ေမာင္စြမ္းရည္ – “ ေက်ာ္ကုိကုိေရးတဲ့ ေက်ာင္းသားသမဂၢသမုိင္း”၊ ဧၿပီ ၂၂

ေက်ာ္ကုိကုိ ၂၀၁၄ ဧၿပီကေရးခဲ့တဲ့ စာအုပ္တအုပ္ဟာ အခုဆုိရင္ ထုတ္ေဝခဲ့တာ တနွစ္ၾကာၿပီ။ “ေက်ာင္းသားသမဂၢသမုိင္း” လုိ႔ အတုိေကာက္ေရးလုိက္ေပမယ့္ စာအုပ္အမည္အျပည့္အစံုကေတာ့ “ေက်ာင္းသားသမဂၢနွင့္ ဒီမုိကရက္တစ္ လူ႔အဖဲြ႔အစည္း” ပါတဲ့။ ဒီစာအုပ္ကေလးကုိ ဗမာျပည္အလည္အပတ္ျပန္တဲ့ ဗမာမိတ္ေဆြတဦးဆီက ဖတ္ရေတာ့ အထူးစိတ္ဝင္စားမိပါတယ္။ ျပည္ပေရာက္ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြကုိ ဒီစာအုပ္အေၾကာင္းေမးၾကည့္ေတာ့ ထုတ္ေဝခဲ့တာ တနွစ္တင္းတင္းျပည့္ခဲ့ေပမယ့္ ဘယ္သူတဦးတေယာက္မွ ဖတ္ဖူးဖုိ႔ ၾကားေတာင္မၾကားဖူးၾကတာ ေတြ႔ရတာ အံ့ၾသရပါတယ္။

 

ေက်ာ္ကုိကုိက ဒီစာအုပ္အျပင္ ၂၀၀၇ သံဃာ့အေရးအခင္း အေၾကာင္းကုိ မွတ္တမ္းတင္ေရးသားခဲ့ဖူးတယ္လုိ႔ ၾကားသိရလု႔ိ ဟုိလူဒီလူကုိ ေမးၾကည့္ေတာ့လဲ ‘စကားေမးမရ’ လုိ႔ပဲ ေျပာရပါေတာ့မယ္။ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားထံ စုံစမ္းၾကည့္လုိ႔လဲ မရပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဗမာျပည္ကုိပဲ လွမ္းမွာၿပီး ကုိယ့္ကပဲ သူမ်ားကုိ ျဖန္႔ျဖဴးေပးရေတာ့မလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေက်ာ္ကုိကုိက ၂၀၀၇သံဃာ့အေရးအခင္းမွာ ေပၚထြက္လာတဲ့ “ခြပ္ေဒါင္းမ်ိဳး” တဦးျဖစ္ပါတယ္။ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ေက်ာင္းသား သမဂၢ ေနာက္ဆုံးမ်ိဳးဆက္ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္တဦးလုိ႔ ၾကားဖူးရုံပဲရွိပါတယ္။ ၂၀၁၂ ဗကသမ်ား အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ကုိ ျပန္လည္ဖဲြ႔စည္းတည္ေထာင္တဲ့ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြထဲမွာ အပါအဝင္တဦးျဖစ္တယ္လုိ႔ ၾကားသိရလုိ႔ ငါတုိ႔ေမွ်ာ္လင့္အားထားစရာ ေက်ာင္းသားတဦးရယ္လုိ႔ အေဝးကပဲ လြမ္းေနပါတယ္။

 

