နိုင္ငံတိုင္းတြင္ နိုင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရးအတြက္ တပ္မေတာ္ႏွင့္ ျပည္တြင္းတရားဥပေဒစိုးမိုးေရးအတြက္ ရဲတပ္ဖဲြ႕တို႔ ရိွၾကပါသည္။ အလြယ္ေျပာရလွ်င္ ႏိုင္ငံတိုင္းတြင္ စစ္တပ္ႏွင့္ ရဲတို႔ ရိွၾကပါသည္။ ထိုအဖဲြ႕ႏွစ္ဖဲြ႕သည္ လက္နက္ကိုင္အဖဲြ႕မ်ားျဖစ္၍ တူညီသေယာင္ ရိွေသာ္လည္း လုပ္ငန္းသဘာ၀ႏွင့္ အႏွစ္သာရမွာ မတူညီဘဲ ကဲြျပားပါသည္။ တပ္မေတာ္၏ သေဘာသဘာ၀မွာ ရန္သူကို အျမစ္ျပတ္ ေခ်မႈန္းတိုက္ခိုက္ရန္ ျဖစ္ၿပီး ရဲတပ္ဖဲြ႕၏ သေဘာသဘာ၀မွာ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားကို ကူညီရန္ ျဖစ္သည္။ ဥပေဒကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရန္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စစ္တပ္နွင့္ ရဲတပ္ဖဲြ႕၏ ရည္မွန္းခ်က္မွာ အေတာ္ကို ကဲြျပားျခားနားပါသည္။ ႏိုင္ငံတကာတြင္ေတာ့ ထိုမတူညီေသာ လုပ္ငန္းသဘာ၀ႏွစ္ခုကို ကဲြကဲြျပားျပားျဖစ္ေအာင္ ခဲြျခားထားၾကပါသည္။ တပ္မေတာ္ကို ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီး လက္ေအာက္တြင္ ထားၿပီး ရဲတပ္ဖဲြ႕ကို ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးလက္ေအာက္တြင္ ထားပါသည္။ ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီးေရာ၊ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးေရာ အမ်ားအားျဖင့္ အရပ္သား၀န္ႀကီးမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ရဲတပ္ဖဲြ႕သည္ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးလက္ေအာက္တြင္ ရိွေသာ္လည္း တကယ္တမ္းတြင္ ကိုယ့္ၿမိဳ႕မွ ရဲတပ္ဖဲြ႕ကို ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္က အုပ္ခ်ဳပ္ပါသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ၿမိဳ႕တၿမိဳ႕၌ ရဲတပ္ဖဲြ႕၏ အႀကီးအကဲသည္ ေရြးေကာက္ပဲြျဖင့္ တက္လာေသာ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ ျဖစ္ၿပီး ထိုၿမိဳ႕ေတာ္၀န္၏ အႀကီးအကဲသည္ ျပည္နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး (ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ တိုင္းႏွင့္ ျပည္နယ္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္မ်ား) ျဖစ္ပါသည္။ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္မ်ားသည္ ရဲတပ္ဖဲြ႕ကို အမိန္႔ေပးအုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္ေသာ ပါ၀ါ ရိွပါသည္။ တႏိုင္ငံလံုးႏွင့္ဆိုင္ေသာ ရဲလုပ္ငန္းမ်ားကိုေတာ့ FBI ေခၚ ျပည္ေထာင္စုရဲတပ္ဖဲြ႕က ကိုင္တြယ္ပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္မ်ားမွာ စည္ပင္သာယာ အမိႈက္က်ဳံးေသာ အလုပ္ေလာက္သာ တာ၀န္ရိွသလို