တျခမ္းပဲ့ ဒီမိုကေရစီ

ဒီတပတ္ ျမန္မာ့မ်က္ေမွာက္ေရးရာ ေဆြးေႏြးခန္းအစီအစဥ္မွာ ၿပီးခဲ့တဲ့ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲမွာ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္က အႏိုင္ရရွိလိုက္ေပမယ့္ ဗ်ဴရိုကေရစီ ယႏၱရားတခုလံုးကို စစ္တပ္က ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတာ အပါအဝင္ အာဏာႀကီးစိုးထားဆဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ တျခမ္းပဲ့ ဒီမိုကေရစီအျဖစ္နဲ႔ပဲ ဆက္လက္ ခရီးသြားရလိမ္႔အံုးမယ္လို႔ ျမန္မာ႔အေရးသံုးသပ္သူ သမိုင္းပညာရွင္ ေဒါက္တာေအာင္ခင္  က သံုးသပ္လိုက္ပါတယ္။ ေဒါက္တာဦးေအာင္ခင္ ကို ဦးေက်ာ္ဇံသာ က ဆက္သြယ္ေမးျမန္း ေဆြးေႏြးသံုးသပ္ထားပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ အခု ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ေရြးေကာက္ပြဲ ၿပီးသြားပါၿပီ။ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ျပည္သူေတြက ဒီမုိကေရစီ ေဖာ္ေဆာင္ေပးလိမ့္မယ္လို႔ ယံုၾကည္တဲ့ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္က အျပတ္အသတ္ ႏုိင္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ အေထာက္အထားေတြ အမ်ားႀကီး ေတြ႔ေနရပါၿပီ။ လူေတြကေတာ့ ဒီမုိကေရစီ ျဖစ္ထြန္းေတာ့မယ္ဆုိၿပီးေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတယ္။ ဆရာ ဘယ္လို သံုးသပ္လိုပါလဲ။ အခုအေျခအေနက ဒီမုိကေရစီ ခရီးအစ ဘယ္ေလာက္ အလွမ္းေဝးေနပါေသးလဲ။

ဦးေအာင္ခင္ ။ ။ လြတ္လပ္ၿပီးေတာ့ အေႏွာင့္အယွက္ ကင္းမဲ့တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အရပ္သားႏုိင္ငံေရးပါတီ အႏိုင္ရတယ္ဆိုတာ အင္မတန္ ဝမ္းသာစရာေကာင္းတာေပါ့။ ဒီဥစၥာက က်ေနာ္တုိ႔ ဗမာျပည္မွာ ျဖစ္ေတာင့္ျဖစ္ခဲပါ။ အရင္တုန္းကလဲ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၆၀ သန္႔ရွင္း ဖဆပလ နဲ႔ တည္ၿမဲ ဖဆပလ ကြဲတဲ့အခ်ိန္မွာ ေရြးေကာက္ပြဲ လုပ္တဲ့အခါမွာ တည္ၿမဲ ဖဆပလ က စစ္တပ္နဲ႔ ပတ္သက္တယ္။ သန္႔ရွင္းက မပတ္ဘူးဆိုေတာ့ အဲဒီမွာ ၁၉၆၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ဦးႏုရဲ ႔ ပါတီက အျပတ္အသတ္ ႏိုင္သြားတယ္။ အရပ္သားပါတီ ေအာင္ပြဲခံတာေပါ့။ အဲဒီတုန္းကလဲ ေနာက္ဆံုး ဦးႏု က စစ္တပ္ကို သိမ္းသြင္းစည္းရံုးဖို႔ အားနည္းတဲ့အတြက္ ေနာက္ဆံုးပိတ္မွာ အာဏာရၿပီးေတာ့ (၁) ႏွစ္ (၂) ႏွစ္ ေနၿပီးေတာ့ စစ္တပ္က ဗိုလ္ေနဝင္းတို႔ အာဏာသိမ္းတာေပါ့။ အာဏာသိမ္းတဲ့အေၾကာင္းေတြကေတာ့ အမ်ဳိးမ်ဳိး ျပထားတာေတာ့ ရွိတာေပါ့။ ယုတ္တိရွိတာလဲရွိတယ္။ မရွိတာလဲ ရွိတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ အခုေကာ ဆရာ ဘယ္လိုျမင္ပါလဲ အဲဒီေတာ့။ အခုလဲ စစ္တပ္ေထာက္ခံတဲ့ပါတီက ရႈံးႏိွမ့္ၿပီးေတာ့ အရပ္သားပါတီက အျပတ္အသတ္ ႏုိင္တယ္ဆိုေတာ့။ ဘယ္ေလာက္ တည္ၿမဲႏုိင္မယ့္ အေျခအေန ရွိပါလဲ။ စစ္တပ္ကို စည္းရံုးသိမ္းသြင္းႏုိင္မယ့္ အလားအလာ ဘယ္ေလာက္ ရွိေနတယ္လို႔ ဆရာ သံုးသပ္ပါလဲ။
ဦးေအာင္ခင္ ။ ။ အဲဒီတုန္းနဲ႔ အခုဟာနဲ႔ဆုိရင္ေတာ့ ႏွစ္ေပါင္း (၅၅) ႏွစ္ ရွိသြားၿပီးေပါ့။ ၾကားထဲမွာ တခါရွိေသးတယ္။ ၁၉၉၀ မွာ အရပ္သားပါတီက အျပတ္အသတ္ႏိုင္ၿပီး၊ စစ္တပ္ ေထာက္ခံတဲ့ပါတီက ခြက္ခြက္လန္ေအာင္ ရႈံးသြားတယ္။ အဲဒီတုန္းကလဲ စစ္တပ္က ေနာက္မဆုတ္ဘဲနဲ႔ အာဏာသိမ္းလိုက္တာ စစ္အာဏာရွင္ အႏွစ္ (၂၀) ေက်ာ္ အုပ္ခ်ဳပ္သြားတယ္။ အခုလဲပဲ အရပ္သားအဖြဲ႔အစည္းက ႏိုင္တယ္။ ႏိုင္တာေတာင္ အျပတ္အသတ္ႏိုင္တာ။ ၁၉၆၀ က ႏိုင္သလို၊ ၁၉၉၀ က ႏိုင္သလို၊ အခု ၂၀၁၅ မွာလည္း ႏိုင္တယ္။ ဒါေတြက ေရြးေကာက္ပြဲတခုနဲ႔တခုၾကားမွာ one generation ကြာတယ္။ အႏွစ္ (၃၀) ပထမ ေရြးေကာက္ပြဲ။ ေနာက္တခါ (၂၅) ႏွစ္ ကြာတယ္။ ဒါေပမဲ့ အရပ္သားက စစ္တပ္ေထာက္ခံတဲ့ပါတီကို ဘယ္ေတာ့မွ မေထာက္ခံဘူး။ အခုကေတာ့ သူတုိ႔က အသိအမွတ္ျပဳတယ္ ေျပာတယ္။ အသိအမွတ္ျပဳတယ္ေျပာတာက သူက အေျခခံဥပေဒအရ စစ္တပ္က သူလိုခ်င္တာေတြ သူရထားၿပီးၿပီ။ စစ္ဗိုလ္ေတြလည္း သူေဌး ျဖစ္ကုန္ၿပီ။ ေနျပည္ေတာ္မွာလည္း ကုတ္ထားၿပီးၿပီ။ ဆိုေတာ့ ပါလီမန္မွာသာ NLD ပါတီက အမ်ားစု အရပ္သားအမ်ားစု ရွိေပမယ့္။ က်န္တဲ့ Bureaucratic Machinery နဲ႔ က်န္တဲ့ဟာေတြက စစ္တပ္ကို။ ဘာလို႔လဲဆုိေတာ့ အစိုးရဌာနေတြအားလံုးက ဒီ စစ္အစိုးရလက္ထက္က က်န္ခဲ့တဲ့ အစိုးရဌာနေတြ။ ဒီ အစိုးရဌာနေတြကို ဦးသိန္းစိန္အစိုးရေတာင္ ျပဳျပင္ေရးလုပ္ဖို႔ မလြယ္ဘူး။ ဆိုေတာ့ ေျပာတာေျပာေနတာ တကယ့္တကယ္က မထိေရာက္တာေတြမ်ားတယ္။ ဆိုေတာ့ စစ္တပ္က ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒက လုပ္လိုက္တဲ့ တျခမ္းပဲ့ ဒီမုိကေရစီ ကေန၊ အရင္က တျခမ္းက စစ္တပ္က ယူထားတယ္။ တျခမ္းကေတာ့ စစ္ဗိုလ္ေဟာင္းေတြေပါ့။ အခု စစ္ဗိုလ္ေဟာင္းတျခမ္း