ဇူလုိင္ ၃၁
တရားမွ်တစြာ ယွဥ္ၿပိဳင္တဲ့ဓေလ့ ထြန္းကြားေရးဟာ အာဆီယံ စီးပြားေရးအသိုက္အဝန္း တည္ေထာင္ရတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္တခု ျဖစ္ပါတယ္။ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈဓေလ့ ရွင္သန္လာတဲ့ အာဆီယံေဒသဟာ ကမာၻ႔ေစ်းကြက္မွာ ၿပိဳင္ဆိုင္ႏိုင္စြမ္း ရွိလာမယ္ဆိုတဲ့ သေဘာပါ။ အာဆီယံေဒသမွာ အရည္အေသြးရွိတဲ့ ကုန္ပစၥည္းကို စရိတ္သက္သာစြာ ထုတ္လုပ္ႏိုင္ရင္ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈစြမ္းရည္ တက္လာမယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။ ဒီ ရည္ရြယ္ခ်က္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ လုိအပ္တဲ့လမ္းညႊန္ကို (၂၀၁၀) ကတည္းက အာဆီယံရံုးခ်ဳပ္က ခ်ေပးတာမို႔ အာဆီယံႏိုင္ငံတုိင္း (၂၀၁၅) မကုန္ခင္မွာ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈဆုိင္ရာ ဥပေဒျပဌာန္းၿပီး က်င့္သံုးႏိုင္ဖို႔ လုိပါတယ္။
စီးပြားေရးနဲ႔ ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေရးဝန္ႀကီးဌာန၊ ေရွ ႔ေနခ်ုပ္ရံုး၊ ကုန္သည္စက္မႈအဖြဲ႔ခ်ဳပ္နဲ႔ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္က ဝါရင့္အမႈထမ္းတစုဟာ အာဆီယံရံုးခ်ဳပ္နဲ႔ ဂ်ာမန္အစိုးရအကူအညီနဲ႔ ထုိင္းႏိုင္ငံခ်င္းမိုင္ၿမိဳ ႔မွာ လြန္ခဲ့တဲ့ ေမလက ၿပိဳင္ဆိုင္မႈ ေပၚလစီနဲ႔ ဥပေဒဆုိင္ရာ သင္တန္းတက္ၾကပါတယ္။ ၿပိဳင္ဆုိင္မႈဥပေဒကို ထိေရာက္စြာ က်င့္သံုးႏိုင္ဖို႔အတြက္ တရားေရးဌာန၊ ပုဂၢလိကက႑နဲ႔ အရပ္သားအဖြဲ႔အစည္း ပါဝင္ႏိုင္တဲ့အခန္းကို ေဆြးေႏြးၾကပါတယ္။ အာဆီယံ (၅) ႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့ အင္ဒိုနီးရွား၊ မေလးရွား၊ စကၤာပူ၊ ထုိင္း နဲ႔ ဗိယက္နမ္းမွာသာ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈ ဥပေဒရွိၿပီး ျမန္မာျပည္မွာ မူၾကမ္းသာ ရွိပါေသးတယ္။ အာဆီယံ (၁၀) ႏုိင္ငံရဲ ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈစြမ္းရည္ကို (၂၀၁၀) မွာ ဆန္းစစ္ထားတဲ့ စကၤာပူထုတ္ အစီရင္ခံစာကိုၾကည့္ရင္ ျမန္မာဟာ ေအာက္ဆံုးအဆင့္ ေရာက္ေနတာကို ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ လူတဦးစီရဲ ႔ ဝင္ေငြမွာ ျမန္မာက အနည္းဆံုး ျဖစ္ပါတယ္။ လူသားရင္းျမစ္ တုိးတက္ဖြ႔ံၿဖိဳးမႈမွာလည္း ျမန္မာက အနိမ့္ဆံုး ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးအေဆာက္အအံု၊ တရားဥပေဒက်င့္သံုးမႈ၊ ဆက္သြယ္ေရး စတာေတြမွာလည္း ျမန္မာက အညံ့ဆံုး ျဖစ္ပါတယ္။ စီးပြားေရး လြတ္လပ္မႈအနည္းဆံုး အာဆီယံႏုိင္ငံဟာလည္း ျမန္မာပါပဲ။ ဒီႏွစ္မွာလည္း အာဆီယံယွဥ္ၿပိဳင္မႈ စြမ္းရည္မွာ ျမန္မာက အနိမ့္ဆံုး ျဖစ္ေနပါတယ္။ တရားမွ်တစြာ ယွဥ္ၿပိဳင္ၿပီး၊ အရင္းရွင္လက္ဝါးႀကီး မအုပ္ႏိုင္ေအာင္၊ မတရားမလုပ္ႏုိင္ေအာင္ ဥပေဒျပဌာန္းရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အာဆီယံယွဥ္ၿပိဳင္မႈ ေပၚလစီမွာ ျပည္သူ႔အက်ဳိးစီးပြားကိုပါ ထည့္တြက္လာရပါတယ္။ အစိုးရက ေထာက္ခံအားေပးလို႔ ႀကီးထြားလာတဲ့ ကုမၸဏီေတြ အာဆီယံေဒသမွာ မ်ားတဲ့အတြက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ေရးအေၾကာင္းေျပာရင္ အစိုးရ (သို႔မဟုတ္) အာဏာရပါတီရဲ ႔ အက်ဳိးစီးပြားမပါရင္ မၿပီးသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ အစိုးရတည္ေထာင္တဲ့ လက္ဝါးႀကီးအုပ္လုပ္ငန္းဟာ ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေရးကို အဟန္႔အတား ျဖစ္ေစတယ္လို႔ စကၤာပူတကၠသိုလ္ ပါေမာကၡေတြျဖစ္တဲ့ Ashish Lall နဲ႔ Ian McEwin တုိ႔က ဆိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အာဆီယံကုန္သြယ္ေရး ျမွင့္တင္ရာမွာ အခြင့္ထူးခံစားၿပီး လက္ဝါးႀကီးအုပ္တာေတြကို ပယ္ဖ်က္ဖုိ႔ လုိအပ္လာပါတယ္။ ဥပမာ အခြန္ကင္းလြတ္ေပမယ့္ ျဖန္႔ျဖဴးေရးလမ္းေၾကာင္းကို လက္ဝါးႀကီးအုပ္ထားလို႔ မရေအာင္ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈ ဥပေဒကို ျပဌာန္းရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ စြမ္းရည္အတုိင္း ယွဥ္ၿပိဳင္ႏုိင္ဖို႔ ဥပေဒျပဌာန္းရတာျဖစ္လုိ႔ အရင္လို အခြင့္ထူးခံစားခြင့္ မရႏုိင္တဲ့သေဘာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဖြံ႔ၿဖိဳးစႏုိင္ငံေတြမွာ အေျခခံအေဆာက္အအံု ည့ံဖ်င္းမႈ၊ တရားဥပေဒဘက္မွာ အားနည္းမႈ၊ ေမွာင္ခိုလုပ္ငန္းမ်ားျပားမႈ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးညံ့ဖ်င္းမႈနဲ႔ အစိုးရစြက္ဖက္မႈေတြေၾကာင့္ ၿပိဳင္ဆုိင္တဲ့ဓေလ့ မထြန္းကားဘူးလုိ႔ ယူဆၾကပါတယ္။ အခြင့္ထူးခံစားမႈကလည္း ယွဥ္ၿပိဳင္မႈကို အားနည္းေစပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံက အေသးစားနဲ႔ အလတ္စား စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြဟာ ႏုိင္ငံျခားနဲ႔ ၿပိဳင္ႏုိင္တဲ့အဆင့္ မေရာက္ေသးဘူးလို႔ လြန္ခဲ့တဲ့လက ထုတ္ေဝတဲ့ ASEAN SME Policy Index မွာ သံုးသပ္ထားပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လ်စ္လ်ဴရႈခံရတဲ့ ျမန္မာ့စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြမွာ ၿပိဳင္ဆုိင္ႏုိင္စြမ္းရွိလာေအာင္ အရင္းအႏီွး၊ အတတ္ပညာနဲ႔ အစိုးရအကူအညီေတြ လိုအပ္ပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ျမန္မာ့လုပ္ငန္းေတြဟာ ေခတ္ေနာက္က်တဲ့ အတတ္ပညာနဲ႔ အသက္ဆက္ႏိုင္ေအာင္ မနည္းႀကိဳးပမ္းေနရတယ္လို႔ သံုးသပ္ထားပါတယ္။ ယွဥ္ၿပိုဳင္မႈ ဥပေဒမရွိတဲ့ႏုိင္ငံဟာ ကေမာၻဒီးယား ျဖစ္ပါတယ္။ လာအုိ၊ ျမန္မာ၊ ဘရူႏုိင္း နဲ႔ ဖိလစ္ပိုင္ ႏိုင္ငံေတြမွာ ၿပိဳင္ဆုိင္မႈနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အမိန္႔ေၾကညာခ်က္နဲ႔ ဥပေဒစည္းမ်ဥ္းေတြ ရွိပါတယ္။ ဗိယက္နမ္မွာေတာ့ အစိုးရအက်ဳိးစီးပြားကို မထိခုိက္တဲ့ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈမ်ဳိးကိုသာ လက္ခံပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အာဆီယံႏိုင္ငံေတြဟာ စီးပြားေရးအသိုက္အဝန္း တည္ေထာင္ေရး အစီအစဥ္အတုိင္း ယွဥ္ၿပိဳင္မႈ ဥပေဒေတြကို ျပဌာန္းၿပီး က်င့္သံုးရေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လက္ေတြ႔မွာ ျပည္တြင္းကုမၸဏီနဲ႔ ႏုိင္ငံျခားကုမၸဏီကို ေက်ာသားရင္သား မခြဲျခားဘဲ ဆက္ဆံႏိုင္ပါ့မလားဆိုတာ စဥ္းစားစရာ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ျမန္မာ့ယွဥ္ၿပိဳင္မႈ ဥပေဒမူၾကမ္းကို စီးပြားေရးနဲ႔ ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေရးဝန္ႀကီးဌာနက ေရးဆြဲထားပါတယ္။ ကုန္သြယ္ေရးနဲ႔ ဝန္ေဆာင္လုပ္ငန္းအပါအဝင္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းအားလံုးကို ကာမိေအာင္ ေရးဆြဲထားေၾကာင္း သိရပါတယ္။ ဥပေဒမလိုက္နာသူကို အျပစ္ေပးတဲ့ ပုဒ္မေတြလည္း ပါဝင္ပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈေပၚလစီနဲ႔ က်င့္သံုးပံုကို အမ်ားျပည္သူ သိရွိနားလည္းေအာင္ အလုပ္ရံုေဆြးေႏြးပြဲနဲ႔ ေဟာေျပာပြဲလုပ္ေပးေနတဲ့ အဆင့္မွာသာ ရွိေနပါေသးတယ္။ အခြင့္ထူးခံၿပီး တဖတ္သတ္အႏိုင္က်င့္တဲ့ ဓေလ့ထံုးစံ ထြန္းကားတဲ့ ျမန္မာျပည္မွာ တရားမွ်တစြာ ယွဥ္ၿပိဳင္ႏိုင္ပါ့မလားဆိုတာ ေစာင့္ၾကည့္ဖို႔သာ ရွိပါေတာ့တယ္။ ဦးေအာင္ခင္, ေက်ာ္ေက်ာ္သိန္း