ျဖစ္ေနပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ေတာ့ ရဲတပ္ဖဲြ႕သည္ တပ္မေတာ္လက္ေအာက္သို႔ ေရာက္ေနသျဖင့္ ရဲလုပ္ငန္းမ်ားအားလံုးသည္ ရဲအခ်င္းခ်င္းသာ အထက္မွ ေအာက္သို႔ အမိန္႔ေပး ခိုင္းေစၾကပါသည္။ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္မွ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီး၊ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးမွ ရဲခ်ဳပ္၊ ရဲခ်ဳပ္မွ တိုင္းနွင့္ျပည္နယ္ ၁၄ ခုရိွ တိုင္းရဲမွဴးႀကီးမ်ား၊ ျပည္နယ္ရဲမွဴးႀကီးမ်ား၊ ထိုမွတဖန္ ခ႐ိုင္ရဲမွဴးမ်ား၊ ၿမိဳ႕နယ္ရဲမွဴးမ်ား၊ ထိုမွစခန္းမွဴး၊ နယ္ထိန္း စသည္ျဖင့္ အဆင့္ဆင့္ အမိန္႔ေပးတာကိုပဲ နာခံလုပ္ကိုင္ၾကပါသည္။ အရပ္သား၏ ထိန္းခ်ဳပ္မႈ အင္မတန္နည္းပါသည္။ သမၼတ၊ ျပည္နယ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္၊ တိုင္းေဒသႀကီး၀န္ႀကီးခ်ဳပ္၊ ခ႐ိုင္အေထြေထြအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး စသူတို႔သည္ ရဲတပ္ဖဲြ႕ကို တိုက္႐ိုက္အမိန္႔ေပး ထိန္းခ်ဳပ္ရသည္ထက္ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီး၊ နယ္စပ္ေရးရာႏွင့္ လံုၿခံဳေရး၀န္ႀကီးမွတဆင့္သာ ရဲတပ္ဖဲြ႕ကို ဆက္သြယ္ရသည္ ျဖစ္သည္။ ေျပာရလွ်င္ ေရြးေကာက္ခံ အရပ္သားအစိုးရသည္ တပ္မေတာ္အေပၚ ၾသဇာမရိွသလို၊ ရဲတပ္ဖဲြ႕အေပၚ၌ပင္ အာဏာအျပည့္မရိွပါ။
ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးကို ေျပာၾကစတမ္းဆိုလွ်င္ အဖဲြ႕ေလးဖဲြ႕ကို အဓိကထားေျပာရမည္ ျဖစ္သည္။ ထိုအဖဲြ႕မ်ားမွာ -
(၁) အေထြေထြအုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊
(၂) ရဲတပ္ဖဲြ႕၊
(၃) တရားစီရင္ေရးအဖဲြ႕၊
(၄) အက်ဥ္းေထာင္စနစ္ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။
ဤေလးဖဲြ႕တြင္ ၁၊ ၂၊ ၄ ဟူေသာ အဖဲြ႕ သံုးဖဲြ႕မွာ တပ္မေတာ္မွ ခန္႔ထားေသာ ျပည္ထဲေရး ၀န္ႀကီးလက္ေအာက္ခံအဖဲြ႕မ်ား ျဖစ္သည္။ နံပါတ္(၃) တရားစီရင္ေရးတြင္ တရားသူႀကီးခ်ဳပ္ လက္ေအာက္ခံ ျဖစ္သည္။ တရားသူႀကီးခ်ဳပ္မွာလည္း ယခင္အစိုးရ သမၼတဦးသိန္းစိန္ လက္ထက္က ခန္႔ထားခဲ့ေသာ တရားသူႀကီးခ်ဳပ္သာ အေျခခံဥပေဒအရ ဆက္လက္အာဏာ ရိွေနပါသည္။ ထိုအခါ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္လွ်င္ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးနွင့္ ပတ္သက္၍ ေရြးေကာက္ခံ အစိုးရလက္ေအာက္တြင္ တိုက္႐ိုက္အာဏာအျပည့္ရိွေသာ အဖဲြ႕အစည္း လံုး၀မရိွေၾကာင္း သိလာရေပလိမ့္မည္။ ဟိုတေလာက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ဗဟန္းၿမိဳ႕နယ္ ဗိုလ္စိန္မွန္ကြင္းတြင္ အမ်ဳိးသားေရး၀ါဒီ ဆိုသူမ်ားမွ ဆႏၵျပၾကရာ သူတို႔ဆႏၵျပရေသာ အေၾကာင္းမ်ားထဲတြင္ ဥပေဒစိုးမိုးမႈ မရိွေသာ ျပႆနာမ်ားကို ဆႏၵျပၾကျခင္းလည္း ပါ၀င္သည္ဟု သိရပါသည္။ ဥပေဒစိုးမိုးမႈမရိွျခင္း၊ ရာဇ၀တ္မႈမ်ား ထူေျပာလာျခင္းအတြက္ ဆႏၵျပတာ ေကာင္းပါသည္။ ေထာက္ခံပါသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုကိစၥမ်ားကို ဘယ္သူက တာ၀န္ယူကိုင္တြယ္ထားသည္ ဆိုျခင္းကိုေတာ့ ဆႏၵျပသူတို႔ သိသင့္ေပသည္။ အစိုးရသစ္လက္ထက္တြင္ ရာဇ၀တ္မႈမ်ား ျဖစ္ေပၚလာသည္ဟု ဗလံုးဗေထြးႏွင့္ ၀ါးခ်၍ေတာ့ မရေပ။ ဥပေဒစိုးမိုးေရးသည္ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးဌာနနွင့္ တရားသူႀကီးခ်ဳပ္က တာ၀န္ယူထားေသာ ကိစၥျဖစ္ရာ ထိုဌာနမ်ားကို တာ၀န္ယူကိုင္တြယ္ရသူမ်ားမွာသာ တိုက္႐ိုက္ တာ၀န္ရိွေပသည္။ ဆႏၵျပလိုလွ်င္ ထိုသူမ်ားကိုသာ တိုက္႐ိုက္ဆႏၵျပရမည္ ျဖစ္သည္။ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးအတြက္ တပ္မေတာ္ကို အမ်ဳိးသားေရးအဖဲြ႕ဆိုသူမ်ား ဆႏၵျပရဲပါက ခီ်းမြမ္းဖြယ္ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ အရပ္သားသမၼတ၊ ႏိုင္ငံေတာ္၏ အတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္၊ အရပ္သား၀န္ႀကီးမ်ား၊ ေရြးေကာက္ခံ လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားသည္ တပ္မေတာ္ႏွင့္ ရဲတပ္ဖဲြ႕ကို တိုက္႐ိုက္အမိန္႔ေပး ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္သူမ်ားမဟုတ္ေၾကာင္း သိေစအပ္ပါသည္။
ျမန္မာ့တပ္မေတာ္သည္ ႏိုင္ငံ၏လြတ္လပ္ေရးနွင့္အတူ ေပါက္ဖြားလာခဲ့ေသာ တပ္မေတာ္ဟု ေျပာေလ့ရိွပါသည္။ ဒါဆိုလွ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲတပ္ဖဲြ႕သည္ မည္သို႔ ေပၚေပါက္လာသနည္း။ ကိုလိုနီစနစ္ႏွင့္အတူ ေပၚေပါက္လာျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆိုေသာ္ ရႏိုင္ပါ၏။ ျမန္မာဘုရင္မ်ားလက္ထက္က ရဲတပ္ဖဲြ႕ဟူ၍ သီးသန္႔ မရိွေပ။ ဘုရင့္ရဲမက္မ်ားဟူ၍သာ ရိွ၏။ ကိုလိုနီေခတ္က်မွသာ ေပၚေပါက္လာျခင္း ျဖစ္သည္။ ၿဗိတိသွ်တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံကို စတင္အုပ္ခ်ဳပ္စဥ္ အိႏိၵယႏိုင္ငံမွ ပုလိပ္အဖဲြ႕ (India Imperial Police) ကို ေခၚယူအသံုးျပဳခဲ့သည္မွာ အိႏၵိယႏွင့္ ျမန္မာနိုင္ငံကို သီးျခားစီခဲြေရး ျဖစ္သြားေသာ ၁၉၃၇ ခုနွစ္အထိ ျဖစ္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ သီးျခားရဲအဖဲြ႕ ျဖစ္ေပၚလာသည္။ စတင္ေပၚေပါက္လာရာတြင္ ပုလိပ္အဖဲြ႕ဆိုေသာ အမည္ျဖင့္ ေပၚေပါက္လာျခင္း ျဖစ္သည္။ အဂၤလိပ္ဘာသာ POLICE ကို ပုလိပ္ဟု တိုက္႐ိုက္အသံဖလွယ္လိုက္ျခင္းျဖစ္ရာ ပုလိပ္ေရာဂါ PLAGUE ဟူေသာစကားႏွင့္ အသံထြက္ တူေနသျဖင့္ မေကာင္းေသာအနက္အဓိပၸာယ္ကိုလည္း ေဆာင္ေနပါသည္။ ထိုေခတ္က ပုလိပ္အဖဲြ႕မွာလည္း ျပည္သူလူထုကို ကူညီေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ထက္ နယ္ခဲ်႕အဂၤလိပ္မ်ား၏ အက်ဳိးစီးပြားကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေသာ အလုပ္မ်ားႏွင့္ တိုင္းရင္းသားေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားကို ရက္စက္စြာ ဖမ္းဆီးႏိွမ္နင္းေသာ အလုပ္ကို အဓိကထား လုပ္ေဆာင္ခဲ့ေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျပည္သူေမတၱာရိွေသာအဖဲြ႕ ျဖစ္မလာဘဲ အိမ္ၾကက္ခ်င္း အိုးမည္းသုတ္ ခြပ္ခိုင္းေသာ ျပည္သူ႔ခ်ဥ္ဖတ္အဖဲြ႕ႀကီး ျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။ ေနာက္မွသာ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေသာအခါ ပုလိပ္ဆိုေသာအမည္မွာ ဆိုးရြားသျဖင့္ ျပည္သူ႔ရဲတပ္ဖဲြ႕ဟု အမည္ေျပာင္းခဲ့ေလသည္။ ယခင္ ကိုလိုနီေခတ္က ပုလိပ္ယူနီေဖာင္းကိုလည္း ယခုေခတ္ ရဲယူနီေဖာင္းျဖင့္ အစားထိုးခဲ့သည္။ ယခင္ ပုလိပ္ယူနီေဖာင္းမွာ ျမန္မာမက် အဂၤလိပ္မက်ျဖင့္ အၾကည့္ရ ဆိုးလွသည္။ ေဖာ့ဦးထုပ္ေဆာင္းကာ ကာကီေရာင္ေဘာင္းဘီတိုႏွင့္ နံပါတ္တုတ္ကိုင္ထားေသာလူကို ျမင္သည္ႏွင့္ လူဆိုးမ်ားဟု ေျပာမျပလည္း လူေတြက သေဘာေပါက္ၾကသည္။ ျမန္မာျပည္အႏံွ႔မွ ဘုရားမ်ားတြင္ ေကာသလအိပ္မက္ ၁၆ ခ်က္ကို ပန္းခီ်သ႐ုပ္ေဖာ္ပံုမ်ားျဖင့္ ေရးဆဲြထားျခင္းအား ကြၽန္ေတာ္ၾကည့္ဖူးရာ လူဆိုးေနရာတြင္ သ႐ုပ္ေဖာ္ရမည့္ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ပန္းခီ်ဆရာက ကိုလိုနီေခတ္ ပုလိပ္ယူနီေဖာင္းပံုျဖင့္ ေရးဆဲြထားတာ သတိျပဳမိေလသည္။ ၁၉၆၄ တြင္ ျပည္သူ႔ရဲတပ္ဖဲြ႕အမည္ျဖင့္ သီးသန္႔ဌာနတခု ျပည္ထဲေရးဌာနလက္ေအာက္တြင္ ထားရိွခဲ့သည္။ ၁၉၉၅ ေအာက္တိုဘာလ ၁ ရက္ေန႔တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲတပ္ဖဲြ႕ကို တပ္မေတာ္လက္ေအာက္ခံ အဖဲြ႕အစည္းအျဖစ္ သြတ္သြင္းလိုက္သည္။
ယခုအခါ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ရာဇ၀တ္မႈမ်ား မႀကံဳစဖူးေအာင္ ေၾကာက္ခမန္းလိလိ တိုးပြားလာေနပါသည္။ တရားဥပေဒအေပၚ ျပည္သူလူထု၏ ယံုၾကည္ကိုးစားမႈလည္း က်ဆင္းေနပါသည္။ အထူးသျဖင့္ ရဲတပ္ဖဲြ႕ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ႀကီးမားစြာ လုပ္ေဆာင္ေစလိုပါသည္။ နံပါတ္တစ္ အေနႏွင့္ တပ္မေတာ္ႏွင့္ ရဲတပ္ဖဲြ႕ ေရာေနွာေနျခင္းကို သီးျခားစီ ခဲြထုတ္သင့္ပါသည္။ တပ္မေတာ္၏ လုပ္ငန္းသဘာ၀နွင့္ ရဲတပ္ဖဲြ႕၏ လုပ္ငန္းသဘာ၀ မတူညီသျဖင့္ ရဲတပ္ဖဲြ႕က တပ္မေတာ္၏ လက္ေအာက္ခံလိုလို ျဖစ္ေနျခင္းမွ သီးသန္႔စီ ျဖစ္ေစလိုပါသည္။ တပ္မေတာ္အရာရိွမ်ားကို ရာထူးတဆင့္ျမႇင့္ၿပီး ရဲတပ္ဖဲြ႕သို႔ ပို႔ေဆာင္ျခင္းကိုလည္း ရပ္တန္႔ေစလိုပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ တပ္မေတာ္သားမ်ားသည္ ရဲတပ္ဖဲြ႕၀င္မ်ားထက္ အရာရာတြင္ သာလြန္သည္ဟူေသာ သေဘာကို တရား၀င္ ဖြင့္မေျပာေသာ္လည္း ထိုသေဘာမ်ဳိး၊ ခံယူခ်က္မ်ဳိးကသာ လႊမ္းမိုးေနရာ ထိုအယူအဆကို