အေသဆုပ္ကုိင္ျခင္း ဗ်ဴဟာ ႏွင့္ ၂၀၁၅ အလြန္

သမၼတ ဦးသိန္းစိန္၊ သူရဦးေရႊမန္း၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး မင္းေအာင္လိႈင္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ (သ႐ုပ္ေဖာ္ပံုမ်ား – စိုင္းစိုးၾကည္ / ဧရာဝတီ)

လပုိင္းေလာက္သာ လုိေတာ့သည့္ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး သမၼတဦးသိန္းစိန္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ အျဖစ္ ျပန္ အေရြးခံ၊ မခံ၊ ျပည္ခုိင္ၿဖိဳးပါတီကုိ ကိုယ္စားျပဳ၊ မျပဳ၊ ေနာက္ ဒုတိယသက္တမ္း သမၼတအျဖစ္တာ၀န္ေပးလွ်င္ ျပန္ယူ၊ မယူ ဆုိသည့္ အေမးပုစာၦမ်ားသည္ ဂ်ာနယ္၊ သတင္းစာမ်ား၏ စာမ်က္ႏွာမ်ားေပၚ ေနရာယူထားသလုိ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ အေၾကာင္းကုိ အေတာ္ မ်ားမ်ားက သိခ်င္ေနၾကပါသည္။

၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုအရျမန္မာႏုိင္ငံ၏ သမၼတျဖစ္ေရး၊ မျဖစ္ေရးသည္ အေမရိကန္လုိ သမၼတ ေရြးေကာက္ပြဲ သက္သက္လုပ္ၿပီး သမၼတ က အစုိးရအဖြဲ႕၀င္မ်ားကုိေရြးခ်ယ္ ခန္႔အပ္ ျခင္းမဟုတ္ဘဲ လႊတ္ေတာ္က သမၼတေရြးခ်ယ္ခန္႔အပ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ အေမရိကန္၏ ဖြဲ႕စည္းပံုအရ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္က သမၼတ မျဖစ္ဘဲ သမၼတကုိ ျပည္သူကသီးသန္႔ေရြးကာ သမၼတကအစိုးရအဖြဲ႕ကုိေရြးခ်ယ္ ခန္႔အပ္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ သမၼတေရြးခ်ယ္ပြဲအဖြဲ႕က သမၼတကုိ ေရြးခ်ယ္လုိက္ပါသည္။ ဒု သမၼတ ေရြးခ်ယ္ေသာ အစုအဖြဲ႕ ၃ ဖြဲ႕မွာ (၁)ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္ အစုအဖြဲ႕ (၂) အမ်ဳိးသား လႊတ္ေတာ္ အစုအဖြဲ႕ႏွင့္ တပ္မေတာ္သား အစုအဖြဲ႕တို႔က ဒု သမၼတ တဦးစီကို လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ထဲမွ ျဖစ္ေစ၊ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ မဟုတ္သူမ်ားထဲမွ ျဖစ္ေစ ေရြးခ်ယ္ တင္ေျမႇာက္ရမည္ ျဖစ္ပါသည္။
ထုိ ဒုသမၼတသည္ အရပ္သား ျဖစ္ခ်င္လည္း ျဖစ္မည္။ စစ္တပ္မွဆုိလွ်င္ ယူနီေဖာင္းခြ်တ္၍ အရပ္သား ေျပာင္းရေပမည္။ ဥပမာ-ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ဉာဏ္ထြန္း ကဲ့သုိ႔ ထုိအစုမွ ေရြးခ်ယ္ခံရေသာ ဒုတိယသမၼတသည္ ေရြးေကာက္ပြဲမ၀င္ဘဲ ျဖစ္လာရေသာ သမၼတ ေလာင္း ျဖစ္ေလသည္။ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္တြင္ရွိေသာ သမၼတေရြးခ်ယ္ေရး အဖြဲ႕က ႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတ ကုိ ေရြးပါသည္။ ယခု သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ သည္ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးပါတီမွ ထြက္သည္ဟုလည္း ၾကားရ၏။ ထုိသို႔ဆုိလွ်င္ သမၼတအျဖစ္ ဆက္အေရြးခံမည္ ဆုိပါက ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္အစုအဖြဲ႕မွ ေရြးခ်ယ္သူသာ သမၼတ ျဖစ္ေပေတာ့မည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီးတြင္ ဘယ္သူသမၼတျဖစ္မလဲဆုိေသာ ေမးခြန္းကုိ အမ်ဳိးမ်ဳိး ထင္ေၾကးေပး လာၾက၏။ NLD ကလည္း သူတုိ႔သာ အႏုိင္ရပါက လူထုလက္ခံႏုိင္ေလာက္ေသာ သူကို သမၼတအျဖစ္ေရြးခ်ယ္ ပါမည္ဟု ေျပာဆုိ ထား သည္။
