စက္တင္ဘာ ၂၅
ေစ်းကြက္စနစ္ က်င့္သံုးတယ္ဆိုေပမဲ့ ျမန္မာႏို္င္ငံမွာ
ပုဂၢလိကလုပ္ငန္းေတြ စီးပြားေရးလုပ္ရတာ ခက္ခဲေၾကာင္း သံုးသပ္ထားတဲ့ Doing
Business 2014 ကမာၻ႔ဘဏ္အစီရင္ခံစာ ထြက္လာၿပီး မၾကာမီမွာ အာဆီယံသုေတသနဌာနရဲ ႔
ASEAN SME Policy Index ထြက္လာပါတယ္။ ၾသဂုတ္လေႏွာင္းပိုင္းေရာက္ေတာ့
Unlocking the Potential ဆုိတဲ့ ျမန္မာျပည္ဆုိင္ရာ အစီရင္ခံစာကို ADB
အာရွဖြံ႔ၿဖိဳးေရးဘဏ္က
ထုတ္ေဝလိုုက္ပါတယ္။ ဒီ အစီရင္ခံစာ (၃) ခုစလံုးမွာ တူညီေနတဲ့အခ်က္က အေသးစား၊ အလတ္စား စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ ျမန္မာျပည္မွာ ရွင္သန္ႀကီးထြားဖို႔ ခက္ခဲေၾကာင္း သံုးသပ္ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။
အေသးစားနဲ႔ အလတ္စားလုပ္ငန္း အထြန္းကားဆံုးႏုိင္ငံဟာ စကၤာပူႏုိင္ငံျဖစ္ၿပီး၊ မေလးရွားက ဒုတိယ၊ ထုိင္းနဲ႔ အင္ဒိုနီးရွားက တတိယ၊ ဖိလစ္ပိုင္က စတုတၳ၊ ဗိယက္နမ္က ပဥၥမ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘရူႏုိင္း၊ ျမန္မာ၊ လာအုိ နဲ႔ ကေမာၻဒီယားတုိ႔ကေတာ့ အာဆီယံပ်မ္မွ်ႏႈန္းေအာက္မွာ ရွိေနပါတယ္။ ဒီအေျခအေနကို ၾသဂုတ္လေႏွာင္းပိုင္း ေနျပည္ေတာ္မွာ က်င္းပတဲ့ အေသးစား၊ အလတ္စားလုပ္ငန္း ေကာ္မတီ အစည္းအေဝးကလည္း အသိအမွတ္ျပဳပါတယ္။ သက္ဆုိင္ရာအာဏာပိုင္ကို လာဘ္ထိုးရလုိ႔ ကုန္က်စရိတ္ ႀကီးျမင့္တာဟာလည္း အေသးစား၊ အလတ္စား စီးပြားေရးလုပ္ငန္း မတိုးတက္ႏိုင္တဲ့ အေၾကာင္းရင္းတခု ျဖစ္ပါတယ္။
ဆုိရွယ္လစ္စီးပြားေရး က်င့္သံုးခဲ့တဲ့ စစ္တပ္ဟာ (၁၉၈၈) မွာ အာဏာသိမ္းၿပီး ေစ်းကြက္စီးပြားေရး က်င့္သံုးမယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေစ်းကြက္မွာ အဓိကက်တဲ့ အေသးစားနဲ႔ အလတ္စား စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္သန္ ႀကီးထြားေရးကို လ်စ္လ်ဴရႈထားၿပီး စစ္အုပ္စုအသိုင္းအဝိုင္းရဲ ႔ အက်ဳိးစီးပြားကို ျမွင့္တင္ပါတယ္။ ဆုိရွယ္လစ္ေခတ္ကုန္ပိုင္းမွာ ႏုိင္ငံပိုင္စက္မႈလုပ္ငန္း (၆၀၀) ရွိခဲ့ေပမဲ့ ေစ်းကြက္စနစ္ က်င့္သံုးလို႔ (၁၀) ႏွစ္ေက်ာ္ ၾကာလာေတာ့ ႏုိင္ငံပိုင္လုပ္ငန္း (၁၂၀၀) ရွိလာတယ္လို႔ Toshihiro