ေျပာင္းလဲေစလိုပါသည္။ တပ္မေတာ္သည္လည္းေကာင္း၊ ရဲတပ္ဖဲြ႕သည္လည္းေကာင္း နိုင္ငံအတြက္ အလုပ္လုပ္ေနေသာ ျပည္သူ႔၀န္ထမ္းမ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။ မည္သည့္အဖဲြ႕က မည္သည့္အဖဲြ႕ထက္ သာလြန္သည္၊ ျမင့္ျမတ္သည္ဟူ၍ မရိွေစခ်င္ပါ။ ရဲကို တပ္မေတာ္က အုပ္ခ်ဳပ္ျခင္းမွာလည္း မမွန္ကန္ႏိုင္ပါ။ ထိုသို႔လုပ္ျခင္းျဖင့္ ျပည္သူလူထု၏ ယံုၾကည္ကိုးစားမႈ မရႏိုင္သလို ရဲတပ္ဖဲြ႕၀င္မ်ား၏ လြတ္လပ္စြာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္လိုစိတ္ကိုလည္း ေလ်ာ့ပါးေစပါသည္။ မိမိအထက္တြင္ တပ္မေတာ္ရိွေနသည္ ဟူေသာ အယူအဆေၾကာင့္ ရဲတပ္ဖဲြ႕၀င္မ်ားသည္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ယံုၾကည္မႈကို ေပ်ာက္ဆံုးေစပါသည္။ ထိုအခါ အလြယ္တကူ လက္လွမ္းမီႏိုင္ေသာ အခြင့္အေရးရွာမႈ၊ လာဘ္ေငြလက္ခံမႈစေသာ ကိုယ္က်ဳိးရွာသည့္ အလုပ္မ်ားကိုသာ အာ႐ံုစိုက္လာပါေတာ့မည္။ ပင္စင္မယူခင္ ရသမွ်ယူ၊ စုႏိုင္သမွ်စုဟူေသာ သေဘာကိုသာ ခံယူခ်က္အျဖစ္ လုပ္ေဆာင္ၾကေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။ ယခုအခါ ရဲတပ္ဖဲြ႕၏ လာဘ္စားမႈမ်ားမွာ ထူးဆန္းသည္ဟုပင္ လူေတြက မထင္ၾကေတာ့သည္အထိ လုပ္႐ိုးလုပ္စဥ္သေဘာပင္ျဖစ္ လာေနေပၿပီ။ ဥပေဒစိုးမိုးေရးတြင္ တာ၀န္ရိွသူတို႔က ဥပေဒကိုခ်ဳိးေဖာက္မႈမ်ား ေတြ႕ျမင္ေနရပါသည္။
အလြန္ဆံုးေျပာရလွ်င္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ ဆိုင္ကယ္မစီးရဟု သတ္မွတ္ထားေသာ္လည္း ရဲမ်ားမွာ ဆိုင္ကယ္စီးေနတာ ေနရာအႏံွ႔ ျဖစ္ပါသည္။ ရဲက ႏွစ္လံုးထီ ထိုးသည္၊ ရဲမိန္းမက ႏွစ္လံုးထီ ေရာင္းေသာ အျဖစ္မ်ားမွာလည္း မထူးဆန္းေတာ့ပါ။ ကြၽန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကို မူးယစ္ေဆး၀ါးအမႈျဖင့္ ဖမ္းဆီးရာတြင္ လက္ထဲမွ ေငြ ၃ သိန္းက်ပ္ သိမ္းဆည္းရမိခဲ့ေသာ္လည္း ရွာေဖြပံုစံတြင္ ထိုေငြ ၃ သိန္းအေၾကာင္း တစြန္းတစမွ မပါလာေတာ့ပါ။ အာမခံေပးရာတြင္လည္းေကာင္း၊ မူးယစ္ေဆး၀ါးမႈမ်ားတြင္ မူးယစ္ေဆးသံုးထား၊ မထား ဆီးစစ္ရာတြင္ လည္းေကာင္း ဥပေဒဘက္ေတာ္သားမ်ား နက္႐ိႈင္းစြာပါ၀င္၍ လာဘ္ေငြယူၿပီး မမွန္မကန္လုပ္ေနမႈမ်ား ရိွပါသည္။ ထိုအျဖစ္ေၾကာင့္ မူးယစ္ေဆး၀ါး သံုးစဲြေသာ္လည္း ဆီးအေျဖေအာင္၍ ေထာင္မွလြတ္ျခင္း၊ မူးယစ္ေဆး မသံုးေသာ္လည္း ဆီးအေျဖက်႐ံႈး၍ ေထာင္က်ရျခင္းမ်ား ရိွေနပါသည္။ ဟိုတေလာက ျပည္သူ႔ရဲတပ္ဖဲြ႕၀င္ တေယာက္က ဖြင့္ခ်ေသာေၾကာင့္ ဖားကန္႔ေဒသတြင္ ျပည္သူ႔ရဲမ်ား မည္သို႔လာဘ္စားကာ ယႏၲရားႀကီးတခုလံုး ျခစားေနသည္ဆိုတာ ေပၚေပါက္လာသည္ (ေစာင့္ၾကည့္ဂ်ာနယ္ FB စာမ်က္နွာ၊ ကိုကိုနိုင္(ပဲခူး)ေရးသားေသာ ဖားကန္႔စခန္းမွာ တာ၀န္က်လွ်င္ အခိ်န္တိုအတြင္း သိန္းေသာင္းခီ် ခ်မ္းသာမည္…သို႔ေသာ္)။ ထိုအခ်က္မ်ားမွာ အံ့ၾသတုန္လႈပ္စရာ ျဖစ္သည္။