သုိ႔ေသာ္ ယခုထက္တိုင္ တပ္ကေရာ၊ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးကေရာ၊ NLD ကေရာ မည္သူ႔ကုိမွ သမၼတေလာင္းအျဖစ္ သတ္သတ္ မွတ္မွတ္ မေရြးခ်ယ္ရေသးေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ၂၀၁၅ အလြန္တြင္ ဘာျဖစ္မလဲဆုိေသာ ႀကိဳတင္ခန္႔မွန္းခ်က္မ်ား၊ ေမးခြန္းပုစာၦမ်ား ႏုိင္ငံေရး နယ္ ပယ္တြင္ ေပၚေပါက္လာေလသည္။ ပထမသက္တမ္း ၂၀၁၀-၂၀၁၅ အတြင္း တုိင္းျပည္တုိးတက္မႈ ဘာမွျဖစ္မလာ။ တျခားႏုိင္ငံမ်ားႏွင့္ ရင္ေပါင္ မတန္းႏုိင္ေသး။
ေဒၚလာေစ်းႏႈန္းသည္လည္း ကေမာက္ကမျဖစ္ၿပီး က်ပ္ေငြ တန္ဖိုး က်သထက္က်ေနဆဲ။ ထုိသို႔ျဖစ္ရျခင္းသည္ စီးပြားေရး မတည္ၿငိမ္ျခင္းေၾကာင့္ ဆုိသည္ကုိ စီးပြားေရးပါရဂူမ်ား၊ သမၼတ၏ စီးပြားေရး အႀကံေပးမ်ား နားလည္သေဘာေပါက္ၾကေပမည္။ အလုပ္ သမားမ်ား၏ အနိမ့္ဆံုးလုပ္ခကုိ တေန႔က်ပ္ ၃၆၀၀ သတ္မွတ္ေသာ္လည္း ပုဂၢလိကလုပ္ငန္းရွင္မ်ားက လက္မခံ။ အလုပ္သမားမ်ားက ေယဘုယ်လက္ခံေသာ္လည္း က်ပ္ ၄၀၀၀ အထိ ထပ္မံ ေတာင္းဆုိထားၾကေလသည္။
ႏုိင္ငံျခားမွ လာေရာက္ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံေသာ ကုမၸဏီႀကီးမ်ားသည္ အာမခံခ်က္ မရွိေသာ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားေၾကာင့္ တျခားႏုိင္ငံမ်ားသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ကာ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံၾကေလသည္။
ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးသည္ ယခုအထိ အေျခအေနမေကာင္းႏုိင္ေသးေပ။ ကရင္ဘက္တြင္လည္း အပစ္အခတ္မ်ား ျဖစ္လာ၊ ကခ်င္ဘက္တြင္လည္း အေျခအေန မတည္ၿငိမ္ေသးႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္ဖို႔ ေရေရရာရာမရွိေသး ေပ။
၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲ ဘယ္သူနုိင္မလဲဆုိသည္ထက္ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီး တုိင္းျပည္တည္ၿငိမ္ေရး၊ အမ်ဳိးသား ရင္ၾကား ေစ့ ေရး ဘယ္ေလာက္ ေအာင္ျမင္မလဲဆုိသည္ကို ႏုိ္ငံေရးေလ့လာသံုးသပ္သူမ်ားက ႐ုပ္ျမင္သံၾကားတြင္ ေဆြးေႏြးၾကသည္ကုိ ၾကည့္ လုိက္ ရပါသည္။ သူတုိ႔လည္း သူတုိ႔အထင္ႏွင့္ တုိင္းျပည္ေကာင္းေစခ်င္ေသာ ဆႏၵႏွင့္ ေဆြးေႏြးၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။
စစ္ယူနီေဖာင္းခြ်တ္၍ အရပ္၀တ္ျဖင့္အုပ္ခ်ဳပ္သည့္တုိင္ ဘာမွ ေျပာင္းလဲျခင္းမရွိခဲ့ေပ။ ပညာေရး၊ စီးပြားေရး၊ ဒီမုိကေရစီေရး စသည္ တို႔မွ ဘာမွ ပီပီျပင္ျပင္ ေျပာင္းလဲျခင္းမရွိဘဲ လက္ေတြ႕အထုပ္အထည္ႏွင့္ မျပႏိုင္ေပ။