Kudo ရဲ ႔ စာတမ္းမွာ ေဖာ္ျပပါတယ္။ ႏုိင္ငံပိုင္လုပ္ငန္းမ်ားေလေလ သက္ဆုိင္ရာဝန္ႀကီးဌာနေတြ အလြဲသံုးစားလုပ္လို႔ ေကာင္းေလေလ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ပုဂၢလိကလုပ္ငန္းကို ေျမေတာင္ေျမွာက္ေပးရမယ့္အခ်ိန္မွာ စစ္အစိုးရအာဏာျပၿပီး ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းနဲ႔ ခရိုနီကိုသာ ဦးစားေပးတာမို႔ လုပ္ငန္းအမ်ားစုဟာ မႀကီးထြားႏုိင္ဘဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။
မဆလေခတ္ (၂၆) ႏွစ္နဲ႔ စစ္အစိုးရေခတ္ (၂၃) ႏွစ္မွာ တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ ႏုိင္ငံပိုင္လုပ္ငန္းေတြကို ပုဂၢလိကပိုင္လုပ္တဲ့အခါမွာ စစ္အုပ္စုပိုင္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းနဲ႔ ခရိုနီအသိုင္းအဝိုင္းလက္ထဲ ေရာက္သြားပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဳးႀကီးေတြနဲ႔ နီးစပ္ရင္ နီးစပ္သလို စီးပြားေရးအက်ဳိးအျမတ္ ခံစားၾကရပါတယ္။ ရုရွားႏုိင္ငံမွာ ဆိုရွယ္လစ္ေခတ္ ကုန္တဲ့အခါ ကုေဋႂကြယ္သူေဌးတစု ေပၚထြက္လာသလို ျမန္မာျပည္မွာလည္း ဆိုရွယ္လစ္ေခတ္ နိဂံုးခ်ဳပ္တဲ့အခါ ကုေဋႂကြယ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ ခရိုနီေတြ ေပၚထြက္လာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေကာင္းေရာင္းေကာင္းဝယ္ ပံုမွန္လုပ္ႏိုင္ဖုိ႔ ခက္ခဲေနပါတယ္။ စီးပြားေရးလမ္းစဥ္ မွန္ကန္ဖုိ႔၊ စီးပြားေရးတည္ၿငိမ္ဖို႔၊ တရားဥပေဒ ခုိင္မာဖို႔၊ သိသာျမင္သာဖို႔၊ အလုပ္သမား ကၽြမ္းက်င္ဖို႔၊ အေျခခံအေဆာက္အအံု ေကာင္းမြန္ဖုိ႔ စစ္အစိုးရေခတ္ (၂၃) ႏွစ္မွာ မလုပ္ေဆာင္ႏုိင္ခဲ့တာ ထင္ရွားပါတယ္။
ေရရွည္စီးပြားေရး တုိးတက္ဖုိ႔နဲ႔ ဆင္းရဲမႈနည္းပါးေရးအတြက္ ပုဂၢလိက စီးပြားေရးလုပ္ငန္း ရွင္သန္ႀကီးထြားဖုိ႔ အေရးႀကီးတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီလုပ္ငန္းရွင္သန္ဖို႔ ျမန္မာျပည္မွာ အခက္ဆံုး ျဖစ္တယ္လို႔ ကမာၻ႔ဘဏ္ရဲ ႔ Doing Business 2014 မွာ ေဖာ္ျပတယ္။ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း စတင္မတည္တဲ့ (၁၈၉) ႏုိင္ငံမွာ ျမန္မာက