ကခ်င္စစ္ေဘးေရွာင္ဒုကၡသည္မ်ား NLD အစိုးရကို အားကိုးတႀကီးေမွ်ာ္လင့္

ကခ်င္ျပည္နယ္ ခ်ီေဖြျမဳိ႕နယ္ တရုုတ္ျမန္မာနယ္စပ္စည္းမ်ဥ္း မိုင္တုုိင္ ၆ က ဖရဲစစ္ေရွာင္စခန္းကုိ ဇန္နဝါရီ ၁၀ ရက္ေန႔ ကေတြ႔ရစဥ္ (ဓာတ္ပုံ – ေဂ်ပုိင္/ ဧရာဝတီ)

ရြယ္ဂ်ာဟာ ၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္က သူတို႔ရြာအနီးဝန္းက်င္မွာ အစုိးရတပ္နဲ႔ ကခ်င္လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ (KIA) တို႔ရဲ႕ တိုက္ပြဲေတြ ျပင္းထန္ေနတဲ့ၾကားက ထြက္မေျပးဘဲ  အိမ္မွာ ေျခာက္လေက်ာ္ တင္းခံၿပီး ေနခဲ့ပါတယ္။
  ဒီေနရာမွာပဲေမြး၊ ဒီေနရာမွာပဲႀကီးျပင္း၊ လယ္ယာလုပ္တဲ့ ခင္ပြန္းသည္၊ ကေလးငယ္တစ္ဦးတို႔နဲ႔အတူ ဘဝေလးတစ္ခုကို တည္ေဆာက္ခဲ့တာပါ။
“ဒါေပမဲ့ အာဏာပိုင္ေတြက ကခ်င္ေတြဆို KIA နဲ႔ ပတ္သက္မႈရွိေနတယ္လို႔ ျမင္လာတယ္။ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး ေၾကာင့္ KIA ဆိုၿပီး စြပ္စြဲရင္ ဘာမွ စုံစမ္းစစ္ေဆးျခင္းမရွိဘူး။ ဖမ္းတာပဲ” လို႔ ရြယ္ဂ်ာက ေျပာပါတယ္။
ခင္ပြန္းသည္ ဒီလိုလိမ္လည္တိုင္ၾကားခံမွာ စိုးတာရယ္၊ အဲဒီတုန္းက သူ႔မွာ ဒုတိယကေလးကို ကိုယ္ဝန္အရင့္အမာလြယ္ထားရတာတို႔ေၾကာင့္ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္ မတ္လမွာ တာေလာႀကီးရြာကေန ကားနဲ႔ ႏွစ္နာရီေလာက္ သြားရတဲ့ ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕ကို ထြက္ခြာခဲ့ရတယ္။
စိန႔္ေပါလ္ဂ်န္မိုင္ေကာင္း ဒုကၡသည္စခန္းကို ေရာက္ရွိၿပီး ႏွစ္ပတ္အၾကာမွာ သူတို႔ရဲ႕ ဒုတိယေျမာက္ကေလးကို ေမြးပါတယ္။
“ဒီေနရာမွာ ဒီေလာက္ၾကာၾကာေနရမယ္လို႔ မထင္ခဲ့ဘူး” လို႔ သက္ငယ္၊ ဓနိေတြနဲ႔ ကာရံထားၿပီး ဒုကၡသည္စခန္းရဲ႕ အစည္းအေဝးခန္းအျဖစ္  အသုံးျပဳတဲ့ ေနရာမွာ သူကေျပာျပပါတယ္။ ဒီဒုကၡသည္စခန္းေလးဟာ ကစ္သလစ္ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းက တည္ေထာက္ထားတဲ့ က႐ုဏာျမန္မာ လူမႈကူညီေရးအသင္းရဲ႕ အေထာက္အပံ့ေတြနဲ႔ အဓိကရပ္တည္ေနတာျဖစ္ၿပီး ဒီႏွစ္ဆိုရင္ ရြယ္ဂ်ာဟာ စခန္းတာဝန္ခံအျဖစ္  ထမ္းေဆာင္ေနတာပါ။
သူတို႔ရြာနား တိုက္ပြဲေတြ မျဖစ္ေတာ့ေပမယ့္ အစုိးရစစ္တပ္ရွိေနတာရယ္၊ အႏွံ႔အျပားေထာင္ထားတဲ့ မိုင္းေတြ ဆက္ရွိေနတာေတြရယ္ကို ေၾကာက္တာေၾကာင့္ သူတို႔ မိသားစု ရြာကို မျပန္ရဲၾကေသးပါဘူး။
ဒါေပမဲ့ ေနအိမ္ကေန႔ စြန႔္ခြာလာၿပီးကတည္းက ပထမဆုံးအႀကိမ္အျဖစ္ ရြယ္ဂ်ာ့မွာ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ေတြရွိလာပါၿပီ။
“က်မ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲတုန္းက မဲမထည့္ခဲ့ဘူး၊ ကိုယ္ထည့္လည္း မထူးျခားဘူးဆိုၿပီးေတာ့။ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ အေစာႀကီး အိပ္ရာကထၿပီး မဲသြားေပးတယ္။ ထင္ထားတဲ့အတိုင္းဘဲ NLD နိုင္လို႔ အရမ္းေပ်ာ္တယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ဦးစားေပးမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ အမ်ားႀကီးေျပာင္းလဲလိမ့္မယ္လို႔ထင္တယ္” လို႔ နိုဝင္ဘာ ၈ ရက္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အျပတ္အသတ္ အနိုင္ရခဲ့တဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို ရည္ညႊန္းေျပာပါတယ္။
က်မ ေတြ႔ဆုံေျပာဆိုခဲ့ရတဲ့ စစ္ေဘးေရွာင္ဒုကၡသည္ေတြအားလုံးမွာ ဒီလိုေမၽွာ္လင့္ခ်က္ေတြ ရွိေနပါတယ္။ အစိုးရတပ္ေတြနဲ႔ ကခ်င္လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔ေတြအၾကား တိုက္ပြဲျပန္စတာ ငါးႏွစ္နီးပါးရွိခဲ့ျဖစ္လို႔ NLD အစိုးရအေနနဲ႔  ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရရွိေအာင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္၊ စစ္တပ္ေတြကိုျပန္လည္႐ုပ္သိမ္းၿပီးရင္ သူတို႔အေနနဲ႔ အိမ္ျပန္နိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ေမၽွာ္လင့္ေနၾကပါတယ္။
တဖက္ႏွင့္တဖက္ ကာလရွည္ၾကာ မေက်နပ္မႈမ်ားေၾကာင့္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး သေဘာတူညီခ်က္ ၁၇ ႏွစ္အၾကာမွာ ပ်က္စီးသြားခဲ့ၿပီး ၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္၊ ဇြန္လမွာ ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္းေတြမွာ တိုက္ပြဲေတြ ျပန္လည္ျဖစ္ပြားခဲ့ရာကေန အရပ္သား တစ္သိန္းခန႔္ အိုးအိမ္စြန႔္ခြာ ထြက္ေျပးခဲ့ရတာပါ။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရဖို႔ၾကန္႔ၾကာလာတာနဲ႔အမၽွ အစိုးရနဲ႔ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ေတြရဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ့ ေနရာေတြမွာ ခိုလႈံၾကတဲ့ ဒီစစ္ေဘးေရွာင္ဒုကၡသည္ေတြဟာ ယုံၾကည္မႈက်ဆင္းလာၾကပါတယ္။
