ဇြန္လ ၂၃ ရက္ေန႔ သတင္းထဲမွာ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ ပုဒ္မ ၄၃၆ (က) ႏွင့္
ပုဒ္မ ၄၃၆ (ခ) မွာပါတဲ့ ဖြဲ႔စည္းပုံျပင္ဆင္ေရး လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္
ရာခုိင္ႏႈန္းမ်ားကုိ ျပင္ဆင္ျခင္းမျပဳသင့္ဘဲ မူလအတုိင္း ထားရွိဖို ့
တပ္မေတာ္သား လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ ဗုိလ္မႉးခ်ဳပ္တင္စန္းႏုိင္က အဓိက
ကန္႔ကြက္ေဆြးေႏြး ေျပာၾကားခဲ့တယ္လို႔ ဖတ္လိုက္ရတယ္။ ေတာင္သူလယ္သမား၊
အလုပ္သမား၊ ဆင္းရဲသား လူထုအမ်ားစုႀကီး အတြက္ကေတာ့ အလြန္
၀မ္းနည္းေၾကကြဲဖြယ္ေကာင္းတဲ့ သတင္းဆိုးတပုဒ္ပါပဲ။ တနည္းအားျဖင့္ေျပာရရင္
ေပြ႔ပိုက္ခ်င္လို႔ လက္ကမ္းေနတဲ့ မိဘျပည္သူေတြရဲ႕ အ႐ႈိက္ကို
သားဆိုးသားမိုက္ေတြက ဖေနာင့္နဲ႔ ထပ္ကန္လိုက္တာပါပဲ။
ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ သမိုင္းေၾကာင္းကို ျပန္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ဗမာ့တပ္မေတာ္ဟာ ျပည္သူလူထုဘက္က ရပ္တည္ ကာကြယ္ႏုိင္ခြင့္ေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ရခဲ့ေပမယ့္ အဲ့ဒီ အခြင့္အလမ္းေတြကို အက်ိဳးရွိေအာင္ အသံုးမခ်ခဲ့ၾကဘူးဆိုတာ တိုင္းျပည္ လက္ရွိေရာက္ေနတဲ့ အေျခအေန အက်ပ္အတည္းႀကီးက အေျဖေပးၿပီးသားပါ။
က်ေနာ္တုိ႔ဟာ သမိုင္းကို ေလ့လာရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သမိုင္းထဲက သင္ခန္းစာ ထုတ္ယူတဲ့အခါျဖစ္ျဖစ္ သမိုင္းဆိုင္ရာ အခ်က္အလက္ေတြကို ထိမ္ခ်န္ဖံုးကြယ္ ေဖ်ာက္ဖ်က္ဖို႔ မသင့္ေတာ္သလို ဘက္လိုက္အားနာမႈ မျပတ္မသား သံုးသပ္မႈေတြ မလုပ္အပ္ပါဘူး။ ၁၉၆၂၊ ၁၉၇၄၊ ၁၉၇၆၊ ၁၉၈၈၊ ၁၉၉၀၊ ၂၀၀၇၊ ၂၀၁၀၊ ၂၀၁၂ ခုနွစ္ေတြကေန မ်က္ေမွာက္ေခတ္ထိ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျဖစ္ပြားေနခဲ့တဲ့ စစ္အာဏာရွင္နဲ႔ ျပည္သူၾကားက ပဋိပကၡေတြမွာ တပ္မေတာ္ကသာ ၾကားေနၿပီး အာဏာရွင္ဘက္က မရပ္တည္ဘဲ ျပည္သူေတြရဲ႕ဆႏၵကို ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့မယ္ဆိုရင္ သမိုင္းေၾကာင္းလည္းေကာင္းၿပီး အခုခ်ိန္ဆို တပ္မေတာ္ဟာ တို႔ႏုိင္ငံရဲ႕ အိမ္ဦးခန္းမွာ က်က္သေရရွိရွိ ေနရာယူႏုိင္လို ့ပန္းကံုးစြပ္ခံရမယ့္ ျပည္သူ႔တပ္မေတာ္ ျဖစ္ေနခဲ့တာ ၾကာၿပီေပါ့။
အခုေတာ့ အာဏာရွင္ဘက္က ျပတ္ျပတ္သားသားရပ္တည္တဲ့၊ ျပည္သူကို အႀကိမ္ႀကိမ္ သတ္ျဖတ္အႏုိင္က်င့္ခဲ့တဲ့ နာမည္ဆိုးနဲ႔ ကမၸည္းထိုးတဲ့ လက္နက္ကိုင္ ေၾကးစားတပ္ရယ္လို႔ သမိုင္းတင္ခဲ့ရတာ မဟုတ္လား။ မိဘျပည္သူေတြအတြက္ေတာ့ အလြန္ထိတ္လန္႔ ႏွလံုးေၾကကြဲစရာေတြ ႀကံဳခဲ့ရတာပါ။ ကိုယ့္သားသမီးက ကိုယ္နဲ႔ ကိုယ့္မိသားစုကို မညႇာမတာ သတ္ျဖတ္မႈ ႀကံဳရတဲ့ ဘယ္မိဘ မထိတ္လန္႔ဘဲ ရွိလိမ့္မတုန္း။ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမသားခ်င္း မ်ားစြာရွိတဲ့ အိမ္တအိမ္မွာ အႀကီးဆုံး ၾသရႆ သားႀကီးရွိတယ္ ဆိုၾကပါစုိ႔။ သားႀကီး အဖရာဆုိသလုိ အိမ္ေထာင္စုကုိ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရမွာ သူ႔တာ၀န္ျဖစ္သလုိ အိမ္နီးခ်င္း ပတ္၀န္းက်င္က