အျခားတဖက္တြင္မူ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ရဲတပ္ဖဲြ႕၀င္မ်ားမွာ မႏိုင္၀န္ကို ထမ္းေနရပါသည္။ လူဆိုးသြားဖမ္းေသာ ရဲတပ္ဖဲြ႕၀င္မ်ားကို ဓားျဖင့္ ျပန္လည္တိုက္ခိုက္ျခင္း၊ အသက္ေသသည္အထိ ျပန္လည္ခုခံျခင္းမ်ား ျဖစ္ပြားျခင္းမွာ ဤအခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ကာကြယ္ေရးအတြက္ ဘတ္ဂ်က္ေကာင္းေကာင္း ေပးသလို ရဲတပ္ဖဲြ႕အတြက္လည္း လံုေလာက္ေသာဘတ္ဂ်က္မ်ား ခ်ထားေပးသင့္သည္။ နည္းပါးေသာလူအင္အားျဖင့္ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနရပါသည္။ ေခတ္မီ ကင္းလွည့္ယာဥ္မ်ားလည္း မရိွပါ။ လက္ထိပ္၊ ေခတ္မီေသနတ္၊ ေ၀ၚကီေတာ္ကီ စသည့္ ေခတ္မီကိရိယာမ်ားလည္း ဘာမွမရိွပါ။ အမ်ားအားျဖင့္ ကိုယ့္စရိတ္ ကိုယ္စိုက္၍ သံုးေနရသည္ဟု သိရပါသည္။ ေနထိုင္ရေသာ လိုင္းခန္းမ်ားမွာလည္း အခ်ဳိ႕ေနအိမ္မ်ားမွာ က်ဴးေက်ာ္တဲအိမ္ေလးမ်ားသဖြယ္ အလြန္စိတ္ဓာတ္က်ဆင္းဖြယ္ လူေနမႈဘ၀မ်ားျဖစ္ပါသည္။ ထိုအေျခအေန ေၾကာင့္ စီးပြားေရးသမားမ်ားေအာက္တြင္ ဒူးေထာက္သြားရေသာ ရဲတပ္ဖဲြ႕၀င္မ်ားရိွလာျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျပည္ၿမိဳ႕ရိွ ၿမိဳ႕မဂါတ္ေခၚ အမွတ္(၁)ရဲစခန္းတြင္ လိုင္းခန္းမ်ားမွာ အဂၤလိပ္ေခတ္ကတည္းက ေဆာက္ထားခဲ့ေသာ အေဆာက္အအံုအေဟာင္းမ်ားျဖစ္ၿပီး ေရပတ္လည္၀ိုင္းရံေနပါသည္။ မိုးရြာလွ်င္ ေရနစ္ျမဳပ္ေနပါသည္။ အမိုးအုတ္ႂကြပ္မ်ားမွာ နွစ္ပရိေစၧဒၾကာေညာင္းမႈေၾကာင့္ ေပါက္ၿပဲကာ ပလတ္စတစ္စမ်ားႏွင့္ ကာထားရပါသည္။ မည္သို႔မွ် ၾကည့္၍မတင့္တယ္ေသာ အေျခအေနတြင္ ရဲတပ္ဖဲြ႕၀င္မ်ား ေနထိုင္ေနရပါသည္။ ႏိုင္ငံျခားမွ ရဲစခန္းမ်ားတြင္ စခန္းတြင္ ေရခ်ဳိးခ်င္က ခ်ဳိးႏိုင္ရန္ ေရပန္းႏွင့္ ေရခ်ဳိးခန္း၊ အဆာေျပေသာက္ရန္ ေကာ္ဖီအိုးႀကီး၊ စားပဲြတိုင္းေပၚတြင္ ကြန္ပ်ဴတာ ကိုယ္စီ၊ စမတ္က်ေသာ ယူနီေဖာင္း၊ ေခတ္မီလက္နက္ စသည္ျဖင့္ အဆင့္ျမင့္စြာ ထားေပးၾကပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ထိုသို႔ေထာက္ပံ့မႈမရိွသျဖင့္ ရဲမ်ားမွာ ၾကည့္လိုက္လွ်င္ လူေရာစိတ္ေရာ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါး ခ်ဳန္းခ်ဳန္းက် ေနၾကပါသည္။ အားကိုးခ်င္စရာ မရိွပါ။
ထိုအခါ စြမ္းေဆာင္ရည္ က်လာပါသည္။ နာမည္ႀကီး အင္း၀အပ္ခ်ဳပ္ဆိုင္အမႈႏွင့္ အျခားအမႈ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ ရဲစခန္းသို႔ အားကိုးတႀကီး သြားေရာက္တိုင္ၾကားေသာ္လည္း ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း အေရးယူေဆာင္ရြက္မႈမရိွဘဲ စိတ္မပါသလိုလို၊ အေရးမႀကီးသလိုလို၊ ၀တ္ေက်၀တ္ကုန္လိုလို စိတ္ဓာတ္မ်ားျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ေနတာ ေတြ႕ရပါလိမ့္မည္။ ေဖ့စ္ဘြတ္တြင္ သတင္းမ်ား