“ဒီစခန္းေတြမွာေနရတာ ၾကာလာတာနဲ႔အမၽွ ဒုကၡသည္ေတြဟာ ၿငီးေငြ႕လာတယ္၊ အလုပ္အကိုင္ဆိုလည္း အနီးအနားမွာမရွိဘူး။ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ဖို႔ဆိုေတာ့လည္း ေျမအခက္အခဲရွိေတာ့ အဆင္မေျပဘူး။ ျပည္ပကကူညီတာေတြလည္း ေလ်ာ့ၾကလာေတာ့  တကယ္လိုအပ္ခ်က္ေတြကို မျဖည့္ဆည္းေပးနိုင္တာေတြ ရွိလာတယ္။ အားလုံးက မေရမရာဆိုေတာ့ ကူညီသူေတြလည္း လက္ပန္းက်လာတယ္၊  ဒုကၡသည္ေတြလည္း စိတ္ဓာတ္က်လာတယ္” လို႔ ေမတၱာေဖာင္ေဒးရွင္းမွ ေဒၚအိျဖဴေအာင္က ေျပာပါတယ္။
ဒီေဖာင္ေဒးရွင္းဟာ ျမန္မာနိုင္ငံမွာ အင္အားအႀကီးမားဆုံးေသာ NGO အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုျဖစ္ၿပီး ကခ်င္ျပည္နယ္က ဒုကၡသည္ေတြအေပၚ အေရးေပၚအကူအညီေပးေရး လုပ္ငန္းေတြကို ၂ဝ၁၁ ကတည္းက စတင္လုပ္ေဆာင္ေနတာပါ။
ဒီစခန္းေတြမွာလည္း အမ်ိဳးသမီးေတြအေပၚ အၾကမ္းဖက္မႈေတြကလည္း ျဖစ္ေပၚေနပါေသးတယ္။ ခင္ပြန္းသည္ေတြက သူတို႔ရဲ႕စိတ္မေက်နပ္မႈကို ဇနီးသည္အေပၚမွာပုံခ်၊ အၾကမ္းဖက္တာေတြက အမ်ားဆုံးျဖစ္ပါတယ္လို႔  ေဒၚအိျဖဴေအာင္က ေျပာပါတယ္။
ေမတၱာေဖာင္ေဒးရွင္းက ဒုကၡသည္စခန္း ၄၁ မွာ ၂ဝ၁၄၊ ဧၿပီကေန ၂ဝ၁၅၊ မတ္လ အထိ ၁၅ လၾကာ ကာလအတြင္း အမ်ိဳးသမီးေတြ အၾကမ္းဖက္ႏွိပ္စက္ခံရမႈေပါင္း ၅၈၃ ခု စာရင္းရရွိထားပါတယ္။
အဲဒီေတာ့ ဒီစစ္ေရွာင္ဒုကၡသည္ေတြဟာ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္အေပၚ စိတ္ေတြလႈပ္ရွားေနတာဟာ အရမ္းအံ့ၾသစရာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ေလ့လာေစာင့္ၾကည့္သူေတြကေတာ့ တိုင္းရင္းသားျပည္နယ္ ေဒသေတြမွာ NLD ပါတီ အႀကီးအက်ယ္ အနိုင္ရသြားတာကို အံ့အားသင့္သြားၾကပါတယ္။
အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္နဲ႔ ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္အတြက္ ကခ်င္ျပည္နယ္ မဲဆႏၵနယ္ ၃ဝ မွာ ၂၂ ေနရာအတြက္ NLD အနိုင္ရခဲ့သလို ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္မွာလည္း ေနရာထက္ဝက္ေက်ာ္ နိုင္တာေၾကာင့္ ဗဟိုအဆင့္နဲ႔ ျပည္နယ္အဆင့္ေတြမွာ အခိုင္အမာ ေထာက္ခံမႈရရွိခဲ့တာပါ။
“ေမၽွာ္လင့္တာက အစိုးရအသစ္ကို ေမၽွာ္လင့္ေနတာေပါ့။ စစ္ေျပးေတြေရာ၊ အားလုံးေရာ၊ လူမ်ိဳးဘာသာမခြဲျခားဘဲ အကုန္လုံးကို ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ တည္ေထာင္ေပးမယ္ လို႔ေမၽွာ္လင့္တယ္” လို႔ ေဒၚရြယ္ဂ်ာရဲ႕  ဇာတိရြာမွ အသက္ ၄ဝ အရြယ္ ေဒၚဂါးခြန္ရာက ေျပာပါတယ္။