ေလးစားခန္႔ညားရေအာင္ ဗလငါးတန္နဲ႔ ျပည့္စုံဖုိ႔လုိတယ္။ ကာယဗလတင္ အင္အားေတာင့္တင္းေန႐ုံနဲ႔ မျပည့္စုံဘူး၊ ဉာဏဗလ၊ စာရိတၱဗလ မဖြံ႔ၿဖဳိးဘဲ အိမ္ေထာင္စုရဲ႕ အေကာင္းဆုံး အခြင့္အေရးေတြ သူပဲေမာင္ပုိင္စီး ခြတုတ္၊ ညီငယ္ ႏွမငယ္ေတြအေပၚ မတရားသျဖင့္ ႏွိပ္စက္႐ုိက္ပုတ္၊ လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ေနရင္ ဘယ္သူက ေလးစားမလဲ၊ ဘယ္သူကႀကဳိက္မလဲ။ အဲဒီလုိ အစ္ကုိႀကီးမ်ိဳး အင္အားေတာင့္တင္း၊ ဗလႀကီးျခင္းဟာ ညီငယ္ ညီမငယ္ေတြ အတြက္ေတာ့ အႏၲရာယ္ပဲ။ အားလုံး ဒူးနဲ႔မ်က္ရည္ သုတ္ေနရမွာေပါ့။
တုိ႔တုိင္းျပည္က အာဏာသိမ္း တပ္မေတာ္ကလည္း အဲဒီလုိ အစ္ကုိႀကီးမ်ဳိး ျဖစ္ေနတယ္။ ဖြဲ႔စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒမွာ ႏုိင္ငံရဲ႕ အျမင့္ဆုံးအာဏာေတြ အကုန္ယူထားတယ္။ ႏိုင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ၊ ဓနဥစၥာေတြ မတရားသျဖင့္ ယူထားတယ္။ ေျမေတြ သိမ္းခ်င္သလုိသိမ္း၊ သယံဇာတေတြဆုိ အေမ့ထဘီေတာင္ ခၽြတ္ခုိင္းၿပီး ေပါင္ႏွံ ေရာင္းခ်သလုိမ်ဳိး လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ခဲ့တာ။ ဘယ္သူမွ မတုိင္ပင္ဘူး။ တုိင္းရင္းသား ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမသားခ်င္းေတြက ကုိယ့္အခြင့္အေရးေလး ေတာင္းရင္ကုိ ဘီလူးသဘက္လုိႏွိပ္စက္၊ အင္အားသုံး အႏုိင္က်င့္ သတ္ျဖတ္ေတာ့တာပဲ မဟုတ္လား။ ျပည္သူကုိ ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ရမယ့္အစား အာဏာရွင္အေရးနဲ႔ သူတို႔အေရး ဦးထိပ္ပန္ေနတာ အခုခ်ိန္ထိေအာင္ပါပဲ။
စစ္သည္အင္အား ၅ သိန္းေက်ာ္ရွိတဲ့ အထဲက ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ျပည္သူေတြဘက္က ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ထိထိေရာက္ေရာက္ ရပ္တည္ကာကြယ္ေပးမယ့္ ျပည္ခ်စ္စစ္သားေတြ ထြက္လာမွာလဲ။ မ်က္ေမွာက္ခ်ိန္ခါ သမယမွာ အခြင့္လမ္းေကာင္း ႀကဳံေနရၿပီ မဟုတ္လား။ လက္လႊတ္မခံဖုိ႔လုိတယ္။ ညစ္ႏြမ္းေနတဲ့ တပ္မေတာ္ရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔ သမုိင္းကုိ ျပန္လည္အဖတ္ဆယ္ဖုိ႔ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒကုိ ဒီမုိကေရစီ စံရည္စံၫႊန္းအတုိင္း ျပင္ဆင္ဖုိ႔၊ ႏုိင္ငံေတာ္အာဏာကုိ တပ္မေတာ္လက္ထဲကေန ျပည္သူ႔အစုိးရလက္အပ္ဖုိ႔၊ ျပတ္ျပတ္သားသား လုပ္ေဆာင္ရမယ့္အခ်ိန္ ေရာက္ေနပါၿပီ။
အမွန္နဲ႔အမွား ခြဲျခားတတ္တဲ့ အသိဉာဏ္နဲ႔ စိတ္သတၱိရွိဖို႔ သိပ္အေရးႀကီးပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ အမွန္နဲ႔ အမွားကို သိေပမယ့္ ကိုယ့္အတၱအတြက္၊ ကိုယ့္ေလာဘအတြက္ အမွန္တရားကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈတတ္ၾကတယ္။ အမ်ားအက်ိဳးစီးပြားကို ထိခိုက္မွန္းသိေပမယ့္ ကိုယ္ရေနတာေလး လက္လႊတ္ဆံုး႐ႈံးရမွာစိုးတဲ့ ဘယာဂတိေတြေၾကာင့္ အမွန္တရားကို မ်က္ကြယ္ျပဳတတ္ၾကတယ္ မဟုတ္လား။