အေျပာင္းအလဲတကယ္ လုပ္မည္ဆိုပါက လုပ္ဖုိ႔ဆံုးျဖတ္လုိက္သည္ႏွင့္ သိသိသာသာေန႔ခ်င္းညခ်င္း စကၠန္႔တုိင္း အေျပာင္းအလဲျဖစ္ သြားႏုိင္ပါသည္။
တ႐ုတ္ႏိုင္ငံတြင္ ေစ်းကြက္စီးပြားေရး စနစ္ က်င့္သံုးလုိက္သျဖင့္ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ေျပာင္းလဲသြားေလသည္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ အစိုးရေျပာင္းလဲဖို႔ ၫႊန္ၾကားလုိက္သည္ႏွင့္ အေျပာင္းအလဲခ်က္ခ်င္းျဖစ္သြားသည္။ ဆိပ္ကမ္းႏွင့္ေ၀းေသာ ကုန္းတြင္းပိုင္းမွာေရာ ဆိပ္ကမ္း ႏွင့္ နီးေသာ ပင္လယ္ကမ္းေျခေဒသမွာေရာ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး၊ လွ်ပ္စစ္မီးစသည္တို႔ကိုရေအာင္လုပ္သည္။ သဘာ၀ ပတ္၀န္း က်င္ ထိန္းသိမ္းသူမ်ား မည္မွ်ပင္ကန္႔ကြက္သည္ဆုိေစ ေက်ာက္မီးေသြးျဖင့္ လွ်ပ္စစ္မီးရေအာင္ယူသည္။ တကမၻာလံုးရွိ ေရနံမ်ားကို လွည့္ပတ္၀ယ္သည္။ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႕မ်ား ၀ယ္သည္။ ႏုိင္ငံျခား ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူမ်ား ယံုၾကည္ေလာက္ေသာ စည္းကမ္း ဥပေဒမ်ား ေရးဆြဲ၏။ လက္သင့္ရာ စားေတာ္ေခၚျခင္း မဟုတ္ဘဲ မည္သူမဆုိ၊ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံႏိုင္သူမ်ားအား မည္သည့္ေနရာမဆုိ လာေရာက္ လုပ္ပုိင္ခြင့္ေပးသည္။ စီးပြားေရးတုိးတက္မႈသည္ သိၾကားမင္းဖန္ဆင္းေပးလုိက္သလုိ တဟုန္ထိုး တိုးတက္လာပါေတာ့သည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ စီးပြားေရး ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူမ်ား သေဘာက်စရာ ရွိေသာ္လည္း ပိတ္သည့္အခါ ပိတ္၊ ဖြင့္သည့္အခါဖြင့္ႏွင့္ မေရရာ ေသာ စီးပြားေရးေပၚလစီမ်ားေၾကာင့္ အဆင္ေျပျခင္းမရွိခဲ့။ စီးပြားေရးဇုန္မ်ားမွာ ျဖစ္မလာခဲ့။ ထား၀ယ္စီးပြားေရးဇုန္၊ သီလ၀ါစီးပြားေရး ဇုန္၊ ေက်ာက္ျဖဴ ေရနက္ဆိပ္ကမ္း စသည္တုိ႔သည္ အားေကာင္းစြာ ျဖစ္မလာေသးေပ။ အထူးသျဖင့္ ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို အခုိင္အမာ မတည္ေဆာက္ႏိုင္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။
၂၀၁၅ အလြန္တြင္ ဘာျဖစ္မလဲဆုိသည္ကုိ ေဆြးေႏြးၾကရာတြင္ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံု ျပင္မွ အေျပာင္းအလဲျဖစ္မည္ဟု သံုးသပ္ၾက သလုိ အစုိးရ၊ စစ္တပ္ႏွင့္ အတုိက္အခံတုိ႔ ေတြ႕ဆံု၍ အေျပာင္းအလဲအတြက္မည္သို႔ လုပ္ေဆာင္မလဲ၊ အမ်ဳိးသား ရင္ၾကားေစ့ေရး အတြက္ မည္သို႔ လုပ္ေဆာင္သင့္သလဲ ဆုိသည္ကို ေဆြးေႏြးသြားၾကေလသည္။
အေျပာင္းအလဲ အမွန္တကယ္ျဖစ္ၿပီး တုိင္းျပည္အမွန္တကယ္တုိးတက္ေစခ်င္လွ်င္ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ စစ္ေရးတုိ႔ႏွင့္ ပတ္ သက္ေနသူအားလံုးသည္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကုိ စြန္႔လႊတ္ေရး ျဖစ္သည္။ ယေန႔အထိ ယခင္ စစ္အစုိးရက တက္လာေသာ အစုိးရ သည္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကုိ မစြန္႔လႊတ္ခ်င္ၾကေပ။ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္ တုိင္းျပည္ အာဏာကုိ အတင္းအဓမၼရယူကာ ျပည္သူကုိ ကြ်န္သေဘာက္သဖြယ္ ဆက္ဆံခဲ့ေသာ စစ္အာဏာရွင္မ်ားကုိ ယခုအထိ ကာကြယ္ေျပာဆုိေနၾကေလသည္။