ထိခိုက္သြားတဲ့ ဘဝေတြ
တိုက္ပြဲေတြ ျပန္လည္စျဖစ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း ဒုကၡသည္စခန္းမ်ားဟာ ေနရာ အခက္အခဲျဖစ္လာသလို မိုးတြင္းမွာ ေရႀကီးမႈကိုလည္း ႀကံဳေတြ႕ရပါတယ္။ ေႏြရာသီမွာေတာ့ မခံမရပ္နိုင္ေလာက္ေအာင္ ပူပါတယ္။ သူတို႔အတြက္ အကူအညီအေထာက္အပံ့ေတြ ရရွိမႈနည္းလာသလို အနာဂတ္ဟာလည္း မေသခ်ာပါဘူး။ ဒီဒုကၡသည္ေတြကို ကူညီဖို႔ ေဒၚလာ သန္း ၄ဝ လိုအပ္ေနတဲ့ ကုလသမဂၢ ကမၻာ့စားနပ္ရိကၡာအစီအစဥ္ကလည္း အစားအစာ မေပးေတာ့ဘဲ ေငြစတင္ေပးေနပါၿပီ။ အစိုးရရဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္မႈအျပင္ဘက္မွာ ေရာက္ေနတဲ့ ဒုကၡသည္စခန္းေတြဟာ ေဝးလံေခါင္ဖ်ားတဲ့ အရပ္မွာရွိေနၿပီး အကူအညီရရွိမႈလည္း နည္းေနတာေၾကာင့္ အေျခအေနေတြက ပိုမိုဆိုရြားေနတာပါ။ အေျခအေနေတြ သည့္ထက္ပိုဆိုးလာမွာကိုလည္း စိုးရိမ္ေနၾကပါၿပီ။
“ဒီမွာကေတာ့ဝင္ေငြမရွိဘူး၊ ထြက္ေငြပဲရွိတယ္” လို႔ အသက္ ၄ဝ အရြယ္ လေတာင္ခြန္ရာက ေျပာပါတယ္။
“က်မမွာ ကေလး ၈ ေယာက္ရွိတယ္။ က်မ ေယာက္်ားက မႏွစ္က ဆီးခ်ိဳျဖစ္လို႔ … အလုပ္ၾကမ္းလည္း မလုပ္နိုင္ဘူး။ ဒီေန႔ေတာ့ ေန႔စားလုပ္ဖို႔ဆိုၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ထြက္သြားေလရဲ႕” လို႔ ဆိုပါတယ္။
အလုပ္လုပ္ဖို႔  သူတို႔ ဝန္မေလးေပမယ့္ အလုပ္အကိုင္ အလြန္ရွားပါးတယ္လို႔ စစ္ေဘးေရွာင္ဒုကၡသည္ေတြက ဆိုပါတယ္။ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းေတြမွာ အလုပ္သြားလုပ္မယ္ဆိုရင္ အမ်ားဆုံးအေနနဲ႔ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးကို တစ္ေန႔ က်ပ္သုံးေထာင္၊  အမ်ိဳးသားဆိုရင္ တစ္ဦးကို ေျခာက္ေထာင္ေလာက္ ရတတ္တယ္။ အဲဒီေလာက္ မရတာလည္းရွိၾကတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
“အလုပ္ရွင္ေတြကႏွိမ္ၾကတယ္။ ‘နင္တို႔ကအကူအညီရေနတာ။ ၂,ဝဝဝ ပဲ ေပးလည္းရတယ္’ လို႔ေျပာတယ္။ က်မတို႔က ေခ်းမ်ားလို႔မရဘူး” လို႔ ေဒၚဂါးခြန္ရာက ေျပာပါတယ္။
အနည္းငယ္ပိုႀကီးတဲ့ ဇီအြန္စခန္းမွာေတာ့ ဒုကၡသည္ ၇၁ဝ ေလာက္ကို ကခ်င္ႏွစ္ျခင္းအဖြဲ႔က အဓိက ကူညီေထာက္ပံ့ထားပါတယ္။  အမ်ိဳးသမီးေတြက ကခ်င္ရိုးရာေခါင္းေပါင္းေလးေတြကိုခ်ဳပ္ၿပီး ကေလးေတြကို ထိန္းရင္း ဝင္ေငြရွာပါတယ္။ ေခါင္းေပါင္းတစ္ခု က်ပ္ ၁ဝဝ ရဖို႔အတြက္ မိနစ္ ၄ဝ ကေန ၅ဝ အထိ ၾကာျမင့္တတ္ပါတယ္။