တကယ္ေတာ့ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအရ လႊတ္ေတာ္ထိုင္ခုံ ၂၅ ရာခုိင္ႏႈန္း အႏုၾကမ္းစီးခံထားရတယ္ မဟုတ္လား။ ႏုိင္ငံရဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို တပ္မေတာ္က ေမာင္ပိုင္စီးထားတာ မဟုတ္လား။ ျပည္သူေတြရဲ႕ အနာဂတ္ကို လုယူထားတာ မဟုတ္လား။ တိုင္းျပည္ဘ႑ာနဲ ့သယံဇာတေတြ၊ ေတာင္သူေတြရဲ႕ လယ္ေျမေတြ တရားမဲ့ အသိမ္းခံေနရတာ မဟုတ္လား။
၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုဟာ ဒီမုိကေရစီ စံရည္စံညႊန္းေတြနဲ႔ လံုး၀ေသြဖည္ေနတယ္။ ထို႔အတူပဲ ျပည္သူရဲ ႔ ဆႏၵသေဘာထားေတြ၊ ခံယူခ်က္ေတြကို ထင္ဟပ္ၿပီးေတာ့ မေဖာ္ျပႏုိင္ဘူး။ တရားမဝင္တဲ့ စစ္အစိုးရကေန တရားဝင္ စစ္အစိုးရျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးလုိက္တဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံုျဖစ္တယ္။
ပုဒ္မ (၄၃၆) အပါအ၀င္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးကိစၥဟာ အာဏာႏုိင္ငံေရး (ပါတီႏုိင္ငံေရး) ကိစၥ မဟုတ္ဘူး။ ျပည္ေထာင္စုႀကီးရဲ႕အေရး၊ တမ်ိဳးသားလံုးရဲ႕အေရး၊ တတိုင္းတျပည္လံုးအေရး၊ အမ်ိဳးသားႏုိင္ငံေရးကိစၥႀကီး ျဖစ္တယ္။ ေက်ာင္းသားမွမဟုတ္ဘူး၊ ဖိုးဖိုးဖြားဖြားကစလို ့ဘုန္းဘုန္း၊ ဆရာေလး၊ ေမြးကင္းစကေလးထိ သက္ဆိုင္တယ္။ ေခါင္းရြက္ဗ်ပ္ထုိးေစ်းသည္၊ တိုင္းရင္းသား၊ စစ္တပ္၊ ရဲ၊ ၀န္ထမ္း၊ ကယ္ပါ၊ ဒြန္းစ႑ား ရွိရွိသမွ် ျပည္သူျပည္သားအားလံုးနဲ ့ဆိုင္တယ္။ အားလံုးရဲ႕ အနာဂတ္ေရးကိစၥႀကီးျဖစ္တယ္။
ဒီေနရာမွာ ေနာက္ထပ္အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္က “အမ်ိဳးသားေရး” ဆိုတဲ့ စကားလံုးဟာ ျမန္မာလူမ်ိဳး တမ်ိဳးတည္းကို ရည္ရြယ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဗုဒၶဘာသာအတြက္သက္သက္ မဟုတ္ပါဘူး။ ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ကရင္၊ မြန္၊ ကယား၊ ရခိုင္၊ ခ်င္း စတဲ့ ျပည္ေထာင္စုဖြား တိုင္းရင္းသားေတြအျပင္ ဗမာျပည္ေပါက္ အိႏၵိယလူမ်ိဳး၊ တ႐ုတ္လူမ်ိဳး စတဲ့ လူမ်ိဳးအားလံုးရဲ႕အေရး၊ ၿပီးေတာ့ အဲ့ဒီ ျပည္ေထာင္စုဖြား တိုင္းရင္းသားအားလံုး ကိုးကြယ္ယံုၾကည္ၾကတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၊ အစၥလာမ္ဘာသာ၊ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၊ ဟိႏၵဴဘာသာ၊ နတ္ကိုးကြယ္တဲ့ဘာသာ စတဲ့ ရွိရွိသမွ် ဘာသာအားလံုး ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တြဲေနထိုင္ရင္း အတူတကြ ႀကီးပြားခ်မ္းသာႏုိင္ေရးပါ။ တနည္းအားျဖင့္ေျပာရရင္ အမ်ိဳးသားႏုိင္ငံေရးဆိုတာ ျပည္ေထာင္စုအေရး၊ တတိုင္းတျပည္လံုး အေရးအရာ ကိစၥႀကီးပါ။ ထပ္ၿပီး ရွင္းေအာင္ေျပာရရင္ မိသားစု၀င္ ေျမာက္ျမားစြာရွိတဲ့ မိသားစုႀကီးရဲ႕ အေရးအရာ ကိစၥႀကီးပါ။
ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံသားမွန္ရင္၊ တိုင္းျပည္ကို တကယ္ခ်စ္တဲ့ စစ္သားမွန္ရင္ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္ခင္ ဒီပုဒ္မ ၄၃၆ ကို ထိထိေရာက္ေရာက္ ျပင္ဆင္ႏုိင္ေအာင္ လူတိုင္းလူတိုင္း ရွိရိွသမွ် စြမ္းအားအျပည့္နဲ႔ ၀ိုင္း၀န္းေထာက္ခံ ကူညီၾကဖို႔လိုတယ္။ အားလံုးရဲ႕ အနာဂတ္ေကာင္းဖို႔၊ စစ္မွန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံသစ္ကို တည္ေဆာက္ဖို႔ စစ္အာဏာရွင္ အရိပ္မိုးတဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံုဥပေဒဆိုးကို အျမစ္လွန္ တူးထုတ္ပစ္ေရးဟာ ႏုိင္ငံသားတိုင္းရဲ႕ အမ်ိဳးသားေရးတာ၀န္ႀကီး ျဖစ္တယ္။
ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒဆိုတာ တိုင္းျပည္တျပည္ရဲ႕ အေျခခံအုတ္ျမစ္ပါ။ ႏုိင္ငံသားတိုင္းအတြက္ ဘ၀လံုၿခံဳမႈ၊ ကိုယ့္ကံၾကမၼာ ကိုယ္ဖန္တီးႏုိင္မႈ၊ လြတ္လပ္မႈ၊ ညီမွ်မႈ၊ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈ ရွိၿပီးေတာ့ အေျခခံလူ႔အခြင့္အေရးေတြ အာမခံ ကာကြယ္ေပးထားတဲ့ ခိုင္ခန္႔တဲ့ အိမ္ႀကီးတလုံးနဲ႔ တူဖို႔လိုပါတယ္။
တိုင္းျပည္တျပည္ရဲ႕
ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒဟာ အဲ့ဒီ တိုင္းျပည္က ႏုိင္သားေတြရဲ႕
ယဥ္ေက်းမႈအဆင့္အတန္း၊ ႏုိင္ငံေရး အသိအျမင္ အနိမ့္အျမင့္ကို
ေဖာ္ျပႏုိင္ပါတယ္။
၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒဟာ မခိုင္မာတဲ့အုတ္ျမစ္ေပၚ တည္ထားတဲ့ နံရံေတြေဆြး၊ ၾကမ္းေတြေဆြးၿပီး ေခါင္မိုးမလံုတဲ့၊ အခ်ိန္မေရြး ၿပိဳက်ႏုိင္တဲ့ အိမ္အိုေဟာင္းႀကီးတလုံးနဲ႔ တူပါတယ္။ လက္ရွိ ရာထူးအာဏာရွိလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အခြင့္ထူးေတြ ခံစားေနရလို႔ျဖစ္ျဖစ္ ေလာေလာဆယ္ အဆင္ေျပေနတဲ့၊
အေျခက်ေနတဲ့ ရာထူးဌာနႏၱရ၊ စီးပြားေရးဘ၀၊ လူမႈေရးဘ၀ေတြ အရွိန္မပ်က္ေစခ်င္လို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို မျပင္ခ်င္ဘူးဆိုတဲ့ သူေတြဟာ အႏၱရာယ္ႀကီးၿပီး မခိုင္မာတဲ့ အိမ္အိုေဆြးႀကီးထဲမွာ ေနာက္ဆံုးေပၚ ေခတ္မီအသံုးအေဆာင္ေတြနဲ႔ အခန္းဖြဲ႔ ေနသူေတြနဲ႔ တူပါတယ္။ သူတို႔အခန္း ဘယ္ေလာက္ခိုင္ခိုင္၊ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း အိမ္အိုႀကီး ၿပိဳက်ရင္ေတာ့ အတူတူ ၿပိဳက်တဲ့အထဲ ပါသြားမွာပါ။ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒေအာက္မွာ ဘယ္သူ႔ရဲ႕ဘ၀မွ မလံုၿခံဳပါဘူး။
ပုဒ္မ ၄၃၆ အပါအ၀င္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို ထိထိေရာက္ေရာက္ မျပင္ႏုိင္ရင္ စစ္ညြန္ထဲမွာ အားလံုးရဲ႕ဘ၀ေတြ၊ အနာဂတ္ေတြ ဆက္ၿပီး အညြန္႔တံုးၾကရဦးမယ္။ ဥပေဒရဲ႕အထက္မွာ ဗိုလ္က်ေနရာလုထားတဲ့ စစ္အာဏာရွင္ အေပါင္းအပါ အသိုင္းအ၀ိုင္းေတြရဲ႕ လူလည္က်၊ ေခါင္းပံုျဖတ္၊ လူညႊန္ ့ခူးတာ ဆက္ခံေနရဦးမွာပါ။ တရားဥပေဒ မစိုးမိုးျခင္းရဲ႕ ေရေသာက္ျမစ္ျဖစ္တဲ့ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးကို အခ်ိန္ဆြဲျခင္းဟာ တစကၠန္႔ တမိနစ္ ေနာက္က်ရင္ ေနာက္က်သေလာက္ ျပည္တြင္းစစ္မီးေတာက္ေအာက္မွာ စစ္ဂ်ပိုး လူဂ်ပိုးေတြရဲ႕ လက္ေအာက္မွာ အျပစ္မဲ့ ရဟန္းရွင္လူ ျပည္သူေတြ အဖမ္းခံရမႈ၊ အသတ္ခံရမႈ၊ တပ္မေတာ္သားေတြ မလိုအပ္ဘဲ အသက္ဆံုး႐ႈံးမႈ၊ ႏုိင္ငံအႏွံ႔ လူသတ္၊ မုဒိမ္း၊ ေျမသိမ္းမႈေတြ၊ မတရားပုဒ္မေတြနဲ႔ မမွ်မတ တရားစီရင္ခံရမႈေတြ ဆက္ျဖစ္ေနဦးမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ျပည္သူျပည္သားေတြ လက္မခံတဲ့ ဘယ္အုပ္ခ်ဳပ္မႈ စနစ္မဆို နိဂံုးေကာင္းနဲ႔ အဆံုးသတ္႐ုိးထံုးစံ မရွိပါဘူး။