ယူထားတဲ့ေနရာကို အရပ္သားေတြ ေရာက္လာတယ္။ အရပ္သားနဲ႔ စစ္သားက ဆက္ၿပီးေတာ စခန္းသြားရအံုးမယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ အဲဒီေတာ့ ဒီမုိကေရစီ အျပည့္အဝေတာ့ ႏုိင္ငံေရးအားျဖင့္ မျဖစ္ႏုိင္ေသးတဲ့ သေဘာေပါ့။ အဲဒါကို ဒီမိုကေရစီအသြင္ ပိုမုိျဖစ္လာေအာင္ လုပ္ႏိုင္မယ့္ ႏုိင္ငံေရးအလားအလာကို ဆရာ ျမင္ပါလား။
ဦးေအာင္ခင္ ။ ။ ဒီဥစၥာလဲ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ လုပ္ယူရမယ္ေပါ့။ အခုမွ ေျပာၾကတာေတာ့ အခု ပံုစံက အင္ဒိုနီးရွားပံုစံလို ျဖစ္သြားတဲ့သေဘာ ရွိတယ္။ အင္ဒိုနီးရွားမွာလည္း တျဖည္းျဖည္း တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေနာက္ဆုတ္သြားတယ့္ သေဘာရွိတယ္။ ဘယ္ေလာက္ၾကာမလဲေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး။ ဒါက အင္မတန္ၾကာမယ့္ကိစၥေပါ့။ အခုမွ အရပ္သားနဲ႔ စစ္သားနဲ႔ အစိုးရကို ခ်ဳပ္ကိုင္ဖို႔ ၿပိဳင္ဆုိင္တဲ့ ပထမအဆင့္ပဲ ရွိေသးတယ္။ ဒီအထဲမွာ ျပႆနာတခုက ဘာလဲဆိုေတာ့ ဗမာႏုိင္ငံေရးမွာ လူပုဂၢိဳလ္ကို အဓိကထားတဲ့ ႏုိင္ငံေရးျဖစ္တယ္။ အေရွ ႔တုိင္းမွာ အမ်ားအားျဖင့္ အဲဒီလိုမ်ဳိး ရွိတယ္။ အင္မတန္ ဒီမုိကေရစီ ဝါရင့္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ဂ်ပန္မွာေတာင္ ဝန္ႀကီးသားသမီးဆုိရင္ ဘာမွမေျပာဘဲနဲ႔ မဲေပးတာရွိတယ္။ အခုလဲ ဒီလုိပဲ။ တဘက္ကလဲ စစ္အာဏာရွင္ရဲ ႔ အမိန္႔နဲ႔ နာခံၿပီးေတာ့ သူတုိ႔ လုပ္ထားတယ္။ အခု စစ္အာဏာရွင္ မရွိေတာ့တဲ့အခါမွာ နည္းနည္းေလးေလ်ာ့ၿပီး အရပ္သားဘက္က နည္းနည္းတိုးလာတယ္။ အရပ္သားဘက္ကလဲ အရပ္သားမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က သူတေယာက္တည္းပဲ She’s calling all the shots တေယာက္တည္း လုပ္ေနတဲ့ Autocrat ေပါ့ဗ်ာ။ အရပ္သားဘက္ကလဲ အရပ္သား Autocract ေပၚလာတယ္ဆိုေတာ့ အေပးအယူ ဘယ္ေလာက္ လုပ္ႏုိင္မလဲဆိုတဲ့အေပၚမွာ မူတည္တယ္လို႔ က်ေနာ္ ျမင္ပါတယ္။  
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ က်ေနာ္ စဥ္းစားမိတာ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ပိုင္း ဒီမုိကေရစီမွာ Institution ေတြ၊ ပါတီေတြ၊ အဖြဲ႔အစည္းေတြ အခုထက္ ပိုၿပီးခိုင္မာတယ္၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၱရားဟာ ဗ်ဴရိုကေရစီကလည္း အခုထက္ ပိုၿပီးစနစ္က်တယ္လို႔ ေတြးမိပါတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ အဲဒီတုန္းက လူေတြဟာ ပိုၿပီးေတာ့ သေဘာထား တင္းမာမႈနည္းတယ္။ ဘာသာေရးအားျဖင့္ အဲဒီတုန္းက မူစလင္ဘာသာေတြ၊ ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ေတြ၊ ဘာသာျခားေတြ ဗုဒၶဘာသာအျပင္ ဘာသာျခားေတြ ႏုိင္ငံေရးထိပ္တန္းမွာ ရွိေနၾကတယ္။ ဝန္ႀကီးရာထူးမွာ ရွိၾကတယ္။ အခုၾကေတာ့ အဲဒီလိုပံုစံ မျဖစ္ေတာ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း Society ကိုယ္ႏိႈက္က ပိုၿပီးေတာ့ ဒီမုိကေရစီ ရွင္သန္ႏုိင္တဲ့ အလားအလာ နည္းေနသလားလို႔ စဥ္းစားမိပါတယ္။ ဆရာ ဘယ္လို သေဘာရပါလဲ။ အရင္ထက္ဆရင္။
ဦးေအာင္ခင္ ။ ။ အရင္တုန္းက လြတ္လပ္ေရးရၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းကေတာ့ က်ေနာ္ ေလ့လာသေလာက္ေတာ့ လြတ္လပ္ေရး တိုက္ပြဲမွာ ပါလာတဲ့လူေတြက အားလံုးေရာေႏွာၿပီး ပါလာတဲ့အခါၾကေတာ့ ဥပမာ ဝန္ႀကီးဦးရာရွစ္တုိ႔ ဘာတုိ႔၊ ဆက္တိုက္ေနာက္ပိုင္းမွာ ပါလာတာရွိတယ္။ ဆိုေတာ့ အဲဒါကလဲ ႏွစ္သိပ္မၾကာဘူး။ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ပဲ ရွိတယ္။ အခု စစ္အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္ထားတာ အႏွစ္ (၅၀) ေက်ာ္။ အရင္တုန္းက ဒီမုိကေရစီ သက္တမ္းေလးရွိတာ (၁၀) ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ဆုိေတာ့ (၁၀) ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္မွာ ဘာမွမရွိဘူး။ မရွိတဲ့ သက္တမ္းေလးမွာ တတ္ႏိုင္သေလာက္ေတာ့ အစပ်ဳိးလာတယ္။ မွတ္မိသေလာက္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းသားဘဝမွာ တကၠသိုလ္မွာ ေက်ာင္းသားသမဂၢ ေရြးေကာက္ပြဲဆိုတာ ဒီမုိကေရစီ အေလ့အက်င့္ လုပ္ေပးတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ။ ဒီမုိကေရစီ အေလ့အက်င့္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ဟိုဘက္နဲ႔ဒီဘက္ ၿပိဳင္ၾကျပဳၾက လုပ္တဲ့အခါမွာ က်ေနာ္တုိ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္လူေတြက ေရြးေကာက္ပြဲခ်ိန္မွာ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ကေလာ္ဆဲ ဘာညာနဲ႔ ျဖစ္ၿပီးေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲလဲ ၿပီးသြားေရာ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ လည္ပင္း ျပန္ဖတ္ၿပီးေတာ့ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ပိုက္ဆံေခ်း၊ ဟိုလူပိုက္ဆံ ဒီလူေခ်း၊ ဒီလူပိုက္ဆံ ဟိုလူေခ်းနဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ျပန္ျဖစ္သြားတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲအခ်ိန္မွာေတာ့ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ရန္သူေပါ့။ ဆဲၾကႏွက္ၾကနဲ႔။ အဲဒီ အေလ့အက်င့္က က်ေနာ္တုိ႔ ပါလီမန္ဒီမုိကေရစီေခတ္မွာ ရွိခဲ့တယ္။ ဆန္႔က်င္ဘက္ အယူအဆ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲ ၿပီးတဲ့အခါ ဒီလူေတြဟာ မိတ္ေဆြေတြ ျပန္ျဖစ္သြားတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ အခုအခါမွာေတာ့ ပညာေရး ျပဳျပင္ဖုိ႔ ဆႏၵျပတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ၊ ေက်ာင္းသူေတြကို ေထာင္ထဲခ်ထားတဲ့ေခတ္ေပါ့။ အဲဒီလို ပညာေရးက စၿပီးေတာ့ စာသင္ေက်ာင္းေတြ၊ တကၠသိုလ္ေတြက စၿပီးေတာ့ ဒီမိုကေရစီ အေလ့အက်င့္ေတြ လုပ္ေပးႏုိင္ဖို႔ အေတာ္လုိမယ္ထင္တယ္။
ဦးေအာင္ခင္ ။ ။ ဟုတ္ပါတယ္။ ပညာေရးမွာ ျပတ္သြားတယ္။ ဒီမိုကေရစီ အေလ့အက်င့္ဆိုတာ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား ဘဝထဲကစၿပီးေတာ့ အေလ့အက်င့္ ေပးရမွာေပါ့။ ဆိုေတာ့ အဲဒီ အေလ့အက်င့္က က်ေနာ္တုိ႔ဆီမွာ မရွိခဲ့ဘူး။ မရွိခဲ့ဘဲနဲ႔ သူတုိ႔ အစိုးရ ဝါဒျဖန္႔တာေတြပဲ ေက်ာင္းသားေတြဆီေရာက္။ အထက္က ေျပာတဲ့ဟာ အကုန္နာခံ။ အဲဒါမ်ဳိးေတြပဲ ျဖစ္လာတဲ့အခါၾကေတာ့ ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္နဲ႔ စဥ္းစားေတြးေခၚ ဆံုးျဖတ္တဲ့ အေလ့အထ ရွင္သန္ရမယ္အစား။ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္တဲ့ အေလ့အထ ရွင္သန္သလို ျဖစ္ေနတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ က်ေနာ္ တခုေမးခ်င္တာက ဆရာတုိ႔ တကၠသိုလ္မွာ ဒီမုိကေရစီ အေလ့အက်င့္ရေအာင္ ေရြးေကာက္ပြဲေတြ လုပ္ခဲ့ၾကတဲ့ေခတ္တုန္းကေရာ ဆရာေျပာတာေတြကို ေဝဖန္တာ၊ အျပန္အလွန္ ေဆြးေႏြးတာကို လက္ခံၾကပါလား။ ဗမာျပည္ ပညာေရးစနစ္က အဲဒီတုန္းက။