လူငယ္ေတြကေတာ့ ေက်ာင္းကထြက္ၿပီး ဝင္ေငြရမယ့္ အလုပ္ကို ရွာလုပ္ေနၾကပါတယ္။
အသက္ ၂ဝ အရြယ္ ေဇာ္ဖန္းကေတာ့ သူ႔အေနနဲ႔ အထက္တန္းၿပီးေအာင္ ေက်ာင္းဆက္တက္ခ်င္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္က ဆယ္တန္းစာေမးပြဲ က်ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ပညာေရးကို စြန႔္ခြာၿပီး အျခားတစ္ၿမိဳ႕မွာ လယ္အငွားသြားလုပ္ေနပါတယ္။ သူလည္းပဲ ေရြးေကာက္ပြဲတုန္းက မဲမေပးခဲ့ပါဘူး။
“နိုင္ငံေရးစိတ္မဝင္စားတာလဲပါတယ္၊ အလုပ္မအားလို႔မလာျဖစ္တာလည္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေျပာင္းအလဲကိုေတာ့ ေမၽွာ္လင့္ေနပါတယ္။  ဘာျဖစ္မလဲေတာ့ မွန္းလို႔မရဘူး” လို႔ ဆိုတယ္။
ေဖ်ာက္ဖ်က္ဖို႔ မလြယ္တဲ့ ဒဏ္ရာေတြ
ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ေတြအရမ္းမႀကီးဖို႔ အကူအညီေပးေရးဝန္ထမ္းေတြက သတိေပးထားပါတယ္။
“အစိုးရအသစ္တက္ရင္လည္း ဒီတစ္ႏွစ္၊ ႏွစ္ႏွစ္အတြင္း အရမ္းႀကီးေျပာင္းသြားမယ္ မထင္ဘူး။ နိုင္ငံေရးအေျခအေနေကာင္းသြားလို႔ ျပန္လို႔ရၿပီဆိုရင္ေတာင္ အရင္ကအတိုင္း လုပ္ကိုင္စားေသာက္နိုင္ဖို႔ အတြက္ အကူအညီကေတာ့ ကၽြန္မတို႔ လုပ္ေပးေနရဦးမွာပဲ” လို႔ ေမတၱာေဖာင္ေဒးရွင္းက ေဒၚအိျဖဴေအာင္က ေျပာပါတယ္။
အိမ္ဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္ဖြင့္ခဲ့ဖူးတဲ့ ကေလး ေလးေယာက္အေမ အသက္ ၃၉ ႏွစ္အရြယ္ ေဒၚလုဆန္ကေတာ့ ထြက္ေျပးလာၿပီး လအနည္းအၾကာမွာ ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕ရဲ႕ တဘက္ကမ္းမွာရွိတဲ့ သူတို႔အိမ္ကို ဒုကၡသည္စခန္းကေန ခဏျပန္သြားဖို႔အတြက္ ေထာက္ခံခ်က္ေတြ၊ ခြင့္ျပဳခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးယူၿပီး ႀကိဳးပန္းခဲ့ေသးတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ သူက ရြာမွာ ဆိုင္ကိုေရာ၊ တင္းေပါင္းရာနဲ႔ခ်ီက်န္ခဲ့တဲ့ စပါးေတြကိုေရာ စြန႔္ခြာၿပီး ထြက္ေျပးခဲ့ရသူပါ။
“ဘာမွမက်န္ဘူး။ စပါးေတြလည္း အကုန္ကုန္။ ပစၥည္းအေကာင္းေတြဆို အကုန္ယူသြားၾကတာ။ ေနာက္မွၾကားတာက စစ္တပ္ကယူသြားတယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္” လို႔ သူက အသံေတြတုန္လာရင္း ေျပာျပပါတယ္။