ဒီေတာ့ တပ္မေတာ္သား အားလံုးကို ေမးပါရေစ၊ လိပ္ျပာသန္႔သန္႔၊ ရဲရဲရင့္ရင့္ ေျဖၾကည့္လိုက္ပါ။ ဗမာ့တပ္မေတာ္ဟာ ဘယ္သူ႔တပ္မေတာ္လဲ၊ လူတစုတပ္မေတာ္ လုပ္မွာလား၊ လူထုတပ္မေတာ္ လုပ္မွာလား။
ကိုယ္ႀကိဳက္တာကိုယ္ေရြး … ကိုယ့္သမိုင္းကိုယ္ေရး
ေရြးသင့္တာေရြး … ေပးသင့္တာေပး
ေျပးျခင္လည္းေျပး … သံသရာက … မေ၀းလွပါဘူး။ ။
မင္းေကာင္းခ်စ္
ဇြန္လ (၂၄) ရက္၂၀၁၅ ခုႏွစ္
ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ သမိုင္းေၾကာင္းကို ျပန္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ဗမာ့တပ္မေတာ္ဟာ ျပည္သူလူထုဘက္က ရပ္တည္ ကာကြယ္ႏုိင္ခြင့္ေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ရခဲ့ေပမယ့္ အဲ့ဒီ အခြင့္အလမ္းေတြကို အက်ိဳးရွိေအာင္ အသံုးမခ်ခဲ့ၾကဘူးဆိုတာ တိုင္းျပည္ လက္ရွိေရာက္ေနတဲ့ အေျခအေန အက်ပ္အတည္းႀကီးက အေျဖေပးၿပီးသားပါ။
က်ေနာ္တုိ႔ဟာ သမိုင္းကို ေလ့လာရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သမိုင္းထဲက သင္ခန္းစာ ထုတ္ယူတဲ့အခါျဖစ္ျဖစ္ သမိုင္းဆိုင္ရာ အခ်က္အလက္ေတြကို ထိမ္ခ်န္ဖံုးကြယ္ ေဖ်ာက္ဖ်က္ဖို႔ မသင့္ေတာ္သလို ဘက္လိုက္အားနာမႈ မျပတ္မသား သံုးသပ္မႈေတြ မလုပ္အပ္ပါဘူး။ ၁၉၆၂၊ ၁၉၇၄၊ ၁၉၇၆၊ ၁၉၈၈၊ ၁၉၉၀၊ ၂၀၀၇၊ ၂၀၁၀၊ ၂၀၁၂ ခုနွစ္ေတြကေန မ်က္ေမွာက္ေခတ္ထိ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျဖစ္ပြားေနခဲ့တဲ့ စစ္အာဏာရွင္နဲ႔ ျပည္သူၾကားက ပဋိပကၡေတြမွာ တပ္မေတာ္ကသာ ၾကားေနၿပီး အာဏာရွင္ဘက္က မရပ္တည္ဘဲ ျပည္သူေတြရဲ႕ဆႏၵကို ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့မယ္ဆိုရင္ သမိုင္းေၾကာင္းလည္းေကာင္းၿပီး အခုခ်ိန္ဆို တပ္မေတာ္ဟာ တို႔ႏုိင္ငံရဲ႕ အိမ္ဦးခန္းမွာ က်က္သေရရွိရွိ ေနရာယူႏုိင္လို ့ပန္းကံုးစြပ္ခံရမယ့္ ျပည္သူ႔တပ္မေတာ္ ျဖစ္ေနခဲ့တာ ၾကာၿပီေပါ့။
အခုေတာ့ အာဏာရွင္ဘက္က ျပတ္ျပတ္သားသားရပ္တည္တဲ့၊ ျပည္သူကို အႀကိမ္ႀကိမ္ သတ္ျဖတ္အႏုိင္က်င့္ခဲ့တဲ့ နာမည္ဆိုးနဲ႔ ကမၸည္းထိုးတဲ့ လက္နက္ကိုင္ ေၾကးစားတပ္ရယ္လို႔ သမိုင္းတင္ခဲ့ရတာ မဟုတ္လား။ မိဘျပည္သူေတြအတြက္ေတာ့ အလြန္ထိတ္လန္႔ ႏွလံုးေၾကကြဲစရာေတြ ႀကံဳခဲ့ရတာပါ။ ကိုယ့္သားသမီးက ကိုယ္နဲ႔ ကိုယ့္မိသားစုကို မညႇာမတာ သတ္ျဖတ္မႈ ႀကံဳရတဲ့ ဘယ္မိဘ မထိတ္လန္႔ဘဲ ရွိလိမ့္မတုန္း။ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမသားခ်င္း မ်ားစြာရွိတဲ့ အိမ္တအိမ္မွာ အႀကီးဆုံး ၾသရႆ သားႀကီးရွိတယ္ ဆိုၾကပါစုိ႔။ သားႀကီး အဖရာဆုိသလုိ အိမ္ေထာင္စုကုိ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရမွာ သူ႔တာ၀န္ျဖစ္သလုိ အိမ္နီးခ်င္း ပတ္၀န္းက်င္က ေလးစားခန္႔ညားရေအာင္ ဗလငါးတန္နဲ႔ ျပည့္စုံဖုိ႔လုိတယ္။ ကာယဗလတင္ အင္အားေတာင့္တင္းေန႐ုံနဲ႔ မျပည့္စုံဘူး၊ ဉာဏဗလ၊ စာရိတၱဗလ မဖြံ႔ၿဖဳိးဘဲ အိမ္ေထာင္စုရဲ႕ အေကာင္းဆုံး အခြင့္အေရးေတြ သူပဲေမာင္ပုိင္စီး ခြတုတ္၊ ညီငယ္ ႏွမငယ္ေတြအေပၚ မတရားသျဖင့္ ႏွိပ္စက္႐ုိက္ပုတ္၊ လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ေနရင္ ဘယ္သူက ေလးစားမလဲ၊ ဘယ္သူကႀကဳိက္မလဲ။ အဲဒီလုိ အစ္ကုိႀကီးမ်ိဳး အင္အားေတာင့္တင္း၊ ဗလႀကီးျခင္းဟာ ညီငယ္ ညီမငယ္ေတြ အတြက္ေတာ့ အႏၲရာယ္ပဲ။ အားလုံး ဒူးနဲ႔မ်က္ရည္ သုတ္ေနရမွာေပါ့။