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေၾကာင့္ တုိင္းျပည္ ျဖဴခါျပာခါက်ၿပီး ကမၻာ့အလယ္မ်က္ႏွာငယ္ေနရသည္ကုိ သေဘာေပါက္လွ်င္ အမွန္ တကယ္ အေျပာင္းအလဲ လုပ္ရေပမည္။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေၾကာင့္ ဒီမုိကေရစီလမ္းေၾကာင္းကို အမွန္တကယ္ မခ်ီတက္ခဲ့ၾက၍ အေျပာင္းအလဲ မျဖစ္ေပၚခဲ့ေပ။ သမၼတဦးသိန္းစိန္ေျပာေသာ မိန္႔ခြန္းမ်ား၊ လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ သူရဦးေရႊမန္း ေျပာေသာ မိန္႔ခြန္းမ်ားအရ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္အတြင္း အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ေသာ စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား တနည္း စစ္အာဏာရွင္ႀကီးမ်ားသည္ တုိင္းျပည္ကုိ ေစတနာျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ လုပ္နည္းမွားယြင္း၍ ယခုလုိ ျဖစ္ေနရပါသည္ဟု ေျပာၾကားခဲ့သည္။ သူတုိ႔သည္ စစ္တပ္ ၏ ငယ္ေမြးၿခံေပါက္မ်ားျဖစ္၍ ေက်းဇူးရွင္ကုိ ေက်းစြပ္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ၾက။
ယခု စစ္အာဏာရွင္နစ္ေၾကာင့္ တုိင္းျပည္ဒုကၡေရာက္ေနရသည္ကုိ ေျပာေနျခင္းျဖစ္၏။ သမၼတလည္း စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္၊ လႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒လည္း စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္၊ ၀န္ႀကီးမ်ားသည္လည္း စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား၊ ေထာင္မႉး ေထာင္ပုိင္မ်ားသည္လည္း စစ္တပ္က။ ရဲမႉးက အစ စခန္းမႉး အထိ စစ္တပ္၊ တမိုးလံုးေျဖာက္ဆိတ္ျဖစ္ေနသည္ကို ေျပာင္းလဲရေပမည္ဟု ေထာက္ျပၾကျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
၂၀၁၅ အလြန္တြင္ အေျပာင္းအလဲတကယ္ျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လုိလုပ္ၾကမလဲ။ ထုိသုိ႔ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားကုိ ေစတနာသန္႔သန္႔၊ ဂုိဏ္း ဂဏစြဲ ကင္းကင္း၊ ႐ုိး႐ုိးသားသား စဥ္းစားၾကဖို႔ လုိပါသည္။ ဥပမာ တခုေျပာရလွ်င္ ယခု တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကို္င္ အဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ တႏုိင္ငံလံုး အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးကို ေဆြးေႏြးၿပီး ဒုတိယအေက်ာ့ ေျခလွမ္းအျဖစ္ ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးပြဲမ်ား ျပဳလုပ္ရန္ ေဆြးေႏြးရာတြင္ စစ္တပ္က သူခ်ထားေသာမူ ၆ ခ်က္ကို အခိုင္အမာတင္ျပေလသည္။ ႏုိင္ငံေရး ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ ထုိ ၆ ခ်က္ကို လံုး၀ အထိပါးမခံ တင္ျပေဆြးေႏြးမည္ဟု ဆုိ၏။
