငံတည္ကတည္းက ဒီကိုသြားမယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ လုပ္ခဲ့ၾကတာပဲ။ လက္ရွိ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္းမွာ တိုက္ပြဲေတြ ျဖစ္ေနတယ္ေပါ့။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္စဥ္ ေနာက္ျပန္ဆြဲေနၿပီလို႔ တခ်ဳိ႕ကလည္း ေျပာေနၾကၿပီ။ ဆရာတို႔အေနနဲ႔ေကာ လက္ရွိအေျခအေနကို ဘယ္လိုျမင္မိသလဲ။ တိုက္ပြဲေတြကေတာ့ ျဖစ္တာက ျဖစ္တာပဲေပါ့။ အစက ကြၽန္ေတာ္ေျပာသလိုပဲ။ အစိုးရမွာ သေဘာထားက တူတဲ့ေနရာ တူတယ္၊ မတူတဲ့ေနရာက မတူဘူး။ တိုက္ပြဲဆိုတာကလည္း စဥ္းစားတဲ့ေနရာမွာ စစ္ေရး႐ႈေထာင့္ကေန စဥ္းစားၿပီးေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လုပ္ေနသလားေပါ့။ အဲဒီလို ဆိုရင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အေနနဲ႔ေတာ့ သေဘာမက်ပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရးနည္းအရပဲ စဥ္းစားသင့္တယ္။ ႏိုင္ငံေရးကို ေျဖရွင္းဖို႔ ႏိုင္ငံေရး နည္းလမ္းကပဲ စဥ္းစားသင့္တယ္။ စစ္ေရးနည္းလမ္းကို အသားေပးတယ္ဆိုတဲ့ တခ်ဳိ႕ဘက္က ယူဆတာေတြ ရွိေနပါတယ္။ တကယ္တမ္းက အဲဒါေတြက မေကာင္းပါဘူး။ စစ္ေရးအရ ေျဖရွင္းေလေလ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္တဲ့ေနရာမွာ ယုံၾကည္မႈက်ေလပဲ။ ယုံၾကည္မႈ တည္ေဆာက္တဲ့ေနရာမွာ အခက္အခဲ ရွိတာေပါ့။ စစ္ပြဲေတြနဲ႔ ေျဖရွင္းေနတာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ လုံးဝမႀကဳိက္ပါဘူး။ လက္မွတ္မထိုးရေသးတဲ့ အဖြဲ႔ေတြကို လက္မွတ္ထိုးဖို႔ အစိုးရက တိုက္တြန္းေနတယ္ေပါ့။ သူတို႔အေျခအေနကေကာ ဘယ္လိုရွိပါသလဲ။ NCA ထိုးေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ အခုက်န္ေနေသးတာ UNFC အဖြဲ႔ေတြ က်န္တယ္။ ေျမာက္ပိုင္းအဖြဲ႔ေတြ က်န္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ‘ဝ’၊ မိုင္းလားေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ေသခ်ာတာတစ္ခုက ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ညီလာခံကို မတက္ဘူးလို႔ ေျပာတာေတာ့ ဘယ္အဖြဲ႔မွ မရွိဘူး။ UNFC အဖြဲ႔ေတြ ဆိုရင္လည္း NCA ကို လုံးဝျငင္းပယ္တာမ်ဳိးေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ NCA  မွာ ပါတဲ့ ဟာကြက္ေလးေတြ သိပ္မခိုင္မာတာေလးေတြကို ခိုင္မာေအာင္လုပ္မယ္ ဆိုတဲ့ သူတို႔ရဲ႕ စဥ္းစားခ်က္ေပါ့ အဲဒါသာရမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ သူတို႔က လက္မွတ္ထိုးမွာပဲ။ သူတို႔ေတာင္းဆိုထားတဲ့ အခ်က္ရွစ္ခ်က္ကို ၾကည့္ရင္လည္း NCA မွာ ပါဝင္တဲ့ အခ်က္ေတြပါပဲ။ နည္းနည္းေလး မတိက်တာကို တိက်ေအာင္ လုပ္ဖို႔ေလာက္ပဲ ရွိတယ္ဆိုေတာ့ တကယ္တမ္း ေက်ေက်လည္လည္ ညႇိႏိႈင္းရင္UNFC အေနနဲ႔ NCA ထိုးႏိုင္မယ္လို႔ ျမင္တယ္။ တစ္ဖက္နဲ႔တစ္ဖက္ အေက်အလည္ ညႇိႏိႈင္းဖို႔ပဲ လိုတယ္။ ေျမျပင္မွာလည္း စစ္ပြဲေတြရပ္ဖို႔ လိုတယ္။ ဒီမွာက ေဆြးေႏြးေနၿပီး ဟိုဘက္မွာ တိုက္ေနတယ္ဆိုရင္ ယုံၾကည္မႈက က်တယ္ေပါ့။ NCA စာခ်ဳပ္က ဘာျဖစ္လို႔ အဓိက က်ေနတာလဲဆိုတာ နည္းနည္းေလာက္ ရွင္းျပေပးပါ ခင္ဗ်။ NCA စာခ်ဳပ္ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ေနာက္ပိုင္း သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ တပ္မေတာ္ကေနၿပီး တိုင္းရင္းသားမ်ားနဲ႔ လက္မွတ္ထိုးတဲ့ အဆင့္ေပါ့။ တပ္ခ်ဳပ္အဆင့္ထိ ထိုးတယ္ေပါ့။ ဒါက ရွားရွားပါးပါး စာခ်ဳပ္ေပါ့။ သူ႔ကို ၿပီးျပည့္စုံတယ္ရယ္လို႔ေတာ့ မေျပာခ်င္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒီအေပၚမွာ အေျခတည္ၿပီးေတာ့ အလုပ္ေတြ အမ်ားႀကီး လုပ္သြားလို႔ ရတယ္။ အခုလာမယ့္ ၂၀၁၇ ခုႏွစ္ေပါ့။ ႏွစ္သစ္မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္ေတြက ဘယ္လိုအခင္းအက်င္းမ်ဳိးနဲ႔ သြားမယ္လို႔ ျမင္မိပါသလဲ။ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကေတာ့ အဓိက Key Stakeholder (အဓိကက်တဲ့ တိုင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္) ျဖစ္တဲ့ အစိုးရရဲ႕ ကိုင္တြယ္မႈေပၚမွာပဲ မူတည္တယ္။ အစိုးရရဲ႕ ကိုင္တြယ္မႈသာေကာင္းရင္ သူက အေကာင္းဘက္ကို ေ႐ြ႕ၿပီးေတာ့ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္နဲ႔ ျမန္လိမ့္မယ္။ အစိုးရရဲ႕ကိုင္တြယ္မႈသာ နည္းလမ္းက သိပ္မက်ဘူး ဆိုရင္ျဖင့္ ပိုဆိုးလာႏိုင္တယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ယုံၾကည္မႈ တည္ေဆာက္တာက ခဏေလးနဲ႔ မရဘူး။ အခုလက္ရွိ အစိုးရအေပၚမွာ တိုင္းရင္းသားအေပါင္းတို႔က ႏွစ္ေပါင္းေျမာက္ျမားစြာနဲ႔  ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္မို႔ အစိုးရက အဲဒါကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီးေတာ့ နည္းမွန္လမ္းမွန္နဲ႔ ခ်ဥ္းကပ္လိုက္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္စဥ္က အကုန္လုံး အဆင္ေျပသြားမယ္။ အဲဒါအဆင္ေျပရင္ ႏိုင္ငံေရး တည္ၿငိမ္ရင္ သူ႔ရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ က႑ေတြ ျဖစ္တဲ့  စီးပြားေရး က႑ေတြမွာလည္း အကုန္လုံး အဆင္ေျပမယ္။ အဲဒီလိုမွ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားကို အျမစ္ျပတ္ေခ်မႈန္းေရး ပုံစံနဲ႔  စဥ္းစားမယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ကစားမယ္ေပါ့။ ကစားတယ္ဆိုတာ ဟိုဘက္ကိုတိုက္ရင္ ဒီဘက္ကို ရပ္လိုက္၊ ဒီဘက္ကိုတိုက္ရင္ ဟိုဘက္ကိုရပ္လိုက္နဲ႔ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးရေအာင္ အခ်ိန္ဆြဲကစားမယ္ဆိုရင္ ဆိုးတဲ့အပိုင္းကို ေရာက္သြားမယ္။ ဆိုးတဲ့အပိုင္း ေရာက္သြားရင္ေတာ့ ေနာက္ဆက္တြဲ ျဖစ္လာမယ့္ ႏိုင္ငံေရး မတည္ၿငိမ္မႈ၊ စီးပြားေရး