အခက္ဆံု ျဖစ္ေနပါတယ္။ မေလးရွားမွာ (၆) ရက္နဲ႔ လုပ္ငန္းစလုပ္ႏုိင္ေပမယ့္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ (၇၂) ရက္၊ လာအိုမွာ (၉၂) ရက္ ၾကာတယ္လို႔ ေဖာ္ျပပါတယ္။ လုပ္ငန္းအတြက္ ေငြေခ်းတဲ့အခါမွာလည္း ျမန္မာျပည္မွာ အခက္ဆံုးျဖစ္ၿပီး မေလးရွားမွာ အလြယ္ဆံုး ျဖစ္ပါတယ္။ သြင္းကုန္ပို႔ကုန္မွာ အာဆီယံပ်မ္းမွ်ႏႈန္းထက္ ျမန္မာကပိုၿပီးၾကာေနပါတယ္။ ရံုးလုပ္နည္းလုပ္ထံုး အဆင့္ဆင့္မွာ ၾကန္႔ၾကာေနတာကို လာဘ္ထိုးၿပီး ေက်ာ္လႊားရတဲ့အတြက္ လုပ္ငန္းရွင္အတြက္ အကုန္အက် ပိုမ်ားလာပါတယ္။
စီးပြားေရးမွာ အျငင္းပြားၾကၿပီး အမႈျဖစ္ရင္ တရားရံုးက မွန္ကန္စြာ အလွ်င္အျမန္ ေျဖရွင္းေပးဖို႔ လုိပါတယ္။ သေဘာတူခ်က္ ေဖာက္ဖ်က္ရင္ တရားရံုးကို အားကိုးႏိုင္မွ စီးပြားေရး လုပ္ႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ ဒီေနရာမွာလည္း ျမန္မာျပည္ဟာ အညံ့ဆံုးပဲလို႔ ကမာၻ႔ဘဏ္အစီရင္ခ့စာမွာ ေဖာ္ျပပါတယ္။ ေငြေပးေခ်ဖို႔ ပ်က္ကြက္မႈကို တရားစြဲရင္ (၃) ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာႏုိင္ၿပီး အဆင့္ေပါင္း (၄၅) ဆင့္ ေက်ာ္လႊားရပါလိမ့္မယ္။ ကုန္က်စရိတ္က ရစရာရွိတဲ့ေငြရဲ ႔ (၅၀) ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္ ျဖစ္ေနလို႔ ေငြကုန္လူပမ္း ျဖစ္ေနပါတယ္။ တရားမစြဲဘဲ ရသေလာက္ ေတာင္းယူတာကမွ တရားလိုအတြက္ တြက္ေခ်ကိုက္သလို ျဖစ္ေနပါတယ္။
စီးပြားေရးလုပ္ရာမွာ ႀကံဳေတြ႔ရတဲ့ အႀကီးဆံုး ျပႆနာေတြကို World Economic Forum က စာရင္းလုပ္တဲ့အခါမွာ ေငြေခ်းႏိုင္မႈ၊ ေပၚလစီေျပာင္းလဲမႈ၊ အဂတိလုိက္စားမႈနဲ႔ ကၽြမ္းက်င္လုပ္သား ရွားပါးမႈစတာေတြကို အဓိက ျပႆနာအျဖစ္ ေဖာ္ျပပါတယ္။ ျမန္မာ့ပုဂၢလိကလုပ္ငန္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အစီရင္ခံစာေတြ ၾကည့္ရတာ တခုမွ အားရစရာ မရွိပါဘူး။ ဒီလုိ အခက္အခဲေတြရွိေပမဲ့ တရုတ္လုပ္ငန္းရွင္တြကေတာ့ သူနည္းသူဟန္နဲ႔ အလုပ္ျဖစ္ေနပံု ရပါတယ္။ စစ္အုပ္စု၊ ခရိုနီ နဲ႔ တရုတ္လုပ္ငန္းရွင္ေတြသာ စီးပြားေရး အဆင္ေျပၾကၿပီး သာမန္ပုဂၢလိကလုပ္ငန္းေတြဟာ ရွင္သန္ႀကီးထြားဖို႔ ခက္ခဲေနပံု ရပါတယ္။