ေက်ာ္ကုိကုိက “ေက်ာင္းသားသမဂၢ” ကုိ ထိပ္စည္းေပးထားေပမယ့္ ေက်ာင္းသားသမဂၢမေပၚခင္ ၁၉၀၃ ခု(ပါေတာ္မူၿပီးစ- ရွစ္နွစ္ကာလေလာက္က ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈကုိပါ ေလ့လာ တင္ျပထားတာေတြ႔ရပါတယ္။ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳး တုိင္းတပါးသားေက်ာင္းဆရာအပါအဝင္ ပညာေရးအရာရွိေတြကုိ ရွိခုိးရမယ္လုိ႔ ထုတ္ျပန္တဲ့ ပညာမင္းႀကီးရဲ႕အမိန္႔ကုိ ဆန္႔က်င္ဆႏၵျပသပိတ္ေမွာက္တာျဖစ္လုိ႔ ပထမဆုံးေက်ာင္းသားသပိတ္ ပထမဆုံးေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈလုိ႔ ဆုိရပါမယ္။ ေရွ႕ေဟာင္းစာနယ္ဇင္းေတြထဲမွာေတာ့ “ရွိခုိးကြက္ရွင္” လုိ႔ ဖတ္ရဖူးပါတယ္။ ေက်ာ္ကုိကုိက “ရွိခုိးသပိတ္” လုိ႔ မွတ္တမ္းေရးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီသပိတ္ရဲ႕ အေရးပါပုံကုိလဲ သုံးသပ္ျပထားတာ တန္ဖုိးရွိပါတယ္။ ၿမိဳ႕လုလင္ၿမိဳ႕သူႀကီး၊ ဝန္သုိေစာ္ဘြားႀကီး၊ ဝဲေလာင္ရြာသူႀကီး စတဲ့ပုန္ကန္သူေတြဟာ ပါေတာ္မူၿပီး ေနာက္ဆက္တဲြ ပုန္ကန္မႈေတြျဖစ္ပါတယ္။ လက္နက္ကုိင္ပုန္ကန္မႈမ်ားဟာ မေအာင္ျမင္ႏုိင္မွန္းသိလာလုိ႔ လူထုနည္း၊ ဒီမုိကေရစီနည္းနဲ႔ ဆႏၵျပတုိက္ပဲြဝင္တဲ့နည္းကုိ “ရွိခုိးသပိတ္” က ရွာေဖြေပးခဲ့တဲ့အတြက္ ၁၉၀၆ ဝံသာနုရကိၡတ ဝုိင္အမ္ဘီေအအသင္းတုိ႔၊ ဂ်ီစီဘီေအေခၚ ဝံသာႏုအဖဲြ႔ခ်ဳပ္တုိ႔ ဗမာႏုိင္ငံလုံးဆုိင္ရာ လူငယ္အဖဲြ႔ခ်ဳပ္၊ လူငယ္မ်ားႀကီးပြားေရးအသင္းတုိ႔ ဗမာအစည္းအရုံးစတဲ့ အမ်ိဳးသား ႏုိးၾကားလႈပ္ရွားမွ အသင္းေတြတဆင့္ၿပီးတဆင့္ ေပၚထြက္လာဖုိ႔ လမ္းဖြင့္ေပးခဲ့တယ္လုိ႔ ေကာက္ခ်က္ဆဲြထားပါတယ္။

 

ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြဟာ ႏုိးၾကားရဲရင့္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြျဖစ္လာပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြ ႏုိ္င္ငံေရးမလုပ္ရဘူးဆုိတဲ့ လူႀကီးသူမအဆုံးအမစကားေတြ ဖယ္ခ်ၿပီး လုပ္ခဲ့လုိ႔ လြတ္လပ္ေရးရခဲ့တာျဖစ္ေၾကာင္း ေထာက္ျပထားပါတယ္။ ပုိၿပီးအေရးႀကီးတာက ေက်ာ္ငးသာေတြဟာ ေက်ာင္းအတြင္းက အေလ့အလာ၊ အေလ့အက်င့္မ်ားနဲ႔ မိမိတုိ႔ဘာသာ အဖဲြ႔အစည္း ဥပေဒစည္းမ်ဥ္းေတြေရးဆဲြျခင္း မိမိဘာသာလြတ္လပ္ၿပီး စည္းကမ္းတက်ရွိတဲ့ ေရြးေကာက္ပဲြေတြနဲ႔ ေက်ာင္းသားသမဂၢေခါင္းေဆြေတြ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ျခင္းစတဲ့ ဒီမုိကေရစီအေလ့အက်င့္ေတြကုိ ေလ့က်င့္ပ်ိဳးေထာင္ၿပီး ဗမာျပည္ရဲ႕ ဒီမုိကေရစီဆုိင္ရာ အမိ်ဳးသားႏုိင္ငံေရးကုိ ေလ့က်င့္သယ္ေဆာင္ၿပီး ယဥ္ေက်းတဲ့ ေခတ္ေပၚႏုိင္ငံေရးလမ္းစဥ္( ကမၻာ့ဦးသမၼတေရြးေကာက္ပဲြအစဥ္အလာကုိ တည္ေထာင္ခဲ့ၾကေၾကာင္း)  ဂုဏ္ယူေရးသားထားပါတယ္။ ေက်ာင္းသားႏုိင္ငံေရးလုပ္လုိ႔ တုိင္းျပည္မပ်က္၊ စစ္သားႏုိင္ငံေရးလုပ္လုိ႔သာ တုိင္းျပည္ပ်က္ခဲ့ရေၾကာင္း သမုိင္းကသက္ေသျပခဲ့ၿပီျဖစ္ပါတယ္။

 

ေက်ာင္းသားေတြက ေက်ာင္းသားအဖဲြ႔အစည္းဥပေဒေတြကုိ လူထုဆႏၵ၊ ေက်ာင္းသားထုဆႏၵနဲ႔အညီ ေရးဆဲြခဲ့ၾကတယ္။ စစ္သားေတြက စစ္သားေတြအတြက္ဥပေဒကုိ သူတုိ႔ဘာသာေရးဆဲြၾကမယ္ဆုိရင္ ေကာင္းတာေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔အက်ိဳးအတြက္ တဖက္သတ္ေရးဆဲြၿပီး အမ်ားလူထုကုိ ခ်ျပတာ သေဘာထားညိွႏႈိင္းတာ မလုပ္ၾကတဲ့အျပင္ ျပည္သူလူထုအတြက္ အေျခခံဥပေဒကုိလဲ မုိးႀကီးေလႀကီထဲ၊ အေလာင္းေကာင္ေတြၾကားမွာ ေရးဆဲြခဲ့ၾကတယ္။ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒဟာ စစ္တပ္နဲ႔သာ ဆုိင္တာမဟုတ္ဘူး။ ႏုိင္ငံသားတုိင္းနဲ႔ ဆုိင္တယ္။ စစ္တပ္က ဘယ္အဖဲြ႔အစည္းမွမပါ။ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္ေတြမပါတဲ့ စစ္သားတမတ္သား၊ စစ္ထြက္ငါးမူးသား လႊတ္ေတာ္ႀကီးတည္ေထာင္ၿပီး ေဘာင္းဘီခြ်တ္၊ ပုဆုိးဝတ္ခဲ့ေပမယ့္ ခါးကေသနတ္မခြ်တ္ဘဲေနခဲ့တယ္။ ေက်ာ္ကုိကုိက အဲဒီ ၂၀၀၈ ဥပေဒကုိလဲ ေဝဖန္တယ္။ ရွစ္ေလးလုံးအေရးေတာ္ပုံကုိလဲ သုံးသပ္တယ္။ ေခါင္းေဆာင္မရွိ၊ အစီအစဥ္ေကာင္းမရွိဘဲ( ဖိနွိပ္တာကုိ မခံခ်င္လြန္းလုိ႔သာ) စြန္႔လႊတ္စြန္႔စားခံၾကလုိ႔ တပါတီစနစ္ျပဳတ္က်သြားေပမယ့္၊ စစ္တပ္က အာဏာျပန္သိမ္းတာကုိ ခံခဲ့ရလုိ႔ တုိက္ပဲြက ဆုံးမသတ္ႏုိင္ခဲ့ဘူး။ ဆက္လက္တုိက္ပဲြဝင္ၾကရမယ္လုိ႔ သုံးသပ္ပါတယ္။

 