တုိ႔တုိင္းျပည္က အာဏာသိမ္း တပ္မေတာ္ကလည္း အဲဒီလုိ အစ္ကုိႀကီးမ်ဳိး ျဖစ္ေနတယ္။ ဖြဲ႔စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒမွာ ႏုိင္ငံရဲ႕ အျမင့္ဆုံးအာဏာေတြ အကုန္ယူထားတယ္။ ႏိုင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ၊ ဓနဥစၥာေတြ မတရားသျဖင့္ ယူထားတယ္။ ေျမေတြ သိမ္းခ်င္သလုိသိမ္း၊ သယံဇာတေတြဆုိ အေမ့ထဘီေတာင္ ခၽြတ္ခုိင္းၿပီး ေပါင္ႏွံ ေရာင္းခ်သလုိမ်ဳိး လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ခဲ့တာ။ ဘယ္သူမွ မတုိင္ပင္ဘူး။ တုိင္းရင္းသား ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမသားခ်င္းေတြက ကုိယ့္အခြင့္အေရးေလး ေတာင္းရင္ကုိ ဘီလူးသဘက္လုိႏွိပ္စက္၊ အင္အားသုံး အႏုိင္က်င့္ သတ္ျဖတ္ေတာ့တာပဲ မဟုတ္လား။ ျပည္သူကုိ ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ရမယ့္အစား အာဏာရွင္အေရးနဲ႔ သူတို႔အေရး ဦးထိပ္ပန္ေနတာ အခုခ်ိန္ထိေအာင္ပါပဲ။
စစ္သည္အင္အား ၅ သိန္းေက်ာ္ရွိတဲ့ အထဲက ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ျပည္သူေတြဘက္က ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ထိထိေရာက္ေရာက္ ရပ္တည္ကာကြယ္ေပးမယ့္ ျပည္ခ်စ္စစ္သားေတြ ထြက္လာမွာလဲ။ မ်က္ေမွာက္ခ်ိန္ခါ သမယမွာ အခြင့္လမ္းေကာင္း ႀကဳံေနရၿပီ မဟုတ္လား။ လက္လႊတ္မခံဖုိ႔လုိတယ္။ ညစ္ႏြမ္းေနတဲ့ တပ္မေတာ္ရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔ သမုိင္းကုိ ျပန္လည္အဖတ္ဆယ္ဖုိ႔ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒကုိ ဒီမုိကေရစီ စံရည္စံၫႊန္းအတုိင္း ျပင္ဆင္ဖုိ႔၊ ႏုိင္ငံေတာ္အာဏာကုိ တပ္မေတာ္လက္ထဲကေန ျပည္သူ႔အစုိးရလက္အပ္ဖုိ႔၊ ျပတ္ျပတ္သားသား လုပ္ေဆာင္ရမယ့္အခ်ိန္ ေရာက္ေနပါၿပီ။
အမွန္နဲ႔အမွား ခြဲျခားတတ္တဲ့ အသိဉာဏ္နဲ႔ စိတ္သတၱိရွိဖို႔ သိပ္အေရးႀကီးပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ အမွန္နဲ႔ အမွားကို သိေပမယ့္ ကိုယ့္အတၱအတြက္၊ ကိုယ့္ေလာဘအတြက္ အမွန္တရားကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈတတ္ၾကတယ္။ အမ်ားအက်ိဳးစီးပြားကို ထိခိုက္မွန္းသိေပမယ့္ ကိုယ္ရေနတာေလး လက္လႊတ္ဆံုး႐ႈံးရမွာစိုးတဲ့ ဘယာဂတိေတြေၾကာင့္ အမွန္တရားကို မ်က္ကြယ္ျပဳတတ္ၾကတယ္ မဟုတ္လား။
တကယ္ေတာ့ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအရ လႊတ္ေတာ္ထိုင္ခုံ ၂၅ ရာခုိင္ႏႈန္း အႏုၾကမ္းစီးခံထားရတယ္ မဟုတ္လား။ ႏုိင္ငံရဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို တပ္မေတာ္က ေမာင္ပိုင္စီးထားတာ မဟုတ္လား။ ျပည္သူေတြရဲ႕ အနာဂတ္ကို လုယူထားတာ မဟုတ္လား။ တိုင္းျပည္ဘ႑ာနဲ ့သယံဇာတေတြ၊ ေတာင္သူေတြရဲ႕ လယ္ေျမေတြ တရားမဲ့ အသိမ္းခံေနရတာ မဟုတ္လား။
၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုဟာ ဒီမုိကေရစီ စံရည္စံညႊန္းေတြနဲ႔ လံုး၀ေသြဖည္ေနတယ္။ ထို႔အတူပဲ ျပည္သူရဲ ႔ ဆႏၵသေဘာထားေတြ၊ ခံယူခ်က္ေတြကို ထင္ဟပ္ၿပီးေတာ့ မေဖာ္ျပႏုိင္ဘူး။ တရားမဝင္တဲ့ စစ္အစိုးရကေန တရားဝင္ စစ္အစိုးရျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးလုိက္တဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံုျဖစ္တယ္။
ပုဒ္မ (၄၃၆) အပါအ၀င္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးကိစၥဟာ အာဏာႏုိင္ငံေရး (ပါတီႏုိင္ငံေရး) ကိစၥ မဟုတ္ဘူး။ ျပည္ေထာင္စုႀကီးရဲ႕အေရး၊ တမ်ိဳးသားလံုးရဲ႕အေရး၊ တတိုင္းတျပည္လံုးအေရး၊ အမ်ိဳးသားႏုိင္ငံေရးကိစၥႀကီး ျဖစ္တယ္။ ေက်ာင္းသားမွမဟုတ္ဘူး၊ ဖိုးဖိုးဖြားဖြားကစလို ့ဘုန္းဘုန္း၊ ဆရာေလး၊ ေမြးကင္းစကေလးထိ သက္ဆိုင္တယ္။ ေခါင္းရြက္ဗ်ပ္ထုိးေစ်းသည္၊ တိုင္းရင္းသား၊ စစ္တပ္၊ ရဲ၊ ၀န္ထမ္း၊ ကယ္ပါ၊ ဒြန္းစ႑ား ရွိရွိသမွ် ျပည္သူျပည္သားအားလံုးနဲ ့ဆိုင္တယ္။ အားလံုးရဲ႕ အနာဂတ္ေရးကိစၥႀကီးျဖစ္တယ္။
ဒီေနရာမွာ ေနာက္ထပ္အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္က “အမ်ိဳးသားေရး” ဆိုတဲ့ စကားလံုးဟာ ျမန္မာလူမ်ိဳး တမ်ိဳးတည္းကို ရည္ရြယ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဗုဒၶဘာသာအတြက္သက္သက္ မဟုတ္ပါဘူး။ ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ကရင္၊ မြန္၊ ကယား၊ ရခိုင္၊ ခ်င္း စတဲ့ ျပည္ေထာင္စုဖြား တိုင္းရင္းသားေတြအျပင္ ဗမာျပည္ေပါက္ အိႏၵိယလူမ်ိဳး၊ တ႐ုတ္လူမ်ိဳး စတဲ့ လူမ်ိဳးအားလံုးရဲ႕အေရး၊ ၿပီးေတာ့ အဲ့ဒီ ျပည္ေထာင္စုဖြား တိုင္းရင္းသားအားလံုး ကိုးကြယ္ယံုၾကည္ၾကတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၊ အစၥလာမ္ဘာသာ၊ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၊ ဟိႏၵဴဘာသာ၊ နတ္ကိုးကြယ္တဲ့ဘာသာ စတဲ့ ရွိရွိသမွ် ဘာသာအားလံုး ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တြဲေနထိုင္ရင္း အတူတကြ ႀကီးပြားခ်မ္းသာႏုိင္ေရးပါ။ တနည္းအားျဖင့္ေျပာရရင္ အမ်ိဳးသားႏုိင္ငံေရးဆိုတာ ျပည္ေထာင္စုအေရး၊ တတိုင္းတျပည္လံုး အေရးအရာ ကိစၥႀကီးပါ။ ထပ္ၿပီး ရွင္းေအာင္ေျပာရရင္ မိသားစု၀င္ ေျမာက္ျမားစြာရွိတဲ့ မိသားစုႀကီးရဲ႕ အေရးအရာ ကိစၥႀကီးပါ။
ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံသားမွန္ရင္၊ တိုင္းျပည္ကို တကယ္ခ်စ္တဲ့ စစ္သားမွန္ရင္ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္ခင္ ဒီပုဒ္မ ၄၃၆ ကို ထိထိေရာက္ေရာက္ ျပင္ဆင္ႏုိင္ေအာင္ လူတိုင္းလူတိုင္း ရွိရိွသမွ် စြမ္းအားအျပည့္နဲ႔ ၀ိုင္း၀န္းေထာက္ခံ ကူညီၾကဖို႔လိုတယ္။ အားလံုးရဲ႕ အနာဂတ္ေကာင္းဖို႔၊ စစ္မွန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံသစ္ကို တည္ေဆာက္ဖို႔ စစ္အာဏာရွင္ အရိပ္မိုးတဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံုဥပေဒဆိုးကို အျမစ္လွန္ တူးထုတ္ပစ္ေရးဟာ ႏုိင္ငံသားတိုင္းရဲ႕ အမ်ိဳးသားေရးတာ၀န္ႀကီး ျဖစ္တယ္။
ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒဆိုတာ တိုင္းျပည္တျပည္ရဲ႕ အေျခခံအုတ္ျမစ္ပါ။ ႏုိင္ငံသားတိုင္းအတြက္ ဘ၀လံုၿခံဳမႈ၊ ကိုယ့္ကံၾကမၼာ ကိုယ္ဖန္တီးႏုိင္မႈ၊ လြတ္လပ္မႈ၊ ညီမွ်မႈ၊ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈ ရွိၿပီးေတာ့ အေျခခံလူ႔အခြင့္အေရးေတြ အာမခံ ကာကြယ္ေပးထားတဲ့ ခိုင္ခန္႔တဲ့ အိမ္ႀကီးတလုံးနဲ႔ တူဖို႔လိုပါတယ္။
၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒဟာ မခိုင္မာတဲ့အုတ္ျမစ္ေပၚ တည္ထားတဲ့ နံရံေတြေဆြး၊ ၾကမ္းေတြေဆြးၿပီး ေခါင္မိုးမလံုတဲ့၊ အခ်ိန္မေရြး ၿပိဳက်ႏုိင္တဲ့ အိမ္အိုေဟာင္းႀကီးတလုံးနဲ႔ တူပါတယ္။ လက္ရွိ ရာထူးအာဏာရွိလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အခြင့္ထူးေတြ ခံစားေနရလို႔ျဖစ္ျဖစ္ ေလာေလာဆယ္ အဆင္ေျပေနတဲ့၊
အေျခက်ေနတဲ့ ရာထူးဌာနႏၱရ၊ စီးပြားေရးဘ၀၊ လူမႈေရးဘ၀ေတြ အရွိန္မပ်က္ေစခ်င္လို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို မျပင္ခ်င္ဘူးဆိုတဲ့ သူေတြဟာ အႏၱရာယ္ႀကီးၿပီး မခိုင္မာတဲ့ အိမ္အိုေဆြးႀကီးထဲမွာ ေနာက္ဆံုးေပၚ ေခတ္မီအသံုးအေဆာင္ေတြနဲ႔ အခန္းဖြဲ႔ ေနသူေတြနဲ႔ တူပါတယ္။ သူတို႔အခန္း ဘယ္ေလာက္ခိုင္ခိုင္၊ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း အိမ္အိုႀကီး ၿပိဳက်ရင္ေတာ့ အတူတူ ၿပိဳက်တဲ့အထဲ ပါသြားမွာပါ။ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒေအာက္မွာ ဘယ္သူ႔ရဲ႕ဘ၀မွ မလံုၿခံဳပါဘူး။
ပုဒ္မ ၄၃၆ အပါအ၀င္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို ထိထိေရာက္ေရာက္ မျပင္ႏုိင္ရင္ စစ္ညြန္ထဲမွာ အားလံုးရဲ႕ဘ၀ေတြ၊ အနာဂတ္ေတြ ဆက္ၿပီး အညြန္႔တံုးၾကရဦးမယ္။ ဥပေဒရဲ႕အထက္မွာ ဗိုလ္က်ေနရာလုထားတဲ့ စစ္အာဏာရွင္ အေပါင္းအပါ အသိုင္းအ၀ိုင္းေတြရဲ႕ လူလည္က်၊ ေခါင္းပံုျဖတ္၊ လူညႊန္ ့ခူးတာ ဆက္ခံေနရဦးမွာပါ။ တရားဥပေဒ မစိုးမိုးျခင္းရဲ႕ ေရေသာက္ျမစ္ျဖစ္တဲ့ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးကို အခ်ိန္ဆြဲျခင္းဟာ တစကၠန္႔ တမိနစ္ ေနာက္က်ရင္ ေနာက္က်သေလာက္ ျပည္တြင္းစစ္မီးေတာက္ေအာက္မွာ စစ္ဂ်ပိုး လူဂ်ပိုးေတြရဲ႕ လက္ေအာက္မွာ အျပစ္မဲ့ ရဟန္းရွင္လူ ျပည္သူေတြ အဖမ္းခံရမႈ၊ အသတ္ခံရမႈ၊ တပ္မေတာ္သားေတြ မလိုအပ္ဘဲ အသက္ဆံုး႐ႈံးမႈ၊ ႏုိင္ငံအႏွံ႔ လူသတ္၊ မုဒိမ္း၊ ေျမသိမ္းမႈေတြ၊ မတရားပုဒ္မေတြနဲ႔ မမွ်မတ တရားစီရင္ခံရမႈေတြ ဆက္ျဖစ္ေနဦးမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ျပည္သူျပည္သားေတြ လက္မခံတဲ့ ဘယ္အုပ္ခ်ဳပ္မႈ စနစ္မဆို နိဂံုးေကာင္းနဲ႔ အဆံုးသတ္႐ုိးထံုးစံ မရွိပါဘူး။
ဒီေတာ့ တပ္မေတာ္သား အားလံုးကို ေမးပါရေစ၊ လိပ္ျပာသန္႔သန္႔၊ ရဲရဲရင့္ရင့္ ေျဖၾကည့္လိုက္ပါ။ ဗမာ့တပ္မေတာ္ဟာ ဘယ္သူ႔တပ္မေတာ္လဲ၊ လူတစုတပ္မေတာ္ လုပ္မွာလား၊ လူထုတပ္မေတာ္ လုပ္မွာလား။
ကိုယ္ႀကိဳက္တာကိုယ္ေရြး … ကိုယ့္သမိုင္းကိုယ္ေရး
ေရြးသင့္တာေရြး … ေပးသင့္တာေပး
ေျပးျခင္လည္းေျပး … သံသရာက … မေ၀းလွပါဘူး။ ။
မင္းေကာင္းခ်စ္
ဇြန္လ (၂၄) ရက္၂၀၁၅ ခုႏွစ္
Comments
Post a Comment