ထုိသို႔ေသာ အေလွ်ာ့မေပးလွ်င္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဘယ္ေတာ့မွ မရႏုိင္ေပ။ စစ္တပ္က အေသ ကုိင္စြဲထားေသာမူ ၆ ခ်က္တြင္ ၂ ခ်က္မွာ တည္ဆဲဥပေဒမ်ားကုိ လုိက္နာရမည္။ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုကုိ လက္ခံရမည္ဆုိသည္မ်ားျဖစ္ ၏။ လံုး၀လက္ခံႏုိင္ၾကမည္မဟုတ္ေပ။ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုကုိျပည္သူက မျပင္ျပင္ေအာင္၊ မပ်က္ပ်က္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ၾက ေပလိမ့္ မည္။ ေညာင္၂ပင္ညီလာခံတြင္ ထိုဖြဲ႕စည္းပံုေရးဆဲြစဥ္က ထုိဖြဲ႕စည္းပံုကုိ ေ၀ဖန္လွ်င္ ေထာင္တသက္တကြ်န္း အထိပင္ ခ်မည္ဟု ၿခိမ္းေျခာက္ ထားေလသည္။
အမ်ဳိးသားရင္ၾကားေစ့ေရးကုိ တည္ေဆာက္ၾကမည္ဆုိလွ်င္ အေသကုိင္ထား၍ မရေပ။ အေဖမွာ မွာသည့္ အတုိင္း၊ အေမမွာ၊ မွာသည့္အတိုင္း မ်က္လံုးစံုမွိတ္ထား၍ မရေပ။ ၂၀၀၅ အလြန္တြင္ ထုိအေသဆုပ္ကိုင္ ျခင္း ဗ်ဴဟာကုိသာ က်င့္သံုးမည္ ဆုိလွ်င္ တုိင္းျပည္အေျပာင္းအလဲသည္ ျဖစ္လာႏုိင္မည္မဟုတ္၊ စီးပြားေရး အေျပာင္းအလဲသည္ ျဖစ္လာႏုိင္မည္မဟုတ္။
ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးမွာလည္း လုိက္ေလေ၀းေလျဖစ္လာေပ မည္။ အတုိက္အခံမ်ားကလည္း အာဏာခြဲေ၀ျခင္းမွအစ တုိင္းျပည္ တုိးတက္မည့္ လမ္းကုိ တကယ္သြားမည္ဟု သေဘာတူလွ်င္ တဖက္ႏွင့္တဖက္ နားလည္သေဘာေပါက္ဖုိ႔လုိသည္။ ပါတီစဲြ၊ ပုဂၢိဳလ္ စြဲ လည္း ကင္းဖုိ႔လုိပါသည္။
သုိ႔ေသာ္ ၿပီးခဲ့ေသာ လႊတ္ေတာ္၌ပင္ အေျပာင္းအလဲႏွင့္ တုိင္းျပည္တုိးတက္ေရး အတြက္ မၾကည့္ဘဲ စစ္တပ္ ကိုုယ္စားလွယ္မ်ားက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သမၼတ မျဖစ္ေရး ပုဒ္မကုိ ျပင္ဆင္ဖုိ႔ ျငင္းပယ္လုိက္ၾကသည္။ လူထုမလုိလားေသာ ပုဒ္မ ၄၃၆ ကို လည္း မျပင္ဟု ျငင္းဆုိခဲ့ၾက၏။ ၅၁ သန္းေက်ာ္ေသာ ျပည္သူတုိ႔၏ ကံၾကမၼာကုိ လူထုက မေရြးခ်ယ္ဘဲ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္၏ အမိန္႔ျဖင့္ ခန္႔အပ္လိုက္ေသာ စစ္တပ္ကုိယ္စားလွယ္ ၁၆၀ ေက်ာ္က အဆံုးအျဖတ္္ေပးသည္ ဆုိသည္မွာ အံ့ၾသဖြယ္ ေကာင္း ေလစြ။ ကမၻာကလည္း ထုိအျဖစ္ကုိ လက္မခံၾကေပ။ ဒီမုိကေရစီလမ္းေၾကာင္းကို ခ်ီတက္ေနသည္ဟု ဆုိျခင္းကုိ ေလွာင္ေျပာင္ၾက၏။
ထုိအေျခအေနမ်ဳိးတြင္ ၂၀၁၅ လြန္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးမွာ ဘယ္လိုထူးျခား ေျပာင္းလဲသြားႏုိင္ပ့ါမလဲ၊ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ မဲအႏုိင္ရေရး သည္ အဓိက မဟုတ္ေတာ့ဘဲ စစ္အုပ္စုက အေသဆုပ္ကိုင္ထားေသာ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံု ျပင္ဆင္ေရးသည္သာ အဓိကက်ေၾကာင္း သေဘာမေပါက္လွ်င္ ၂၀၁၅ လြန္ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးသည္ ထူးထူးျခားျခား အေျပာင္းအလဲရိွမည္ မဟုတ္ေပ။   ။