သူတို႔ရဲ႕ စိတ္ဒဏ္ရာေတြကိုလည္း ေပ်ာက္ကင္းေအာင္ ကုသဖို႔ လိုေနပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ မိသားစုေတြ ဆုံးရွုံးခဲ့ရသလို အားလုံးနီးပါးမွာ လက္ဗလာျဖစ္ေနပါၿပီ။ သူတို႔ ရြာအနီးနားနဲ႔ တစ္ရြာတည္းေနတဲ့သူေတြ ႏွိပ္စက္ခံရတာ၊ ဒုကၡိတျဖစ္သြားတာ၊ အသတ္ခံရတာေတြကို ၾကားသိေနရပါတယ္။ အမ်ားစုက အစုိးရစစ္တပ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ပြားရတာဆိုတဲ့ သတင္းေတြေၾကာင့္လည္း အစိုးရတပ္ေတြအေပၚမွာ ရြံေၾကာက္ႀကီးျဖစ္ေနသလို အျခားတိုင္းရင္းသားေတြလည္း စုေပါင္းေနထိုင္တဲ့ ဒီရြာေတြမွာ အခ်င္းခ်င္း ယုံၾကည္မႈေတြ ေပ်ာက္ဆုံးေနပါၿပီ။
အသက္ ၇၄ ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ ဦးကြမ္ေဘာလကေတာ့ ၁၉၆ဝ ျပည့္ႏွစ္ ဝန္းက်င္ စစ္အစိုးရက တိုင္းရင္းသားေတြအေပၚမွာ ဒီလိုႏွိုပ္စက္ခဲ့တာေတြကို ၾကားခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။  ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ဗမာတိုင္းရင္းသားေတြေနထိုင္တဲ့ သူတို႔ရြာမွာ တိုက္ပြဲေတြမျဖစ္ခင္က ျပည္သူေတြဟာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေနထိုင္သလို  ခရစ္ယာန္ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းတို႔ဟာလည္း လမ္းကေလးသာျခားၿပီး ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ရိွၾကတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
အခုအခါမွာေတာ့ ရြာအမ်ားအျပားမွာ KIA ရဲ႕ အႏၲရာယ္က ကာကြယ္ဖို႔ ရွမ္းနဲ႔ ဗမာတိုင္းရင္းသားေတြဟာ အစိုးရ ေပးထားတဲ့ လက္နက္ေတြ ရရွိၿပီး ျပည္သူ႔စစ္ေတြျဖစ္ေနပါၿပီလို႔ စစ္ေဘးေရွာင္ဒုကၡသည္မ်ားက ေျပာပါတယ္။
ေဒၚလုဆန္ကေတာ့ NLD နဲ႔ ယခုေနျပည္ေတာ္မွာ ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္းခ်မ္းေရးညီလာခံကို တက္ေရာက္ေနတဲ့ နိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြကို ေမတၱာရပ္ခံေပးပါလို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။
“၇ ႏွစ္ဆိုေတာ့ ရြာေတြလည္း ပ်က္ကုန္ၿပီ။ ကေလးေတြေရွ႕ေရးလည္း မေကာင္းဘူး။ စစ္ေရွာင္ေတြလည္း အရမ္းဒုကၡေရာက္တယ္။ ခ်ထားတဲ့ စစ္တပ္ေတြလည္းအျမန္သိမ္းေပးပါ။ ေနာက္ၿပီး ျပန္လည္ေနရာခ်ထားေရး၊ မိုင္းရွင္းေပးေရးေတြလည္းလုပ္ေပးပါ။ က်မတို႔ အရမ္းျပန္ခ်င္ၿပီ”
(ရန္ကုန္အေျခစိုက္ သတင္းဌာန၏ ဝက္ဘ္စိုက္မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္)