ပြလာ၍ ေနျပည္ေတာ္မွ အေရးယူရန္ အခ်က္ျပလိုက္ကာမွ ျဗဳန္းခနဲ အိပ္ရာမွ မ်က္နွာကို ေရခဲေရျဖင့္ပက္ခံရ၍ လန္႔ႏိုးသလိုျဖစ္ကာ ပ်ာပ်ာသလဲ ေဆာင္ရြက္ၾကပါလိမ့္မည္။ အထက္မွ မခိုင္းလွ်င္ မလုပ္တတ္ေတာ့ပါ။ မိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈ၊ တာ၀န္ယူမႈ၊ တာ၀န္ခံမႈ ေပ်ာက္ဆံုးေနၾကပါၿပီ။ ထိုသို႔ျဖစ္ရျခင္းမွာ ကြၽန္ေတာ့္အျမင္အရ ေျပာရလွ်င္ ရဲတပ္ဖဲြ႕ကို တပ္မေတာ္လက္ေအာက္ခံအျဖစ္ ထားလိုက္ေသာေၾကာင့္ ရဲမ်ားသည္ ကိုယ့္သေဘာႏွင့္ကိုယ္ ဘာမွမလုပ္တတ္ေတာ့ဘဲ အၫြန္႔တံုးသြားျခင္း ျဖစ္ဟန္တူပါသည္။ အရာရာကို အထက္မွ ႏႈတ္မိန္႔မ်ားျဖင့္ ေတာက္ေလွ်ာက္ တသက္လံုးၫႊန္ၾကားခံေနရရာ ဖမ္းဆိုလွ်င္ ဖမ္း၊ လႊတ္ဆိုလွ်င္ လႊတ္၊ သြားဆိုလွ်င္ သြား၊ ေနဆိုလွ်င္ ေန စနစ္ျဖင့္သာ အသားက်ေနၾကၿပီး ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္ျဖင့္ ရဲ၀တၱရား ေဆာင္ရြက္မႈတို႔၊ တီထြင္ႀကံဆမႈတို႔၊ ဥပေဒကိုကာကြယ္ဖို႔တို႔ ဆိုသည္မွာ ရဲသင္တန္းဆင္းကတည္းက ေပ်ာက္ဆံုးသြားၾကဟန္ ရိွသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ မိမိအထက္တြင္ ေၾကာက္ရ ရံြ႕ရမည့္လူ တေယာက္ ပါေနေသာအခါ အသင္းသားမ်ားသည္ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ မကစားရဲသျဖင့္ ႐ံႈးပဲြဆက္ေနေသာ မန္ခ်က္စတာယူႏိုက္တက္ ေဘာလံုးအသင္းနွင့္ တူေပသည္။ အသင္းေခါင္းေဆာင္ ၀ိန္း႐ူနီကို ပဲြထြက္လူစာရင္းမွ ခ်န္လွပ္ထားလိုက္ေသာအခါ အသင္းသားမ်ား အားတက္ကာ လက္စတာစီးတီးအသင္းအား ၄ ဂိုးျပတ္ျဖင့္ အႏိုင္ယူျပလိုက္ေပ၏။
ယခုအခါ ၅ ေလာင္းၿပိဳင္ လူသတ္မႈလည္း မေပၚေသး၊ ၄ ေလာင္းၿပိဳင္ လူသတ္မႈလည္း မေပၚေသး၊ ကခ်င္ျပည္နယ္မွ ဆရာမေလး ၂ ေယာက္ အသတ္ခံရေသာ ၂ ေလာင္းၿပိဳင္ လူသတ္မႈလည္း မေပၚေသး၊ ျပည္ၿမိဳ႕ န၀ေဒးတံတားေအာက္မွ ေကာင္ေလးတေယာက္ အသတ္ခံရေသာ အမႈလည္း မေပၚေသး၊ အျခားေသာ မႈခင္းမ်ားစြာလည္း မေဖာ္ႏိုင္ေသာ အမႈမ်ား မ်ားေနၾကပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးသည္ ေမးခြန္းထုတ္စရာ ျဖစ္လာပါ၏။ တပ္မေတာ္လက္ေအာက္တြင္ ေရာက္ေနေသာေၾကာင့္ ရဲတပ္ဖဲြ႕၏ အရည္အခ်င္းအမွန္မွာလည္း ငုပ္သလို ျဖစ္ေနပါ၏။ အရည္အခ်င္းမွန္ကို မသိရ။ ထိုအခါ ရာဇ၀တ္မႈမ်ားအတြက္ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးဌာနနွင့္ တပ္မေတာ္ပင္ နာမည္ပ်က္မည္ ျဖစ္သည္။ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီးသည္ အရပ္သားျဖစ္ၿပီး တပ္မေတာ္သည္ အရပ္သားအစိုးရ၏ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္ ရိွၾကစၿမဲသာ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္လည္း တေန႔တြင္ ထိုစနစ္အတိုင္း ျဖစ္လာမည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ရေပသည္။ ထိုသို႔ ျဖစ္မလာေသးဘူးထား၊ တပ္မေတာ္ကို အရပ္သားအစိုးရထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္သို႔ မပို႔ႏိုင္ေသးသည့္တိုင္ ရဲတပ္ဖဲြ႕ကိုေတာ့ အရပ္သားအစိုးရ၏ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္သို႔ ျပန္ပို႔ဖို႔ အေလးအနက္ ေတာင္းဆိုလိုပါ၏။ အေထြေထြအုပ္ခ်ဳပ္ေရးဦးစီးဌာနကို အရပ္သားအစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္မႈလက္ေအာက္သို႔ ပို႔ေဆာင္ေစလိုပါ၏။ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးဌာနကို ေရြးေကာက္ခံ အရပ္သားအစိုးရလက္ေအာက္သို႔ ျပန္ပို႔ေစလိုပါ၏။ ထိုအခါ ရာဇ၀တ္မႈမ်ား၊ မႈခင္းမ်ား၊ ဥပေဒစိုးမိုးမႈမ်ားအတြက္ တပ္မေတာ္တြင္လည္း တာ၀န္ကင္းသြားမည္ျဖစ္သလို အရပ္သားအစိုးရ၏ တာ၀န္ယူ ကိုင္တြယ္မႈမွာလည္း ပို၍ ဒီမိုကေရစီဆန္လာမည္။ ရဲတပ္ဖဲြ႕၏ စြမ္းေဆာင္ရည္လည္း ပိုမိုျမင့္မားလာေပမည္။ တပ္မေတာ္အေနႏွင့္လည္း မူလတာ၀န္ျဖစ္ေသာ ႏိုင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရးကို ပိုမိုဦးစားေပး လုပ္ေဆာင္သြားႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ရဲတပ္ဖဲြ႕ကို အရပ္သားအစိုးရထိန္းခ်ဳပ္မႈ ေအာက္သို႔ ျပန္လည္ပို႔ေဆာင္မည္ဆိုလွ်င္ ဖဲြ ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒပုဒ္မ ၂၃၂(ခ) အပိုဒ္ခဲြ (၂)ပါ ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီးဌာန၊ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးဌာနႏွင့္ နယ္စပ္ေရးရာ၀န္ႀကီးဌာနမ်ားအတြက္ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ထံမွ သင့္ေလ်ာ္သည့္ တပ္မေတာ္သားမ်ား၏ အမည္စာရင္းကို ရယူရမည္ ဆိုသည့္ ျပ႒ာန္းခ်က္ကိုေတာ့ ျပင္ဆင္ရေပလိမ့္မည္။ ထိုသို႔ ျပင္ဆင္ႏိုင္ရန္ ေရြးေကာက္ခံလႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားခ်ည္း ေဆာင္ရြက္၍ မရေခ်။ တပ္မေတာ္သား လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၏ အေခါင္အခ်ဳပ္ျဖစ္ေသာ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္၏ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈရိွမွ ျဖစ္ႏိုင္ေပလိမ့္မည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ေဆာင္းပါးအစတြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည့္အတိုင္း ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဒီမိုကေရစီရွင္သန္ေစရန္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး မင္းေအာင္လိႈင္ခင္ဗ်ား၊ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲတပ္ဖဲြ႕အား ျပည္သူလူထုသို႔ ျပန္လည္ေပးအပ္ပါရန္ ေလးစားစြာေမတၱာ ရပ္ခံအပ္ပါသည္ ခင္ဗ်ား။
သရ၀ဏ္(ျပည္)
News Watch
Comments
Post a Comment