ေက်ာ္ကုိကုိက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကုိ လုပ္ၾကံခံရပုံဟာ လြယ္လြန္းတယ္လုိ႔ ယူဆသလို ဂဠဳန္ေစာတေယာက္ကိုပဲ ႀကိဳးေပးၿပီး အမႈပိတ္လိုက္တာကိုလဲ မသကၤာဘူး ။ ဂဠဳန္ေစာ အျပ အတြင္းလူအတြင္းေရး ၊ လက္ယာအေခ်ာင္သမားေတြ သစၥာေဖာက္ေတြရဲ႕ ဖန္တီးလုပ္ေဆာင္မႈ ရိွအံုးမယ္လို႕တြက္ဆပါတယ္။ သူ႕အသက္ထက္ ၂ဆေလာက္ႀကီးရင့္ေနတဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ႀကီးကိုလဲ အံ့ဩတယ္။တိုင္းရင္းသားသူပုန္ေတြနဲ႕ ေဆြးေႏြးတယ္ဆိုၿပီး အခ်ိန္ဆြဲေနတာဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲလို႕ ေမးစရာေပါ့။ စာအုပ္အမွာစာမွာလဲ ကြန္ျမဴနစ္ေတြက တိုင္းျပည္ဖ်က္ပစ္ခဲ့တာလားဆိုတာကို ေဆြးေႏြးထားတယ္။ စပ္မိလို႕ေျပာရရင္ က်ေနာ္လဲ ဒါကို ေမးခြန္းထုတ္ဖူးပါတယ္။သာသနာဖ်က္၊ မိစၦာဒိ႒ိလို႕ ဖဆဆိုရွယ္မ်ား စြပ္စြဲခဲ့တဲ့ ဗကပ ကြန္ျမဴနစ္ေတြက ဘုန္းႀကီးေတြကို အစုလိုက္အၿပံဳလိုက္ ဖမ္းဆီးပစ္သတ္တာကို မၾကားဖူး ၊မျမင္ဖူးေပမဲ့ သူတို႕ေမြးခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ေနဝင္းစစ္တပ္ကသာ ေန႕ခင္းေၾကာင္ေတာင္ ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္မွာ ေမတၱသုတ္ရြတ္လာတဲ့ သံဃာတန္းႀကီးကို ေသနတ္နဲ႕ေတ့ျဖဳတ္ ပစ္သတ္ဖမ္းဆီးတာကို ကိုယ္ေတြ႕ျမင္ခဲ့ၾကားခဲ့ရဖူးပါတယ္။ဘယ္သံဃာ့နယကအဖြဲ႕မွလဲတားတယ္၊ဆီးတယ္မၾကားရဘဲ ဘုန္းႀကီးသတ္သူေတြကပ္တဲ့ ဆြမ္းကို္ပဲ ၿမိန္ရည္ယွက္ရည္ ဆက္လက္ဘုန္းေပးေနၾကဟန္ရိွပါတယ္။

 

ေက်ာ္ကိုကိုဆိုတဲ့ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေလးက ကတၱရာလမ္းေပၚေသြးေခ်ာင္းစီးခဲ့တာကို သူကိုယ္တိုင္ေသြးစြန္းလမ္းေပၚက လက္လြတ္ထြက္ေျပးခဲ့ရာက အက်ဥ္းေထာင္ထဲ ေရာက္သြားခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ သူေထာင္ကလြတ္လာေတာ့ ဗကသကို ျပန္လည္ဖြဲ႕စည္းထူေထာင္ခဲ့ပါတယ္။ သူက သူ႕သမိုင္းသူေရးသလို စစ္တပ္ကလည္း သူ႕သမိုင္းသူေရးေပလိမ့္မယ္။

 

 သေဘာေကာင္းတယ္ဆိုတဲ့ သမၼတႀကီးကေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြက ရိုက္လို႕ လံုထိန္းေတြက ရိုက္ရတာ၊ ဒီလိုရိုက္ပြဲေတြဟာ နိုင္ငံတကာမွာလဲအမ်ားႀကီးရိွေနတာပဲတဲ့ ။“ နိုင္ငံတကာအျမင္” နဲ႕ေတာင္ရႈျမင္သံုးသပ္ထားပါၿပီ။ ဖမ္းခ်င္ဖမ္းပါ။ ေရွ႕ဆက္ခ်ီတက္မွာပဲလို႕ဆိုတဲ့ လက္နက္မဲ့ ၊အဖမ္းခံ၊ အေသခံဆႏၵျပေနတဲ့ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေလးေတြရဲ႕ ဆႏၵဟာ ဘာလဲ။ စူးစမ္းမိရဲ႕လားမသိ။ လ်စ္လ်ဴရႈေက်ာခိုင္းၿပီး ၿဖိဳခြဲခဲ့ၿပီ။ ေက်ာ္ကိုကို သို႕မဟုတ္ ေက်ာ္ညီညီ တေယာက္ေယာက္က ေသြးေမာ္ကြန္းေတြ ဆက္ေရးသြားမွာပါ။သမိုင္းတရားခံေတြ ေျပးမလြတ္ပါဘူး။ ခုထြက္ေနတဲ့ ေက်ာ္ကိုကိုရဲ႕စာအုပ္ကိုလဲ ဖတ္ျဖစ္ေအာင္ဖတ္ၾကည့္ၾကေစခ်င္ပါတယ္။ဒါေတြငါသိၿပီးသားပါလို႕ “ဗမာ့ရိုးရာ” မွတ္ခ်က္မေပးလိုက္ပါေလနဲ႕။ ဘယ္လိုသိတာလဲ။ ေဝဖန္သံုးသပ္ အေျဖရွာဖို႕လိုပါတယ္။

 

ေမာင္စြမ္းရည္