ေစ်းကြက္စနစ္ က်င့္သံုးတယ္ဆိုေပမဲ့ ျမန္မာႏို္င္ငံမွာ
ပုဂၢလိကလုပ္ငန္းေတြ စီးပြားေရးလုပ္ရတာ ခက္ခဲေၾကာင္း သံုးသပ္ထားတဲ့ Doing
Business 2014 ကမာၻ႔ဘဏ္အစီရင္ခံစာ ထြက္လာၿပီး မၾကာမီမွာ အာဆီယံသုေတသနဌာနရဲ ႔
ASEAN SME Policy Index ထြက္လာပါတယ္။ ၾသဂုတ္လေႏွာင္းပိုင္းေရာက္ေတာ့
Unlocking the Potential ဆုိတဲ့ ျမန္မာျပည္ဆုိင္ရာ အစီရင္ခံစာကို ADB
အာရွဖြံ႔ၿဖိဳးေရးဘဏ္က ထုတ္ေဝလိုုက္ပါတယ္။ ဒီ အစီရင္ခံစာ (၃) ခုစလံုးမွာ တူညီေနတဲ့အခ်က္က အေသးစား၊ အလတ္စား စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ ျမန္မာျပည္မွာ ရွင္သန္ႀကီးထြားဖို႔ ခက္ခဲေၾကာင္း သံုးသပ္ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။
အေသးစားနဲ႔ အလတ္စားလုပ္ငန္း အထြန္းကားဆံုးႏုိင္ငံဟာ စကၤာပူႏုိင္ငံျဖစ္ၿပီး၊ မေလးရွားက ဒုတိယ၊ ထုိင္းနဲ႔ အင္ဒိုနီးရွားက တတိယ၊ ဖိလစ္ပိုင္က စတုတၳ၊ ဗိယက္နမ္က ပဥၥမ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘရူႏုိင္း၊ ျမန္မာ၊ လာအုိ နဲ႔ ကေမာၻဒီယားတုိ႔ကေတာ့ အာဆီယံပ်မ္မွ်ႏႈန္းေအာက္မွာ ရွိေနပါတယ္။ ဒီအေျခအေနကို ၾသဂုတ္လေႏွာင္းပိုင္း ေနျပည္ေတာ္မွာ က်င္းပတဲ့ အေသးစား၊ အလတ္စားလုပ္ငန္း ေကာ္မတီ အစည္းအေဝးကလည္း အသိအမွတ္ျပဳပါတယ္။ သက္ဆုိင္ရာအာဏာပိုင္ကို လာဘ္ထိုးရလုိ႔ ကုန္က်စရိတ္ ႀကီးျမင့္တာဟာလည္း အေသးစား၊ အလတ္စား စီးပြားေရးလုပ္ငန္း မတိုးတက္ႏိုင္တဲ့ အေၾကာင္းရင္းတခု ျဖစ္ပါတယ္။
ဆုိရွယ္လစ္စီးပြားေရး က်င့္သံုးခဲ့တဲ့ စစ္တပ္ဟာ (၁၉၈၈) မွာ အာဏာသိမ္းၿပီး ေစ်းကြက္စီးပြားေရး က်င့္သံုးမယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေစ်းကြက္မွာ အဓိကက်တဲ့ အေသးစားနဲ႔ အလတ္စား စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္သန္ ႀကီးထြားေရးကို လ်စ္လ်ဴရႈထားၿပီး စစ္အုပ္စုအသိုင္းအဝိုင္းရဲ ႔ အက်ဳိးစီးပြားကို ျမွင့္တင္ပါတယ္။ ဆုိရွယ္လစ္ေခတ္ကုန္ပိုင္းမွာ ႏုိင္ငံပိုင္စက္မႈလုပ္ငန္း (၆၀၀) ရွိခဲ့ေပမဲ့ ေစ်းကြက္စနစ္ က်င့္သံုးလို႔ (၁၀) ႏွစ္ေက်ာ္ ၾကာလာေတာ့ ႏုိင္ငံပိုင္လုပ္ငန္း (၁၂၀၀) ရွိလာတယ္လို႔ Toshihiro Kudo ရဲ ႔ စာတမ္းမွာ ေဖာ္ျပပါတယ္။ ႏုိင္ငံပိုင္လုပ္ငန္းမ်ားေလေလ သက္ဆုိင္ရာဝန္ႀကီးဌာနေတြ အလြဲသံုးစားလုပ္လို႔ ေကာင္းေလေလ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ပုဂၢလိကလုပ္ငန္းကို ေျမေတာင္ေျမွာက္ေပးရမယ့္အခ်ိန္မွာ စစ္အစိုးရအာဏာျပၿပီး ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းနဲ႔ ခရိုနီကိုသာ ဦးစားေပးတာမို႔ လုပ္ငန္းအမ်ားစုဟာ မႀကီးထြားႏုိင္ဘဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။
မဆလေခတ္ (၂၆) ႏွစ္နဲ႔ စစ္အစိုးရေခတ္ (၂၃) ႏွစ္မွာ တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ ႏုိင္ငံပိုင္လုပ္ငန္းေတြကို ပုဂၢလိကပိုင္လုပ္တဲ့အခါမွာ စစ္အုပ္စုပိုင္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းနဲ႔ ခရိုနီအသိုင္းအဝိုင္းလက္ထဲ ေရာက္သြားပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဳးႀကီးေတြနဲ႔ နီးစပ္ရင္ နီးစပ္သလို စီးပြားေရးအက်ဳိးအျမတ္ ခံစားၾကရပါတယ္။ ရုရွားႏုိင္ငံမွာ ဆိုရွယ္လစ္ေခတ္ ကုန္တဲ့အခါ ကုေဋႂကြယ္သူေဌးတစု ေပၚထြက္လာသလို ျမန္မာျပည္မွာလည္း ဆိုရွယ္လစ္ေခတ္ နိဂံုးခ်ဳပ္တဲ့အခါ ကုေဋႂကြယ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ ခရိုနီေတြ ေပၚထြက္လာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေကာင္းေရာင္းေကာင္းဝယ္ ပံုမွန္လုပ္ႏိုင္ဖုိ႔ ခက္ခဲေနပါတယ္။ စီးပြားေရးလမ္းစဥ္ မွန္ကန္ဖုိ႔၊ စီးပြားေရးတည္ၿငိမ္ဖို႔၊ တရားဥပေဒ ခုိင္မာဖို႔၊ သိသာျမင္သာဖို႔၊ အလုပ္သမား ကၽြမ္းက်င္ဖို႔၊ အေျခခံအေဆာက္အအံု ေကာင္းမြန္ဖုိ႔ စစ္အစိုးရေခတ္ (၂၃) ႏွစ္မွာ မလုပ္ေဆာင္ႏုိင္ခဲ့တာ ထင္ရွားပါတယ္။
ေရရွည္စီးပြားေရး တုိးတက္ဖုိ႔နဲ႔ ဆင္းရဲမႈနည္းပါးေရးအတြက္ ပုဂၢလိက စီးပြားေရးလုပ္ငန္း ရွင္သန္ႀကီးထြားဖုိ႔ အေရးႀကီးတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီလုပ္ငန္းရွင္သန္ဖို႔ ျမန္မာျပည္မွာ အခက္ဆံုး ျဖစ္တယ္လို႔ ကမာၻ႔ဘဏ္ရဲ ႔ Doing Business 2014 မွာ ေဖာ္ျပတယ္။ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း စတင္မတည္တဲ့ (၁၈၉) ႏုိင္ငံမွာ ျမန္မာက အခက္ဆံု ျဖစ္ေနပါတယ္။ မေလးရွားမွာ (၆) ရက္နဲ႔ လုပ္ငန္းစလုပ္ႏုိင္ေပမယ့္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ (၇၂) ရက္၊ လာအိုမွာ (၉၂) ရက္ ၾကာတယ္လို႔ ေဖာ္ျပပါတယ္။ လုပ္ငန္းအတြက္ ေငြေခ်းတဲ့အခါမွာလည္း ျမန္မာျပည္မွာ အခက္ဆံုးျဖစ္ၿပီး မေလးရွားမွာ အလြယ္ဆံုး ျဖစ္ပါတယ္။ သြင္းကုန္ပို႔ကုန္မွာ အာဆီယံပ်မ္းမွ်ႏႈန္းထက္ ျမန္မာကပိုၿပီးၾကာေနပါတယ္။ ရံုးလုပ္နည္းလုပ္ထံုး အဆင့္ဆင့္မွာ ၾကန္႔ၾကာေနတာကို လာဘ္ထိုးၿပီး ေက်ာ္လႊားရတဲ့အတြက္ လုပ္ငန္းရွင္အတြက္ အကုန္အက် ပိုမ်ားလာပါတယ္။
စီးပြားေရးမွာ အျငင္းပြားၾကၿပီး အမႈျဖစ္ရင္ တရားရံုးက မွန္ကန္စြာ အလွ်င္အျမန္ ေျဖရွင္းေပးဖို႔ လုိပါတယ္။ သေဘာတူခ်က္ ေဖာက္ဖ်က္ရင္ တရားရံုးကို အားကိုးႏိုင္မွ စီးပြားေရး လုပ္ႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ ဒီေနရာမွာလည္း ျမန္မာျပည္ဟာ အညံ့ဆံုးပဲလို႔ ကမာၻ႔ဘဏ္အစီရင္ခ့စာမွာ ေဖာ္ျပပါတယ္။ ေငြေပးေခ်ဖို႔ ပ်က္ကြက္မႈကို တရားစြဲရင္ (၃) ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာႏုိင္ၿပီး အဆင့္ေပါင္း (၄၅) ဆင့္ ေက်ာ္လႊားရပါလိမ့္မယ္။ ကုန္က်စရိတ္က ရစရာရွိတဲ့ေငြရဲ ႔ (၅၀) ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္ ျဖစ္ေနလို႔ ေငြကုန္လူပမ္း ျဖစ္ေနပါတယ္။ တရားမစြဲဘဲ ရသေလာက္ ေတာင္းယူတာကမွ တရားလိုအတြက္ တြက္ေခ်ကိုက္သလို ျဖစ္ေနပါတယ္။
စီးပြားေရးလုပ္ရာမွာ ႀကံဳေတြ႔ရတဲ့ အႀကီးဆံုး ျပႆနာေတြကို World Economic Forum က စာရင္းလုပ္တဲ့အခါမွာ ေငြေခ်းႏိုင္မႈ၊ ေပၚလစီေျပာင္းလဲမႈ၊ အဂတိလုိက္စားမႈနဲ႔ ကၽြမ္းက်င္လုပ္သား ရွားပါးမႈစတာေတြကို အဓိက ျပႆနာအျဖစ္ ေဖာ္ျပပါတယ္။ ျမန္မာ့ပုဂၢလိကလုပ္ငန္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အစီရင္ခံစာေတြ ၾကည့္ရတာ တခုမွ အားရစရာ မရွိပါဘူး။ ဒီလုိ အခက္အခဲေတြရွိေပမဲ့ တရုတ္လုပ္ငန္းရွင္တြကေတာ့ သူနည္းသူဟန္နဲ႔ အလုပ္ျဖစ္ေနပံု ရပါတယ္။ စစ္အုပ္စု၊ ခရိုနီ နဲ႔ တရုတ္လုပ္ငန္းရွင္ေတြသာ စီးပြားေရး အဆင္ေျပၾကၿပီး သာမန္ပုဂၢလိကလုပ္ငန္းေတြဟာ ရွင္သန္ႀကီးထြားဖို႔ ခက္ခဲေနပံု ရပါတယ္။
Comments
Post a Comment