တရားမွ်တစြာ ယွဥ္ၿပိဳင္တဲ့ဓေလ့ ထြန္းကြားေရးဟာ အာဆီယံ စီးပြားေရးအသိုက္အဝန္း တည္ေထာင္ရတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္တခု ျဖစ္ပါတယ္။ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈဓေလ့ ရွင္သန္လာတဲ့ အာဆီယံေဒသဟာ ကမာၻ႔ေစ်းကြက္မွာ ၿပိဳင္ဆိုင္ႏိုင္စြမ္း ရွိလာမယ္ဆိုတဲ့ သေဘာပါ။ အာဆီယံေဒသမွာ အရည္အေသြးရွိတဲ့ ကုန္ပစၥည္းကို စရိတ္သက္သာစြာ ထုတ္လုပ္ႏိုင္ရင္ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈစြမ္းရည္ တက္လာမယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။ ဒီ ရည္ရြယ္ခ်က္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ လုိအပ္တဲ့လမ္းညႊန္ကို (၂၀၁၀) ကတည္းက အာဆီယံရံုးခ်ဳပ္က ခ်ေပးတာမို႔ အာဆီယံႏိုင္ငံတုိင္း (၂၀၁၅) မကုန္ခင္မွာ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈဆုိင္ရာ ဥပေဒျပဌာန္းၿပီး က်င့္သံုးႏိုင္ဖို႔ လုိပါတယ္။
စီးပြားေရးနဲ႔ ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေရးဝန္ႀကီးဌာန၊ ေရွ ႔ေနခ်ုပ္ရံုး၊ ကုန္သည္စက္မႈအဖြဲ႔ခ်ဳပ္နဲ႔ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္က ဝါရင့္အမႈထမ္းတစုဟာ အာဆီယံရံုးခ်ဳပ္နဲ႔ ဂ်ာမန္အစိုးရအကူအညီနဲ႔ ထုိင္းႏိုင္ငံခ်င္းမိုင္ၿမိဳ ႔မွာ လြန္ခဲ့တဲ့ ေမလက ၿပိဳင္ဆိုင္မႈ ေပၚလစီနဲ႔ ဥပေဒဆုိင္ရာ သင္တန္းတက္ၾကပါတယ္။ ၿပိဳင္ဆုိင္မႈဥပေဒကို ထိေရာက္စြာ က်င့္သံုးႏိုင္ဖို႔အတြက္ တရားေရးဌာန၊ ပုဂၢလိကက႑နဲ႔ အရပ္သားအဖြဲ႔အစည္း ပါဝင္ႏိုင္တဲ့အခန္းကို ေဆြးေႏြးၾကပါတယ္။ အာဆီယံ (၅) ႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့ အင္ဒိုနီးရွား၊ မေလးရွား၊ စကၤာပူ၊ ထုိင္း နဲ႔ ဗိယက္နမ္းမွာသာ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈ ဥပေဒရွိၿပီး ျမန္မာျပည္မွာ မူၾကမ္းသာ ရွိပါေသးတယ္။ အာဆီယံ (၁၀) ႏုိင္ငံရဲ ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈစြမ္းရည္ကို (၂၀၁၀) မွာ ဆန္းစစ္ထားတဲ့ စကၤာပူထုတ္ အစီရင္ခံစာကိုၾကည့္ရင္ ျမန္မာဟာ ေအာက္ဆံုးအဆင့္ ေရာက္ေနတာကို ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ လူတဦးစီရဲ ႔ ဝင္ေငြမွာ ျမန္မာက အနည္းဆံုး ျဖစ္ပါတယ္။ လူသားရင္းျမစ္ တုိးတက္ဖြ႔ံၿဖိဳးမႈမွာလည္း ျမန္မာက အနိမ့္ဆံုး ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးအေဆာက္အအံု၊ တရားဥပေဒက်င့္သံုးမႈ၊ ဆက္သြယ္ေရး စတာေတြမွာလည္း ျမန္မာက အညံ့ဆံုး ျဖစ္ပါတယ္။ စီးပြားေရး လြတ္လပ္မႈအနည္းဆံုး အာဆီယံႏုိင္ငံဟာလည္း ျမန္မာပါပဲ။ ဒီႏွစ္မွာလည္း အာဆီယံယွဥ္ၿပိဳင္မႈ စြမ္းရည္မွာ ျမန္မာက အနိမ့္ဆံုး ျဖစ္ေနပါတယ္။ တရားမွ်တစြာ ယွဥ္ၿပိဳင္ၿပီး၊ အရင္းရွင္လက္ဝါးႀကီး မအုပ္ႏိုင္ေအာင္၊ မတရားမလုပ္ႏုိင္ေအာင္ ဥပေဒျပဌာန္းရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အာဆီယံယွဥ္ၿပိဳင္မႈ ေပၚလစီမွာ ျပည္သူ႔အက်ဳိးစီးပြားကိုပါ ထည့္တြက္လာရပါတယ္။ အစိုးရက ေထာက္ခံအားေပးလို႔ ႀကီးထြားလာတဲ့ ကုမၸဏီေတြ အာဆီယံေဒသမွာ မ်ားတဲ့အတြက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ေရးအေၾကာင္းေျပာရင္ အစိုးရ (သို႔မဟုတ္) အာဏာရပါတီရဲ ႔ အက်ဳိးစီးပြားမပါရင္ မၿပီးသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ အစိုးရတည္ေထာင္တဲ့ လက္ဝါးႀကီးအုပ္လုပ္ငန္းဟာ ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေရးကို အဟန္႔အတား ျဖစ္ေစတယ္လို႔ စကၤာပူတကၠသိုလ္ ပါေမာကၡေတြျဖစ္တဲ့ Ashish Lall နဲ႔ Ian McEwin တုိ႔က ဆိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အာဆီယံကုန္သြယ္ေရး ျမွင့္တင္ရာမွာ အခြင့္ထူးခံစားၿပီး လက္ဝါးႀကီးအုပ္တာေတြကို ပယ္ဖ်က္ဖုိ႔ လုိအပ္လာပါတယ္။ ဥပမာ အခြန္ကင္းလြတ္ေပမယ့္ ျဖန္႔ျဖဴးေရးလမ္းေၾကာင္းကို လက္ဝါးႀကီးအုပ္ထားလို႔ မရေအာင္ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈ ဥပေဒကို ျပဌာန္းရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ စြမ္းရည္အတုိင္း ယွဥ္ၿပိဳင္ႏုိင္ဖို႔ ဥပေဒျပဌာန္းရတာျဖစ္လုိ႔ အရင္လို အခြင့္ထူးခံစားခြင့္ မရႏုိင္တဲ့သေဘာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဖြံ႔ၿဖိဳးစႏုိင္ငံေတြမွာ အေျခခံအေဆာက္အအံု ည့ံဖ်င္းမႈ၊ တရားဥပေဒဘက္မွာ အားနည္းမႈ၊ ေမွာင္ခိုလုပ္ငန္းမ်ားျပားမႈ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးညံ့ဖ်င္းမႈနဲ႔ အစိုးရစြက္ဖက္မႈေတြေၾကာင့္ ၿပိဳင္ဆုိင္တဲ့ဓေလ့ မထြန္းကားဘူးလုိ႔ ယူဆၾကပါတယ္။ အခြင့္ထူးခံစားမႈကလည္း ယွဥ္ၿပိဳင္မႈကို အားနည္းေစပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံက အေသးစားနဲ႔ အလတ္စား စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြဟာ ႏုိင္ငံျခားနဲ႔ ၿပိဳင္ႏုိင္တဲ့အဆင့္ မေရာက္ေသးဘူးလို႔ လြန္ခဲ့တဲ့လက ထုတ္ေဝတဲ့ ASEAN SME Policy Index မွာ သံုးသပ္ထားပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လ်စ္လ်ဴရႈခံရတဲ့ ျမန္မာ့စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြမွာ ၿပိဳင္ဆုိင္ႏုိင္စြမ္းရွိလာေအာင္ အရင္းအႏီွး၊ အတတ္ပညာနဲ႔ အစိုးရအကူအညီေတြ လိုအပ္ပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ျမန္မာ့လုပ္ငန္းေတြဟာ ေခတ္ေနာက္က်တဲ့ အတတ္ပညာနဲ႔ အသက္ဆက္ႏိုင္ေအာင္ မနည္းႀကိဳးပမ္းေနရတယ္လို႔ သံုးသပ္ထားပါတယ္။ ယွဥ္ၿပိုဳင္မႈ ဥပေဒမရွိတဲ့ႏုိင္ငံဟာ ကေမာၻဒီးယား ျဖစ္ပါတယ္။ လာအုိ၊ ျမန္မာ၊ ဘရူႏုိင္း နဲ႔ ဖိလစ္ပိုင္ ႏိုင္ငံေတြမွာ ၿပိဳင္ဆုိင္မႈနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အမိန္႔ေၾကညာခ်က္နဲ႔ ဥပေဒစည္းမ်ဥ္းေတြ ရွိပါတယ္။ ဗိယက္နမ္မွာေတာ့ အစိုးရအက်ဳိးစီးပြားကို မထိခုိက္တဲ့ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈမ်ဳိးကိုသာ လက္ခံပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အာဆီယံႏိုင္ငံေတြဟာ စီးပြားေရးအသိုက္အဝန္း တည္ေထာင္ေရး အစီအစဥ္အတုိင္း ယွဥ္ၿပိဳင္မႈ ဥပေဒေတြကို ျပဌာန္းၿပီး က်င့္သံုးရေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လက္ေတြ႔မွာ ျပည္တြင္းကုမၸဏီနဲ႔ ႏုိင္ငံျခားကုမၸဏီကို ေက်ာသားရင္သား မခြဲျခားဘဲ ဆက္ဆံႏိုင္ပါ့မလားဆိုတာ စဥ္းစားစရာ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ျမန္မာ့ယွဥ္ၿပိဳင္မႈ ဥပေဒမူၾကမ္းကို စီးပြားေရးနဲ႔ ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေရးဝန္ႀကီးဌာနက ေရးဆြဲထားပါတယ္။ ကုန္သြယ္ေရးနဲ႔ ဝန္ေဆာင္လုပ္ငန္းအပါအဝင္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းအားလံုးကို ကာမိေအာင္ ေရးဆြဲထားေၾကာင္း သိရပါတယ္။ ဥပေဒမလိုက္နာသူကို အျပစ္ေပးတဲ့ ပုဒ္မေတြလည္း ပါဝင္ပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈေပၚလစီနဲ႔ က်င့္သံုးပံုကို အမ်ားျပည္သူ သိရွိနားလည္းေအာင္ အလုပ္ရံုေဆြးေႏြးပြဲနဲ႔ ေဟာေျပာပြဲလုပ္ေပးေနတဲ့ အဆင့္မွာသာ ရွိေနပါေသးတယ္။ အခြင့္ထူးခံၿပီး တဖတ္သတ္အႏိုင္က်င့္တဲ့ ဓေလ့ထံုးစံ ထြန္းကားတဲ့ ျမန္မာျပည္မွာ တရားမွ်တစြာ ယွဥ္ၿပိဳင္ႏိုင္ပါ့မလားဆိုတာ ေစာင့္ၾကည့္ဖို႔သာ ရွိပါေတာ့တယ္။ ဦးေအာင္ခင္, ေက်ာ္ေက်ာ္သိန္း
Comments
Post a Comment