မတည္ၿငိမ္မႈေတြ ျဖစ္လာမယ္ေပါ့။ လမ္းေၾကာင္းကေတာ့ အေကာင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္၊ အဆိုးလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဒီဟာေတြ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ဖို႔ အဓိကအက်ဆုံးက အစိုးရပဲ။ ၿပီးေတာ့ လက္ရွိႏွစ္သစ္ထဲမွာ ျဖစ္ေနတာက အေကာင္းဘက္ကို သြားေနတယ္လို႔ေကာ ျမင္မိသလား။ လက္ရွိဆိုရင္ေတာ့ အခုပဲ အစိုးရ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေကာ္မရွင္က ေနၿပီးေတာ့ UNFC ကို သြားၿပီးေဆြးေႏြးေနတာ ရွိတယ္။ အဆင္ေျပတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။ အေျပာင္းအလဲဆိုတာ ႏိုင္ငံေရးမွာ အရမ္းျမန္တယ္။ အဆင္ေျပသြားရင္ Key တည့္သြားတယ္ ဆိုရင္ျဖင့္ အေကာင္းဘက္ကို ဝုန္းဝုန္းဆိုၿပီးေတာ့ ေရာက္သြားတယ္။ မေရာက္ေသးခင္သာ စဥ္းစားခ်က္ေတြက အမ်ားႀကီး ျဖစ္ေနတာ။ ေျခလွမ္းတစ္လွမ္းေလာက္ တိုးတယ္ဆိုရင္ပဲ ခ်က္ခ်င္းေျပာင္းလဲသြားႏိုင္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အျမင္ကေတာ့ အေကာင္းဘက္ကိုပဲ ျမင္ထားတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အေနနဲ႔ လက္မွတ္မထိုးတဲ့ အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ ေျပာဖူးဆိုဖူး ဆက္ဆံတာေတြ ရွိတယ္။ သူတို႔ကလည္း ဒီႏိုင္ငံကို ခ်စ္တဲ့စိတ္က အကုန္ရွိၿပီးသားပဲ။ ခ်စ္ပုံခ်စ္နည္းသာ မတူၾကတာေပါ့ေလ။ အဲဒါေတြကို ကြဲကြဲျပားျပား ျမင္တတ္တယ္ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့  အေကာင္းျမင္ဘက္ကပဲ ရွိေနတယ္။ ႏိုင္ငံေရး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္စဥ္ေတြက ၂၀၁၇ မွာ အမ်ားႀကီး တိုးတက္မႈေတြ ရွိမယ္လို႔ ျမင္မိတယ္။ ေနာက္ဆုံးေမးခြန္း အေနနဲ႔ အစိုးရနဲ႔ တိုင္းရင္းသားေတြဘက္ကို အဓိက တိုက္တြန္းခ်င္တာက ဘာျဖစ္မလဲ ခင္ဗ်။ အဓိက တိုက္တြန္းခ်င္တာကေတာ့ နံပါတ္တစ္ အေရးႀကီးဆုံး တိုက္ပြဲကိစၥပဲ။ တိုက္ပြဲေတြက ျဖစ္ၿပီဆိုရင္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အက်နာတယ္။ ေသတယ္ဆိုရင္လည္း ဒီႏိုင္ငံသား ေသတာပဲ။ တပ္မေတာ္ဘက္ကပဲ ေသေသ၊ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ဘက္ကပဲ ေသေသေပါ့။ အဲဒီအျပင္ တိုက္ပြဲျဖစ္ရင္ ဒုကၡအေရာက္ဆုံးက ျပည္သူေတြပဲ။ ျပည္သူေတြပဲ အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ ေျပးျပန္ၿပီ။ စစ္ေဘးေရွာင္တို႔ ဘာတို႔အမ်ားႀကီး ရွိတယ္။ စစ္ေဘးေရွာင္ရၿပီ ဆိုတာနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ ေန႔စဥ္ လူမႈဘဝေတြ စီးပြားေရး၊ စိုက္ေနပ်ဳိးေနရတဲ့ ကိစၥေတြ၊ အကုန္လုံး လူမႈဘဝေတြ ပ်က္စီးတယ္။ ေျပာခ်င္တာက စစ္ပြဲ၊ တိုက္ပြဲနည္းလမ္းနဲ႔ မေျဖရွင္းၾကပါနဲ႔။ ႏိုင္ငံေရး နည္းလမ္းနဲ႔ပဲ ေျဖရွင္းၾကပါလို႔ အႀကံျပဳလိုပါတယ္။