ဦးေအာင္ခင္ ။ ။ အဲဒီတုန္းက ပညာေရးစနစ္ကေတာ့ ဆရာကို ျပန္ေျပာတာေတာ့ သိပ္မေတြ႔ဖူးဘူး။ အရင္တုန္းကေတာ့ Seminar ေတာ့ ရွိတယ္။ Seminar ကေတာ့ Post graduate Seminar ကို Honor class ေတြမွာ Seminar ရွိတယ္။ Seminar မွာေတာ့ ေဝဖန္တာေပါ့။ Seminar ကလဲ လူနည္းနည္းေလးပဲ။ လူ ေလးငါးဆယ္ေယာက္ပဲ ရွိတယ္။ Post graduate ေလာက္ပဲရွိတယ္။ က်န္တဲ့ Class ေတြကေတာ့ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ High School ေက်ာင္း အႀကီးစားေလာက္ပဲ ရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆရာေျပာတာ နာခံၿပီးေတာ့ အျပင္ဘက္မွာေတာ့ လြတ္လပ္တယ္။ အျပင္ဘက္မွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ရွိတယ္။ အဲဒါက ေကာင္းတာ။ အျပင္ဘက္မွာ လြတ္လပ္တဲ့အခါၾကေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႔ရဲ ႔ State … မဟုတ္ဘူးေပါ့။ ေက်ာင္းသားေတြက သူ႔ယဥ္ေက်းမႈအရ … ေတြရွိတယ္။ Hall ေတြမွာရွိတယ္။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ယံုၾကည္တာ ယံုၾကည္ႏုိင္တယ္။ ဘာဝါဒီ ညာဝါဒီ အကုန္ေပါ့။ ကိုယ္ယံုၾကည္တာေတြ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ရွိတယ္။ Academic Freedom ေပ့ါ။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ က်ေနာ္ တခုဆက္စပ္ၿပီး ေမးခ်င္ပါတယ္။ ဒါက ဆရာ ကၽြမ္းက်င္တဲ့ဟာဆုိေတာ့ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံမွာလဲ ဂ်ပန္ပညာေရးက အထက္ကေျပာတာကို နာခံၾကတယ္။ ဆရာကို ျပန္လွန္ၿပီးေတာ့ မေျပာၾကဘူး။ What ပဲ ရွိတယ္ Why ဆိုတာ မေမးၾကဘူးဆုိၿပီး ေျပာၾကပါတယ္။ သူတုိ႔က ဒီလုိ ပညာေရးစနစ္ ႀကီးထြားလာၿပီးေတာ့ ဘယ္လိုလို႔ ဒီမုိကေရစီ ျဖစ္ေနၾကလဲ။
ဦးေအာင္ခင္ ။ ။ ဂ်ပန္ကလဲ ဒီမုိကေရစီဆုိတာ အေမရိကန္ ခ်ေပးထားတဲ့ဟာပဲ။ သူ႔ဟာနဲ႔သူ ေပၚေပါက္လာတဲ့ ဒီမုိကေရစီက ၿပိဳင္ၿပီးေတာ့ ဂ်ပန္ ျပဳျပင္ေရးလုပ္တဲ့အခါမွာ ဒီမုိကေရစီ ေကာ္လန္ (column) နဲ႔ military column နဲ႔ ယွဥ္ၿပီးေတာ့ ေပၚလာေတာ့ democracy column ကို military column က ရိုက္ခ်ဳိးပစ္လုိက္တာပဲ။ ရိုက္ခ်ဳိးပစ္လုိက္ေတာ့ စစ္ၿပီးတဲ့အခါမွာ ျပန္ၿပီးေတာ့ အေမရိကန္က ျပန္ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေတာ့ အေမရိကန္ ခ်ေပးထားတဲ့ ခြင္ထဲမွာပဲ ဂ်ပန္ ေလွ်ာက္ေနတာ။ ဒီခြင္ကေန ျပင္ႏုိင္တဲ့ အစဥ္အလာ မရွိေသးဘူးေပါ့။ ျပင္ဖို႔ မရွိေသးေတာ့ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံေရးသမားေတြမွာလဲ သူတုိ႔ရဲ ႔အေတြးအေခၚမွာ အမ်ားႀကီး အကန္႔အသတ္ေတြ ရွိပံုရတယ္။